
Οι κάτοικοι των περιοχών Ντράφι, Διώνη και Δασαμάρι καλούνται να εγκαταλείψουν την περιοχή μέσω λεωφόρου Μαραθώνα προς Παλλήνη, καθώς συνεχίζει να καίει ανεξέλεγκτη η φωτιά στη βορειοανατολική Αττική.
«Εάν βρίσκεστε στην περιοχή Ντράφι, Διώνη και Δασαμάρι απομακρυνθείτε μέσω λεωφόρου Μαραθώνος προς Παλλήνη» αναφέρει το τελευταίο μήνυμα 112.
⚠️ Ενεργοποίηση 1️⃣1️⃣2️⃣
🔥 Δασική πυρκαγιά στην περιοχή #Ντράφι #Διώνη και #Δασαμάρι
🆘 Εάν βρίσκεστε στην περιοχή #Ντράφι #Διώνη και #Δασαμάρι απομακρυνθείτε μέσω λεωφόρου Μαραθώνος προς #Παλλήνη
‼️ Ακολουθείτε τις οδηγίες των Αρχών
ℹ️ https://t.co/kexUnlnGMV@pyrosvestiki…
— 112 Greece (@112Greece) August 12, 2024
Aνεξέλεγκτη καίει η φωτιά και στον Βαρνάβα Αττικής, όπου καίγονται ακόμα σπίτια. «Ήρθαν τα αεροπλάνα. Αυτό είναι κομβικό σημείο. Να μην ανέβει η φωτιά στο βουνό, γιατί μετά μπορεί να πάει στο Γραμματικό από άλλη πλευρά, να κατέβει παραλία Βαρνάβα. Πρέπει να επικεντρωθούν εδώ, να τελειώσει αυτό το κομμάτι» ανέφερε ο πρόεδρος της κοινότητας Βαρνάβα, Γιώργος Ηλίας, στην εκπομπή «Συνδέσεις» της ΕΡΤ.
«Οι φλόγες βρίσκονται στα 500 μέτρα από το Γραμματικό, το οποίο είχε εκκενωθεί από νωρίς μετά από μήνυμα του 112, όπως αναφέρει η ΕΡΤ. «Η φωτιά βρίσκεται στο πρώτο σπίτι, οι φλόγες απέχουν περίπου 5 – 10 μέτρα και αυτή τη στιγμή επιχειρούν εναέριες δυνάμεις, και ένα πυροσβεστικό όχημα. Χρειαζόμαστε ενισχύσεις σε επίγειες δυνάμεις και ήδη κάνουν ό, τι μπορούν τα παιδιά της Πυροσβεστικής», είπε νωρίτερα στο ΕΡΤΝews ο πρόεδρος της Κοινότητας Γραμματικού, Σπύρος Ζαγάρης και προσέθεσε πως «η φωτιά βρίσκεται στη ρεματιά κι αν συνεχίσει έτσι σε μισή ώρα θα έχει μπει μέσα στον οικισμό ολοκληρωτικά».
Εντωμεταξύ, σε συναγερμό έχει τεθεί ο οικισμός Ανατολή στη Νέα Μάκρη, όπου οι φλόγες της πυρκαγιάς που ξέσπασε χθες στην περιοχή του Βαρνάβα έφτασαν σε κοντινή απόσταση από πρώτα σπίτια. Σύμφωνα με την ΕΡΤ, στην περιοχή έκαναν ρίψεις νερού αεροσκάφη και ελικόπτερα με αποτέλεσμα οι εστίες να ελεγχθούν, ενώ νωρίτερα μήνυμα του 112 ειδοποίησε για απομάκρυνση από την περιοχή προς Νέα Μάκρη. Η Τροχαία έχει προχωρήσει και σε εκτροπή της κυκλοφορίας των οχημάτων στη συμβολή των Λ. Διονύσου και Λ. Μαραθώνος.
Οδηγίες της ΕΛΑΣ στους πολίτες: Μην επιστρέφετε σε περιοχές που έχουν καεί
«Η Ελληνική Αστυνομία απευθύνει θερμή παράκληση προς όλους τους πολίτες να αποφεύγουν οποιαδήποτε κίνηση προς τις περιοχές που πλήττονται από πυρκαγιές, καθώς με αυτόν τον τρόπο δυσχεραίνεται το έργο της Τροχαίας και των δυνάμεων της Πυροσβεστικής. Επιπλέον, καλούνται οι πολίτες να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες που εκδίδονται για εκκένωση περιοχών και να μην επιχειρούν να επιστρέψουν σε περιοχές που έχουν ήδη καεί, για τη δική τους ασφάλεια και για να διευκολυνθεί η αντιμετώπιση της κατάστασης. Η απρόσκοπτη κίνηση των οχημάτων πυρόσβεσης αποτελεί κρίσιμο παράγοντα στις επιχειρήσεις του Πυροσβεστικού Σώματος για την κατάσβεση της πυρκαγιάς. Σας ευχαριστούμε για τη συνεργασία σε αυτές τις δύσκολες ώρες» αναφέρει μήνυμα από το αρχηγείο της ΕΛΑΣ.
Το κατεστημένο δεν δέχεται ποτέ στους κόλπους του έναν "ανανήψαντα" που κατείχε κεντρική, ηγετική θέση ως αντίπαλός του - όσες υποχωρήσεις και κωλοτούμπες και να κάνει. Δεν τον απορρίπτει γι' αυτό που πλέον έγινε (ή επιδιώκει να γίνει), αλλά γι' αυτό που ήταν (ή προσποιήθηκε πως ήταν) κάποτε. Και μόνο το ότι έπεισε (έστω προσωρινά) ότι "τα πράγματα μπορούνε να πάνε αλλιώς" καθιστά το έγκλημά του διαρκές και απαράγραπτο στα μάτια του κατεστημένου!
ακριβώς, απίστευτο έτσι;
Συμφωνούμε (για άλλη μια φορά) - δες και το σχόλιο μου - ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ - πιό πάνω.
Μπα, νομιζω ότι το μίσος των αστών για τον Τσίπρα οφείλεται πρώτον στο ότι δεν θεωρούν ότι είναι αναγκαίο να μοιραστούν έστω και μια τόση δα μπουκιτσα με άλλους, δεδομένων των κοινωνικών συσχετισμών και δεύτερον, αλλά σχεδόν εξίσου σημαντικό για τα λουμπεναριά της ελληνικής αστικής τάξης, ότι δεν κατάγεται από κάποιο πολιτικό ή οικονομικό τζάκι.
Κάποτε η συζήτηση με κάποιον από το ΣΥΡΙΖΑ ήταν για το πως θα έρθει ο σοσιαλισμός, πλέον η συζήτηση με το ΣΥΡΙΖΑ έχει καταλήξει να είναι για το αν είναι σωστό να σου πάρουν το σπίτι τα funds, για το αν είναι λογικό να μην έχει να αγοράσεις τρόφιμα από το super market λόγω ΦΠΑ και ακρίβειας, για τον αν είναι normal να κόβουν το ρεύμα από τα σπίτια λόγω του χρηματιστηρίου ενέργειας, για τον αν πρέπει να πνίγονται άνθρωποι στο Αιγαίο και όσοι σώζονται να κλειδώνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.ο.κ. πράγματα δηλαδή που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα για ένα οποιοδήποτε άνθρωπο που θέλει να ονομάζεται ''αριστερός'' και πράγματα βέβαια που είναι 100% ρεαλιστικά και πραγματοποιήσιμα εν έτη μάλιστα 2023 .
Προσωπικά θεωρώ πως οι άνθρωποι που έχουν παραμείνει στο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση πλέον με την αριστερά, αλλά όσο τους συμπεριφερόμαστε και σαν να έχουν αριστερή essence τόσο περισσότερο θα μυρίζουμε και οι ίδιοι από τη μπόχα. Άλλωστε ήδη από το '15 ο κάθε πικραμένος βγαίνει και μιλάει για την αποτυχία της αριστεράς λες και ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε κάποιου είδους επαναστατικό κόμμα που τα έβαλε με το κεφάλαιο
"...σε οποιοδήποτε μικρό παρακλάδι της Αριστεράς και αν ανήκει κανείς, δεν μπορεί να υπάρξει ορισμός της Αριστεράς που να μην περιλαμβάνει ότι είμαστε αυτοί που ζητούν να αλλάξουν τον κόσμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα ενσάρκωσε αυτές τις ελπίδες για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και στη συνέχεια χαρακτήρισε αυτές τις ελπίδες αυταπάτες. Για μένα αυτό είναι όλο." να προσθέσω και εγώ ότι... και για μένα επίσης.
παρακάτω λέει, «να αναζωογονηθεί αυτός ο λόγος που ζητάει κλείσιμο της ψαλίδας και οικονομική πολιτική προς όφελος των πολλών» - να υπήρχε μόνο κάποιος τρόπος να μετράμε το κλείσιμο αυτής της ψαλίδας - οουγουέϊτ (επαναλαμβάνομαι, αλλά ας πιούμε απόψε λίγο μπάντγουϊθ παραπάνω)
Μάλλον το ΚΚΕ με το σφυροδρεπανο του είναι στη βουλή του Άλφα Κενταύρου... Είναι που κοπτονται ορισμενοι για την αλλαγή του κοσμου και το...σοσιαλισμό κατά τα άλλα.
Κανένα σοσιαλισμό και καμια κοινωνική δικαιοσύνη δεν αποζητα το κομματι εκεινο της κοινωνίας που στηριζει τη συμμορια των Πασοκων με προβια αριστερου, ας το παραδεχτουμε. Θελει να επιστρεψουμε σε εποχες Πασοκαρας που αναβαμε θερμοσίφωνα για να βουρτσισουμε τα δοντια, πλέον είναι ορατό από τη Σελήνη σαν το Σινικο τείχος.
Μόνο που
1)Και τότε υπήρχαν φτωχοί, και τότε υπήρχαν άνεργοι, και τότε ξεψυχουσε κόσμος σε καρότσες γιατί και τότε όπως και σήμερα είχαμε καπιταλισμό. Απλά δεν ήταν αυτοι και-με κάποιο μαγικό τρόπο και μπόλικη νηπιακή αφελεια- ακόμη και σημερα θεωρουν οτι αν καποιος Τσιπρας ή καποιος Συριζα ή εν τελει καποιο Πασοκ μας γυρισει πισω σε αυτα τα χρονια αυτοι θα ειναι παλι "μεσαια ταξη"με σπιτι, εξοχικο, σταθερη δουλεια και 2 αμαξια. Συγνωμη αλλα τπτ το αριστερο δεν υπαρχει σε αυτη τη σταση ζωης παρα μονο κυρπαντελισμος και αναθεση.
Το γεγονός ότι λόγω των αντιφάσεων του ο καπιταλισμός έχει βγάλει δοντάκια, έχει αμολήσει τα μσντροσκυλα με τις περικεφαλαιες και φαίνεται πιο αποκρουστικός απο ότι τότε θα έπρεπε να εχει κάνει αυτο τον κοσμο να ψυλιαστει κάποια πραγματάκια για τα οποία μιλάνε οι κομμουνιστες αντί να μυξοκλαιει για την κατάντια της σοσιαλδημοκρατιας.
2)Ο κόσμος αυτός ανάμεσα στις σφαλιάρες που τρώει στην πραγματικότητα και στο ιδεατό στάτους κβο, στο οποίο φαντάζεται ότι μπορεί να τον οδηγήσει μια...προοδευτική κυβέρνηση που θα έχει την έγκριση του Γερμανού καγκελάριου (γελάνε και τα πλατάνια στο Μελανά δρυμο) δεν έχει καταφέρει να βρει την ψυχραιμία να δει καθαρά μια αδυσώπητη, παρ όλα αυτά απλούστατη αληθεια: Ότι με τα σημερινά δεδομένα που ισχύουν στο διεθνές καπιταλισμό περιβάλλον δεν υπάρχει επ ουδενί η δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Οπότε όποιος εμφανίζεται με υποσχέσεις ότι στο έδαφος του μονοπωλιακου καπιταλισμου και με τις σχέσεις παραγωγής αθικτες θα μπορέσει να πετύχει ουσιαστική βελτίωση στους όρους διαβίωσης του λαού με μακροπροθεσμο ορίζοντα είναι απλώς απατεώνας, που ειτε απο αφελεια, ειτε απο στοχευση παιρνει κοσμο στο λαιμο του και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπιζεται. Όπως φαίνεται όμως η ανάγκη για αυταπάτη ειναι ακόμη πολύ ισχυρότερη από την συνειδητοποιηση ότι ο μόνος δρόμος για καλύτερη ζωή έχει αίμα και θυσίες.
Κατα τα φαινόμενα κοινωνία μας, όπως και όλες οι δυτικές τέτοιες, έχει απολέσει οριστικά οποιαδήποτε δυνατότητα εξαγωγής συμπερασματων μέσω της ιστορικής μελέτης και της έχει απομείνει μόνο η μάθηση δια της εμπειρίας. Κοινως "Αν δε μπούνε στο δικό μου σπίτι οι μπάτσοι να με πετάξουμε στο δρόμο, αν δεν κλείσουν το εργοστάσιο που δουλεύω εγώ ώστε να μείνω άνεργος με 2 παιδιά και δάνειο, αν δεν πεθάνει η δικη μου η μάνα σε καρότσα, δεν πρόκειται από μόνος μου να κάνω κατι" Δεν πειράζει, όταν λοιπόν το χειμώνα θα χεζουμε με μπουφάν και κασκόλ τότε ιιιισως και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ότι το πρόβλημα δεν είναι ο Τσιπρας και η προδότες του Σύριζα αλλά το ότι θεωρούμε λογικό να ζούμε εντός ενός συστήματος που, προκειμένου να μην πειραχτουν τα κέρδη 1000 νοματαιων, όλοι εμείς οι υπόλοιποι θα πρέπει να συμβιβαστούμε με μια χαμοζωη χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς δικαιωματα αλλά με πολύ "λυπηθείτε μας". Όταν μας γίνει ξεκάθαρο ότι όχι μόνο δε μας λυπηθουν αλλά μας θεωρούν εντελώς αναλωσιμους, κάτι σαν τα τακάκια των φρένων στο αυτοκίνητο τότε κάτι μπορεί να κανουμε
Scottish μην ξεχνάς ότι ο συνασπισμός έπαιρνε 3-βία 4%. αυτοί που είναι σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κατά 90% στο ΠΑΣΟΚ. Αν εξαιρέσεις τα ποντίκια που πήδηξαν σε άλλο πλοίο όταν είδαν να βουλιάζει το πρώτο, οι άλλοι έκαναν ένα μικρό ή μεγαλύτερο βήμα στην ζωή τους. Το αν τους πήγε πίσω στο πασοκομαντρί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι δικό τους.
Το μεγάλο πρόβλημα κατ' εμέ δεν είναι να δει τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, είναι το να βρει διέξοδο στο σοσιαλισμό. Όχι γιατί τον σιχαίνεται, αριστεροφοβίες κι άλλα χαζά από το πλούσιο λεξιλόγιο της ανανέωσης, αλλά επειδή γνωρίζει ότι θα δεχθεί ένα πόλεμο από το παγκόσμιο σύστημα, τον οποίο φυσικά και φοβάται. Δεν χρειάζεται πλέον να εντρυφήσεις στο μαρξισμό λενινισμό για να καταλάβεις τις απειλές. Αντίθετα, χρειάζεται να εντρυφήσεις για να τις ξεπεράσεις. Δεν είναι εύκολα όμως αυτά κι εκεί χρειάζεται η παρέμβαση των κομμουνιστών. Και το ερώτημα είναι το πώς.
Το μόνο που μπορώ να πω σε αυτό με όλη την αμφιβολία και τα ερωτηματικά που έχω κι εγώ, είναι ότι πρώτον οι ίδιοι οι κομμουνιστές πρέπει να ανεβάσουν το επίπεδό τους και να προχωρήσουν σε μεγαλύτερη κατανόηση αυτού που παρεμβαίνουν και δεύτερον να ξεφύγουν από την πολιτική του "παραδείγματος". Το κόμμα χρειάζεται και κίνημα και το κίνημα συγκροτείται όταν π.χ. το πανό που θα κρεμάσεις στο υπουργείο "κοιτά" προς τα μέσα, προς τον εργαζόμενο κι όχι προς τα έξω, προς τον ψηφοφόρο. Ο εργαζόμενος θα σου κρεμάσει άλλα 10 πανό αν τον πείσεις, ο ψηφοφόρος και να ενθουσιαστεί θα πει "εγώ δεν μπορώ να το κάνω, θα με πιάσει η ασφάλεια του κτηρίου" και θα ακολουθήσει τι; Η ανάθεση.
Γιατί η δύναμη του λαού είναι στην οργάνωσή του κι όχι στην προσωπική μαγκιά ή και στην αυτοθυσία. Ο λαός σήμερα δεν αντιδρά για διάφορους λόγους κι αν θέλεις να προσπαθήσω να τους απαριθμήσω. Καταρχάς όμως δεν είναι οργανωμένος και αν δεν οργανωθεί με άλλο τρόπο, θα αναλάβει την οργάνωσή του το facebook.
Ίσως ούτε και τότε: υπάρχουν άνθρωποι που έχασαν το παιδί τους στο τρένο στα Τέμπη και ξαναψήφισαν ΝΔ!
Όντως;
Το ανέφερε άνθρωπος που τους γνωρίζει...
Ε μάλλον θα του περισσεύουν τα πιτσιρίκια, αλίμονο σε μας που τα θέλουμε όλα.
Ίσως να ήταν βάλσαμο για την ψυχή τούς. Ποιος ξέρει....
ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ - Ο ΑλέξηςΤσίπρας ήταν ο πρώτος και ίσως ο τελευταίος μικρο-αστός πολιτικός της Ελλάδας. Ήθελε να κυβερνήσει τίμια το καθεστώς της χρεοκοπημένης Ελληνικής κλεπτο-πλουτοκρατίας μέσα σε μια νεοφιλελεύθερη Ευρώπη. Η τελευταία χρησιμοποίησε την δίψα αυτού και των συνεργατών του για «αριστερά» πρωθυπουργιλίκια ΑΚΡΙΒΩΣ για να καταδείξει - μέσω της ταπείνωσης του - ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι μονόδρομος και οι συλλογικοί αγώνες και αντίσταση είναι μάταια, εντός κι εκτός Ελλάδος. Και ο Τσίπρας εν γνώση του δέχτηκε να παίξει αυτό το ρόλο. Δέχτηκε να σώσει την κλεπτο-πλουτοκρατία «τίμια και θεσμικά» ενώ ξεπάτωνε στους φόρους τις μικρο-μεσαίες τάξεις που τον στήριξαν (και που διάβηκαν τον συντηρητικό πολιτικο-ιδεολογικό τους Ρουβίκωνα για να το κάνουν), αφήνοντας στο απυρόβλητο την μαφιόζικη ολιγαρχία. Παρ' ότι άπειρος, σαν μικροαστός πολιτικός (με την πιο βαθιά έννοια του όρου) ο Τσίπρας ήταν αποτελεσματικότατος, τα πήγε τέλεια στη διαχείριση: πέρασε όλα τα δύσκολα μέτρα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, έκλεισε εθνικά ζητήματα που ήταν « καυτές Πατάτες» για τα συστημικά κόμματα κλπ. Παράλληλα, ως γνήσιος τίμιος βλάξ έλλην μικροαστός δεν «έφαγε» το καταπέτασμα όπως οι μαφιόζοι πριν αυτόν αλλά αντίθετα τους άφησε και "μαξιλαράκια" για ξεκοκκάλισμα.Ομως δυστυχώς για αυτόν δεν θα μείνει στην ιστορία σαν πετυχημένος αστός πολιτικός διαχειριστής αλλά σαν αποτυχημένος γιαλαντζί «αριστερός» γιατί κανείς από αυτούς που πραγματικά διέσωσε δεν θα του αναγνωρίσει το καλό που τους έκανε και είναι απίθανο ότι θα τον εμπιστευτούν ξανά. Τουναντίον, τον σιχαίνονται σαν τον χωριάτη-μακρινό συγγενή, που σκάει απρόσκλητος στο πάρτυ του Κλαμπ Εκάλης με αγυάλιστα παπούτσια και χωρίς γραβάτα.
Πολύ σκληρός είσαι ρε συ. Αλλά αληθινός.....
"αφήνοντας στο απυρόβλητο την μαφιόζικη ολιγαρχία"- κι αυτό κύριε; λες να είχε καμιά σχέση με το syriz bad των αρδ που έπεισαν εαυτούς και αλλήλους ότι ο τσακαλώτος έπινε το αίμα του μεσαιοταξίτη με το μπουρί της σόμπας; όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα στην ζωή μας αγαπητέ - εγώ ακόμη περιμένω να δω τα στίφη από δημοκρατικούς (άσε τους πολλά βαρείς αριστερούς) πολίτες στον δρόμο να διεκδικούν συμμετοχή του λαού στις αποφάσεις που παίρνονται για την ζωή ή/ και (κυρίως) τον θάνατό του από το τσίρκο μαφία επικαλούμενο το 41-18 (αν και προτιμώ το 4218 γιατί μοιάζει με προέκταση της απάντησης στο ερώτημα για την ζωή, το σύμπαν και τα πάντα)
Μια ζωή η κριτική στον Σύριζα και στον Τσίπρα διεξάγεται σε λάθος βάση.
Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ ότι όταν έφτασε η ώρα να πει το "μεγάλο όχι" που φαντασιώνεται ο Κωνσταντίνος το είπε. Το πρόβλημα ήταν πάντα ο τρόπος με τον οποίο έφτασε σε αυτό το σημείο. Ο Σύριζα κι ο Τσίπρας έφτασαν σε αυτή τη θέση πείθοντας μας ότι μπορεί να υπάρξει έξοδος από τα μνημόνια χωρίς ρήξη με την ΕΕ, κι ότι η πρόταση που θα κάνουν θα είναι τόσο καλή για όλα τα μέρη, που όλοι θα την δεχτούν "μέρα μεσημέρι".
Σε αυτή την βάση ενσάρκωσαν την ελπίδα, αλλά ήταν μια φρούδα ελπίδα. Η ΕΕ δεν είχε τις απόψεις που είχε επειδή ήταν αδιάβαστη, αλλά επειδή αυτές οι απόψεις ήταν σε ώφελος της τάξης που εκφράζανε. Δεν υπήρχε τίποτα να δεχτούν "μέρα μεσημέρι".
Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν υπήρχε τρόπος για να φτάσει σε κυβερνητική θέση μια δύναμη που θα μπορούσε να βρεθεί στην κυβέρνηση υποστηρίζοντας τηε ρήξη. Ο λαός δεν ήθελε ρήξη. Ο λαός ήθελε αντιμνημόνιο, αλλά η πρώτη του επιλογή για αντιμνημόνιο ήταν ο Σαμαράς. Ο Σύριζα ήταν μια ύστατη προσπάθεια για αντιμνημονιακές πολιτικές χωρίς σύγκρουση. Κι ο Τσίπρας έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια να το πετύχει. Απέτυχε βέβαια.
Συμφωνω απολυτα οτι το πραγματικο προβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ηταν η καταστροφικη εκτιμηση οτι θα επειθαν την ΕΕ και δεν θα χρειαζοταν ρηξη, εκτιμηση που τους οδηγησε να μην προετοιμασουν την κοινωνια και να μην προετοιμαστουν ποτε ουτε οι ιδιοι πραγματικα για αυτο το ενδεχομενο. Μαλιστα αυτη η λαθος εκτιμηση πρεπει να χρεωθει στον Βαρουφακη.
Δεν συμφωνω ομως οτι δεν θα βρισκοταν ποτε στην κυβερνηση αν υποστηριζε την ρήξη, δεν μπορουμε να το ξερουμε. Ο λαος πραγματι δεν την ηθελε, αλλα οταν δεν υπαρχει αλλη λυση τοτε πρεπει να τον πεισεις. Και θα τον πεισεις αν δεν του λες ψεματα οτι γινεται και οχι λιτοτητα και χωρις ρηξη. Μπορει να επαιρνε λιγο περισσοτερο χρονο για να πειστει, αλλα αν πραγματι αυτη ηταν η καλυτερη επιλογη θα γινοταν. Αντι να χαθει αυτη η μοναδικη ευκαιρια και να βρισκομαστε τωρα εδω που ειμαστε.
Πολύ ωραίο Κωνσταντίνε
έχω την αίσθηση πως από όλα τα πρόσφατα παθήματα της Αριστεράς, ένα δεν έχει ακόμα φανερώσει το μάθημα του: η μή είσοδος του mera25 στην βουλή. Το γιατί ξεφτιλίστηκε ο συριζα και το γιατί παραιτήθηκε ο τσίπρας έχω να το απαντήσω. Με προβληματίζει πολύ περισσότερο η αποτυχία του mera25 από την κατάρρευση του συριζα. Ξέρω τί έκανε ο συρίζα και βρέθηκε εκεί που βρέθηκε. Ο Γιάνης όμως; Τί έκανε ή τί δεν έκανε; Όση κριτική και να του ασκήσω, δεν δικαιολογείται (με τον δικό μου τρόπο σκέψης) πως δεν βρέθηκαν μερικές χιλιάδες αριστερών να τον στηρίξουν την κρίσιμη στιγμή, στις δεύτερες εκλογές.
με λίγα λόγια θα ήταν πιό χρήσιμο -κατά τη γνώμη μου- να συζητάμε γύρω από την αποτυχία του mera25 όταν... "γυροφέρνουμε τι θα πει να είναι κανείς αριστερός." παρά γύρω από τον τσίπρα.
Συμφωνώ. Γνώμη μου είναι ότι τον βαρουφάκη έβλαψαν όχι μόνο οι επιθέσεις των συστημικών μμε σχετικά με το δήμητρα, αλλά και οι κοκορομαχίες του με τον τσίπρα (για το ποιος φταίει που απέτυχε η προγραμματική σύγκλιση). Αυτό απέτρεψε πολλούς απογοητευμένους από τον σύριζα αριστερούς να τον ψηφίσουν. Η αλήθεια είναι ότι η προσωπικότητα του βαρουφάκη (βλ ο ναρκισσισμός του) απωθεί αρκετούς και κάνει δυσκολότερο το κάλεσμα σε άλλες αριστερές δυνάμεις για συνεργασία. Κατά τα άλλα, και απ'ότι φαίνεται εκ του αποτελέσματος, το μερα25 υποτίμησε το ποσοστό των ψηφοφόρων του που το βλέπουν μόνο ως κόμμα διαμαρτυρίας (σε αντίθεση με έναν πυρήνα που το θεωρεί δυνητικό κόμμα εξουσίας και το ψηφίζει για το πρόγραμμα ρήξης με την ολιγαρχία). Προφανώς οι πρώτοι έφυγαν με την πρώτη αφορμή, ίσως λόγω δαιμονοποίησης του δήμητρα, και πήγαν είτε στην πλεύση είτε στο κκε.
τείνω να συμφωνήσω και γω με τη σειρά μου σε όσα γράφεις, αλλά φοβάμαι πως αν το κάνω θα ...δυστυχήσω! γιατί θα πρέπει να δεχτώ πως τελικά ο βρεγμένος την φοβάται την βροχή. Αρκούν οι επιθέσεις των συστημικών μέσων; Δεν μπορούν οι αριστερών αρχών πολίτες να δουν πέρα από τη συστημική ενημέρωση; Και ήταν τόσο τραγικά αηδιαστική η γεύση των κοκορομαχιών, που υπερνίκησε την ξεραίλα της δεξιάς; Και μετράει τελικά ένα κουσούρι της προσωπικότητας του επικεφαλής ενός κόμματος αρχών περισσότερο από το αν υπήρξε συνεπής στις εν λόγω αρχές;
Το τελευταίο που επισημαίνεις είναι αυτό που με πείθει. Σύμφωνα με τις κάλπες, αυτοί που όντως το θεωρούν δυνητικό κόμμα εξουσίας και το στηρίζουν για το πρόγραμμα του, ΔΕΝ αρκούν για να εξασφαλίσουν κοινοβουλευτική παρουσία στην σύγχρονη αριστερή σκέψη. Αυτή η συζήτηση με ενδιαφέρει.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι οι ψηφοφόροι του βαρουφάκη είναι όλοι τους πεπεισμένοι και με αρχές αριστεροί. Υπάρχουν και αυτοί βέβαια, αλλά προφανώς δεν αρκούν για να μπει στη βουλή. Το πολιτικό τοπίο γενικά είναι πολύ θολό για να κάνουμε διαπιστώσεις μερικές μέρες μετά τις εκλογές, πάντως γνώμη μου είναι ότι έκανε λάθος και με την προεκλογική του εκστρατεία-ένα κόμμα του 3% δεν μπορεί να ζητά τη ρήξη λες και διεκδικεί την εξουσία, στις δεύτερες εκλογές το μήνυμα άλλαξε αλλά ήταν πλέον αργά...
Τον Βαρουφάκη δεν τον εμπιστευόμουν από το 15 και ήταν ένας από τους πολλούς λόγους που δεν εμπιστεύτηκα τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήθελε να το πω χονδρικά μια συμμαχία με το κεφάλαιο μέσα στα ευρωπαϊκά πλαίσια. Υπέρ γενικά του ευρώ κτλ κτλ. Τα γράφει πολύ καλά το παρακάτω άρθρο
"Ερίκ Τουσέν: Ο Βαρουφάκης και η συνταγή της αποτυχίας"
https://info-war.gr/erik-tousen-o-varoufakis-ke-i-syntagi-tis-apotychias/?doing_wp_cron=1688204885.6804139614105224609375
Σου προτείνω να το διαβάσεις. Δε ξέρω πόσο έχει αλλάξει από τότε και πόσα αριστερά έχει πάει αλλά είναι δύσκολο να τον εμπιστευτείς υπό αυτό το πρίσμα.
Πράγματι, ο βαρουφάκης του 2015 είχε τη φαντασίωση ότι μπορούσε να πείσει τους δανειστές για μια αναδιάρθρωση χρέους, αν απλά τους παρουσίαζε ένα εναλλακτικό πρόγραμμα που θα διασφάλιζε εκτός από την αποπληρωμή και τη βιωσιμότητα της κοινωνίας, πάντα μέσα στα ασφυκτικά νομισματικά πλαίσια της ευρωζώνης.
Ηταν και παραμένει ευρωπαϊστής. Αν και έχει μετακινηθεί από τη θέση ότι αυτή η εε μπορεί να μεταρρυθμιστεί προς το φιλολαϊκότερο, δεν έχει εμβαθύνει ως προς την εναλλακτική (έξοδο από εε), απλά τώρα έχει επικεντρωθεί στη ρήξη με το ολιγαρχικό κατεστημένο στην ελλάδα (το πώς θα γίνει είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο) και μέσω του πανευρωπαϊκού ντιεμ ευελπιστεί ότι η αλλαγή μπορεί να έρθει κινηματικά από την ευρώπη.
Οπως και να χει, τον βρίσκω πολιτικά αρκετά αφελή αν και συμφωνώ με αρκετά σημεία από το προεκλογικό του πρόγραμμα, όπως η δημιουργία αμεσοδημοκρατικών συμβουλίων και η κοινωνικοποίηση ιδιωτικοποιημένων εταιριών κοινής ωφελείας. Ο βαρουφάκης άξιζε να ψηφιστεί περισσότερο για την αντιπολίτευση στον κούλη παρά για ο,τιδήποτε περιλάμβανε το προεκλογικό του πρόγραμμα- τα πιο ενδιαφέροντα σημεία αυτού, τα οποία προανέφερα, δεν γίνεται να εφαρμοστούν από ένα μικρό κοινοβουλευτικό κόμμα που ελπίζει κάποια στιγμή να γίνει κόμμα εξουσίας (α λα σύριζα), αλλά να γίνουν σημεία αναφοράς και διεκδίκησης στο πλαίσιο ενός νέου αριστερού κινήματος για την ανασυγκρότηση της χώρας.
σ' ευχαριστώ για την απάντηση και την παραπομπή. έχεις ένα δίκιο πως αναζητώντας τα γιατί θα πρέπει να πάμε και πριν το 15. συμμερίζομαι την άποψη πως τα πάντα όλα έχουν μια ιστορία, μια καταγωγή, μια αρχή. Από τότε όμως το mera25 μπήκε στη βουλή το 19. Αν τα γεγονότα του 15 δεν εμπόδισαν την είσοδο το 19 γιατί να παίξουν καθοριστικό ρόλο το 23; Ίσως τελικά να μην υπήρξε ένας αποφασιστικός παράγοντας ήττας αλλά μια σειρά μικρότερων. Φάση: "το λιοντάρι που νίκησε θηρία αλλά ηττήθηκε από ψύλλους και ψείρες." Αλλά αν υπήρξε ένας ξεκάθαρος λόγος και δεν μπορούμε να τον δούμε ή να τον αποδεχτούμε, τότε η συζήτηση περί του τρόπου που υπηρετούνται καλύτερα οι αρχές της αριστεράς σήμερα στην ελληνική πολιτική ζωή θα δυσκολευτεί πολύ να παράξει χειροπιαστά χρήσιμα συμπεράσματα. και πάλι ευχαριστώ για την παραπομπή. την είχα υπόψη αυτή τη σειρά άρθρων αλλά δεν είχα δώσει τον χρόνο που τους άξιζε.
Γιατι χωρις τσιπρα δεν εχουν ουτε οι γιανηδες λογο υπαρξης...
Πολυ απλο...
Πισω αγκαλιτσα με τους ζαιους στο πασοκ τωρα...
είσαι αγενής. ενοχλείς λέμε.
Διαβάζει κάποιος σχόλια που θα μπορούσαν να ήταν άρθρα, σχόλια για πολλή σκέψη, ανάλυση και για πολύ διάλογο, και ξαφνικά μυρίζει κλανιά
Μα για αυτο γινεται "η σκεψη, ο διαλογος και η πολυ αναλυση" που ονομαζεις εσυ δηλαδη οι αμπελοφιλοσοφιες του κωλου κοινως...
Για να χρυσωσουμε το χαπι οταν στηριξουμε ανδρουλακη...
"ο Τσίπρας προσπάθησε να αποτελέσει τον ηγέτη ενός συστημικού κόμματος που δεν θα εξέφραζε κάποια όνειρα αλλαγής της κοινωνίας αλλά μία συνετή διαχείριση".
Νομίζω πως ούτε αυτό έκανε. Αν το έκανε αυτό με ειλικρίνεια θα έπρεπε με κάθε τρόπο να δηλώνει πως είμαστε ουσιαστικά δούλοι και όχι να λέει πως βγήκαμε από τα μνημόνια. Τον προβληματισμό αυτόν τον είχα εκφράσει σε ένα παλιότερο post
Ποιο είναι το πρόβλημα με το ΣΥΡΙΖΑ;
Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως το καταλαβαίνω εγώ και με βάση τη στάση του τα τελευταία χρόνια μας λέει το εξής. "Μπορούμε να διαχειριστούμε το χρέος και τις δεσμεύσεις στους δανειστές εξασφαλίζοντας παράλληλα αξιοπρεπή διαβίωση στην κοινωνία."
Με λίγα λόγια έχει υιοθετήσει μια θέση τελείως διαφορετική από αυτή με την οποία κέρδισε τις εκλογές το 2015. Να θυμίσω πως το σκίσιμο των μνημονίων θα γίνονταν ακριβώς επειδή το χρέος σύμφωνα με τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ ήταν "δυσβάσταχτο". Οπότε υπάρχουν 2 περιπτώσεις.
Περίπτωση Α) Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο και μπορούμε να διαχειριστούμε το χρέος και τις πολιτικές που απορρέουν από αυτό.
Αν συμβαίνει αυτό συνεπάγεται μια στρατηγική δικαίωση του αντιπάλου που έλεγε χρόνια πως ήταν επικίνδυνο να ασχολούμαστε με την άρνηση χρέους και η λύση θα έρθει μέσα από τις πολιτικές που το συνοδεύουν.
Ακόμα χειρότερα όμως επειδή αυτές οι πολιτικές έχουν καθαρά δεξιό πρόσημο (βλέπε ιδιωτικοποιήσεις, περιορισμός δημοσίων δαπανών κτλ.) συνεπάγεται πως και αυτές οι πολιτικές τελικά δεν είναι τόσο επώδυνες. Ή στην τελική μπορεί και να είναι αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Οπότε δε ξέρω τι είναι χειρότερο από τα δύο, το αφήνω να το σκεφτείτε. Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα παίξει απλά το ρόλο ενός καλύτερου διαχειριστή.
Περίπτωση Β) Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει άδικο.
Σε αυτή την περίπτωση συνεπάγεται πως τελικά μέσα από τις πολιτικές διαχείρισης χρέους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα έρθει η εξαθλίωση των πολιτών άσχετα αν έχουμε κυβέρνηση ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ. (Δυστυχώς το 2ο σενάριο μάλλον δε θα το δούμε ποτέ). Με λίγα λόγια η λογική του Βαρουφάκη πως κάτι θα πρέπει να κάνουμε με το χρέος είναι πιο κοντά στην αλήθεια. Αυτό συνεπάγεται μια επερχόμενη κοινωνική και οικονομική καταστροφή που θα μπορούσε να γίνει και επί ΣΥΡΙΖΑ. Μια καταστροφή για την οποία κανένα από τα 3 μεγαλύτερα κόμματα δεν προετοίμασε τον κόσμο.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι πως αν έχει δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ έχουμε μια στρατηγική δικαίωση των βασικών θέσεων της δεξιάς. Αν από την άλλη έχει άδικο τότε μαζί με τη ΝΔ και τις πολιτικές τους θέσεις οδηγούν άμεσα ή έμμεσα τον τόπο σε μια νέα και χειρότερη καταστροφή.
Θα το γυρίσω λίγο πιο καφενειακά σχετικά με τις τέσσερις οπτικές γωνίες του Τσίπρα και κατ' επέκταση του σύριζα (στο κείμενο παρακάτω οι δύο έννοιες ταυτίζονται γιατί δεν μπορώ να γράφω Τσίπρας, Τσίπρας, Τσίπρας, Τσίπρας).
Προφίλ πρώτο, το ηγετικό πρόσωπο, με το κυάλι των πιστών ψηφοφόρων του συριζα. Πιθανόν άνθρωποι που στήριζαν τον ΣΥΝ, ίσως άνθρωποι που τον ψήφισαν το 15 χωρίς απαιτήσεις για ρήξη, άνθρωποι του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, και άνθρωποι που είδαν στο πρόσωπο του σύριζα ένα έντιμο πασοκ και το θεώρησαν εντάξει. Γι' αυτούς φαντάζομαι, και ας με διαψεύσουν, η μεγαλύτερη προδοσία ήταν η τωρινή παραίτηση, βλέποντας το κόμμα τους να ετεροκαθορίζεται σε σχέση με τα θέλω της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, των ΜΜΕ και της κριτικής που δέχεται απ' αριστερά του, και για κάποιους από αυτούς, δεύτερη φορά σύξυλοι με όσα βίωσαν και στην παραίτηση του Αλαβάνου (το τότε “τι θα απογίνει ο ΣΥΝ χωρίς τον Αλαβάνο” μετατράπηκε σε “τι θα απογίνει ο συριζα χωρίς τον Αλέξη”). Τους συμπονώ και τους καταλαβαίνω.
Προφίλ δεύτερο, μελανζέ, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Η οπτική γωνία όσων δεν είχαμε καμιά απαίτηση από τον Τσίπρα (εδώ τοποθετώ και τον εαυτό μου). Άνθρωποι που ήθελαν την αλλάγη και γι'αυτό απέφυγαν να στηρίξουν τον σύριζα, ούτε και περίμεναν να γίνει κάτι ανατρεπτικό από ένα κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς. Άνθρωποι που δεν ετεροκαθορίζονται αλλά σέβονται τον όμορο χώρο. Ήταν καλύτερος ο σύριζα από τα άλλα κόμματα εξουσίας; Ναι ήταν. Ήταν ο Τσίπρας καλύτερος σαν ΠΘ από όσους πέρασαν από την μεταπολίτευση; Σιγουρα καλύτερος από τις καρυκατούρες που πέρασαν από το αξίωμα στους πολιτικούς νέας κοπής. Θα έπρεπε να επαναπαυόμαστε με αυτό; Η απάντηση είναι όχι, ο βάτραχος στην κατσαρόλα θα βράσει είτε αργά, με σύριζα, είτε γρήγορα με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά στον δεύτερο τρόπο μπορεί να το καταλάβει να πηδήξει και να σωθεί, έγραφε ο Κλερκ. Ταυτίζομαι.
