Στην Ελλάδα όλοι νομίζουν ότι παράγουμε το καλύτερο ελαιόλαδο του πλανήτη και ότι μόνο εδώ «ξέρουμε από καλό λάδι» αλλά η αλήθεια είναι ότι στους διεθνείς διαγωνισμούς γευσιγνωσίας και ποιότητας το ελληνικό ελαιόλαδο δεν τα πηγαίνει τόσο καλά όπως μπορείτε να δείτε και σε αυτή τη λίστα όπου το πρώτο ελληνικό εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο βρίσκεται στην 27η θέση, πίσω από αρκετές φίρμες της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Αργεντινής, ακόμα και της Ουρουγουάης. Μάλιστα στη λίστα με τα 50 καλύτερα ελαιόλαδα για τη σεζόν 2015-2016 η Ελλάδα έχει μόνο μια συμμετοχή.
Όπως σημειώνει ο Βασίλης Φρατζολάς «Οσοι θεωρούν ότι για το ποιοτικό ελαιόλαδο μπορεί να μπεί σε δεύτερη μοίρα η γευσιγνωστική αξιολόγηση, είναι τελείως, μα τελείως έξω από τον κόσμο του ελαιολάδου και τις διεθνείς αγορές, και αγνοούν ποιός είναι ο κοινός δρόμος που πρέπει να μάθουμε και εμείς να τον περπατάμε για να συναντήσουμε τους ανταγωνιστές, από την Χιλή, μέχρι την Κίνα και από την Τυνησία μέχρι την Κροατία. Και τα δικά τους ελαιόλαδα ο Θεός τα έχει ευλογήσει….»
Η περίπτωση του ΑΛΤΙΣ Λανιολιά
Έτσι στο blog του ο γευσιγνώστης (και γνωστός για την επιμονή του στην προστασία των καταναλωτών από άλλες υποθέσεις) μεταφέρει την εμπειρία του όταν δοκίμασε το πολυδιαφημιζόμενο «ΑΛΤΙΣ Λιανολιά» που φέρει στην συσκευασία του την ένδειξη «Παραδοσιακό – Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο – Μονοποικιλιακό Κορωνέικης» το οποίο βρίσκεται «σε μοναδική προσφορά». Από την γευστική δοκιμή ο Β.Φρατζολάς εντόπισε ελάττωμα (ταγγισμένο) και από επαγγελματική διαστροφή έστειλε σε δύο ανεξάρτητα πιστοποιημένα εργαστήρια γευσιγνωσίας δείγματα προκειμένου να γίνει οργανοληπτική αξιολόγηση.
Και τα δύο οργανοληπτικά πάνελ που ελέγξανε το ελαιόλαδο ΑΛΤΙΣ Λιανολιά (Υπουργείο Ανάπτυξης και ΤΕΙ Καλαμάτας) χαρακτήρισαν το ελαιόλαδο σαν απλό «παρθένο» και όχι σαν «εξαιρετικό παρθένο». Για ποιό λόγο ; επειδή σε ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο δεν επιτρέπεται από το 1991 (!) από την Ευρωπαϊκή νομοθεσία να υπάρχει οργανοληπτικό ελάττωμα (π.χ. ταγγισμένο, μούχλα, σάπια ελιά, κλπ). Τα πιστοποιητικά αξιολόγησης παρατίθενται εδώ και τα δύο, όπως επιβάλλει βεβαίως η δεοντολογία. Μετά τα αποτελέσματα έγινε έγγραφη καταγγελία για το συγκεκριμένο λάδι στον ΕΦΕΤ.
Μετά την απάντηση των εργαστηρίων ο Βασίλης Φρατζολάς σημειώνει: «Ομολογώ οτι ένιωσα μιά δυσάρεστη έκπληξη από το παραπάνω γεγονός. Κι’ αυτό γιατί από μια εταιρεία όπως η ΕΛΑΙΣ UNILEVER, που επί δεκαετίες έχει δεσπόζουζα θέση στην αγορά ελαιολάδου, και διαθέτει το δικό της , όπως αναφέρει, οργανοληπτικό πάνελ το οποίο κάνει 2.500 δοκιμές τον χρόνο, δεν περιμένεις ότι ένα έντονα διαφημιζόμενο ελαιόλαδο σαν «εξαιρετικό παρθένο», το ΑΛΤΙΣ Λιανολιά, είναι ελαττωματικό και μάλιστα ταγγισμένο. Και μάλιστα δοκιμασμένο όχι από μιά φιάλη κάπου ξεχασμένη, αλλά από 4λιτρο ντενεκέ, που βγήκε πρόσφατα στο ράφι, αγορασμένο δε αμέσως μόλις άρχισε η διαφήμιση του στην TV.
Επαναλαμβάνω και εδώ, ότι αν πράγματι θέλουμε την πρόοδο του ποιοτικού Ελληνικού ελαιολάδου πρέπει να βάλουμε την οργανοληπτική αξιολόγηση πάνω και πέρα απ΄όλα ! Αυτά που θα βοηθήσουν το Ελληνικό ελαιόλαδο είναι η γνώση για βελτίωση των μεθόδων καλλιέργειας και ελαιοποίησης, και η οργανοληπτική αξιολόγηση. Από την στιγμή που το φρέσκο, νέο ελαιόλαδο θα αρχίσει να βγαίνει απο τον διαχωριστήρα η οργανοληπτική αξιολόγηση του είναι το κυριότερο κομμάτι της αλυσίδας για την ποιοτική του αναβάθμιση. Από εκεί θα πάμε πίσω στην διαδικασία να δούμε τι έφταιξε, όχι ανάποδα ! Και να μην ξεχνάμε ότι η οργανοληπτική αξιολόγηση των ελαιολάδων είναι μιά διαδικασία μοναδική που παρόμοια της δεν προβλέπεται και δεν γίνεται για κανένα άλλο τρόφιμο, oύτε βέβαια και για το κρασί!».
Αν τα παραπάνω σας φαίνονται χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, σημειώστε να ξαναδιαβάσετε το συγκεκριμένο άρθρο όταν θα δείτε τον πίνακα με την μείωση των εξαγωγών ελαιολάδου και το κόστος που έχει αυτό στην κοινωνία όσον αφορά τις θέσεις εργασίας και τα κέρδη από φόρους.
Οι απαντήσεις των εργαστηρίων:
