Μέσα σε λίγους μήνες είχαν δημοσιοποιηθεί πάνω από 250 βίντεο προς αυτή την κατεύθυνση. Το Φλεβάρη του 2016, σχετικό βίντεο των τακφίρι* διαφήμιζε τη σημασία των βομβιστών αυτοκτονίας παρουσιάζοντας έναν 15χρονο που θυσιαζόταν. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, οι χρηματοδοτούμενοι και εξοπλιζόμενοι από τις ΗΠΑ μαχητές του Νουρ αλ Ντιν αλΖίνκι, που παρουσιάζονταν από τη CIA ως «μετριοπαθείς» – όπως σήμερα οι ΧΤΣ, που περιλαμβάνει πολλούς εξ αυτών- διακινούσαν βίντεο από το Χανταράτ, με μαχητή τους να αποκεφαλίζει 10χρονο αγόρι και να δείχνει όλο περηφάνια το κεφάλι του στους παριστάμενους συντρόφους του, που αλάλαζαν εορταστικά.

Όταν απειλήθηκε η χρηματοδότηση κι ο εξοπλισμός – που ερχόταν από τη CIA, την Τουρκία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, η κεντρική διοίκηση της ομάδας έκανε λόγο για «μεμονωμένο περιστατικό» και …μάλωνε τη διεθνή κοινότητα που ασχολούνταν με αυτό αντί για τα «γενικευμένα εγκλήματα» του Ασσαντ. Σε καιρό μάλιστα κατά τον οποίο ήδη η Διεθνής Αμνηστία ανέφερε ότι οι …μετριοπαθείς του αλΖίνκι απήγαγαν και δολοφονούσαν αδιακρίτως τον “εχθρό” – όποιον δε συμφωνούσε μαζί τους- όπου περνούσαν.

Με λίγα λόγια, η φρίκη αυτή δεν ήταν μεμονωμένη. Και την έκανε τραγικότερη η αντιμετώπιση των παιδιών και των εφήβων ως είτε υποψήφιων πολεμιστών είτε ως απίστων που πρέπει να αποκεφαλιστούν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη και καταγραμμένη αναλυτικά στο δυτικό Τύπο. Παιδιά εκτελεστές και δήμιοι, παιδιά θύματα βασανιστηρίων εντός και εκτός φυλακών – στις οποίες είχε την τιμητική του το ηλεκτροσόκ σε οκτάχρονα και δωδεκάχρονα-  και αποκεφαλισμών, αποτελούσαν επίκεντρο των καταγραφών που έκανε τότε το (πλέον διαλυμένο και ακροκεντρώο) Ίδρυμα Κουίλιαμ (Quilliam Foundation) του Λονδίνου και, δυο χρόνια αργότερα κατέγραφε το Κέντρο Αντιτρομοκρατίας της Χάγης. Το τελευταίο αναφερόταν και στα ορφανοτροφεία- στρατόπεδα του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ- Νούσρα, στα οποία συγκεντρώνονταν, «διδάσκονταν» και στρατολογούνταν τα ορφανά του εμφυλίου.

Τα παιδιά αυτά, ορφανά προερχόμενα κυρίως από τη Συρία και το Ιράκ, είναι σήμερα ενήλικοι στρατιώτες του αλ-Γκολανί, του νέου ηγέτη της Συρίας, που στις 29 Δεκεμβρίου ανακοίνωσε ότι ούτε σύνταγμα ούτε εκλογές προβλέπονται στην επόμενη τετραετία. Πολεμούν δίπλα στους Ουιγούρους ισλαμιστές που εξολόθρευσαν ολόκληρα χριστιανικά χωριά. Πολεμούν με οδηγό τον υπουργό Δικαιοσύνης της νέας κυβέρνησης τον Σαντί Μοχάμαντ αλΟυασί (Shadi Mohammad al-Waisi) που δεν είναι νομικός, δεν γνωρίζει τον κοσμικό νόμο της χώρας, και έχει υπάρξει σπουδαστής της Σαρία – στην τακφιρική εκδοχή- ως ιερωμένος. Είναι λογικό πως υποσχέθηκε, λοιπόν, να εφαρμόσει πλήρως τη Σαρία, φυσικά με τον τρόπο που την αντιλαμβάνεται: εύκολα βρίσκεται το βίντεο όπου δίδει την εντολή για την εκτέλεση γυναίκας που κατηγορήθηκε για πορνεία, το 2015, περίοδο κατά την οποία υπηρετούσε ως δικαστής και έπρεπε να επιβλέπει και την εφαρμογή των ποινών. Πολεμούν μεγαλωμένα να πιστεύουν σε αυτό το νόμο, με αυτό τον τρόπο και αυτή την ερμηνεία.