Προφίλ τρίτο, ο κωλοτούμπας. Μια διασκεδαστική ματιά των ανθρώπων που, πάνω στην ανάγκη για αλλαγή και αναζήτηση διεξόδου(;), στήριξαν πολλές από τις ελπίδες τους στον σύριζα. Που το 15 τον βάπτισαν ριζοσπαστική αριστερά, που ψήφισαν στο δημοψήφισμα με βάση το φαντασιακό τους, και θεώρησαν το 61% ως μεγάλη νίκη του ελληνικού λαού, την ώρα που δεν υπήρχε καμία πραγματική ομοιογένεια σε αυτό το ΟΧΙ ενώ το ΝΑΙ άνηκε ξεκάθαρα το συστημικό και φοβικό μπετόν αρμε που διατηρείται μέχρι και σήμερα. Άνθρωποι του hype, που έψαχναν τον Γκάλαχαντ και τους βγήκε ο Λάνσελοτ να τους πηδάει την Γκουίνεβιρ, και έτσι, πάντα τους πληγώνει και συνεχίζουν, ατέρμονα, να ξεταυτίζουν τον σύριζα με τον σοσιαλισμό ή την αριστερά (1) και να τον ξανά ταυτίζουν όταν θέλουν να πουν ότι μας κατέστρεψε. Εν μέρη τους καταλαβαίνω, από την άλλη δεν γίνεται βρε παιδί μου να ταυτίζεσαι τόσο πολύ με τα θέλω της δεξιάς.
Προφίλ τέταρτο, ο λούμπεν ώ(κ)χθρος. Δεν θα μπω σε σοβαρή ανάλυση εδώ (όχι πως έκανα και παραπάνω), άλλωστε το είπα θα είναι του καφενείου. Για αυτούς ο σύριζα είναι ότι είναι για τους πρωτοδισκάκιδες ο κάθε δίσκος μετά τον πρώτο. Οι άνθρωποι που ακόμα και αν θεωρούν ότι ανήκουν σε ένα αριστερό κόμμα ή αριστερό χώρο δεν μπορούν να κρατήσουν ποτέ γραμμή και στάση. Και ακόμα χειρότερα, όταν δεν ανήκουν πουθενά, βαφτίζουν την επίθεση ως επικοδομητική κριτική και την ασκούν σε όλους και σε όλα, πιο πολλή ρήξη και από το Μέρα. Θα έλεγε κανείς ότι λογικά είναι αναρχικοί, αλλά τελικά έχουν τόση σχέση με την αναρχία όσο οι κουκουλοφόροι ματατζήδες στις πορείες και τόση σχέση με την αριστερά όσο η Πλεύση και ο Βελόπουλος. Έχουν το αλάθητο του Πάππα και εξαπανέκαθεν θεωρούν τον εαυτό τους τον σωστο άνθρωπο για την δουλειά, ασχέτως αν θα κατουρούσαν το βρακί τους, αλλά όχι από χαρά, αν βρισκόντουσαν στην θέση και την ηλικία του Τσίπρα το 15. Όλοι ίδιοι είναι και καντηλιάζουν από Μητσοτάκη μέχρι Τσίπρα, από Ανδρουλάκη μέχρι Κουτσούμπα (κρατάω όσο γίνεται ίσα διαστήματα ) και στο ενδιάμεσο ρίχνουν και ένα καντήλι στον Βαρουφάκη. Είναι καθαρά θέμα ιδεολογίας, γι’ αυτό και στέκονται μόνο στα πρόσωπα. Απελπίζομαι.
Τελικά το τι ήταν στ’ αλήθεια ο Τσίπρας μαρτυράει κάτι για εμάς παρά για εκείνον. Όσο για εμένα, παρόλο που τον θεωρώ οξυδερκή με αριστερές καταβολές, στο τέλος έγινε αυτός ο οποίος διαδέχθηκε τον Αλαβάνο, που διαδέχθηκε τον μπαμπά της Ζωής, που διαδέχθηκε την Δαμανάκη μέσα σε ένα κόμμα που οι ίδιοι οι δεξιοί το ονόμαζαν η αριστερά της δεξιάς και το είχαν ως το όριο μέχρι το οποίο μπορεί να διαρρεύσει κάποιος από την ΝΔ και να θεωρείται ακόμα δεξιός, αυτός ήταν ο Τσίπρας και σε όποιον αρέσει (ο Τσίπρας, όχι η γνώμη μου) μαγκιά τους.
(1) Ο σύριζα έχει τόση σχέση με τον σοσιαλισμό όσο και το ΣΟ στο ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη με την πολλή ευρεία έννοια της αριστεράς θα μπορούσε να θεωρηθεί κεντροαριστερός συνασπισμός.
(2) Η παραπάνω καφενειακή ανάλυση αναφέρεται μόνο στην οπτική γωνία από τα αριστερά, δεν συμπεριέλαβα κεντρώους και δεξιούς, δεν γινόταν άλλωστε.
(3) Ξέχασα να συμπεριλάβω μία ακόμα ομάδα ανθρώπων στην κατηγορία κωλοτούμπας. Αυτοί που δεν ψήφισαν τον σύριζα το 15 αλλά ήλπιζαν ότι η φόρα και η δυναμική του σύριζα θα τραβήξει και τα άριστερά τους κόμματα προς τα πάνω. Γιατί προφανώς παρόλο που δεν τον στήριξαν το 15 δεν ανήκουν στην τελευταία κατηγορία.
Παρεπιπτοντως, ειναι συζητησιμο αν οι Πρεσπες ηταν εργο Τσιπρα. Μου φαινεται οτι ηταν περισσοτερο εργο Κοτζια. Ο Κοτζιας δεν ανηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, σαν τον Βαρουφακη. Ειχε μεγαλο επιστημονικο εργο, μεχρι και βιβλια του ειχα διαβασει, πριν εμφανιστει στο πολιτικο στερεωμα, πχ για τον αυτοκρατορικο χαρακτηρα και την λειτουργια της ΕΕ. Η συγκυρια ηταν ευνοϊκη γιατι οι ΗΠΑ θελανε την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και δεν τους εννοιαζε κανενα αλλο σημειο της συμφωνιας. Για τους αντι-αμερικανους αυτο ειναι προδοσια, αλλα στην πραγματικοτητα ειναι στοιχειο ενος ικανου πολιτικου, να βρισκει τροπο να ευθυγραμμιζει τα συμφεροντα των μεγαλων δυναμεων με αυτα της χωρας. Τηρουμενων των αναλογιων, το ιδιο εκανε κι ο Βενιζελος. Νομιζω οτι ο Τσιπρας απλα θεωρησε καλο το οτι ευχαριστουσαμε τους Αμερικανους, αφου σε αυτη την φαση ελεγε ναι σε ολα. Αλλα υποψιαζομαι οτι ο Κοτζιας θεωρησε οτι ηταν χρυση ευκαιρια να λυθει το ζητημα, οσο καλυτερα μπορουσε να λυθει, κατι που απελευθερωνε την εξωτερικη πολιτικη της χωρας. Ναι, φυσικα η συμφωνια δεν ηταν τελεια, δεν υπαρχει τελεια συμφωνια. Ονομαζονται "μακεδονες" οι βορειομακεδονες, αλλα κατι επρεπε να εχει και ο Ζαεφ να πουλησει την συμφωνια στη χωρα του. Ολα τα αλλα, εχω την εντυπωση οτι ειναι υπερ της Ελλαδας (η γλωσσα λεγοταν "μακεδονικη" τουλαχιστον απο την αρχη του 20ου αιωνα). Μετα την συμφωνια, ο Τσιπρας πεταξε τον Κοτζια στον καλαθο για να καρπωθει την επιτυχια.
Πολύ όμορφο Κωνσταντίνε. Μετριοπαθές και αληθινό. Ευχαριστούμε. Συντάσσομαι με τους φίλους enemy, Anyk και nerdic rage. Special thanks για την "ελεγεία ' theta pi.
Η καλύτερη δημοσιογραφική ανάλυση της εποχής, Πουλή. Κατέβα από τα λογοτεχνικά σύννεφα, άσε το TPP στους Καμήλαλη και Σία και ανέβα για πρόεδρος του Σύριζα (δεν αστειεύομαι).
Το χάρηκα για ακόμη μια φορά το κείμενο σου Κωνσταντίνε! σ ευχαριστούμε!
Η "κεντρωα" στροφη του Τσιπρα ηταν μονοδρομος.Οταν εχεις στοχο τη κυβερνησιμοτητα πρεπει να λαμβανεις υπ οψιν σου,το τι θελει το εκλογικο σωμα.Το εκλογικο σωμα σ ολη την Ευρωπη,σε ολο το κοσμο,ετσι και στην Ελλαδα,εχει μετατοπιστει δεξιοτερα. Οταν ολη η χωρα επιχαιρει που το βαπορι με τους προσφυγες πηγε στο πατο του Ιονιου,οταν ολη η χωρα συμφωνει και υπερθεματιζει για τον φραχτη,δεν εχει νοημα εσυ να υποστηριζεις τα αντιθετα.Ειναι σα να χτυπας το κεφαλι σου στο τοιχο,περιμενοντας να πεσει ο τοιχος. Αλλωστε η αριστερα στην Ελλαδα ηταν παντα λυση εσχατης αναγκης.Εμφανιστηκε στις σταχτες του Α.Π.Π. και της Μικρασιατικης Καταστροφης. Εκτοξευτηκε στις σταχτες που αφησε πισω η Κατοχη. Της επετραπει να επανεμφανιστει δεκαετιες μετα στα πραγματα,μονο κ μονο για να μαζεψει τις σταχτες των μνημονιων. Ο ρολος δηλαδη της Αριστερας στην Ελλαδα ειναι αυτος του σταχτοδοχειου. Η χωρα ανηκει κληρονομικω δικαιω στη Δεξια της.Οποτε ειτε τιμουσε ο Τσιπρας το "ΟΧΙ" του δημοψηφισματος,ειτε οχι,η καταληξη θα ηταν ακριβως η ιδια.
Εγώ στη θέση του αν είχα αυτή την άποψη για τον κόσμο θα πήγαινα να καλλιεργήσω κανένα μαρούλι αντί να παριστάνω τον ηγέτη ηλιθίων. Αλλά είναι πιό βολικό εσύ να παίρνεις τις αποφάσεις και η ευθύνη να βαραίνει άλλους, έτσι δεν είναι; Τα μαρούλια έχουν και σκύψιμο.
Γι αυτο και δεν θα γινεις ποτε Πρωθυπουργος.. Θα μπορουσες παρ ολα αυτα να γινεις επιτυχημενος προεδρος ενος μικρου κομματος και το λεω ειλικρινα γιατι βλεπω παρακατω απ τα γραπτα σου οτι εισαι συγκροτημενο ατομο.
Αυτό που θα ήθελα κάποτε είναι να γίνω ένα πετυχημενο μέλος ενός κόμματος. Αλλά αυτό στην εποχή μας φαίνεται πιό δύσκολο από το πρόεδρος.
Στο ευχομαι ολοψυχα και ας μην υπηρξα ποτε μελος καποιου κομματος,παρα μονο οπαδος ποδοσφαιρικης ομαδας.
Παρεπιπτοντως, ειναι συζητησιμο αν οι Πρεσπες ηταν εργο Τσιπρα. Μου φαινεται οτι ηταν περισσοτερο εργο Κοτζια. Ο Κοτζιας δεν ανηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, σαν τον Βαρουφακη. Ειχε μεγαλο επιστημονικο εργο, μεχρι και βιβλια του ειχα διαβασει, πριν εμφανιστει στο πολιτικο στερεωμα, πχ για τον αυτοκρατορικο χαρακτηρα και την λειτουργια της ΕΕ. Η συγκυρια ηταν ευνοϊκη γιατι οι ΗΠΑ θελανε την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και δεν τους εννοιαζε κανενα αλλο σημειο της συμφωνιας. Για τους αντι-αμερικανους αυτο ειναι προδοσια, αλλα στην πραγματικοτητα ειναι στοιχειο ενος ικανου πολιτικου, να βρισκει τροπο να ευθυγραμμιζει τα συμφεροντα των μεγαλων δυναμεων με αυτα της χωρας. Τηρουμενων των αναλογιων, το ιδιο εκανε κι ο Βενιζελος. Νομιζω οτι ο Τσιπρας απλα θεωρησε καλο το οτι ευχαριστουσαμε τους Αμερικανους, αφου σε αυτη την φαση ελεγε ναι σε ολα. Αλλα υποψιαζομαι οτι ο Κοτζιας θεωρησε οτι ηταν χρυση ευκαιρια να λυθει το ζητημα, οσο καλυτερα μπορουσε να λυθει, κατι που απελευθερωνε την εξωτερικη πολιτικη της χωρας. Ναι, φυσικα η συμφωνια δεν ηταν τελεια, δεν υπαρχει τελεια συμφωνια. Ονομαζονται "μακεδονες" οι βορειομακεδονες, αλλα κατι επρεπε να εχει και ο Ζαεφ να πουλησει την συμφωνια στη χωρα του. Ολα τα αλλα, εχω την εντυπωση οτι ειναι υπερ της Ελλαδας (η γλωσσα λεγοταν "μακεδονικη" τουλαχιστον απο την αρχη του 20ου αιωνα). Μετα την συμφωνια, ο Τσιπρας πεταξε τον Κοτζια στον καλαθο για να καρπωθει την επιτυχια.
Μακάρι να μπορέσει να υπάρξει μια αριστερή πορεία στον ΣΥΡΙΖΑ με όρους αξιοπιστίας και προσπάθειας το 18% να είναι πάτωμα
Δηλ όχι μια αριστερή στροφή προς ένα ανύπαρκτο αίτημα καποιας Αριστεράς της Ρήξης αλλά μια αποσαφήνιση πως η Αριστερά και το (όποιο) Προοδευτικό Κέντρο είναι άλλοι χώροι που ίσως να πρέπει να συνεργαστούν. Αλλά πρώτα να υπάρξουν. Το ΠΑΣΟΚ με αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα κάνει την ήπια αριστερή στροφή, δεν θα συνεργαστεί έτσι κι αλλιώς, θα τον βαφτίσει, μαζί με τα ΜΜΕ, πως είναι Κόμμα του 3% για να τον κάνει τέτοιο. Αλλά είναι ο μόνος δρόμος με νόημα. Τηρουμένων των αναλογιών ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει μια απευθυνση Δεξιά του και Αριστερά του όπως έκανε το ΜεΡΑ25. Που όμως την πάτησε γιατί αυτό το οποίο τελικά πρότεινε (Αριστερά της Ρήξης) δεν παρουσιάζει ζήτηση, δεν το θέλει αυτή την στιγμή κανείς
Το θέμα είναι πως να γίνει αυτό, ουδείς γνωρίζει ποιοι και πόσοι θα ψηφίσουν και με ποιες ενδεχόμενες σκοπιμότητες. Δηλ ο πειρασμός είναι προφανής στο φτωχό μου το μυαλό. Αν μια αριστερή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ έχει νόημα από την σκοπιά της άμυνας στο Καθεστώς Μητσοτάκη και της μη στρατηγικής δικαίωσης του ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη που παζαρεύει μια θέση κριτικής και ήπια αντιπολιτευτικής συμπληρωματικότητας στην ΝΔ, και οι Αριστεροί εκτός ΣΥΡΙΖΑ έχουν δικαίωμα ψήφου στις προκριματικού τύπου εκλογές, γιατί να μην πάνε ? Είμαστε βέβαιοι πως το ΠΑΣΟΚ δεν θα στείλει κόσμο να στηρίξει μια ηγεσία που θα καλοβλέπει ως και την θολή υπόσχεση πως μέχρι και συγχώνευση μπορεί να γίνει με έναν κεντροαριστερό ΣΥΡΙΖΑ ? Είμαστε βέβαιοι πως τα τσιπρικά δίκτυα δεν θα κινηθούν για μια τέτοια εκλογή Προέδρου ?
Το καβαφικό «μεγάλο όχι» είναι αναφορά στο ποίημα «Che fece… il gran rifiuto». Σε αυτό το ποίημα ο Καφάβης αναφέρεται στην πάλη μεταξύ της κατάφασης στην επιθυμία που εκπροσωπεί το Ναι και στην υπερεγωτική jοuissance που εκπροσωπεί το Όχι. Για τον Καβάφη το Ναι είναι η αποδοχή, η πραγματοποίηση της επιθυμίας, να καταφάσκεις στις ηδονές, ενώ όποιος κάνει την άλλη επιλογή:
τον καταβάλλει εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
Αν μείνουμε πιστοί στο ποίημα, θα λέγαμε ότι είναι άστοχος ο παραλληλισμός. Ο Τσίπρας είπε το Όχι, όχι το Ναι.
Ο αρθρογράφος κάνει έναν απολογισμό στο πρόσωπο του Τσίπρα που αρθρώνεται σε δύο επίπεδα. Το πρώτο είναι στο επίπεδο των συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών και το δεύτερο εκδιπλώνεται στο επίπεδο της ιδεαλιστικής πολιτικής καθαρότητας που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε πολιτικό βολονταρισμό.
Ο Κ. Πουλής χρησιμοποιεί μια προσφιλή κριτική από τα αριστερά προς στον ΣΥΡΙΖΑ, που θεμελιώνεται πάνω στη θεωρία της πολιτικής ως συμβόλαιο. Αυτή η θεωρία εδράζεται στη φιλελεύθερη παράδοση. Το αναφέρω, γιατί παρατηρώ ότι από τα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ συχνά αποδίδεται ο χαρακτηρισμός «φιλελεύθερος/η/ισμός» ως μομφή. Είναι κάπως ειρωνικό ότι η μερίδα της αριστεράς, που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως γνήσια-καθαρή από φιλελεύθερες προσμίξεις, αποδεικνύει την άτεγκτη καθαρότητά της ευρισκόμενη ακριβώς εντός του φιλελεύθερου θεωρητικού πεδίου. Το τελευταίο δεν το χρεώνω στον αρθρογράφο. Γνωρίζω ότι εκτιμά την παράδοση του πολιτικού φιλελευθερισμού και δεν την απορρίπτει συλλήβδην.
