των Max Blumenthal και Ben Norton από το thegrayzone 

Όταν ο Luis Fernando Camacho εισέβαλε στο εγκαταλελειμμένο προεδρικό μέγαρο στη Λα Παζ τη 10η Νοεμβρίου, λίγες ώρες αφότου ο πρόεδρος Evo Morales είχε υποβάλει την ξαφνική παραίτησή του, αποκαλύφθηκε με την παρουσία του μια κρυφή πλευρά της χώρας, η οποία στεκόταν σε πλήρη αντίθεση με το πολυεθνικό πνεύμα που ο καθαιρεμένος σοσιαλιστής και ιθαγενής πρόεδρος Morales είχε κάνει γνωστή τη Βολιβία. 

Με τη Βίβλο στο ένα χέρι και την βολιβιανή σημαία στο άλλο, ο Camacho έσκυψε το κεφάλι του προσευχόμενος μπροστά από την προεδρική σφραγίδα, εκπληρώνοντας την υπόσχεσή του να καθαρίσει την κυβέρνηση από την κληρονομιά των ιθαγενών και να «επαναφέρει το Θεό στο καμμένο μέγαρο».

«Η Pachamama δε θα γυρίσει ξανά σε αυτό το μέγαρο», είπε, αναφερόμενος στο πνεύμα της Μητέρας Γης των Ανδέων. «Η Βολιβία ανήκει στο Χριστό».

Luis Fernando Camacho Bolivia palacio dios

Ο ακροδεξιός ηγέτης της Βολιβιανής αντιπολίτευσης Luis Fernando Camacho μέσα στο προεδρικό μέγαρο με μια Βίβλο, μετά το πραξικόπημα.

Η ακροδεξιά αντιπολίτευση στη χώρα είχε απομακρύνει από τη θέση του τον αριστερό πρόεδρο Evo Morales την ίδια μέρα, ακολουθώντας τις διαταγές της στρατιωτικής ηγεσίας για καθαίρεση του εκλεγμένου προέδρου.

Παντελώς άγνωστος εκτός Βολιβίας, όπου δεν έχει κερδίσει ποτέ καμία εκλογική αναμέτρηση, ο Camacho κατέλαβε το κενό εξουσίας. Πρόκειται για έναν ισχυρό πολυεκατομμυριούχο, το όνομα του οποίου φιγουράρει και στα Panama Papers, υπερσυντηρητικό Χριστιανό φονταμενταλιστή, μυημένο από φασίστες παραστρατιωτικούς, διαβόητους για υποθέσεις ρατσιστικής βίας στην πλουσιότερη – και με αποσχιστικές βλέψεις – περιοχή της Βολιβίας, τη Σάντα Κρουζ. 

Ο Camacho προέρχεται από μια οικογένεια ελίτ επιχειρηματιών οι οποίοι εδώ και πολλά χρόνια κερδοφορούν από τα πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου της χώρας. Η οικογένειά του έχασε μέρος του πλούτου της όταν ο Morales εθνικοποίησε τις φυσικές πηγές της χώρας, με στόχο να χρηματοδοτήσει τα μεγάλα κοινωνικά προγράμματα, τα οποία μείωσαν τη φτώχεια κατά 42% και την ακραία φτώχεια κατά 60%.

 

Πριν το πραξικόπημα, ο Camacho είχε συναντήσεις με ηγέτες δεξιών κυβερνήσεων των γειτονικών χωρών για να συζητήσουν το σχέδιο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης Morales. Δύο μήνες πριν το πραξικόπημα, τουίταρε γεμάτος ευγνωμοσύνη: «Ευχαριστώ, Κολομβία! Ευχαριστώ, Βενεζουέλα!», χαιρετώντας τον πραξικοπηματία του Καράκας Juan Guaido. Αναγνώρισε επίσης τη συμβολή της ακροδεξιάς κυβέρνησης της Βραζιλίας υπό τον Jair Bolsonaro, ευχαριστώντας και τον ίδιο στο τουίτερ. 

Ο Camacho εδώ και πολλά χρόνια ηγείται ενός ανοιχτά φασιστικού αυτονομιστικού οργανισμού με το όνομα Unión Juvenil Cruceñista (Ένωση Νεολαίας της Σάντα Κρουζ). Το Grayzone μόνταρε τα παρακάτω βίντεο από ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ προώθησης της οργάνωσης, που οι ίδιοι πόσταραν στις σελίδες τους στα κοινωνικά μέσα:

Ενώ ο Camacho και οι ακροδεξιές δυνάμεις του υπηρέτησαν το πραξικόπημα ως το δυναμικό κομμάτι, οι πολιτικοί του σύμμαχοι περίμεναν να δρέψουν τα κέρδη. 

Ο προεδρικός υποψήφιος της Βολιβιανής αντιπολίτευσης στις εκλογές του Οκτωβρίου, Carlos Mesa, είναι ένας πολιτικός υπέρ του επιχειρησιακού κλάδου, των ιδιωτικοποιήσεων και με μεγάλες διασυνδέσεις στην Ουάσιγκτον. Έγγραφα από την αμερικανική κυβέρνηση, τα οποία δημοσιεύτηκαν από τα Wikileaks, αποκαλύπτουν την τακτική επικοινωνία που διατηρούσε με Αμερικανούς αξιωματούχους στις προσπάθειες αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης Morales. 

Ο Mesa συμπεριλαμβάνεται στην λίστα των ειδικών του Δια-Αμερικανικού Διαλόγου, ένα think tank με έδρα την Ουάσινγκτον, το οποίο χρηματοδοτείται από τη USAID – το οποίο ασκεί πολιτική ήπιας δύναμης εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης – αλλά και από διάφορους πετρελαϊκούς κολοσσούς και άλλες πολυεθνικές με επιχειρηματικές δραστηριότητες στη Λατινική Αμερική.