Στη Συρία γράφεται το τελευταίο κεφάλαιο της παγκόσμιας τραγωδίας των παιδιών – ανταρτών, των παιδιών που στρατολογούνται, πολλές φορές δίπλα στα σώματα των δολοφονημένων από αυτούς που τους στρατολογούν γονείς τους, για να αφιονιστούν και να χρησιμοποιηθούν είτε ως δολοφόνοι είτε ως κατάσκοποι, και, κάποτε, τα κορίτσια, ως μαγείρισσες ή δούλες – πόρνες, βιαζόμενες καθημερινά, βασανιζόμενες, υποκείμενες σε κλειτοριδεκτομή…. Σήμερα, σύμφωνα με την Γιούνισεφ, είναι δεκάδες χιλιάδες τα παιδιά που ζουν σε αυτό το καθεστώς, ειδικά στις χώρες στις οποίες μένονται εμφύλιες συρράξεις. Πέρα από κάθε ανθρωπιστικό ή άλλο δίκαιο, τα παιδιά αυτά απάγονται, εκβιάζονται, καταλήγουν σε τέτοιες ομάδες λόγω ορφάνιας και πείνας, και διδάσκονται ότι η επιβίωσή τους περνάει μέσα από τη βία, ότι η βία, στις πιο ακραίες της εκφάνσεις, είναι το μόνο όπλο που διαθέτουν.

Η οδός προς την ενηλικίωση και την επανένταξη των παιδιών αυτών, ακόμη κι αν συνοδευτεί με το τέλος του εμφυλίου και των πολεμικών συγκρούσεων, είναι σύγχρονος Γολγοθάς,  με δεκάδες προϋποθέσεις: την αποδοχή και συγχώρεση από την κοινότητα, την αποδοχή και συγχώρεση του παρελθόντος τους από τα ίδια, την συμμετοχή στην ζωή της ειρήνης χωρίς σπουδές και εργασιακές δεξιότητες – που σημαίνει εύκολη μετακίνηση στη βία και πάλι… «Τα παιδιά του πολέμου γνωρίζουν μόνο τον πόλεμο, τη βία και το θάνατο» και πολλές φορές επιστρέφουν σε αυτά, ως μισθοφόροι, έναντι αδράς αμοιβής, υπηρετώντας ως υπάλληλοι των διαφόρων ιδιωτικών εταιριών- στρατών. Οι εργολάβοι/ στρατολόγοι αυτών των εταιριών, μάλιστα, δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα σε χώρες κατεστραμμένες από τον εμφύλιο, όπως λχ η Σιέρρα Λεόνε, «όπου υπάρχει υψηλή ανεργία και αξιοπρεπές εργατικό δυναμικό», προκειμένου να μειωθεί το μισθολογικό κόστος, όπως αποκάλυψε προ ετών ο Τζέημς Έλλερυ, πρώην διευθυντής της βρετανικής Aegis Defense Services – η οποία ανήκει στον εγγονό του Τσώρτσιλ. Από τη Σιέρρα Λεόνε και τα παιδιά- στρατιώτες εκεί, τροφοδοτήθηκαν με μισθοφόρους οι ΗΠΑ στο Ιράκ, και από το Ιράκ στρατολογούσε παιδιά- στρατιώτες το Ισλαμικό Κράτος και τα παρακλάδια του, κατά την συνεργασία του με τη CIA. Ενας ατελείωτος φαύλος κύκλος…