Ο συντάκτης αξιολογεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον ενταφιαστή της ελπίδας, της κοινωνικής επιθυμίας για αλλαγή, για κοινωνική δικαιοσύνη. Ας εξετάσουμε όμως μια άλλη αναντιστοιχία που απορρέει από την ιδεολογία του συμβολαίου και του πολιτικού βολονταρισμού. Η ιδεολογία του συμβολαίου αφορά στην κοινωνία συνολικά. Προσπαθεί να σταθμίσει, να γεφυρώσει να τοποθετήσει σε ένα κοινό πεδίο όλα τα διαφορετικά και αντίθετα μεταξύ τους συμφέροντα. Το κοινωνικό συμβόλαιο είναι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης μεταξύ διαφορετικών κι αντίθετων ομάδων, είναι δηλαδή ένας στόχος κι ένα αποτέλεσμα συναίνεσης και υποχώρησης. Μετατοπίζεις τις θέσεις σου σε ένα διαφορετικό σημείο από το αρχικό, ώστε να μπορείς να επιτύχεις μια συνθήκη κοινωνικής ειρήνης. Από την άλλη, ο πολιτικός βολονταρισμός εκφράζει την ιεραποστολική πίστη σε μια υπόσχεση, σε ένα πλάνο, την πίστη στο ιστορικό προτσές, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις. Οι επιπτώσεις ποτέ δεν είναι αρκετά αποτρεπτικές, γιατί έχεις την ατσάλινη πίστη στον στόχο σαν ένας στρατιώτης που εκτίθεται στα βέλη του αντιπάλου για την υστεροφημία ή τον χριστιανό μάρτυρα που επιτυγχάνει τη θέωση. Το συμβόλαιο, σε σύγκριση με τον βολονταρισμό, δεν έχει το προσόν του ηρωισμού ούτε προσφέρει τη συγκίνηση του μάρτυρα. Από μια άποψη το πρώτο βρίσκεται στον αντίποδα του δεύτερου. Όμως και πάλι εδώ υπάρχει μια αναπάντεχη σύγκλιση. Χρησιμοποιείται το συμβόλαιο (του Τσίπρα με την κοινωνία) ως όρκος πίστης, ως επαγγελματική υποχρέωση ή καλύτερα ως ιδιάζον μνημόνιο με τις δέσμες μέτρων και τις αιρεσιμότητες που προβλέπει κι όχι ως μια πολιτική δύναμη που κατατίθεται ενάντια σε άλλες πολιτικές δυνάμεις με όλη την ενδεχομενικότητα που αυτό ενέχει. Με αυτόν τον τρόπο, το συμβόλαιο παίρνει τη μορφή μιας σύναψης σχέσης που προσομοιάζει στην οικονομική σφαίρα και μπορεί να συμπλησιάσει με το ιδεολόγημα του βολονταρισμού. Εφόσον ο Τσίπρας δεν τήρησε το συμβόλαιο και πρόδωσε τη βολονταριστική μας επιδίωξη για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, κατάργηση της λιτότητας, επίλυση του προσφυγικού, του αξίζει κάθε είδους απαξίωση. Στην ιδεολογία του βολονταρισμού δεν υπάρχει περιθώριο για σκέψη πάνω στον συσχετισμό δυνάμεων. Αντιλαμβάνεται πάντοτε τη δράση του ως εκφραστή μιας ανώτερης αρχής που υπερβαίνει κάθε είδους εξωτερικό κι εσωτερικό περιορισμό. Είναι η αναγκαία πραγμάτωση μιας ιστορικής κίνησης που είναι πάντα με το μέρος του. Η θεολογική πίστη στο πλάνο του βολονταρισμού.
Αυτή η αντίφαση διαπερνά όλο το κείμενο. Ο Κ. Πουλής έχει κάθε πρόθεση να εξετάσει τα λάθη, τις κωλοτούμπες, τα αδειάσματα του Τσίπρα προς την αριστερά, την εφόρμηση προς το κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία. Είναι πρόθυμος να αναφέρει με συγκεκριμένο τρόπο την κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως από την άλλη ποτέ δεν αναφέρει μια ανάλυση για το κοινωνικοπολιτικό δυναμικό. Δε βλέπει ποτέ τις κινήσεις των «από κάτω». Τις ριζωματικές αναδιαμορφώσεις που συντελούνται. Αντιθέτως, η κοινωνία εμφανίζεται πάντοτε σαν αθώα παρθένα σε έναν κόσμο βιαστών. Πάντοτε έπεται των πολιτικών αποφάσεων. Βρίσκεται καταστατικά, όχι μόνο σε θέση υποδεέστερη σε σχέση με την πολιτική εξουσία και το κεφάλαιο, αλλά και ετεροχρονισμένη. Μερικά παραδείγματα:
« Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα ενσάρκωσε αυτές τις ελπίδες για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και στη συνέχεια χαρακτήρισε αυτές τις ελπίδες αυταπάτες. Για μένα αυτό είναι όλο.»
« Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν βρέθηκε μέσα στην αδιανόητα απρόβλεπτη δίνη της ιστορίας να εισακούσει τον πόθο του κόσμου για κοινωνική δικαιοσύνη και να τον προδώσει λέγοντας πως όλα αυτά είναι εφηβικές ανοησίες… »
« (ο Τσίπρας) που ήταν ο εκφραστής της ελπίδας ότι μπορούσε να υπάρξει διέξοδος χωρίς λιτότητα. Όταν ο Τσίπρας ταπεινώθηκε, δεν υπήρχε πια κανένας λόγος ούτε για την κοινωνία ούτε για την καθεστηκυία τάξη να εμπιστευτούν…»
« η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι η εμπέδωση μιας απελπισίας και ενός κυνισμού στην κοινωνία που όχι απλώς δεν έχει τίποτε το αριστερό μέσα του, αλλά προμηνύει την κατάμαυρη στροφή της κοινωνίας μας προς τα ακροδεξιά στις τελευταίες εκλογές.»
Η κοινωνία κι ο κόσμος πάντοτε εμφανίζονται ως φορείς ελπίδας, ως επιθυμία για δικαιοσύνη που όμως προδίδονται από τους πολιτικούς που δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ο λαός βρίσκεται ταυτόχρονα σε ένα τέτοιο ηθικό ύψος που κανένα κόμμα δεν μπορεί να το φτάσει. Ας σημειώσω εδώ ότι η κοινωνία, ο λαός, ο κόσμος, δεν είναι ένα άτομο. Είναι ένα πλήθος πολλών διαφορετικών θέσεων, επιθυμιών, συμφερόντων, ιδεολογιών. Ο συντάκτης αντιπαραθέτοντας τις εξελίξεις στο επίπεδο της υψηλής πολιτικής με το επίπεδο της κοινωνίας, ανταλλάσσει απτά υλικά αποτελέσματα, που προκύπτουν αναγκαία από τον συσχετισμό άνισων δυνάμεων, με αέρα κοπανιστό. Η κοινωνία έχει ελπίδα, ο κόσμος είχε επιθυμία, οι άνθρωποι ήθελαν να μην έχουν λιτότητα… Ωραία, όμως αυτά δεν μας λένε πολλά πράγματα. Η επιθυμία κάποιων ανθρώπων, πολλών, λίγων, δεν αρκεί για να αλλάξει ο κόσμος. Αυτή είναι μαγική σκέψη.
Στο τέλος, θέλω να σχολιάσω λίγο παραπάνω σχετικά με τον λόγο περί κοινωνίας θύματος με έναν πιο συγκεκριμένο τρόπο, που θίγεται στο κείμενο εμμέσως. Στις αρχές των μνημονίων ο Πάγκαλος είπε μια φράση που έμεινε στην ιστορία κι εξόργισε κι εξοργίζει τους περισσότερους. Η γνωστή φράση: «μαζί τα φάγαμε» ή «τα φάγαμε όλοι μαζί». Ο Πουλής αναφέρει για την απόδειξη στην τυρόπιτα ως μια τακτική αντιπερισπασμού από το κύριο πρόβλημα και τις κύριες αιτίες της κατάστασης. Η οργή του κόσμου για την έκφραση του Πάγκαλου γίνεται αντιληπτή ως ενοχοποίηση όλης της κοινωνίας προς όφελος των ελίτ στις συνθήκες της πτώχευσης και των προγραμμάτων εσωτερικής υποτίμησης. Η έκφραση αυτή ενοχλεί με τον κυνισμό και τη βιαιότητα που ενέχει. Όμως, διαφωνώ με τον τρόπο που ερμηνεύεται η γενικευμένη απαξίωση αυτής της έκφρασης. Ο κόσμος αποτελείται από διαφορετικές ομάδες με χαρακτηριστικά που δεν συμπίπτουν. Για κάποιες ομάδες η οργή προέρχεται από το αίσθημα απαξίωσης όταν κάποιος από την ελίτ την φτύνει όταν αυτές σέρνονται. Όμως, η οργή στο μεγαλύτερο μέρος της δεν πρέπει να γίνει κατανοητή με αυτόν τον τρόπο. Ο Πάγκαλος όταν κυνικά είπε αυτή την έκφραση έσπασε με κρότο την υπόρρητη κοινωνική συμφωνία που είχαν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις με τα 2/3 του πληθυσμού. Η μερίδα του πληθυσμού αυτή αντιλήφθηκε το πέταγμα του γαντιού ως προσβολή κι άδειασμα. Συνειδητοποίησε ότι είναι ανεκπροσώπητη, ότι έχει κάτι σπάσει ανεπιστρεπτί. Ένα μεγάλο μέρος αυτού του πληθυσμού εξαρτιόταν από αυτή την υπόρρητη συμφωνία τύπου: «εμείς κάνουμε ότι πληρώνουμε φόρους, εσείς κάνετε ότι δεν ξέρετε γιατί είμαστε ελλειματικοί κι αντισταθμίζεται μέσω κατανάλωσης και πολιτικής σταθερότητας». Αυτό το τραύμα τώρα προσπαθεί να εργαλειοποιήσει η ΝΔ, εξ ου και η πλειοδοσία για τη μεσαία τάξη.
Γράφεις: "Μετατοπίζεις τις θέσεις σου σε ένα διαφορετικό σημείο από το αρχικό, ώστε να μπορείς να επιτύχεις μια συνθήκη κοινωνικής ειρήνης"
Όρος όμως για κάτι τέτοιο είναι η "κοινωνική ειρήνη" να είναι η απόλυτη προτεραιότητά σου, να είναι η δική σου "θεολογική πίστη". Αυτή όμως η πίστη πρώτον είναι εξίσου θεολογική, δηλαδή δεν ενδιαφέρεται για την πραγματική κίνηση των κοινωνιών, αλλά το κυριότερο: συχνότατα, να μην πω πάντα, ευνοεί σκανδαλωδώς την άρχουσα τάξη, που φυσικά πάντα απειλεί με διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης αν τολμήσει κάποιος να σταθεί απέναντι στα συμφέροντά της.
