Mε τίτλο «Στα Μέσα και απ' έξω. Ελευθερία και χειραγώγηση των ΜΜΕ και η απάντησή μας», η εφημερίδα εποχή οργανώνει εκδήλωση, σήμερα 14/2, στην οποία «μαζί με άλλα μεσα ενημέρωσης σκεφτόμαστε μαζί σας το παρόν και το μέλλον της δημοσιογραφίας, του αγαθού της ενημέρωσης στην Ελλάδα, στον κόσμο».

Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί σήμερα, στις 18:30, στην ΕΣΗΕΑ και θα μεταδοθεί και διαδικτυακά.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα στο κάλεσμά της:

Με αφορμή τα 37 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου τεύχους της εφημερίδας Εποχή ανανεώσαμε το site μας epohi.gr και συζητάμε!

Μαζί με άλλα μεσα ενημέρωσης σκεφτόμαστε μαζί σας το παρόν και το μέλλον της δημοσιογραφίας, του αγαθού της ενημέρωσης στην Ελλάδα, στον κόσμο.

Συμμετέχουν, μιλούν:

Γιάννης Αλμπάνης, dnews
Μαρία Θανασούλια, ραδιόφωνο Στο Κόκκινο
Θάνος Καμήλαλης, The Press Project
Χριστόφορος Κάσδαγλης, Reporters United
Νίκη Μπάκουλη, news247
Νάταλι Χατζηαντωνίου, Εφημερίδα των Συντακτών

  • Η οικονομία της προσοχής που μας στοχοπροσηλώνει αθέλητα σε ειδήσεις, σε ενημερώσεις που όχι απλώς δε μας ενδιαφέρουν αλλά ουσιαστικά μας αγχώνουν, μας κουράζουν, μας δημιουργούν περισπάσεις. Και στο τέλος δε θυμόμαστε καν τι ήταν σημαντικό. Το λεξικό της Οξφόρδης δεν λάθεψε διόλου ορίζοντας το “brain rot”, την εγκεφαλική σήψη θα λέγαμε στα ελληνικά, ως την λέξη της χρονιάς.
  • Τι σημαίνει για την ελληνική Δημοκρατία η ενημέρωση 107; Με ποιόν τρόπο επηρεάζεται η ποιότητα των ειδήσεων εφόσον συγκεκριμένοι ολιγάρχες κατέχουν τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ; Πώς το τρίγωνο της διαπλοκής στην Ελλάδα κανοναρχεί όσα συμβαίνουν;
  • H σχεδόν αναντίρρητη clickbait προοπτική των περισσότερων μαζικών sites που από-ενημερώνει στο όνομα του θεάματος, του infotainment. Αν τα περισσότερα κλικ φέρνουν περισσότερα χρήματα, τότε στο όνομα της ποσότητας η ποιότητα φαντάζει να πατώνει και, συχνότερα, να αναδύει σεξισμό. Μια υπερπραγματικότητα σχεδόν πνιγηρή.
  • Η πλατφορμοποίηση των ειδήσεων, η ανάγκη για διαρκή προσαρμογή στον τρόπο που το κάθε μέσο αλλάζει συνέχεια τον αλγόριθμο για να παραμετροποιεί το δυνατόν ασφαλέστερα το κέρδος, η αέναη εμπορευματοποίηση κάθε μικρού και μεγάλου γεγονότος γιατί αλλιώς “δεν περνάει από την αρχική”.
  • Η καραμπινάτη ολιγαρχικοποίηση αλά Μασκ & Τραμπ που πλαισιώνεται ως “ελευθερία του λόγου”. Ταυτόχρονα η σύμφυση οικονομικής, τεχνολογικής και πολιτικής εξουσίας και ο κίνδυνος για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες.
  • Ο κατασκοπευτικός καπιταλισμός που παρακολουθεί κάθε κίνησή μας με την θέλησή μας. Οι κοινωνίες του αυτο-ελέγχου, όπως τις όρισε ο Μπιουνγκ Τσουλ Χαν, που συγκροτούν την “Κόλαση του Ταυτού”: ο αλγόριθμος μαθαίνει τι θέλουμε και έπειτα μας μαθαίνει τι να θέλουμε. Πώς είναι δυνατόν να καταφέρνουμε να είμαστε κριτικοί πολίτες υπ’ αυτήν τη συνθήκη;
  • Οι κάκιστοι μισθοί, η τεράστια αποσυνδικαλιστικοποίηση, οι επισφαλείς σχέσεις εργασίας, η μαύρη- κατάμαυρη εργασία, η διαρκής νομαδική εργασιακή συνθήκη, το απέραντο καθηκοντολόγιο, η απίσχναση της δημοσιογραφικής ιδιότητας.
  • Οι SLAPP αγωγές, οι παρακολουθήσεις, οι απειλές και οι υλοποιήσεις των απειλών απέναντι σε δημοσιογράφους που κάνουν τη δουλειά τους.
  • Η ανάγκη για συνέργειες των ΜΜΕ και των προσπαθειών που δεν τοποθετούνται απολογητικά σε ό, τι κυριαρχεί στην πολιτική, την οικονομία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό. Οι δυνατότητες συνεργασιών, σοβαρών ανταλλαγών εμπειρογνωμοσύνης, κοινών στόχων που παρεμβαίνουν έμπρακτα στη συγκυρία.