Ένας χρόνος από το Στόλο της Ελευθερίας
Ένας χρόνος από τη δολοφονική επίθεση του Ισραήλ στον Στόλο της Ελευθερίας. Η γεωπολιτική σκακιέρα άλλαξε, το ταξίδι συνεχίζεται.
Ήταν βράδυ της 31ης Μαΐου του 2010 όταν ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ έκαναν ρεσάλτο στα πλοία του Στόλου της Ελευθερίας εκτελώντας σχεδόν εξ΄ επαφής εννέα ακτιβιστές από το τουρκικό πλοίο Mavi Marmara που προπορευόταν στον σχηματισμό του στόλου.
Το «κράτος πειρατής», όπως είχε αποκαλέσει τότε το Ισραήλ μεγάλη μερίδα του Γαλλικού Τύπου, φυλάκισε εκατοντάδες ακτιβιστές και βασάνισε δεκάδες από αυτούς ενώ αργότερα οι Ισραηλινοί στρατιώτες άρχισαν να πουλάνε τα υπάρχοντα των θυμάτων τους στη μαύρη αγορά. Ρολόγια, κινητά τηλέφωνα και πιστωτικές κάρτες, που ενδέχεται να ανήκαν και στους νεκρούς ακτιβιστές, άλλαζαν χέρια ύστερα από ένα πλιάτσικο που επιβεβαίωσε τον τίτλο του Ισραήλ ως «κράτος παρία» της Μεσογείου, στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης
Η οργή της διεθνούς κοινότητας όμως έσβησε ύστερα από μερικές εβδομάδες με πρώτο τον Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να προσκαλεί στην Ελλάδα τον Ισραηλινό ομόλογό του αντιμετωπίζοντας τον όχι σαν τον άνθρωπο που διέταξε την ομηρεία δεκάδων Ελλήνων πολιτών αλλά σαν τον νέο στρατηγικό σύμμαχο της χώρας.
Όπως συμβαίνει βέβαια πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις για την επίτευξη μιας στρατηγικής συμμαχίας δεν αρκεί η εξευτελιστική υποτέλεια της μιας πλευράς αλλά η ισχύς των δυο συμβαλλόμενων μερών. Έτσι ενώ ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με ένα τηλεφώνημά του ανάγκασε το Ισραήλ να επιστρέψει τα τουρκικά πλοία του στόλου της ελευθερίας το Τελ Αβίβ αρνείται να επιστρέψει τα ελληνικά. πρόκειται άραγε για κοινή συμφωνία των δυο πλευρών ή για μια ένδειξη χλευασμού των Ισραηλινών προς την ελληνική εξωτερική πολιτική. Η απάντηση είναι ότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο.
Στον ένα χρόνο που πέρασε το Ισραήλ θέλει να πιστεύει ότι κατάφερε να ανατρέψει το εναντίον του αρνητικό κλίμα. Είναι γεγονός ότι ο πρόεδρος Ομπάμα πραγματοποίησε μια από τις πλέον φιλοισραηλινές ομιλίες των τελευταίων δεκαετιών. Από την πλευρά του ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν κι Μουν, ικανοποιώντας στο ακέραιο τα ισραηλινά αιτήματα, κάλεσε ανοιχτά τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να μπλοκάρουν οποιαδήποτε αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, από θαλάσσης, προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Γάζας. Ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία του οργανισμού ο επικεφαλής του ΟΗΕ τάσσεται τόσο ανοιχτά με το πλευρό του κατακτητή και όχι του κατακτημένου.
Αρκούν όμως αυτά τα δυο στοιχεία για να κάνουν το Ισραήλ να αισθάνεται ασφαλές στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται στην ευρύτερη Μέση Ανατολή; Η απάντηση είναι προφανώς όχι. Η κατάρρευση του καθεστώτος Μουμπάρακ, ακόμη και αν δεν έφερε προς το παρόν το αποτέλεσμα που ζητούσαν οι εξεγερμένοι Αιγύπτιοι οδηγεί σε πρωτοφανή για τις τελευταίες δεκαετίες απομόνωση του Ισραηλινού κράτους. Εξίσου αρνητικό είναι φυσικά το κλίμα και λόγω των ανατροπών και αναταραχών που συντελούνται και σε άλλα φιλοδυτικά καθεστώτα της περιοχής - αρκετοι από τους ηγέτες των οποίων είχαν θητεύσει και στη σοσιαλιστική διεθνή.
Την ίδια ώρα το περσινό εγχείρημα του Στόλου της Ελευθερίας όχι μόνο δεν έδειξε να κάμπτεται από τις εν ψυχρώ εκτελέσεις ακτιβιστών αλλά ενισχύθηκε και έλαβε διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ο νέος στόλος, που αναμένεται σύμφωνα με πληροφορίες να αποπλεύσει στα τέλη Ιουνίου, θα αποτελείται ως επί το πλείστον από ευρωπαϊκές χώρες. Θα στερήσει έτσι από τους φιλοϊσραηλινούς δημοσιογράφους, αναλυτές και ακαδημαϊκούς το επιχείρημα ότι πρόκειται για μια ισλαμική πρωτοβουλία.
Περισσότερο από ποτέ ο νέος στόλος θα εκφράσει την οργή μεγάλων τμημάτων του δυτικού κόσμου για ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που συντελείται εδώ και δεκαετίες - προσφάτως με τις ευλογίες και των δυο ελληνικών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Άρης Χατζηστεφάνου
Το «κράτος πειρατής», όπως είχε αποκαλέσει τότε το Ισραήλ μεγάλη μερίδα του Γαλλικού Τύπου, φυλάκισε εκατοντάδες ακτιβιστές και βασάνισε δεκάδες από αυτούς ενώ αργότερα οι Ισραηλινοί στρατιώτες άρχισαν να πουλάνε τα υπάρχοντα των θυμάτων τους στη μαύρη αγορά. Ρολόγια, κινητά τηλέφωνα και πιστωτικές κάρτες, που ενδέχεται να ανήκαν και στους νεκρούς ακτιβιστές, άλλαζαν χέρια ύστερα από ένα πλιάτσικο που επιβεβαίωσε τον τίτλο του Ισραήλ ως «κράτος παρία» της Μεσογείου, στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης
Η οργή της διεθνούς κοινότητας όμως έσβησε ύστερα από μερικές εβδομάδες με πρώτο τον Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να προσκαλεί στην Ελλάδα τον Ισραηλινό ομόλογό του αντιμετωπίζοντας τον όχι σαν τον άνθρωπο που διέταξε την ομηρεία δεκάδων Ελλήνων πολιτών αλλά σαν τον νέο στρατηγικό σύμμαχο της χώρας.
Όπως συμβαίνει βέβαια πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις για την επίτευξη μιας στρατηγικής συμμαχίας δεν αρκεί η εξευτελιστική υποτέλεια της μιας πλευράς αλλά η ισχύς των δυο συμβαλλόμενων μερών. Έτσι ενώ ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με ένα τηλεφώνημά του ανάγκασε το Ισραήλ να επιστρέψει τα τουρκικά πλοία του στόλου της ελευθερίας το Τελ Αβίβ αρνείται να επιστρέψει τα ελληνικά. πρόκειται άραγε για κοινή συμφωνία των δυο πλευρών ή για μια ένδειξη χλευασμού των Ισραηλινών προς την ελληνική εξωτερική πολιτική. Η απάντηση είναι ότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο.
Στον ένα χρόνο που πέρασε το Ισραήλ θέλει να πιστεύει ότι κατάφερε να ανατρέψει το εναντίον του αρνητικό κλίμα. Είναι γεγονός ότι ο πρόεδρος Ομπάμα πραγματοποίησε μια από τις πλέον φιλοισραηλινές ομιλίες των τελευταίων δεκαετιών. Από την πλευρά του ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν κι Μουν, ικανοποιώντας στο ακέραιο τα ισραηλινά αιτήματα, κάλεσε ανοιχτά τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να μπλοκάρουν οποιαδήποτε αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, από θαλάσσης, προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Γάζας. Ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία του οργανισμού ο επικεφαλής του ΟΗΕ τάσσεται τόσο ανοιχτά με το πλευρό του κατακτητή και όχι του κατακτημένου.
Αρκούν όμως αυτά τα δυο στοιχεία για να κάνουν το Ισραήλ να αισθάνεται ασφαλές στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται στην ευρύτερη Μέση Ανατολή; Η απάντηση είναι προφανώς όχι. Η κατάρρευση του καθεστώτος Μουμπάρακ, ακόμη και αν δεν έφερε προς το παρόν το αποτέλεσμα που ζητούσαν οι εξεγερμένοι Αιγύπτιοι οδηγεί σε πρωτοφανή για τις τελευταίες δεκαετίες απομόνωση του Ισραηλινού κράτους. Εξίσου αρνητικό είναι φυσικά το κλίμα και λόγω των ανατροπών και αναταραχών που συντελούνται και σε άλλα φιλοδυτικά καθεστώτα της περιοχής - αρκετοι από τους ηγέτες των οποίων είχαν θητεύσει και στη σοσιαλιστική διεθνή.
Την ίδια ώρα το περσινό εγχείρημα του Στόλου της Ελευθερίας όχι μόνο δεν έδειξε να κάμπτεται από τις εν ψυχρώ εκτελέσεις ακτιβιστών αλλά ενισχύθηκε και έλαβε διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ο νέος στόλος, που αναμένεται σύμφωνα με πληροφορίες να αποπλεύσει στα τέλη Ιουνίου, θα αποτελείται ως επί το πλείστον από ευρωπαϊκές χώρες. Θα στερήσει έτσι από τους φιλοϊσραηλινούς δημοσιογράφους, αναλυτές και ακαδημαϊκούς το επιχείρημα ότι πρόκειται για μια ισλαμική πρωτοβουλία.
Περισσότερο από ποτέ ο νέος στόλος θα εκφράσει την οργή μεγάλων τμημάτων του δυτικού κόσμου για ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που συντελείται εδώ και δεκαετίες - προσφάτως με τις ευλογίες και των δυο ελληνικών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Άρης Χατζηστεφάνου