Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών έχοντας αφήσει πίσω του για πολύτιμη παρακαταθήκη το ανήσυχο πνεύμα του και τους αγώνες του για το εργατικό κίνημα τις τελευταίες έξι σχεδόν δεκαετίες. Βρέθηκε στις συγκρούσεις των οικοδόμων το 1961 με την αστυνομία και κυρίως στα Ιουλιανά, ενώ ανέπτυξε παράνομη δράση στη δικτατορία.
Στο γνωστό του βιβλίο «Εγώ, ο προβοκάτορας ο τρομοκράτης» που κυκλοφόρησε το 1999 από τις εκδόσεις «Μαύρη Λίστα» καταθέτει την προσωπική του μαρτυρία σχετικά με το μεγάλο και “απαγορευμένο” ζήτημα της ένοπλης δράσης.
Εκεί αφηγήθηκε σε πρώτο πρόσωπο τις εμπειρίες του με τη Νεολαία Λαμπράκη και τα οδοφράγματα των Ιουλιανών το 1965 στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου το 1967 και την παρανομία. Η ζωή του ήταν πολυτάραχη και κυνηγούσε παντού τη δικαιοσύνη και τον αγώνα για μια αταξική κοινωνία, από την Κούβα, στην οποία ο Κατσαρός βρέθηκε ως ναυαγός λίγο μετά το θάνατο του Τσε Γκεβάρα μέχρι την Τήνο και τις παράνομες επαφές στο σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά. Η δεύτερη αυτή περίοδος της παρανομίας θα τον οδηγήσει στις φυλακές του Κορυδαλλού και της Αίγινας, ύστερα από την καταδίκη του σε ισόβια κάθειρξη από τη Χούντα. Η μεταπολίτευση και η επιστράτευση κλείνουν έναν κύκλο και σηματοδοτούν έναν ιδιότυπο “αποχαιρετισμό στα όπλα”.
Καταγόταν από το Βαθύκοιλο Φθιώτιδας και τα τελευταία χρόνια επισκεπτόταν ολο και πιο συχνά τα πάτρια εδάφη, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε πολλούς συγχωριανούς του και νεότερους σε ηλικία να ακούσουν και να μάθουν για τα ιστορικά γεγονότα από έναν άνθρωπο που τα γνώρισε από κοντά.
«Δε θα ξεχάσω ποτέ τα γαλανά του μάτια. Το σπινθηροβόλο βλέμμα του που ανάβλυζε το πάθος του για αγώνα», λέει από αυτούς που τον είχε συναντήσει πίνοντας ένα τσιπουράκι σε κάποια παραλία της Ανατολικής Φθιώτιδας.
Ο ανηψιός του, Βασίλης Μπολοβίνης τον αποχαιρέτησε διαδικτυακά αναφέροντας: «Σήμερα χάθηκε ο άνθρωπος που ήταν για μένα ο πιο σημαντικός μετά τον πατέρα μου. Ένας σπουδαίος άνθρωπος για την αριστερά και την κοινωνία. Σου χρωστάμε πολλά όλοι μας. Καλό ταξίδι Στέργιο».