Ο Evo Morales, πρώην αγρότης, που αναδείχθηκε από κοινωνικά κινήματα πριν ηγηθεί του ισχυρού πολιτικού κόμματος από τα κάτω, Κίνημα προς το Σοσιαλισμό, ήταν ο πρώτος ιθαγενής πρόεδρος της Βολιβίας. Απίστευτα δημοφιλής στις κοινότητες με μεγάλο πληθυσμό ιθαγενών και χωρικών, έχει στεφθεί νικητής με μεγάλη πλειοψηφία σε πολυάριθμες εκλογές και δημοκρατικά δημοψηφίσματα αυτά τα 13 χρόνια στην εξουσία.

Στις 20 Οκτωβρίου, ο Morales επανεκλέχθηκε με 600.000 ψήφους διαφορά από τον αντίπαλό του, έχοντας ουσιαστικά πάνω από 10% εκλογικό προβάδισμα έναντι του υποψηφίου της αντιπολίτευσης, Carlos Mesa, από τον πρώτο κιόλας γύρο. 

Ειδικοί – αναλύοντας στατιστικά τα εκλογικά δεδομένα – τα οποία είναι δημόσια στη χώρα, δεν εντόπισαν νοθεία ή οποιαδήποτε άλλη παρατυπία. Αλλά η αντιπολίτευση είχε διαφορετική άποψη, ξεκινώντας μακρές διαμαρτυρίες και προκαλώντας επεισόδια στους δρόμους της χώρας. 

Τα γεγονότα που επίσπευσαν την παραίτηση Morales ήταν αδιαμφισβήτητα βίαια. Συμμορίες της αντιπολίτευσης επιτέθηκαν σε πολλούς εκλεγμένους πολιτικούς του κυβερνώντος κόμματος. Έπειτα λεηλάτησαν το σπίτι του ίδιου του Morales και έβαλαν φωτιά στα σπίτια διαφόρων άλλων ανώτερων αξιωματούχων. Συγγενείς πολιτικών απήχθησαν και κρατήθηκαν όμηροι μέχρι παραίτησης του στοχευμένου πολιτικού. Μια σοσιαλίστρια δήμαρχος βασανίστηκε δημόσια από τον όχλο. 

 

 

Μετά την εξαναγκαστική παραίτηση του Morales, οι πραξικοπηματίες συνέλαβαν τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της εκλεγμένης κυβέρνησης, και ανάγκασαν σε παραίτηση τους άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Οι υποστηρικτές του Camacho προχώρησαν στο κάψιμο των σημαιών Wiphala, που συμβολίζουν τους ιθαγενείς της Βολιβίας και το πολυεθνικό όραμα του Morales.

Ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών, ένας οργανισμός προώθησης των συμφερόντων των ΗΠΑ, ο οποίος ιδρύθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ως μια συμμαχία δεξιών αντι-κομμουνιστικών χωρών Λατινικής Αμερικής, βοήθησε στη σφράγιση του πραξικοπήματος. Ζήτησε τη διεξαγωγή νέων εκλογών, ισχυριζόμενο παρατυπίες στις εκλογές της 20ης Οκτωβρίου, χωρίς να προσκομίσει όμως το παραμικρό στοιχείο για αυτούς τους ισχυρισμούς. Το Παρατηρητήριο του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (OAS) δεν αντέδρασε όσο ο στρατός απειλούσε την κυβέρνηση Morales και αξιωματούχοι του κόμματός του δέχονταν επιθέσεις ή εξαναγκάζονταν βιαίως σε παραίτηση από τα καθήκοντά τους.

Την επομένη του πραξικοπήματος, ο Λευκός Οίκος του Donald Trump συνεχάρη ενθουσιωδώς τους πραξικοπηματίες, χαρακτηρίζοντας το πραξικόπημα «μια μοναδική στιγμή για τη δημοκρατία», και ένα «ισχυρό μήνυμα πρός τις παράνομες κυβερνήσεις στη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα». 

Από την αφάνεια στην ηγεσία ενός βίαιου ακροδεξιού πραξικοπήματος

Ενώ ο Carlos Mesa καταδίκασε έστω και δειλά τη βία της αντιπολίτευσης, ο Camacho την υποκίνησε, αγνοώντας τις εκκλήσεις για έναν διεθνή έλεγχο των εκλογών και δίνοντας έμφαση στο ακραίο αίτημά του, να εκδιωχθούν όλοι οι υποστηρικτές του Morales από την κυβέρνηση. Ήταν το πραγματικό πρόσωπο της αντιπολίτευσης, ο οποίος κρυβόταν για μήνες πίσω από το μετριοπαθές πρόσωπο του Mesa.     

Ο Camacho είναι ένας σαραντάχρονος, πολυ-εκατομμυριούχος επιχειρηματίας από το αποσχιστικό φρούριο της Σάντα Κρουζ, ο οποίος ποτέ δεν έθεσε υποψηφιότητα σε εκλογική διαδικασία. Όπως και στην περίπτωση του ηγέτη του πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα, Juan Guaido, τον οποίο περισσότερο από το 80% το Βενεζολάνων δεν γνώριζαν, μέχρι τη στιγμή που οι Η.Π.Α. τον έχρισαν υποτιθέμενο «πρόεδρο», έτσι και ο Camacho ήταν άγνωστος μέχρι την ολοκλήρωση του πραξικοπήματος στη Βολιβία.  

Δημιούργησε λογαριασμό στο Twitter, για πρώτη φορά, την 27η Μαΐου του 2019. Για μήνες, τα tweets του περνούσαν αδιάφορα, αναδημοσιεύονταν το πολύ τρεις με τέσσερις φορές και δε λάμβαναν περισσότερα από τρία με τέσσερα like το καθένα. Πριν από τις εκλογές, δεν υπήρχε κανένα άρθρο για τον Camacho στην Wikipedia και δεν υπήρχαν παρά μόνο λίγα προφίλ του σε αγγλόφωνα και ισπανόφωνα μέσα.  

Ο Camacho εξέδωσε ένα κάλεσμα για απεργία στις 9 Ιουλίου, ανεβάζοντας βίντεο στο Twitter, τα οποία έλαβαν κάτι παραπάνω από 20 views. Ο σκοπός της απεργίας ήταν η παραίτηση του εκλογικού οργάνου της Βολιβιανής κυβέρνησης, του Ανώτατου Εκλογικού Δικαστηρίου (TSE). Με άλλα λόγια, ο Camacho ασκούσε πίεση στις εκλογικές αρχές της κυβέρνησης ώστε να παραιτηθούν, ήδη τρεις μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές.   

Αμέσως μετά τις εκλογές ο Camacho βρέθηκε κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας και μεταμορφώθηκε μέσα σε λίγο διάστημα σε μια διασημότητα από μιντιακούς ομίλους όπως το τοπικό δεξιό δίκτυο Unitel, Telemundo και το CNN en Espanol. 

Ξαφνικά, το tweet του Camacho, που ζητούσε από τον Morales να παραιτηθεί άρχισε να διαμοιράζεται από χιλιάδες χρήστες του Twitter. Ο μηχανισμός πραξικοπήματος είχε ενεργοποιηθεί. 

Τα συμβατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως οι New York Times και το Reuters τον έχρισαν «ηγέτη» της Βολιβιανής αντιπολίτευσης. Αλλά ενώ προσέλκυε τα βλέμματα διεθνώς, μεγάλο μέρος του ακροδεξιού ακτιβιστικού του υπόβαθρου παραλείφθηκε από τα ρεπορτάζ.

Ήταν στην περιοχή της Σάντα Κρουζ – όπου δρουν φασιστικές παραστρατιωτικές ομάδες και επικρατούν αποσχιστικές τάσεις – το μέρος που διαμορφώθηκε πολιτικά ο Camacho και όπου ορίστηκαν οι ιδεολογικές γραμμές του πραξικοπήματος. 

Στελέχη της Unión Juvenil Cruceñista (UJC), η Βολιβιανή φασιστική νεολαία στην οποία έκανε τα πρώτα του βήματα ο Luis Fernando Camacho.

UJC Union Juvenil Cruceñista Bolivia

Στέλεχος μιας φασιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης στα πρότυπα του Ισπανού δικτάτορα Φράνκο

Ο Luis Fernando Camacho διαμορφώθηκε από τη Unión Juvenil Cruceñista (UJC), μια φασιστική παραστρατιωτική οργάνωση, της οποίας το όνομα έχει συνδεθεί με συνωμοσίες δολοφονίας του Evo Morales. Η ομάδα είναι διαβόητη για επιθέσεις σε αριστερούς, ιθαγενείς χωρικούς, και δημοσιογράφους, όλα αυτά υπό μια βαθιά ρατσιστική και ομοφοβική ιδεολογία.

Όταν ο Morales ανέλαβε τα προεδρικά του καθήκοντα, στην πρώτη του θητεία το 2006, η οργάνωση ξεκίνησε μια εκστρατεία απόσχισης της Σάντα Κρούζ από τη χώρα, καθώς πίστευαν ότι η χώρα είχε πέσει στα χέρια ενός διαβολικού όχλου ιθαγενών. 

Η UJC είναι αντίστοιχη των Ισπανών Φαλλαγιστών, των Ινδών υπέρμαχων της Χίντου υπεροχής RSS, και των ουκρανικών νεοναζιστικών ταγμάτων του Azov. Σύμβολό της είναι ένας πράσινος σταυρός που θυμίζει έντονα τα σύμβολα φασιστικών κινημάτων στη Δύση.

Και τα μέλη του είναι γνωστό πως χαιρετούν με τον γνωστό ναζιστικό τρόπο.

https://twitter.com/GrayzoneProject/status/1194137427474038784

Μέχρι και η αμερικανική πρεσβεία στη Βολιβία έχει χαρακτηρίσει τα μέλη της ομάδας ως «ρατσιστές» και «στρατευμένους», σημειώνοντας ότι «συχνά έχουν επιτεθεί σε υποστηρικτές και μέλη του κυβερνώντος κόμματος του Morales και εγκαταστάσεις τους».

Ο δημοσιογράφος Benjamin Dangl, μετά από συνάντηση με μέλη της ομάδας το 2007, τους χαρακτήρισε ως της «σιδερογροθιά» των αποσχιστικών κινημάτων της Σάντα Κρουζ. «Η Unión Juvenil έχει δημιουργήσει ένα όνομα ως μια ομάδα που χτυπάει και μαστιγώνει αγρότες, οι οποίοι διαδηλώνουν για εθνικοποίηση του φυσικού αερίου, που λιθοβολεί φοιτητές, οι οποίοι οργανώνονται κατά των αυτονομιστικών κινημάτων, που εκτοξεύουν μολότοφ στον κρατικό τηλεοπτικό σταθμό και που επιτίθενται βάναυσα σε μέλη του κινήματος ακτημόνων οι οποίοι αγωνίζονται κατά των μονοπωλίων στη γαιοκτημοσύνη», αναφέρει σχετικά ο Dangl. 

“Όταν χρειαστεί να υπερασπιστούμε τη κουλτούρα μας με τη βία, θα το κάνουμε” είπε ένας αρχηγός της UJC στον Dangl. “Η υπεράσπιση της ελευθερίας μας είναι πιο σημαντική από τη ζωή μας” 

Armed members of the Unión Juvenil Cruceñista

Οπλισμένα μέλη της Unión Juvenil Cruceñista

Ο Camacho εκλέχθηκε αντιπρόεδρος της οργάνωσης το 2002, σε ηλικία μόλις 23 ετών. Αποχώρησε από την οργάνωση δύο χρόνια αργότερα για να αναλάβει την επιχειρησιακή αυτοκρατορία της οικογένειάς του και αργότερα να αναρριχηθεί στην Επιτροπή Pro-Santa Cruz. Σε αυτή την οργάνωση ήρθε σε στενή επαφή και υπό την προστασία ενός πανίσχυρου μέλους του αυτονομιστικού κινήματος, του Βολιβιανό-κροάτη ολιγάρχη Branko Marinkovic. 

