του Κωνσταντίνου Πουλή
Το περιοδικό ΖΗΝ είναι ακόμη ένα παράλογο εγχείρημα του ThePressProject. Ήταν ήδη παράλογο να ξεκινήσουμε ένα επαγγελματικό διαδικτυακό μέσο που ζητεί εθελοντική συνδρομή για την πρόσβαση σε ανοικτό περιεχόμενο, για να κρατηθεί ζωντανό. Φαίνεται όμως ότι η ανάγκη είναι πραγματική, το κενό στην ενημέρωση επίσης, ότι την έλλειψη δεν τη νιώθουμε μόνο εμείς. Χιλιάδες συνδρομητές αποδεικνύουν πια ότι ίσως τελικά δεν είναι και τόσο παράλογο να απευθυνθείς σε αναγνώστες που αντιλαμβάνονται ότι αυτές οι δουλειές απαιτούν χρόνο και κόπο και να ζητήσεις τη συνδρομή τους. Με το ίδιο ακριβώς παράλογο σκεπτικό απευθυνόμαστε και τώρα στους αναγνώστες μας, με ένα διαφορετικό σχέδιο. Η κουλτούρα του διαδικτύου επιβάλλει γρήγορους ρυθμούς ανάγνωσης, με σύντομα κείμενα. Αν έχει κάποιο νόημα η υπεράσπιση ενός περιοδικού, είναι για μας ακριβώς αυτό: να επιμείνουμε σε διαφορετικούς ρυθμούς ανάγνωσης, με κείμενα εκτενή, με παραπομπές, που δεν θα είναι βεβαίως ακαδημαϊκά, αλλά θα τολμούν να αντιστέκονται στη βιασύνη του διαδικτύου. Με αυτό το σκεπτικό ξεκινάμε αυτόν τον μήνα το περιοδικό ΖΗΝ, με παλιούς και νέους συνεργάτες. Κάποιοι γράφουν ήδη στο thepressproject. Κάποιους, όπως ο Σπύρος Γιανναράς και ο Φώτης Τερζάκης, μπορεί να τους ξέρετε από τα βιβλία τους, αλλά θα τους δείτε πρώτη φορά μαζί μας και είναι πολύ μεγάλη η χαρά μας γι’ αυτό. Το πεδίο των ενδιαφερόντων απλώνεται τώρα και στον πολιτισμό, με τρόπο πιο συστηματικό και μεθοδικό από ό,τι μέχρι σήμερα, και σχεδιάζουμε ενδεχομένως και τη μετατροπή μας σε περιοδικό έντυπο. Αν υπάρξει επαρκές και έμπρακτο ενδιαφέρον (ξέρετε: αυτό με το χέρι στην τσέπη), μπορούμε να φτάσουμε στο περίπτερο και να απευθυνθούμε και στους αναγνώστες εκείνους που δεν διαβάζουν από την οθόνη, αλλά εξακολουθούν να διαβάζουν σε χαρτί.
Παρότι η στόχευσή μας εδώ είναι ευρύτερα πνευματική και πολιτιστική, μαζί με τα εκτενή ρεπορτάζ που θα δημοσιεύονται, οι προϋποθέσεις παραμένουν ακριβώς οι ίδιες, όπως και στην ερευνητική δημοσιογραφία. Όταν κάποιος σε πληρώνει, κάτι θέλει να πεις. Όταν σε πληρώνουν οι αναγνώστες, σε πληρώνουν επειδή θέλουν να σε ακούσουν. Αυτή την ελευθερία διεκδικούμε, ξεκινώντας συνεργασίες με κριτήριο όχι την ομοιογένεια των απόψεων αλλά αυτή την πραγματική άσκηση της ελευθερίας.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι η ανάγκη είναι πραγματική. Αν θα μπορέσει το ΖΗΝ να την καλύψει, εξαρτάται από εμάς αλλά και από εσάς. Από την ανταπόκρισή σας, από τη διαφήμιση που θα κάνετε στα κοινωνικά δίκτυα, από τη στήριξή σας.
Να μας ευχηθείτε καλορίζικο και καλοτάξιδο το περιοδικό, κι εμείς σας ευχόμαστε καλή χρονιά και σας βεβαιώνουμε ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, και απ’ το δικό σας και απ’ το δικό μας, για να είναι όντως έστω και λίγο καλύτερη.