«Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας της ΕΛΜΕ Πειραιά, άλλων εκπαιδευτικών σωματείων και της Ανοιχτής Συνέλευσης Αγώνα Ενάντια στις Διώξεις και τις Απολύσεις έξω από το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο Αττικής για τη διαδικασία ακρόασης στην οποία παραπέμφθηκαν με το ερώτημα της δυνητικής αργίας δύο εκπαιδευτικοί της ΕΛΜΕ Πειραιά και μέλη της ΕΑΑ, η Χρύσα Χοτζόγλου και ο – συνταξιούχος πια – Γιώργος Καββαδίας, είχε αγωνιστικό παλμό με δεκάδες συνθήματα καταδίκης των διώξεων και της αυταρχικής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης. Θυμίζουμε ότι η παραπομπή τους με μια fast track διαδικασία, που φέρει την υπογραφή του υπουργού Παιδείας Κυρ. Πιερρακάκη, είναι πρωτοφανής για τη Μεταπολίτευση, όπως και η απειλή απόλυσής τους για συνδικαλιστικούς λόγους» προσθέτει η Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής και συνεχίζει:
«Οι δεκάδες διώξεις τόσο στον Πειραιά όσο και σε ολόκληρη την Ελλάδα για συνδικαλιστικούς λόγους (συμμετοχή σε κινητοποιήσεις, συμμετοχή στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, ενάντια στην τηλεκπαίδευση, σε κατάληψη κ.ά.) αλλά και για δημόσια διατύπωση κριτικής στις πολιτικές της κυβέρνησης, ερμηνεύονται πλέον ως πολιτικές διώξεις που συνιστούν κεντρική επιλογή της κυβέρνησης, που στέλνουν «μήνυμα» τόσο στους εκπαιδευτικούς όσο και στους μαθητές και που στοχεύουν στη δημιουργία σχολείων-νεκροταφείων δικαιωμάτων.
Το πανό θεωρείται αποδεικτικό “εγκλήματος” και το σύνθημα “φωνασκία” που τιμωρείται. Η συμμετοχή σε κινητοποίηση “ανάρμοστη συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας” και η δημόσια έκφραση άποψης “κακόβουλη κριτική κατά της προϊστάμενης αρχής”. Με βάση τον Νέο Ποινικό Κώδικα και τους νόμους Χατζηδάκη/Γεωργιάδη η κυβέρνηση προσπαθεί να θωρακιστεί πίσω από αυτούς, για να φιμώσει όποιον αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική και διεκδικεί ζωή με δικαιώματα. Ακόμα και η πιο στοιχειώδης συνδικαλιστική-κινηματική δράση ποινικοποιείται και επιφέρει διώξεις
Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει «σιγή νεκροταφείου» στο χώρο της χειμαζόμενης εκπαίδευσης, που πλήττεται τόσο από τα μέτρα των δραματικών περικοπών, των συγχωνεύσεων και της αδιοριστίας, όσο και από εκείνα της Αξιολόγησης και της συνακόλουθης άρσης της μονιμότητας, της κατηγοριοποίησης των σχολείων και της σύνδεσής τους με τους ανταγωνιστικούς νόμους της αγοράς.
Την απάντηση στις διώξεις των εκπαιδευτικών έχει δώσει εδώ και έναν αιώνα ο παιδαγωγός, φιλόσοφος και δάσκαλος, Δημήτρης Γληνός, τον οποίον ελπίζουμε να έχουν μελετήσει τα μέλη του Πειθαρχικού: “Ο δάσκαλος που θα καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρα άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους”. Και όπως είναι σαφές, η μαχόμενη εκπαίδευση ουδέποτε καταπνίγει τη σκέψη της.
Απέναντι στην αντιλαϊκή, την αυταρχική εκπαιδευτική πολιτική και την πολιτική των διώξεων που επιδιώκει να βάλει στον γύψο τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα ο ανυποχώρητος συλλογικός αγώνας, ο δρόμος των μαζικών κινητοποιήσεων είναι μονόδρομος. Μοναδική επιλογή να ενώσουμε τις φωνές μας όλα τα κομμάτια που δέχονται την καταστολή και την επιχείρηση φίμωσης: οι μαθητές, οι φοιτητές, οι εκπαιδευτικοί, όλος ο λαός, να πάρουμε τον αγώνα στα δικά μας χέρια!
Η ενότητα και η συσπείρωση όλων όχι σε μια γραμμή συμβιβασμού, αλλά σε μια γραμμή αγώνα και αντίστασης μπορεί να κάνει πράξη το σύνθημα ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ!».