Γράφεις: "Ένα μεγάλο μέρος αυτού του πληθυσμού εξαρτιόταν από αυτή την υπόρρητη συμφωνία τύπου: «εμείς κάνουμε ότι πληρώνουμε φόρους, εσείς κάνετε ότι δεν ξέρετε γιατί είμαστε ελλειματικοί κι αντισταθμίζεται μέσω κατανάλωσης και πολιτικής σταθερότητας»"
Κι εδώ ξεχνάς όμως κάποια πράγματα, που εγώ τα θυμάμαι: Το κοινωνικό αυτό συμβόλαιο, που δεν αφορούσε μόνο τους φόρους, αφορούσε μια σειρά από αυθαιρεσίες σε αντάλλαγμα για την αποδοχή της μη έλευσης του σοσιαλισμού, δεν ήταν πρωτοβουλία του κόσμου. Ο κόσμος ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ από αυτά για να τα θέλει, ήταν ιδιαίτερα αθώος ΤΟΤΕ. Ήταν πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ που μέσω της καλής μας ΕΕ (που για λόγους δικής της αποδοχής είχε την ΙΔΙΑ πολιτική) εφάρμοσε για πρώτη φορά την μαζική δωροδοκία, την κοινωνικοποίηση της λαμογιάς. Ήταν νόμιμη; Όχι φυσικά, νόμιμη ήταν μόνο για όσους ήταν και πριν, για όλους τους άλλους ήταν παράνομη: Παράνομο το αυθαίρετο -αλλά δεν πειράζει, παράνομη η φοροδιαφυγή -αλλά δεν πειράζει, παράνομη η επιδότηση -αλλά δεν πειράζει, παράνομη η κοπάνα -αλλά δεν πειράζει, παράνομη η φθορά της δημόσιας περιουσίας -αλλά δεν πειράζει και πάει λέγοντας.
Όλα αυτά λοιπόν όχι μόνο είχαν ως αντάλλαγμα να ξεχάσει ο κόσμος τις σοσιαλιστικές ιστορίες (με τις οποίες φυσικά καμία σχέση δεν είχε η δωροδοκία), αλλά ΚΑΙ να είναι εκτεθημένος όταν και όποτε άλλαζαν οι συσχετισμοί. Γιατί; Μα γιατί δεν τα δικαιούταν, ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣΕ, και παρανομούσε άτυπα, "πασοκικά" και αργότερα...."νεοδημοκρατικά". Την αλητεία λοιπόν αυτή ενάντια ουσιαστικά στα συμφέροντα του κόσμου, στην οποία ο Πάγκαλος πρωτοστάτησε, την ερμήνευσε το 2010 ως "μαζί τα φάγαμε". Αμ δεν τα φάγαμε μαζί, εσύ και η ΕΕ φρόντισες να μεταμφιέσεις αυτά που δικαιούταν ο κόσμος σε μια λαμογιά, σε ένα εξευτελισμό, όχι μόνο για να τα πάρεις πίσω όποτε θελήσεις, αλλά και για να καλύψεις το δικό σου νόμιμο και παράνομο φαγοπότι δημιουργώντας "συνενόχους".
Η τσογλανιά λοιπόν και η αλητεία ΠΑΣΟΚ/ΕΕ και ΝΔ (που φυσικά έτρεξε να συμμετάσχει με τον δικό της τρόπο) δεν μπορεί να ονομάζεται ευθύτητα, ντομπροσύνη και...σταράτα λόγια, είναι άλλη μια μαγική εικόνα. Το ΠΑΣΟΚ είχε πολύ αξιόλογο κόσμο, πολύ περισσότερο και πολύ πιό ριζοσπαστικό από το ΣΥΡΙΖΑ. Κόσμο ο οποίος είτε αποσύρθηκε σιωπηλά είτε εκμαυλίστηκε από τις "διαδικασίες". Αυτά ήταν τα κατορθώματα των Πάγκαλων που έβγαιναν μετά και τιμητές.
Υγ: Και κάτι τελευταίο γιατί δεν είναι λίγο: Στην αισχρή αυτή πολιτική του ΠΑΣΟΚ φυσικά βοήθησαν πολύ τα εκτεταμένα μικροαστικά στρώματα που υπήρχαν πάντα (και διευρύνθηκαν περαιτέρω) στην Ελλάδα και είναι πάντα αρκετά ευάλωτα και ευεπίφορα σε τέτοιες πολιτικές.
Πολύ μεστό το σχόλιο σου - όσοι εζησαν Ελλάδα απο τη δεκαετία του 80 και μετά καταλαβαίνουν απόλυτα τι λες
Ελπίζω και οι υπόλοιποι ;)
Μπράβο ρε φίλε.
Επειδή, πράγματι, το να μιλάμε για κοινωνία (απ' τη μια) και για τον Τσίπρα (απ' την άλλη) είναι απλουστευτικό, θα έβαζα στη θέση της πρώτης εκείνο το τμήμα της που θέλησε κοινωνική δικαιοσύνη, διέξοδο χωρίς λιτότητα κοκ (οσοδήποτε απλοϊκά, αντιφατικά κι ανεπεξέργαστα) και στη θέση του Τσίπρα την ηγεσία, αλλά και το στελεχιακό δυναμικό του Σύριζα, ενός κόμματος με συγκεκριμένη ταξική-κοινωνική διάρθρωση και καταβολές (που δεν μεταβλήθηκαν ριζικά, παρά την αθρώα εισρροή μελών & ψηφοφόρων μετά το '11 ή το '14).
Ακριβώς επειδή το προηγούμενο συμβόλαιο (που απλουστευτικά και προβοκατόρικα προσπάθησε να συνοψίσει ο Πάγκαλος στη γνωστή φράση) είχε καταρρεύσει, το ακάλυπτο κομμάτι της κοινωνίας έψαχνε ή προσπαθούσε να συντάξει ένα άλλο. Τις βασικές κατευθύνσεις αυτού του νέου συμβολαίου συνδιαμόρφωσε, αποδέχτηκε και υποσχέθηκε να εκφράσει ο Σύριζα, για να τις πετάξει μετά στο καλάθι των αχρήστων - ακυρώνοντας (το χειρότερο) την ίδια την πίστη σε παρόμοια συμβόλαια! Η κοινωνική διάλυση που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια είναι συνέπεια αυτής της απώλειας κάθε εμπιστοσύνης σε πολιτικές υποσχέσεις.
"...θα τσακωνόμαστε με ακροδεξιά απολειφάδια που θέλουν να μας πουν τις απόψεις τους για το Pride".... Αγαπητέ Κωνσταντίνε, αυτή ακριβώς εκεί είναι και η ομορφία της Δημοκρατίας. Να μπορεί ο ακροδεξιός, ο δεξιός, ο κεντρώος, ο αριστερός, ο ριζοσπαστικός, ο αναρχικός, ο απολιτίκ...ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ. Μας αρέσει δεν μας αρέσει αυτή.
Ναι καλά ο ακροδεξιός θα μείνει εκεί στα λόγια, καλά πήγε αυτό όλες τις προηγούμενες φορές.
Τότε να λένε την άποψη τους ελεύθερα μόνο όσοι συμφωνούν με την δική μας άποψη. Με τους υπόλοιπους να τσακωνόμαστε, να παίζουμε φάπες και να μην τους αφήνουμε να λένε ελεύθερα αυτό που πιστεύουν.
Κάποτε ίσως καταλάβετε ότι η ελευθερία να λέει κανείς την άποψη του ποτέ, ποτέ δε σήμαινε ότι μπορεί όποιος θέλει να ωθεί σε δολοφονίες και επιθέσεις, ούτε σημαίνει ότι περνάνε στο ντουκου δημόσιες εκφράσεις και κηρύγματα μίσους
Για όποιον ωθεί σε δολοφονίες και επιθέσεις υπάρχει η δικαιοσύνη. Δυστυχώς στοχοποιήσεις και κηρύγματα μίσους γίνονται και από την αριστερή πτέρυγα της πολυκατοικίας, από συλλογικότητες, φεμινιστικά κινήματα κτλπ. Μην κλείνουμε τα μάτια έκει. Ο Βαρουφάκης με είχε καλύψει στο 100% όταν είχε πει πως "Δεν γίνεται να ακρωτηριάσεις τη Δημοκρατία για να τη διασώσεις - δήθεν - από αυτούς που θέλουν να την ακρωτηριάσουν". Απλά και κατανοήτα για όλους. Freedom of Speech, without fear.
Αναφέρω ως θετική εξαίρεση τη συμφωνία των Πρεσπών, από όσα επικαλέστηκε ως επιτεύγματα ο Αλέξης Τσίπρας κατά την ομιλία του.
Να αναθεωρήσεις την άποψή σου, η συμφωνία των Πρεσπών είναι από τα μεγαλύτερα εγκλήματα.
Aγαπητε ..αν δεν ξέρεις ο αρχοντοχωριατισμος της Ελλάδας να απαιτεί έλεγχο ο ονοματος αλλού κράτους είναι ανηκουστος και αδύνατον να επιβληθεί με την διεθνή απαξία του ελληνικού κρατιδιου. Ο τσιπρας.εκοψε το γόρδιο δεσμό και έσωσε κάποιο πολιτικό.κεφαλαιο ...το οποίο σπατάλησε μετά ο διαδοχος του στη σωστή πλευρά της ιστορίας. 😂😂. Χώρα βαλκανική αγαπητέ αυτό ει ι η Ελλάδα . Τίποτα παραπάνω ..
Και να αναθεωρισει κανεις δεν αλλαζει ευτυχως απολυτως τιποτε...
Ειναι κατι ανεξοδο...
Γιατί είναι έγκλημα αυτή η συγκεκριμένη συμφωνία; Ποιος είναι το θύμα του εγκλήματος;
Μυρίζει ολοκληρωτισμό η φράση "να αλλάξουμε τον κόσμο". Ο κόσμος αλλάζει αν θέλει ο ίδιος να αλλάξει. Αν κάποιοι θέλουν να τον αλλάξουν παρά τη θέληση του, τον κάνουν χειρότερο.
Το μονο που μποχαει ολοκληρωτισμο ειναι ο τωρινος κοσμος του νατο...
Λαλάκες μόνο τον Πολάκη!!Θα εκσπερματώσει στη μάπα τους λέμε ο Κρητίκαρος!
Αχ και πόσο θα ήθελα να εκσπερματώσει και στη δικιά μου μου, να συνΟΥΣΙαστούμε μπας και γίνουμε Κοινωνία! Χυσε Παύλο μου να Κοινωνήσω!
επιτέλους εκδηλώθηκε παιδιά!
Στη δικιά σου; Την φουσκωτή κούκλα του σεξ να υποθέσω.
Εσύ μάλλον έκοψες καπίστρι τελικά 😂
δεν είναι ο γνήσιος, είναι ο fake
Τρομαξα κι εγω μην του σαλεψε ολοκληρωτικά