του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη
Και παρ’ όλο που δεν κατάφερε ποτέ να περάσει την γραμμή που χωρίζει έναν πρωταγωνιστή από έναν σταρ, κατάφερε να γίνει ένας πολύ δημοφιλής ηθοποιός, σε μια σειρά από δραματικές ταινίες στα χρόνια του ’60, αλλά και να υπογράψει μια μεγάλη επιτυχία προσωπική του στην ελληνική τηλεόραση, με τον «Συνταγματάρχη Λιάπκιν», απ’ το βιβλίο του Καραγάτση, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη, στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Ήταν έτσι κι αλλιώς ρώσικης καταγωγής, μιλούσε και ρώσικα, και όλο του το παρουσιαστικό έβγαζε το συγκεκριμένο χαρακτήρα. Έτσι κι αλλιώς ο Πέτρος Φυσσούν καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, που κράτησε κοντά μισό αιώνα, κατάφερε να ζήσει μακριά από φώτα δημοσιότητας, που δεν αφορούσαν την ουσία της δουλειάς του.
Ο Πέτρος Φυσσούν γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 1933 και έφυγε σήμερα 5 Δεκεμβρίου 2016, μεθαύριο δε Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου στις 10 το πρωί θα τον αποχαιρετήσουμε από τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στα Πευκάκια.
Έφυγε σήμερα 5 Δεκεμβρίου στο νοσοκομείο «Σωτηρία» από λοίμωξη του αναπνευστικού, ενάμιση χρόνο μετά την λατρεμένη του σύζυγο Τέτα, κόρη του Κώστα Χατζηχρήστου και της Μαίρης Νικολαΐδου – αδελφής της Κούλας Νικολαΐδου, παλιάς δόξας του τραγουδιού. Είχαν μαζί μία κόρη, που σήμερα είναι ηγουμένη σε κάποιο μοναστήρι. Δεν ακούστηκε πολύ για τα ερωτικά του ο Πέτρος Φυσσούν, εκτός ίσως από την περίφημη σχέση του στα νιάτα του με την αρκετά μεγαλύτερή του Ελένη Χατζηαργύρη. Κάτι που είχε συζητηθεί πολύ στο χώρο του «Εθνικού Θεάτρου», όπου συνεργάζονταν και οι δύο, κυρίως λόγω της διαφοράς ηλικίας.
Ο Πέτρος Φυσσούν έβγαλε τη «Σχολή του Θεάτρου Τέχνης» του Κουν, δούλεψε έως το ’56 και μετά άνοιξε τα φτερά του στο «Εθνικό» αλλά και στο «Ελεύθερο Θέατρο» σε όλα σχεδόν τα είδη θεάτρου. Από τις κορυφαίες του στιγμές στο Εθνικό, η εμφάνισή του στο «Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» δίπλα στην Παξινού, το Μινωτή, τον Χορν και τη Χατζηαργύρη.
Την πρώτη εμφάνιση στο σινεμά την έκανε το 1958, στην ταινία του Νίκου Κούνδουρου «Οι παράνομοι», μέχρι τα 72 γύρισε μια σειρά ταινίες, και πήρε δυο φορές το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Από τις κινηματογραφικές του ερμηνείες αξίζει να θυμηθεί κανείς το «Διωγμό», την «Προδοσία», το «Μπροστά στην αγχόνη», τον «Άνθρωπο με το γαρύφαλλο», και τη «Μαντώ Μαυρογένους», δίπλα στην Καρέζη.
Άλλοι λένε πως γεννήθηκε στην Ελλάδα, και άλλοι πως γεννήθηκε στη Ρωσία. Πάντως ο πατέρας του σίγουρα έφυγε από εκεί ως πρόσφυγας, λόγω της Ρωσικής επανάστασης. Ο αδελφός του Κώστας Φυσσούν προσπάθησε επίσης να κάνει καριέρα ηθοποιού, αλλά δεν τα κατάφερε τόσο καλά.
Εδώ και πολλά χρόνια είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση και τη δημοσιότητα και παρ’ όλο που είχαν γίνει κάποιες προσπάθειες να τον εμπλέξουν σε μια ατυχή γι’ αυτόν δημοσιότητα, είτε με τον θάνατο της συζύγου του, είτε με την έξωση απ’ το σπίτι του, αυτός κατάφερε να μείνει μακριά απ’ όλο αυτό.
Το αβρό του πρόσωπο που θυμίζει όντως Ρώσο ευγενή, έχει χαραχτεί για πάντα στη μνήμη των θεατών του Ελληνικού σινεμά και ο Πέτρος Φυσσούν θα πορεύεται μαζί μας για πάντα…