Τον Αύγουστο, ο Camacho τουίταρε μια φωτογραφία με τον «καλό του φίλο», Μαρίνκοβιτς. Αυτή η φιλία ήταν μείζονος σημασία για την εδραίωση των διαπιστευτηρίων των δεξιών ακτιβιστών και για τη σφυρηλάτηση των θεμελίων του πραξικοπήματος που διαμορφώθηκε τρεις μήνες αργότερα. 

 

 

 

 

Ο Κροάτης αποσχιστής και παρασκηνιακός παππούς του Camacho 

 

Ο Branko Marinkovic είναι ένας μεγαλογαιοκτήμονας ο οποίος άρχισε να υποστηρίζει ένθερμα τη δεξιά αντιπολίτευση ύστερα από την εθνικοποίηση μέρους των εκτάσεών του από τη κυβέρνηση του Evo Morales. Ως πρόεδρος της επιτροπής Pro-Santa Cruz, επέβλεψε τις λειτουργίες του μηχανισμού απόσχισης στη Βολιβία.

 

Σ’ένα γράμμα προς τον Marinkovic το 2008, η Διεθνής Ομοσπονδία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα καταδίκασε την επιτροπή ως “φορέα υποστήριξης και προώθησης του ρατσισμού και της βίας στη Βολιβία”

 

Η ομάδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα πρόσθεσε ότι “καταδικάζει την επιτροπή Pro-Santa Cruz ως έναν από τους κύριους προωθητές της διασπαστικής στάσης, των ενωτικών και ρατσιστικών συζητήσεων καθώς και των εκκλήσεων για στρατιωτική ανυπακοή”.

 

Το 2013, ο δημοσιογράφος Matt Kennard ανέφερε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ δούλευε στενά με την Pro-Santa Cruz για να ενθαρρύνει τη βαλκανοποίηση της Βολιβίας και να υπονομεύσει τον Morales. “Αυτό που μας μετέφεραν (οι ΗΠΑ) ήταν πώς θα ενισχύαν τα κανάλια επικοινωνίας”, είπε ο αντιπρόεδρος της επιτροπής στον Kennard. “Η πρεσβεία είπε ότι θα μας βοηθούσε στα θέματα επικοινωνίας κι ότι έχει μια σειρά από δημοσιεύσεις στις οποίες προωθούνται οι ιδέες της”.

 

Σε ένα προφίλ του Marinkovic το 2008, οι New York Times αναγνώρισαν τα ακραία υπόγεια ρεύματα του κινήματος απόσχισης της Santa Cruz στο οποίο προεδρεύει η ολιγαρχία. Περιγράφει την περιοχή ως “ένα προπύργιο των ανοιχτά ξενοφοβικών ομάδων όπως η Βολιβιανή Σοσιαλιστική Φάλαγγα (the Bolivian Socialist Falange), των οποίων ο χαιρετισμός σηκώνοντας το χέρι στον αέρα είναι εμπνευσμένος απο τη φασιστική Φάλαγγα του πρώην Ισπανού δικτάτορα Franco”.

 

Η Βολιβιανή Σοσιαλιστική Φάλαγγα ήταν μια φασιστική ομάδα η οποία παρείχε καταφύγιο στον Ναζί εγκληματία πολέμου Klaus Barbie κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ο Barbie, πρώην μέλος της Gestapo κι  ειδικός στους βασανισμούς, στρατολογήθηκε από τη CIA μέσω του προγράμματος Επιχείριση Κόνδορας για να βοηθήσει την εξάλειψη του Κομμουνισμού απ’όλη την ήπειρο. (Παρά το παλιομοδίτικο όνομά της, αυτή η ακροδεξιά ομάδα, όπως κι οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές, ήταν βιαίως κατά της αριστεράς και σκοπό της να σκοτώνει σοσιαλιστές.)

 

Η Βολιβιανή Φάλαγγα ήρθε στην εξουσία το 1971 όταν ο αρχηγός της, στρατηγός Hugo Banzer Suarez, απομάκρυνε τη αριστερίστικη κυβέρνηση του στρατηγού Juan Jose Torres Gonzales. Η κυβέρνηση του Gonzales είχε εξοργίσει αρχηγούς επιχειρήσεων εθνικοποιώντας τις βιομηχανίες και ανταγωνίστηκε την Ουάσινγκτον διώχνοντας τα Ειρηνευτικά Στρατεύματα τα οποία τα αντιλαμβανόταν ως όργανο της διείσδυσης της CIA. Η κυβέρνηση Nixon άμεσα καλωσόρισε τον Banzer με ανοιχτές αγκάλες και τον γοήτευσε προβάλλοντας τον σαν σημαντική ασπίδα ενάντια στην εξάπλωση του σοσιαλισμού στη περιοχή. (Μια ιδιαίτερα ειρωνική επιστολή το 1973 εμφανίστηκε στο Wikileaks στην οποία ο Υπουργός Εξωτερικών Henry Kissinger ευχαριστεί τον Banzer για τη συγχαρητήρια επιστολή του τελευταίου ύστερα από την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στον Kissinger).

 

Η πραξικοπηματική κληρονομιά του κινήματος διατηρήθηκε και κατά τη διάρκεια της εποχής Morales μέσω οργανώσεων όπως η UJC και φιγούρες όπως ο Marinkovic και ο Camacho.

Οι Times σημείωσαν ότι ο Marinkovic υποστήριξε επίσης τις ενέργειες της UJC, περιγράφοντας τη φασιστική ομάδα σαν “έναν σχεδόν ανεξάρτητο βραχίονα της επιτροπής της οποίας ηγείται ο κος Marinkovic”. Ένα μέλος του συμβουλίου της UJC είπε σε συνέντευξη του σε αμερικανική εφημερίδα, “Θα προστατέψουμε τον Branko με τις ίδιες τις ζωές μας”.

 

Ο Marinkovic ενστερνίστηκε εκείνη τη χριστιανική εθνικιστική ρητορική, οικεία σε ακροδεξιές οργανώσεις της Santa Cruz, που καλεί, παραδείγματος χάριν, σε μια “σταυροφορία για την αλήθεια” και επιμένει ότι ο θεός είναι με το μέρος του.

 

Η οικογένεια του ολιγάρχη κατάγεται από τη Κροατία κι έχει διπλή υπηκοότητα. Ο Marinkovic κυκλώνεται εδώ και καιρό από φήμες ότι μέλη της οικογένειάς του είχαν εμπλακεί στο ισχυρό φασιστικό κίνημα Ustashe της χώρας.

 

Η Ustashe συνεργάστηκε ανοιχτά με τους Γερμανούς Ναζί κατακτητές κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι διάδοχοι του κινήματος επέστρεψαν στην εξουσία μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Κροατίας από την Πρώην Γιουγκοσλαβία – μια πρώην σοσιαλιστική χώρα η οποία βαλκανοποιήθηκε έντονα στον πόλεμο με το ΝΑΤΟ, με τον ίδιο τρόπο που ο Marinkovic ήλπιζε ότι θα γινόταν με τη Βολιβία.

Ο Γερμανός Ηγέτης Αδόλφος Χίτλερ συναντά τον ιδρυτή της Ustashe Άντε Πάβελιτς το 1941

 

Ο Marinkovic αρνείται ότι μέλη της οικογένειάς του ήταν στην Ustashe. Υποστήριξε σε μια συνέντευξή του στους New York Times ότι ο πατέρας του πολέμησε ενάντια στους Ναζί.

 

Όμως ακόμα και κάποιοι από τους συμπαθούντες του είναι σκεπτικοί. Ένας αναλυτής για τα Βαλκάνια της ιδιωτικής εταιρείας πληροφόρησης Stratfor, η οποία δουλεύει στενά με την αμερικανική κυβέρνηση και είναι κοινώς γνωστή ως “σκιώδης CIA”, έφτιαξε ένα τραχύ προφίλ του παρελθόντος του Marinkovic, εικάζοντας, “Ακόμα δε ξέρω τη πλήρη ιστορία του, αλλά θα στοιχημάτιζα πολλά δολάρια ότι οι γονείς του τύπου είναι πρώτης γενιάς μετανάστες (το όνομά του είναι σλαβικό) κι ότι ήταν συμπαθούντες της Ustashe (δλδ Ναζί) και διέφυγαν από τους Κομμουνιστές του Τίτο από τον Β’ ΠΠ”.

 

Ο αναλυτής της Stratfor παρέθεσε ένα απόσπασμα από ένα άρθρο του 2006 από τον δημοσιογράφο Christian Parenti, ο οποίος είχε επισκεφτεί τον Marinkovic στο ράντσο του στη Santa Cruz. Για τη μεταρρύθμιση του Morales στην ιδιοκτησία της γης, ο Marinkovic προειδοποίησε τον Parenti ότι “η εδαφική μεταρρύθμιση θα μπορούσε να οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο”, σε αγγλικά με τεξανική προφορά την οποία απέκτησε κατά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.

 

Σήμερα, ο Marinkovic είναι ένας ένθερμος υποστηρικτής του ακροδεξιού ηγέτη Jair Bolsonaro, του οποίου το μόνο παράπονο για τον Χιλιανό δικτάτορα Augusto Pinochet ήταν ότι “δε σκότωσε αρκετούς”.

 

Ο Marinkovic έχει επίσης εκφράσει δημόσια τον θαυμασμό του για τη Βενεζουελανής ακροδεξιάς αντιπολίτευσης. “Όλοι είμαστε Leopoldo”, τουίταρε προς υποστήριξη του Leopoldo Lopez, ο οποίος έχει εμπλακεί σε αναρίθμητες απόπειρες πραξικοπήματος κατά της αριστερής κυβέρνησης της Βενεζουέλας.

 

Ενώ ο Marinkovic αρνήθηκε κάθε συμμετοχή του σε ένοπλη στρατιωτική δραστηριότητα στη συνέντευξή του στον Parenti, έχει κατηγορηθεί το 2008 ότι είχε κεντρικό ρόλο σε μια απόπειρα να δολοφονήσει τον Morales και συμμάχους του κόμματός του, Κίνημα προς τον Σοσιαλισμό.

 

Είπε στους New York Times, λιγότερο από δύο χρόνια προτού εξελιχθεί η συνωμοσία, “αν δεν υπάρξει νόμιμη διεθνής διαμεσολάβηση στη κρίση μας, θα υπάρξει αντιπαράθεση. Και δυστυχώς, θα είναι αιματηρή και με πόνο για τους Βολιβιανούς”.

 

Μια συνωμοσία δολοφονίας συνδέει τη δεξιά της Βολιβίας με διεθνείς φασίστες.

 

Το Απρίλιο του 2009, μια ειδική ομάδα της υπηρεσίας πληροφοριών της Βολιβίας έκανε έφοδο σε ένα πολυτελές δωμάτιο ξενοδοχείου και σκότωσαν τρεις άνδρες οι οποίοι φέρεται να εμπλέκονταν σε μια συνωμοσία να σκοτώσουν τον Evo Morales. Άλλοι δύο παρέμειναν καταζητούμενοι. Τέσσερις εκ των υποθετικά συνωμοτών είχαν ουγγρικές ή κροατικές ρίζες και δεσμούς με δεξιές πολιτικές στην ανατολική Ευρώπη, ενώ ο άλλος ήταν ένας δεξιός Ιρλανδός, ο Michael Dwyer, ο οποίος είχε καταφτάσει στη Santa Cruz μόλις έξι μήνες πριν. 

 

Ο φερόμενος σκευωρός, Michael Dwyer με τα όπλα του

 

Ο αρχηγός της σπείρας φέρεται ότι ήταν ένας πρώην αριστεριστής δημοσιογράφος ονόματι Eduardo Rosza-Flores ο οποίος στράφηκε στον φασισμό και ανήκε στην Opus Dei, η παραδοσιακή καθολική σέκτα που αναδύθηκε κατά τη δικτατορία του Ισπανού Francisco Franco. Στη πραγματικότητα, το κωδικό όνομα που ο Rosza-Flores είχε στο σχέδιο της δολοφονίας ήταν “Franco”, όπως ο πρώην Ισπανός αρχιστράτηγος.

 

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘90, ο Rosza πολέμησε με τη Πρώτη Κροατική Διεθνής Διμοιρία, αλλιώς PIV, στον πόλεμο απόσχισης από τη Γιουγκοσλαβία. Ένας Κροάτης δημοσιογράφος είπε στο Time ότι “η PIV ήταν μια διαβόητη ομάδα: 95% εξ αυτών είχαν εγκληματικό παρελθόν, πολλοί ήταν μέλη ναζιστικών και φασιστικών ομάδων, από τη Γερμανία μέχρι την Ιρλανδία”.

 

Μέχρι το 2009, ο Rosza είχε επιστρέψει στη Βολιβία για να ξεκινήσει σταυροφορία εκ μέρους άλλων αποσχιστικών κινημάτων στη Santa Cruz. Και ήταν εκεί όπου σκοτώθηκε μέσα σ’ένα πολυτελές ξενοδοχείο χωρίς προφανείς πηγές εισοδήματος και ένα τεράστιο απόθεμα όπλων.

 

Η κυβέρνηση αργότερα δημοσιοποίησε φωτογραφία του Rosza κι ενός συνωμότη του στην οποία ποζάρουν με τα όπλα τους. Δημοσιοποίηση των emails μεταξύ του αρχηγού της σπείρας και του Istvan Belovai, ένας πρώην Ούγγρος αξιωματικός της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών ο οποίος υπηρέτησε ως διπλός πράκτορας της CIA, θεμελιώνοντας την αντίληψη ότι η Washington είχε συμμετοχή στην επιχείριση. 

 

                                 

                                       Ο Rosza και ο Dwyer με το απόθεμα του οπλισμού τους στη Βολιβία.

Ο Marinkovic κατηγορήθηκε στη συνέχεια για χρηματική ενίσχυση $200.000 στους συνωμότες. Ο Βολιβιανός-Κροάτης ολιγάρχης αρχικά κατέφυγε στις ΗΠΑ, όπου του δόθηκε άσυλο, μετά μετεγκαταστάθηκε στη Βραζιλία, όπου ζει μέχρι σήμερα. Αρνήθηκε κάθε συμμετοχή στο σχέδιο να σκοτωθεί ο Morales.

 

Όπως ανέφερε ο δημοσιογράφος Matt Kennard, υπήρχε άλλη μια κλωστή που συνέδεσε τις ΗΠΑ στη συνωμοσία: η υποθετική συμμετοχή ενός NGO ηγέτη ονόματι Hugo Acha Melgar.

 

“Ο Rosza δεν ήρθε εδώ μόνος του, τον έφεραν”, είπε ο ανακριτής της Βολιβιανης κυβέρνησης στον Kennard. “Hugo Acha Melgar τον έφερε”.

 

Το Ίδρυμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRF) αποσταθεροποιεί τη Βολιβία.

 

Ο Achá δεν ήταν μόνο ο επικεφαλής μιας τυχαίας ΜΚΟ. Είχε ιδρύσει τη βολιβιανή θυγατρική του Ιδρύματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRF), ένα διεθνές δεξιό ίδρυμα που είναι γνωστό ότι φιλοξενεί μια «σχολή επανάστασης» για ακτιβιστές που επιζητούν την αλλαγή καθεστώτος σε κράτη που στοχεύει η κυβέρνηση των ΗΠΑ.

 

Το HRF διευθύνεται από τον Thor Halvorssen Jr., γιο του ολιγάρχη της Βενεζουέλας και της CIA απόκτημα, Thor Halvorssen Hellum. Ο πρώτος ξάδερφος του παλαίμαχου επίδοξου πραξικοπηματία της Βενεζουέλας,  Leopoldo Lopez, ο Halvorssen υπήρξε στα φοιτητικά του χρόνια ρεπουμπλικάνος ακτιβιστής, ο οποίος ενήργησε κατά της πολιτικής ορθότητας και λοιπών γνωστών δεξιών φαντασμάτων.

 

Μετά από μια σύντομη καριέρα ως παραγωγός δεξιών ταινιών, όπου επέβλεψε ένα σκανδαλώδες “αντί-περιβαλλοντολογικό” ντοκιμαντέρ που χρηματοδοτήθηκε από μια εταιρεία εξόρυξης, ο Halvorssen επαναπροσδιορίστηκε ως υποστηρικτής του φιλελευθερισμού και του εχθρού του παγκόσμιου αυταρχισμού. Ξεκίνησε το HRF με επιχορηγήσεις από δεξιούς δισεκατομμυριούχους όπως ο Peter Thiel, συντηρητικά ιδρύματα και ΜΚΟ, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Αμνηστίας. Το ίδρυμα από τότε βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της εκπαίδευσης ακτιβιστών σε εξεγέρσεις από το Χονγκ Κονγκ στη Μέση Ανατολή μέχρι και τη Λατινική Αμερική.

 

Αν και ο Achá είχε πάρει άσυλο στις ΗΠΑ, το HRF συνέχισε να πιέζει την αλλαγή καθεστώτος στη Βολιβία. Όπως ανέφερε ο Wyatt Reed για το The Grayzone, ο «άνθρωπος της ελευθερίας» του HRF Jhanisse Vaca Daza βοήθησε να ξεκινήσει το αρχικό στάδιο του πραξικοπήματος κατηγορώντας τον Morales για τις πυρκαγιές του Αμαζονίου, που κατέστρεψαν τμήματα της Βολιβίας τον Αύγουστο, κινητοποιώντας διεθνείς διαμαρτυρίες εναντίον του.

