«Στο Εισαγωγικό μέρος της Έκθεσης, παρουσιάζεται η ιστορική αφήγηση του ισραηλινού αποικιοκρατικού σχεδίου της Παλαιστίνης, τονίζοντας ότι συχνά θεωρείται ότι η κατοχή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ είναι μια θρησκευτική σύγκρουση μεταξύ Μουσουλμάνων και Εβραίων και όχι ένα εποικιστικό -αποικιοκρατικό σχέδιο που αποσκοπεί στην καταπίεση και τον εκτοπισμό του γηγενούς Παλαιστινιακού πληθυσμού» αναφέρει η πρεσβεία του Κράτους της Παλαιστίνης σε σχετικό δελτίο Τύπου.

«Στο δεύτερο μέρος, παρουσιάζονται στατιστικά στοιχεία σχετικά με τον ιστορικά γηγενή πληθυσμό Παλαιστινίων Χριστιανών πριν από τη Νάκμπα του 1948 και τις συστηματικές Πολιτικές, καθώς και το θεσμικό πλαίσιο που έχει εδραιώσει η Ισραηλινή κυβέρνηση για την προώθηση της υποκίνησης κατά των Παλαιστινίων Χριστιανών, υπερβαίνοντας τα θεολογικά όρια, για να συνεχίσει το εποικιστικό-αποικιοκρατικό της σχέδιο που αποσκοπεί στη διαγραφή των Παλαιστινιακών Κοινοτήτων από την πατρίδα τους, την Παλαιστίνη. Στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ, για παράδειγμα, αυτή η κουλτούρα ατιμωρησίας καλλιεργεί ένα περιβάλλον που ευνοεί τις διακρίσεις, αποτελώντας έτσι σοβαρή απειλή για την επιβίωση του Χριστιανισμού στην Παλαιστίνη, τη γενέτειρα του Ιησού. Τέτοια υποκίνηση θεσμοθετείται από το Κράτος του Ισραήλ μέσω της ρατσιστικής νομοθεσίας, κυρίως του νόμου για το Εβραϊκό ΄Εθνος-Κράτος που επιφυλάσσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης αποκλειστικά στους Εβραίους πολίτες του Ισραήλ. Αυτοί οι νόμοι εισάγουν κατάφωρα διακρίσεις και έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές της δικαιοσύνης και της ισότητας του 21ου αιώνα» προσθέτει.

«Στο κυρίως μέρος της Έκθεσης, γίνεται αναφορά στο Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών, Ισραηλινής Υποκίνησης και διακρίσεων κατά Παλαιστινιακών χώρων λατρείας και κατά θρησκευτικών ηγετών και ιερέων θρησκευτικής σημασίας, τα οποία καταγράφηκαν από την τοπική και την επισκεπτόμενη θρησκευτική κοινότητα, συνοδευόμενα από ιστορικά, νομικά και στατιστικά στοιχεία» καταλήγει το δελτίο Τύπου.

Αναλυτικά, η έκθεση: