Σε κάποιο δυστοπικό μυθιστόρημα ένα τεράστιο θορυβώδες ντρόουν δεν αφήνει τον πληθυσμό μιας πόλης να κοιμηθεί τις νύχτες επειδή περιπολεί από πάνω τους για να αποτρέψει πρόσφυγες και μετανάστες να αποβιβαστούν σε αυτήν, παρ' όλα αυτά όμως αποβιβάζονται κατά εκατοντάδες καθημερινά, μιας που η δική τους ζωή είναι ήδη μια δυστοπία και ελπίδα έχουν μόνο με την προσφυγιά.
Αυτά ακριβώς συμβαίνουν τώρα στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου κάθε νύχτα και μέρα, όχι σε μυθιστόρημα.
Οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ, διότι ο καπιταλισμός δημιουργεί πολέμους και φτώχεια, αφού εκμεταλλεύεται τους φυσικούς πόρους των λεγόμενων από αυτόν τον ίδιο «τρίτων χωρών» κι έτσι οι πληθυσμοί τους αναγκάζονται λόγω ενστίκτου αυτοσυντήρησης να μετακινηθούν προς την λεγόμενη πάλι από αυτόν τον ίδιον «ανάπτυξη», για να μπορέσουν να διασωθούν και να επιβιώσουν.
Η Ελλάδα λοιπόν αποφασίστηκε από την ΕΕ και τις ελληνικές κυβερνήσεις να γίνει η τάφρος ανάμεσα στην δυστοπία και την «ανάπτυξη», ένας επιδοτούμενος κάδος κομποστοποίησης ανεπιθύμητων και ενοχλητικών για την δυτική ευημερία ανθρώπων, τους οποίους η ίδια αυτή δυτική ευημερία έφερε στην δεινή θέση που βρίσκονται, και τώρα προσπαθεί να τους μετατρέψει με κάθε τρόπο σε οργανικό λίπασμα γύρω της αντί να τους δεχτεί εντός της. Γι’ αυτό ακριβώς τους πνίγουν στη θάλασσα με τις λεγόμενες «ασφαλείς αποτροπές», γιαυτό ακριβώς τους στοιβάζουν υπό συνθήκες βορβόρου και σαπίλας στον κάδο.
Ο κάδος κομποστοποίησης ανθρώπων όμως, καθώς φαίνεται, θα ξεχειλίσει σύντομα.