 

Εκείνη την εποχή, η Daza έθεσε τον εαυτό της ως «περιβαλλοντική ακτιβίστρια» και μαθήτρια της μη βίας, διατυπώνοντας τις ανησυχίες της με μετριοπαθείς κλήσεις για περισσότερη διεθνή βοήθεια στη Βολιβία. Μέσω της ΜΚΟ της, Rios de Pie, βοήθησε στην εκτόξευση του hashtag #SOSBolivia, το οποίο σηματοδότησε την επικείμενη αλλαγής καθεστώτος με εξωτερική υποστήριξη.

 

 

Φλερτάροντας με την δεξιά στην ευρύτερη περιοχή, προετοιμάζοντας το πραξικόπημα.

 

Ενώ το Ίδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (HRF) της Daza καλούσε σε κινητοποιήσεις έξω από τις βολιβιανές πρεσβείες στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, ο Fernando Camacho παρέμενε πίσω από τα παρασκήνια, ασκώντας πιέσεις στις δεξιές κυβερνήσεις της περιοχής για να ευλογήσουν το επικείμενο πραξικόπημα.

 

Τον Μάιο, ο Camacho συναντήθηκε με τον ακροδεξιό πρόεδρο της Κολομβίας Ivan Duque. Ο Camacho βοήθησε στην προώθηση, στην ευρύτερη περιοχή, της υπονόμευσης της νομιμότητας της προεδρίας του Evo Morales στο Διαμερικανικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επιδιώκοντας να εμποδίσει την υποψηφιότητά του στις εκλογές του Οκτωβρίου.

Τον ίδιο μήνα, ο δεξιός βολιβιανός ταραχοποιός συναντήθηκε επίσης με τον Ernesto Araújo, τον καγκελάριο της υπερ-συντηρητικής διοίκησης της Jair Bolsonaro στη Βραζιλία. Μέσα από τη συνάντηση, ο Camacho εξασφάλισε με επιτυχία τη στήριξη του Bolsonaro για την αλλαγή του καθεστώτος στη Βολιβία.

 

Στις 10 Νοεμβρίου, ο Araújo με ενθουσιασμό ενέκρινε την εκδίωξη του Morales, δηλώνοντας ότι «η Βραζιλία θα στηρίξει τη δημοκρατική και συνταγματική μετάβαση» στη χώρα.

 

Τον Αύγουστο, δύο μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές της Βολιβίας, ο Camacho συναντήθηκε με τους πραξικοπηματίες της Βενεζουέλας που όρισαν οι ΗΠΑ. Στις συναντήσεις ήταν και ο Gustavo Tarre, ο ψεύτικος πρεσβευτής του Guaido του OAS της Βενεζουέλας, ο οποίος είχε εργαστεί στο δεξί think tank, το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS), στην Ουάσινγκτον.

 

Μετά τη συνάντηση, ο Camacho πόσταρε στο Twitter την ευγνωμοσύνη του στους Βενεζουελάνους πραξικοπηματίες, καθώς και στην Κολομβία και τη Βραζιλία.

 

 

Mesa και Camacho: ένας γάμος καπιταλιστικού συμφέροντος

 

Πίσω στη Βολιβία, ο Carlos Mesa απασχόλησε τα φώτα της δημοσιότητας ως ο προεδρικός υποψήφιος της αντιπολίτευσης.

 

Η ευρυμάθειά του και οι κεντρώες πολιτικά προτάσεις του τον έβαλαν σε ένα φαινομενικά εναλλακτικό πολιτικό σύμπαν από αυτό θερμόαιμων δεξιών όπως ο Camacho και ο Marinkovic. Γι’αυτούς, ήταν ένας βολικός ηγέτης και αποδεκτός υποψήφιος που υποσχέθηκε

 να υπερασπιστεί τα οικονομικά τους συμφέροντα. 

 

«Ίσως να μην είναι ο αγαπημένος μου, αλλά θα τον ψηφίσω γιατί δεν θέλω τον Evo», είπε ο Marinkovic σε μια δεξιά εφημερίδα της Αργεντινης πέντε μέρες πριν τις εκλογές.

 

Πράγματι, ήταν τα πρακτικά οικονομικά του συμφέροντα του Camacho που φαίνεται ότι τον έκαναν να χρειάζεται την υποστήριξη του Mesa.

 

Η οικογένεια Camacho δημιούργησε ένα καρτέλ φυσικού αερίου στην Santa Cruz. Όπως ανέφερε το βολιβιανό ΜΜΕ Primera Linea, ο πατέρας του Luis Fernando Camacho, ο Jose Luis, ήταν ο ιδιοκτήτης μιας εταιρείας ονόματι Sergas που έκανε διανομή αερίου στην πόλη. Ο θείος του, Enrique, είχε υπό τον έλεγχό του τη Socre, την εταιρεία που διαχειρίζεται τις τοπικές δομές παραγωγής φυσικού αερίου. Και ο ξάδερφός του, Cristian, ελέγχει άλλη τοπική εταιρεια διανομής αερίου με το όνομα Controgas.

 

Σύμφωνα με το Primera Linea, η οικογένεια Camacho χρησιμοποιούσε την επιτροπή Pro-Santa Cruz σαν πολιτικό όπλο προκειμένου να εγκαταστήσει τον Carlos Mesa στην εξουσία και να διασφαλίσει την αποκατάσταση της επιχειρηματικής τους αυτοκρατορίας.

