του Κώστα Εφήμερου
Την εβδομάδα που μας πέρασε άλλωστε τα ΜΜΕ επικεντρώθηκαν κυρίως στον πατέρα του μικρού Αϊλάν που έχασε επίσης την γυναίκα του και το άλλο του παιδί. Σύμφωνα με μια γυναίκα που βρισκόταν επίσης στο φουσκωτό ο πατέρας ήταν αυτός που οδηγούσε το φουσκωτό από την Τουρκία. Η γυναίκα από τη Συρία που έχασε στη ψυχρή θάλασσα επίσης τα δύο της παιδιά υποστήριξε ότι ο πατέρας του Αϊλάν ήταν ο καπετάνιος του πλοιαρίου από την αρχή του ταξιδιού και τον είχε δει μάλιστα με τον άνθρωπο που πλήρωσε τα 10.000 δολάρια στην Τουρκία για να περάσει στην Ευρώπη αυτή και η οικογένειά της.
Έτσι η κοινή γνώμη είχε επιτέλους την άνεση να ξε-σοκαριστεί για λίγο αφού ο πατέρας του μικρού ήταν τελικά ο διακινητής και άρα ένα κτήνος που εκμεταλλεύεται τους πρόσφυγες. Εντάξει, δεν σκέφτηκε κανείς ότι καλά να πάθει το παιδί αλλά όλο και κάποιος θα σκέφτηκε καλά να πάθει ο πατέρας.
Καταναλώνουμε τις ειδήσεις όπως τα πρόβατα το γρασίδι. Σε κανένα ρεπορτάζ από όλα κυριολεκτικά τα τηλεοπτικά δίκτυα, τις εφημερίδες και τις ιστοσελίδες δεν είδα κάποιον να κάνει την πολύ απλή σκέψη: «ο διακινητής δηλαδή που βγάζει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από το δουλεμπόριο έβαλε στο ριψοκίνδυνο φουσκωτό τα δύο του βρέφη και τη γυναίκα του για να τα περάσει στην Ευρώπη»;
Ο πατέρας του Αϊλάν είναι μια τραγική φιγούρα. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάποιο επιτόπιο ρεπορτάζ για να καταλάβεις ότι είναι θύμα και όχι θύτης. Δεν ξέρω αν ισχύει η δική του ερμηνεία ότι ανέλαβε το φουσκωτό όταν ο καπετάνιος φοβήθηκε και έπεσε στη θάλασσα ή όντως ήταν αυτός που ανέλαβε να περάσει αυτές τις κατατρεγμένες ψυχές στην αντίπερα όχθη, είμαι σίγουρος όμως ότι αν είχε βγάλει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ θα έβρισκε ένα τρόπο να περάσει την οικογένειά του στην πρώτη θέση. Ο άνθρωπος αυτός είτε πλήρωσε, όπως υποστηρίζει, είτε οδήγησε το φουσκωτό το σίγουρο είναι ότι προσπαθούσε να διαφύγει στην Ευρώπη. Όπως το βαποράκι που αναλαμβάνει να πασάρει ναρκωτικά για να εξασφαλίσει τη δόση του είναι θύμα της κοινωνίας που φτιάξαμε.
Την Δευτέρα η Τασία Χριστοδουλοπούλου βρέθηκε ως καλεσμένη στο τηλεοπτικό στούντιο του ThePressProject. Η συνέντευξη ήταν πολύ ενδιαφέρουσα σε πολλά επίπεδα αλλά αυτό που σόκαρε την ελληνική κοινωνία ήταν η δήλωσή της ότι «οι νησιώτες πλούτισαν από τους πρόσφυγες». Φυσικά αναφερόταν στους επιτήδειους συμπατριώτες μας που εκμεταλλεύονται τον τρόμο των προσφύγων, χρεώνοντας ακόμα και την επίσκεψη στην τουαλέτα αλλά τα ελληνικά ΜΜΕ και πολλοί «καταξιωμένοι» δημοσιογράφοι έπεσαν από τα σύννεφα με το θράσος της πρώην υπουργού. Ακούστηκαν πολλά ενδιαφέροντα και έτσι με τούτα και με τα άλλα οι μέρες πέρασαν και όλοι ξεχάσαμε τον μικρό Αϊλάν. Έφυγαν και οι περισσότεροι πρόσφυγες για τις βόρειες χώρες (ποιος θέλει να μείνει εδώ; Ούτε εμείς δεν θέλουμε να μείνουμε εδώ) και τώρα παρακολουθούμε τρώγοντας πατατάκια τους απάνθρωπους Ούγγρους που το μόνο που δεν έχουν κάνει μέχρι τώρα είναι να δολοφονούν τους πρόσφυγες. Μα είναι άνθρωποι αυτοί;
Όχι σαν και εμάς που η αλληλεγγύη τρέχει στο αίμα μας… Αλλά για μια στιγμή… Τι είναι αυτό; Ένα βίντεο που δείχνει τους «δικούς μας» να τρέχουν να κάνουν πλιάτσικο στο φουσκωτό που φτάνει στη Λέσβο ώστε να «απαλλοτριώσουν» τη μηχανή και τις δεξαμενές καυσίμου για να τις πουλήσουν μετά και πάλι στους διακινητές; (οι πινακίδες του αυτοκινήτου ανήκουν σε έλληνα και έχει γίνει ήδη η σχετική καταγγελία στις αρχές)
Το ThePressProject έχει πάρει την πρωτοβουλία να συγκεντρώσει υπογραφές προκειμένου να ζητήσουμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη μέλη της Ευρώπης να αλλάξει στάση και να δημιουργήσει κέντρα καταγραφής και αιτήματος ασύλου στις χώρες συγκέντρωσης των προσφύγων ώστε οι άνθρωποι αυτοί να μπορέσουν να ταξιδέψουν ασφαλώς προς τις χώρες που επιθυμούν.
Η κοινωνία που έχουμε φτιάξει προτιμάει να πνίγονται και μερικοί μπας και του κοπεί κανενός η όρεξη να περάσει στην Ευρώπη. Αλλά οι Σύριοι αφήνουν πίσω τους θηριωδίες. Βιασμούς και φριχτές δολοφονίες με τα όπλα που εμείς, η δύση, δώσαμε στους αντάρτες όταν μας ενοχλούσε ο Άσαντ. Οι άνθρωποι αυτοί αφήνουν πίσω τους αίμα και πόνο και θα προσπαθήσουν να περάσουν στην Ευρώπη ακόμα και κολυμπώντας.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις ευκολίες. Είμαστε όλοι ένοχοι. Ας συνταραχτούμε ξανά. Δεκαπέντε βρέφη πνίγηκαν σήμερα. Το καταλαβαίνετε;
Δεκαπέντε βρέφη πνίγηκαν σήμερα!
Δεκαπέντε!