Η αποστροφή του για τη μικροαστική μανία με την ιδιοκτησία των ιδεών και το copy right, η σεμνότητα, η έλλειψη ατομικής πολιτικής φιλοδοξίας, οι δύσκολοι καιροί, ακόμα και η κακή του σχέση με τη λευκή κόλλα… ήταν κάποιες από τις πιθανές αιτίες που ανέφεραν οι ομιλητές, για τη μη ολοκλήρωση του συγγραφικού έγρου του Κώστα Τζιαντζή, με σκοπό την έκδοση. Τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι του, γέμισαν την αίθουσα του κινηματογράφου-πολυχώρου Ίλιον, το πρωί της Κυριακής, 30 Νοεμβρίου, σε μια εκδήλωση μνήμης και τιμής. Αφορμή, η κυκλοφορία από τις εκδόσεις Τόπος του βιβλίου «Για το επαναστατικό υποκείμενο της εποχής μας» με κείμενα που έγραψε ο ίδιος, το 1994, για τις ανάγκες συνδιάσκεψης του Νέου Αριστερού Ρεύματος (ΝΑΡ), του οποίου αποτέλεσε ιδρυτικό στέλεχος.
 
Οι ομιλητές στην εκδήλωση (Αλέξανδρος Χρύσης, πανεπιστημιακός, Πέτρος Παπακωνσταντίνου δημοσιογράφος-συγγραφέας, Κώστας Μάρκου και Γιάννης Ελαφρός, στελέχη του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση) στάθηκαν ιδιαίτερα στην προσπάθεια του Κώστα Τζιαντζή, μέσα από το ΝΑΡ και συγκεκριμένα μέσα από τα κείμενα της εν λόγω εισήγησης, να απαντήσει στα υπαρξιακά ερωτήματα του αριστερού κόσμου, σε συνθήκες συντριπτικής ήττας. Υπογράμμισαν τη συμβολή του στην αναζήτηση ριζοσπαστικών απαντήσεων, με επώδυνη κριτική επανεξέταση της κληρονομιάς και της βιβιλιοθήκης του, όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου. 

Πέραν αυτού, αναφέρθηκαν στην επιμονή του, όπως προκύπτει και από τα κείμενα, στον ρόλο της εργατικής τάξης και στην πιο βαθιά αναζήτησή της• στην καταπολέμηση της κομμουνιστικής αριστοκρατικής αντίληψης για την εργατική τάξη• στην καταπολέμηση της τάσης εξιδανίκευσής της• στη σημασία της πάλης με σκοπό την απελευθέρωσή της από τον εαυτό της και από τον αστικό τρόπο ζωής. Τόνισαν ακόμα τη συμβολή του στην ανάδειξη της ανάγκης για ανάπτυξη κοινωνικο-πολιτικών μετώπων. Και φυσικά, επισήμαναν τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στα γεγονότα που οδηγήσαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, ως ο τότε γραμματέας της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ.

Τα κείμενα του Κώστα Τζιαντζή υπερβαίνουν τον αρχικό προορισμό, εκείνον της εισήγησης στα οργανωτικά του ΝΑΡ και με πρωτοβουλία συντρόφων και φίλων του ξαναέρχονται στο φως, παραμένοντας επίκαιρα, είκοσι χρόνια μετά τη συγγραφή τους. Ωστόσο, αναπάντητο θα μείνει το ερώτημα αν ο ίδιος θα έδινε το πράσινο φως για την κυκλοφορία τους στη νέα μορφή. «Είμαι οργανωτικό στέλεχος», απαντούσε σε όσους τον προέτρεπαν να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Για τον Κώστα Τζιαντζή, η οργάνωση αποτελούσε τον πυρήνα της πολιτικής γραμμής. Όλα τα γραπτά του εξυπηρετούσαν τις ανάγκες της επαναστατικής υπόθεσης, μακριά από την εμπορική λογική της πνευματικής ιδιοκτησίας. 

Σε κάθε περίπτωση, η αποκρυπτογράφηση, η ιεράρχηση και η αναδόμηση μέρους των πιο σημαντικών χειρόγραφων, αλλά και των ηλεκτρονικών σελίδων που έχει αφήσει πίσω του είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και σκληρή δουλειά. Θα είχε μεγάλη αξία αυτή η εργασία να προχωρήσει ώστε να δημοσιοποιηθεί και το πιο επεξεργασμένο και ολοκληρωμένο μέρος της σημαντικής παρακαταθήκης του. Οι πρωτοπόροι, σκεπτόμενοι και ανήσυχοι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν πολιτικά με το παράδειγμα της συλλογικής του δράσης αποτελούν τη μαγιά για να μεγαλώσει το μονοπάτι προς το φως που χάραξε, χωρίς ο ίδιος να διεκδικεί αποκλειστικά δικαιώματα.  
 

Το βιβλίο


Το βιβλίο «Για το επαναστατικό υποκείμενο της εποχής μας» (Εκδόσεις Τόπος) αποτελεί μια σε βάθος ερμηνεία της πορείας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, από την εποχή του Μαρξ μέχρι σήμερα, του πώς διαμορφώθηκε και διαστρεβλώθηκε η μαρξιστική άποψη για τη σχέση κομμουνιστικού κόμματος και εργατικής τάξης μέσα στη συγκλονιστική αυτή ιστορική διαδρομή, και συγκροτεί μια τεκμηριωμένη πρόταση για το επαναστατικό υποκείμενο της εποχής μας.
Στην ουσία, στοιχειώνει όλες τις σημερινές προσπάθειες και αναζητήσεις και αποτελεί έναν ουσιαστικό οδηγό για τις νέες απόπειρες συγκρότησης του κομμουνιστικού κόμματος του 21ου αιώνα. Γραμμένο το 1994, στην περίοδο της πιο σκληρής δοκιμασίας του κομμουνιστικού εγχειρήματος, συνιστά ένα εξαιρετικής διεισδυτικότητας και ιστορικής αντίληψης έργο, που σήμερα γίνεται επίκαιρο όσο ποτέ.

Στο κείμενο αυτό, ο Κώστας Τζιαντζής επιχειρεί με επιτυχία την ολική επαναφορά στις αρχές του διαλεκτικού υλισμού καιτις επαναστατικές παρακαταθήκες των Μαρξ και Λένιν, φυσικά όχι ως «νεκρά φύση» αλλά ως ζώσα δύναμη και μέθοδο σκέψης. Ίσως είναι ένα κείμενο από το μέλλον, μια ανατροπή που δεν έγινε και σέρνεται από τη δεκαετία του 1930, ένας εμπεριστατωμένος πρόλογος για τον μαρξισμό-λενινισμό της εποχής μας.
 
 

Ο συγγραφέας


Ο Κώστας Τζιαντζής (1948-2011) γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Εντάχθηκε στο αντιδικτατορικό κίνημα, συνελήφθη το 1968 και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Το 1969 οργανώθηκε στην ΚΝΕ. Ήταν μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ στα χρόνια της δικτατορίας και βασικός συντελεστής στη δημιουργία της Αντι-ΕΦΕΕ. Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν γραμματέας της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων.

Καταζητούμενος της χούντας από τον Φεβρουάριο του 1974, πέρασε στην παρανομία μέχρι τη μεταπολίτευση. 


Μετά την κατάρρευση της χούντας υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ μέχρι το 1989, οπότε αποχώρησε μαζί με 14 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και από κοινού δημιούργησαν το Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ). Στα δύσκολα για την Αριστερά χρόνια που ακολούθησαν, κατέβαλε συστηματικές προσπάθειες για την ενότητα δράσης των ποικίλων ιστορικών ρευμάτων της Αριστεράς, την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού ιδανικού, καθώς και τη διαμόρφωση ενός επαναστατικού προγράμματος του αντίστοιχου κόμματος και του εργατικού κινήματος της εποχής μας για την κομμουνιστική απελευθέρωση.