Πέρα από τις μοναδικές, τις σπάνιες συλλογές του, από καλλιτέχνες της μοντέρνας τέχνης του εικοστού αιώνα, έχει το σπάνιο αισθητήριο να προβλέπει σχεδόν το τι θα γίνει σημαντικό και να το προβάλλει από τους πρώτους. Η φήμη και το κύρος του είναι μοναδικά παγκοσμίως. Παρ’ όλο που θεωρείται κάτι εντελώς avant garde και «προχωρημένο», εντούτοις μια και φέτος κλείνει τα 88 του χρόνια, είναι σίγουρα ένα μέρος του συστήματος της Νέας Υόρκης και της Αμερικής γενικότερα. Γι’ αυτό και όταν διάβασα την παρακάτω είδηση πραγματικά εξεπλάγην.

Του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη

Στον 5ο όροφο λοιπόν, του πολυώροφου κτιρίου του ΜοΜΑ, στη θέση έργων του Πικάσο και του Ματίς, θα εκτεθούν έργα καλλιτεχνών από τις χώρες για τις οποίες υπάρχει απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ των πολιτών τους, σύμφωνα με τον τελευταίο νόμο του Ντόναλντ Τράμπ. Δίπλα σε καθένα απ’ αυτά τα έργα, το Μουσείο τοποθέτησε την εξής επιγραφή: «Το έργο αυτό είναι ενός καλλιτέχνη, που προέρχεται από χώρα, οι πολίτες της οποίας απαγορεύεται να εισέλθουν στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα της 27ης Ιανουαρίου 2017».

Το ΜοΜΑ επίσης θα προβάλει ταινίες σκηνοθετών από τις συγκεκριμένες χώρες (Ιράν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Σομαλία, Σουδάν, Υεμένη).

Νομίζω μετά απ’ αυτή την είδηση, δε χρειάζεται κανένας σχολιασμός. Γιατί αυτό είναι δημοκρατία και αυτή είναι η θέση που οφείλει να έχει ένα καλλιτεχνικό Ίδρυμα- ένα οποιοδήποτε ίδρυμα κοινής ωφελείας, που σέβεται τον εαυτό του. Και επαναλαμβάνω, ότι το ΜοΜΑ, είναι ένα μουσείο θεσμός παγκοσμίως, δεν είναι ένας διαδηλωτής στους δρόμους, που εύκολα κάποιος αφ’ υψηλού μπορεί να τους κατηγορήσει ως αλήτη ή και ως… κομουνιστή. Εδώ μιλάει ή μάλλον αντιδρά το ίδιο το σύστημα.

Μακάρι να υπήρχαν ανάλογα παραδείγματα και στη χώρα μας. Αλλά τι λέω; Εδώ ποιο ανάλογο Ίδρυμα θα το έκανε; Εδώ έτσι κι αλλιώς, τα κρατικά καλλιτεχνικά ιδρύματα, όταν δεν παραδίδονται σε ιδιώτες, παραδίδονται στην καλύτερη περίπτωση σε ημιάχρηστους, – συνήθως, όχι πάντα βέβαια – όσο για τα ιδιωτικά ιδρύματα, από ποιον να περιμένεις καλύτερη συμπεριφορά; Απ’ το Ίδρυμα του Ωνάση, ή από το Ίδρυμα του Νιάρχου; … Ειδικά από το τελευταίο… χαχαχαχαχα…