Στο εσωτερικό μέτωπο βασική του έγνοια είναι να «μην είναι σαν τους άλλους, τους πρωθυπουργούς του παλιού». Παρουσιάζει τον εαυτό του σαν σοβαρό, υπεύθυνο και ευαίσθητο, σαν έναν ηγέτη που ήρθε επιτέλους να δώσει «τέλος στο πάρτι», «τέλος στη διαπλοκή» και να μας κάνει μια σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα που φροντίζει τους πολίτες της.
Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που βλέπουμε και ακούμε είναι μία από τα ίδια. Αυτό δεν αφορά τόσο τον αγιασμό του Άνθιμου που σόκαρε νυν και πρώην φίλους και φίλες του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το γεγονός ότι ακολουθεί το πρωτόκολλο των επισκέψεων που γίνονταν πάντοτε με ξενοδοχεία, φρουρές, ελικόπτερα, κλειστούς δρόμους και «ταρατατζούμ ταρατατζούμ περνάει ο αρχηγός».
Ο Τσίπρας είναι ίδιος με τον Παπανδρέου, τον Καραμανλή, τον Σαμαρά, τον Σημίτη γιατί έρχεται κάθε Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη με καθρεφτάκια για εμάς τους ιθαγενείς της Βορείου Ελλάδος. Τάζει διάφορα και σ’ εμάς και στους υπόλοιπους ιθαγενείς της χώρας στη λογική «τώρα που ήρθα στη Θεσσαλονίκη θα σας πω τι θα σας δώσω και τι θα σας φτιάξω» ακριβώς όπως έκαναν και οι προηγούμενοι. Το σηκώνει και το κλίμα εξάλλου όταν έρχεται στην πόλη που διαρκώς νιώθει παραμελημένη από την Αθήνα (ενώ έχει βγάλει έναν Τσοχατζόπουλο, έναν Βενιζέλο, έναν Στέλιο Παπαθεμελή βρε αδερφέ) και διψά να ακούσει για παροχές. «Θα σας εξασφαλίσομεν» φώναξε ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ απευθυνόμενος στους παραγωγικούς φορείς όπως έκαναν και οι προηγούμενοι Μαυρογυαλούροι. Έχει πάρει τόση φόρα δε που ήταν έτοιμος να πει «θα σας φτιάξουμε και Μετρό» δίνοντας ώθηση σε ένα από τα δημοφιλέστερα ανέκδοτα της τελευταίας δεκαετίας.
Για να είμαι και δίκαιος, ο Τσίπρας, αν και δεν έχει σοβαρό αντίπαλο στο πολιτικό σκηνικό αφού ο Μητσοτάκης τον εγκαλεί ότι δεν είναι επαρκώς δεξιός για να εφαρμόσει το μνημόνιο, είναι λογικό να επιδιώκει έναν ελάχιστο ετεροκαθορισμό από τη ΝΔ για να κρατήσει και την όποια ταυτότητα θα του επιτρέψει να επιβιώσει πολιτικά τα επόμενα χρόνια. Έστω και στα λόγια το να λες ότι δεν είσαι σαν τη Δεξιά και να καλείς τον κόσμο να μην επιτρέψει την επιστροφή της πιάνει. Το 1993 το ΠΑΣΟΚ του σκανδάλου Κοσκωτά κατάφερε να ισοπεδώσει με αυτή τη γραμμή τη Νέα Δημοκρατία και να καβατζωθεί για 10 χρόνια, τόσα που του επέτρεψαν να εφαρμόσει αυτό που εφάρμοζαν δεξιές και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις με την ίδια ζέση σε όλη την Ευρώπη, το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού.
Παρομοίως με τους προηγούμενους ο Τσίπρας ακολουθεί την πεπατημένη του φαφλατά και του ψευτάκου ευλογώντας, από τη μια, τα γένια του για την επιτυχία των χαμηλών πλεονασμάτων, επιτυχία που την βασίζει σε μια «αναμενόμενη» ανάπτυξη, και από την άλλη λέγοντας ότι έβγαλε λεφτά από τους καναλάρχες και θα τα μοιράσει στον κόσμο που υποφέρει, χωρίς να ρωτήσει τον Ντάισελμπλουμ. Αυτό που δεν μας λέει είναι το γιατί αφού είναι τόσο καλός έφερε μαζί του από την Αθήνα 5.000 αστυνομικούς να τον προσέχουν.
Ο Σαλονικιός
Φωτό: Δημήτρης Τοσίδης