 

Ο Mesa έχει ένα καλά τεκμηριωμένο ιστορικό της προώθησης των στόχων των διακρατικών εταιρειών εις βάρος του πληθυσμού της δικής του χώρας. Ο νεοφιλελεύθερος πολιτικός και προσωπικότητα των media υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος όταν ο υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ Πρόεδρος Gonzalo “Goni” Sanchez de Lozada προκάλεσε μαζικές διαμαρτυρίες με το σχέδιό του του 2003 να επιτρέψει σε μια κοινοπραξία πολυεθνικών εταιρειών να εξάγουν το φυσικό αέριο της χώρας στις ΗΠΑ μέσω ενός λιμανιού στην Χιλή.

 

Οι – εκπαιδευμένες στις ΗΠΑ – δυνάμεις ασφαλείας της Βολιβίας απάντησαν στις σφοδρές διαμαρτυρίες με άγρια καταστολή. Αφού ηγήθηκε του φόνου 70 άοπλων διαδηλωτών, ο Sanchez de Lozada διέφυγε στο Miami και τον διαδέχθηκε ο Mesa.

 

Το 2005, ο Mesa επίσης εκδιώχθηκε εν μέσω τεραστίων διαδηλώσεων κινητοποιούμενες από την προστασία του ίδιου σε ιδιωτικοποιημένες εταιρείες φυσικού αερίου. Με την πτώση του, η εκλογή του Morales και μαζί με αυτή η άνοδος των σοσιαλιστών και των αγροτικών αυτόχθονων κινημάτων άρχισαν να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα.

 

Tα τηλεγραφήματα της κυβέρνησης των ΗΠΑ που κυκλοφόρησαν από το WikiLeaks δείχνουν ότι, μετά την εκδίωξή του, ο Mesa συνέχισε την κανονική του αλληλογραφία με τους αμερικανούς επίσημους. Ένα υπόμνημα του 2008 απο την αμερικάνικη πρεσβεία στην Βολιβία αποκάλυψε ότι η Ουάσινγκτον συνωμοτούσε με τους πολιτικούς της αντιπολίτευσης γι την προεδρία στις εκλογές το 2009, ελπίζοντας να υπονομεύσει και τελικά να ανατρέψει τον Morales.

 

Το υπόμνημα σημείωνε ότι ο Mesa είχε συναντηθεί με τον επιτετραμμένο στην πρεσβεία των ΗΠΑ  και του είχε πει ιδιωτικά ότι σκοπεύει να δηλώσει υποψηφιότητα για πρόεδρος. Το τηλεγράφημα ανακαλεί: «ο Mesa μας είπε ότι το κόμμα του θα είναι ιδεολογικά όμοιο με ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και ότι ήλπιζε να ενδυναμώσει τους δεσμούς με το Δημοκρατικό κόμμα. «Δεν έχουμε τίποτα εναντιον του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, και για την ακρίβεια έχουμε λάβει υποστήριξη απο το IRI (International Republican Institute) στο παρελθόν, αλλά πιστεύουμε πως έχουμε πιο κοινή ιδεολογία με τους Δημοκρατικούς», πρόσθεσε.»

 

Σήμερα, ο Mesa υπηρετεί ως ένας in-house ειδικός στο Inter-American Dialogue, ένα νεοφιλελεύθερο think tank με έδρα της την Washington και στόχο την Λατινική Αμερική. Ένας από κορυφαίους δωρητές του Dialogue είναι η Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη (US Agency for International Development, USAID), η θυγατρική του State Department που αποκαλύφθηκε σε απόρρητα διπλωματικά τηλεγραφήματα δημοσιευμένα στο Wikileaks ότι στρατηγικά κατεύθυνε εκατομμύρια δολάρια σε ομάδες της αντιπολίτευσης συμπεριλαμβανομένων όσων ήταν «αντίθετες του οράματος του Evo Morales για τις αυτόχθονες κοινότητες.»

 

Άλλοι κορυφαίοι χρηματοδότες του Dialogue περιλαμβάνουν τιτάνες του πετρελαίου, όπως η Chevron και η ExxonMobil, η Bechtel, η οποία ενέπνευσε τις αρχικές διαμαρτυρίες εναντίον της διοίκησης για την οποία δούλευε ο Mesa, η Inter-American Development Bank, η οποία κατηγορηματικά αντιτάχθηκε στις σοσιαλιστικού προσανατολισμού πολιτικές του Morales, και η Organization of American States (OAS), η οποία βοήθησε στο να απονομιμοποιηθεί η νίκη της επανεκλογής του Morales με αμφιλεγόμενους ισχυρισμούς παράνομων ψηφοφοριών.

 

Τελειώνοντας τη δουλειά

Όταν ο Carlos Mesa προκάλεσε διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα τον Οκτώβριο κατηγορώντας  την κυβέρνηση του Evo Morales για εκλογική απάτη, ο ακροδεξιός υποδαυλιστής τον οποίο οι ακόλουθοί του αποκαλούν “Macho Camacho”, αναδύθηκε από τη σκιά, ακολουθούμενος από τις φανατισμένες αποσχιστικές δυνάμεις των οποίων ηγείτο στη Σάντα Κρουζ.

Ο Mesa σιγά σιγά εξαφανίστηκε ενώ ο Camacho έγινε το αυθεντικό πρόσωπο του πραξικοπήματος, κινητοποιώντας τις δυνάμεις του με την ασυμβίβαστη ρητορική και τους φασιστικους συμβολισμούς που καθόρισαν τους παραστρατιωτικούς της Unión Juvenil Cruceñista. 

 

Καθώς δήλωσε νίκη εναντίον του Morales, ο Camacho προέτρεψε τους οπαδούς του «τελειώστε τη δουλειά, να κάνουμε τις εκλογές, να αρχίσουμε να δικάζουμε τους εγκληματίες της κυβέρνησης, να τους βάλουμε στη φυλακή».

 

Στο μεταξύ, πίσω στην Ουάσινγκτον, η κυβέρνηση Trump εξέδωσε μια επίσημη δήλωση επευφημώντας το βολιβιανό πραξικόπημα, δηλώνοντας ότι «η αναχώρηση του Morales διατηρεί τη δημοκρατία».