του Θάνου Καμήλαλη
Είναι ο καλύτερος καθρέφτης λοιπόν, γιατί απεικονίζει, σε ξεκάθαρη και γκροτέσκα μορφή, δύο πολύ σοβαρές παθογένειες αυτού που ονομάζουμε «κράτος Δικαίου» στη χώρα. Στη μία περίπτωση, φαίνεται ότι έχουμε τη συνήθη πρακτική της ΕΛ.ΑΣ να φορτώνει σωρηδόν κατηγορίες σε διαδηλωτές που συλλαμβάνονται συνήθως σε τυχαία σημεία, κοντά σε κινητοποιήσεις. Το έχουμε δει, μόνο τον τελευταίο χρόνο, επί κυβερνήσεων ΝΔ και υπουργίας Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, σε σειρά περιπτώσεων, πάντα με το ίδιο μοτίβο. ΑΣΟΕΕ, διαδηλώσεις στις 17 Νοεμβρίου, στη συγκέντρωση ενάντια στον νόμο περί διαδηλώσεων, στη σύλληψη των Αλέξανδρου Τιτκώβ και Θωμά Λάλου. Οι συλληφθέντες οδηγούνται στη ΓΑΔΑ, τους απαγορεύονται στοιχειώδη δικαιώματα, περνούν μέρες κρατούμενοι, ακολουθεί η απολογία τους και στη συνέχεια κρέμεται από πάνω τους μία δίκη, συχνά για κακουργήματα. Η κατάσταση συχνά διανθίζεται με ένα υπουργό που και δεν διαβάζει και δεν ξέρει να μετράει, ανακαλύπτοντας εκατοντάδες μολότοφ και άτομα που προκαλούν επεισόδια, αλλά και άλλους «εξυπνάκηδες» που «δεν πιστεύουν ότι η ΕΛ.ΑΣ κάνει τέτοια πράγματα», όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Αυτήν την πρακτική λοιπόν, την είδαμε αυτήν τη φορά και σε μαθητές, σε 14χρονα και 15χρονα παιδιά, γεγονός που σοκάρει περισσότερο, αλλά μάλλον είναι μία φυσική συνέχεια. Σε παιδιά που κατέβηκαν στον δρόμο για να ζητήσουν μέτρα προστασίας από την πανδημία και προσλήψεις εκπαιδευτικών. «Έγκλημα», για το οποίο το ελληνικό κράτος τους τιμώρησε με 4 μέρες διαμονή στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών. Σήμερα, αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι, αλλά η δίωξή τους παραμένει. «Πάλι καλά» που δεν τέθηκε περιοριστικός όρος όπως «απαγόρευση συμμετοχής σε κινητοποίηση ή εισόδου στα Εξάρχεια» όπως έχουμε δει σε άλλη ανάλογη περίπτωση.
Η δεύτερη εικόνα ήρθε από το Εφετείο, με την εισαγγελική πρόταση της Αδαμαντίας Οικονόμου για τις αναστολές. Είναι η ίδια εισαγγελέας που πρότεινε στην αρχή αθώωση των κατηγορουμένων και στη συνέχεια «κανένα ελαφρυντικό» στην ηγεσία, αφού καταδικάστηκαν για τόσο σοβαρά εγκλήματα. Αυτό το τελευταίο όμως, η σοβαρότητα των εγκλημάτων, δεν μέτρησε καθόλου στην πρόταση για τον ανασταλτικό χαρακτήρα των ποινών. Πρότεινε λοιπόν να μείνουν έξω όλοι, εκτός του Ρουπακιά που είναι νομικά αδύνατο.
