Η Ένωση επισημαίνει στην ανακοίνωση της ότι το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση «παραχωρεί 36.000 ακίνητα δημόσιας ιδιοκτησίας σε εργολάβους, χωρίς ρήτρα επιστροφής, διασφαλίζει στους ιδιώτες συνιδιοκτησία και πλήρη διαχείριση ακόμη και του “κοινωνικού” τμήματος και επιτρέπει την ελεύθερη εμπορική αξιοποίηση του 70% των κατοικιών, σε τιμές αγοράς.

Ζητά για ακόμα μία φορά άμεσο έλεγχο ενοικίων και των αυξήσεών τους, δημιουργία κοινωνικής κατοικίας μέσω επανάχρησης δημόσιας περιουσίας και καθορισμό της προσιτότητας βάσει του εισοδήματος του χαμηλότερου 25% του πληθυσμού.

Ολόκληρη η ανακοίνωση της Ένωση Ενοικιαστ(ρι)ών Θεσσαλονίκης:

«Κοινωνική Αντιπαροχή: Δημόσια γη για ιδιωτικά κέρδη

Ενώ το ΣτΕ μπλόκαρε τα πολεοδομικά μπόνους που ενίσχυαν την εργολαβική αυθαιρεσία, η κυβέρνηση εγκαινιάζει μια νέα, ακόμα πιο επικίνδυνη στρατηγική: τη “κοινωνική αντιπαροχή”. Με βάση τον ν.5006/2022 και την πρόσφατη τροποποίηση, το κράτος:

– Παραχωρεί 36.000 ακίνητα δημόσιας ιδιοκτησίας σε εργολάβους, χωρίς ρήτρα επιστροφής.

– Διασφαλίζει στους ιδιώτες συνιδιοκτησία και πλήρη διαχείριση ακόμη και του “κοινωνικού” τμήματος.

– Επιτρέπει την ελεύθερη εμπορική αξιοποίηση του 70% των κατοικιών, σε τιμές αγοράς.

Το πρόγραμμα, που παρουσιάζεται ως εργαλείο κοινωνικής πολιτικής, δεν είναι προσιτό για τη μεγάλη πλειοψηφία: το “κοινωνικό ενοίκιο” των 403€/μήνα αντιστοιχεί στο 40%–80% των πραγματικών εισοδημάτων των ενοικιαστ(ρι)ών. Κανένας έλεγχος ποιότητας δεν προβλέπεται για το 30% των διαμερισμάτων, με τον κίνδυνο αυτά να μετατραπούν σε μικρά, υποβαθμισμένα studios, ενώ η πολυτελής αξιοποίηση του υπόλοιπου 70% θα φουσκώσει τις τιμές στις γύρω περιοχές.

Την ίδια ώρα, το περιβαλλοντικό κόστος από τη νέα δόμηση είναι τεράστιο, όταν υπάρχουν ήδη χιλιάδες κενά δημόσια ακίνητα που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν.

Αντί για real estate με κοινωνικό προσωπείο, διεκδικούμε:
– Άμεσο έλεγχο ενοικίων και των αυξήσεών τους
– Δημιουργία κοινωνικής κατοικίας μέσω επανάχρησης δημόσιας περιουσίας
– Καθορισμό της προσιτότητας βάσει του εισοδήματος του χαμηλότερου 25% του πληθυσμού

Η στεγαστική κρίση δεν θα λυθεί από την αγορά. Θα λυθεί από την οργάνωση των ενοικιαστ(ρι)ών και τη διεκδίκηση δημόσιου και κοινωνικού ελέγχου στην κατοικία».