Όλο το θεσμικό χάιδεμα στην ακροδεξιά και στους νεοναζί σε έναν λόγο: «Από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει ότι είναι πιθανό να διαπράξουν και άλλα εγκλήματα. Τα μητρώα είναι λευκά, πλην του Μιχαλολιάκου, ο οποίος σε ηλικία 22 ετών καταδικάστηκε σε ποινή κάτω του ενός έτους, τον Αλεξόπουλο και Μίχο, για τους οποίους υπάρχουν καταδίκες ήσσονος κοινωνικής απαξίας» ανέφερε η οικονόμου χαρακτηριστικά. υποστηρίζοντας επίσης ότι «δεν διέπραξαν άλλες αξιόποινες πράξεις παρόμοιες με αυτές για τις οποίες καταδικάστηκαν. Αφού διαλύθηκε η Χρυσή Αυγή, έκλεισαν τα γραφεία, η εφημερίδα και απαγορεύτηκε ο πολιτικός της λόγος, δεν υπάρχει κίνδυνος να διαπράξουν νέα αδικήματα».
Καταλάβαμε. Τα «μητρώα είναι λευκά», αλλά βασικά σε κάποιους δεν είναι. Δεν παραβιάστηκαν οι περιοριστικοί όροι, εκτός, όπως κατήγγειλαν οι δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής, του Λαγού, που τους παραβίασε. Η εισαγγελέας κατηγορείται ότι είπε ψέματα μέσα στο δικαστήριο. Ο Λαγός δεν είναι ύποπτος φυγής αλλά έφυγε ήδη στο εξωτερικό, δηλώνοντας ότι «δεν αναγνωρίζει το δικαστήριο». Ο Μιχαλολιάκος καταδικάστηκε για βόμβα, αλλά για την Οικονόμου είναι «ήσσονος ποινικής απαξίας». Μιλάμε για υποθέσεις βομβιστικών επιθέσεων σε κινηματογράφους, που όμως υποβιβάστηκαν από τις τότε «Οικονόμου» από τρομοκρατικά χτυπήματα σε παραβάσεις του νόμου «περί όπλων και εκρηκτικών υλών». Mιλάμε επίσης για ασυνέπεια (sic) της εισαγγελικής λειτουργού. Στην υπόθεση του Τάσου Θεοφίλου, που έμεινε άδικα στη φυλακή για 5 χρόνια, η Οικονόμου δεν είχε αναγνωρίσει το ελαφρυντικό του «πρότερου έντιμου βίου» με επιχείρημα το ότι «πριν κάνει τη ληστεία, τη σχεδίαζε, άρα δεν προκύπτει».
Η δίκη, έστω και στο τέλος, ή έστω στις μεγάλες της στιγμές, έλαβε πρωτοφανή δημοσιότητα, επομένως η στάση της εισαγγελέα προσωποποιεί ολόκληρη τη θεσμική ατιμωρησία που απολάμβανε επί τρεις δεκαετίες η Χρυσή Αυγή. Η σύλληψη και η κράτηση επί 4 μέρες στη ΓΑΔΑ 15χρονων παιδιών προσωποποιεί όλη τη τυφλή αστυνομική αυθαιρεσία και τον «υπερβάλλοντα ζήλο» όταν πρόκειται για ανθρώπους που διεκδικούν. Στην ίδια ΓΑΔΑ που οι χρυσαυγίτες επίδοξοι δολοφόνοι των αιγύπτιων αλιεργατών άλλαζαν μπλουζάκια ώστε να μην εμφανιστούν στον εισαγγελέα με τις μπλούζες της Χρυσής Αυγής. Οι ίδιοι επίδοξοι δολοφόνοι που για τα εγκλήματά τους έχουν περάσει μόνο μία μέρα κράτησης.
Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει λοιπόν εδώ και δεν ξεριζώνεται εύκολα. Υπάρχει, πότε στα κρυφά, πότε στα φανερά, στους κρατικούς «θεσμούς» και οδηγεί στις προκλητικές, εξοργιστικές καταστάσεις που παρακολουθούμε. Σε αυτό το αίσθημα αδικίας, στο οποίο τουλάχιστον η ιστορική απόφαση της 7ης Οκτωβρίου έβαλε ένα φρένο. Σήμερα και χθες, τα είδαμε όλα αυτά σε ένα καθρέφτη, τα λάβαμε στα μηνύματα που στέλνει μία μερίδα της κρατικής εξουσίας, αμετανόητη και ανεξέλεγκτη. Τουλάχιστον όμως σε τέτοιες κραυγαλέες περιπτώσεις, καταλαβαίνουμε με τι έχουμε να κάνουμε.