του Κώστα Εφήμερου
Αυτό που βλέπουμε δεν αποτελεί νέο επεισόδιο του ίδιου βαρετού σίριαλ αλλά το ριμέικ ενός παλιότερου επεισοδίου του ίδιου βαρετού σίριαλ. Ωστόσο αυτή τη φορά η επικοινωνιακή ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει λειτουργήσει λίγο καλύτερα.
Η επιστολή Τσακαλώτου είναι στην πραγματικότητα ένα έγγραφο που είχε προαποφασιστεί να διαρρεύσει και για αυτό και ζητήθηκε από την κυβέρνηση. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε διαβεβαιώσει δημόσια τους ανησυχούντες εκπροσώπους της Τρόικας ότι το έξτρα βοήθημα προς τους συνταξιούχους και η αναβολή της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά ήταν εφάπαξ και αφορούσε μόνο το 2016. Ακόμα είχε αναφερθεί στον νομοθετημένο δημοσιονομικό κόφτη και είχε δεσμευτεί ότι «στην απίθανη περίπτωση που τα στοιχεία της Eurostat δεν δείξουν πλεόνασμα τουλάχιστον 0,5% θα ενεργοποιηθεί». Με άλλα λόγια οι διαβεβαιώσεις που υποτίθεται ότι ήθελε η Τρόικα είχαν ήδη δοθεί.
Η επιστολή ζητήθηκε από την κυβέρνηση ως απόδειξη υποτέλειας και αποτελεί σαφή ένδειξη ότι ο Τσίπρας -παρά τις προσπάθειες- δεν έχει καταφέρει να κερδίσει την «εύνοια» του Σόιμπλε, όπως δεν την είχε κερδίσει επίσης ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και δεν θα την κερδίσει ούτε ο Μητσοτάκης. Ο Σόιμπλε θέλει να γίνεται η δουλειά, όχι να χαρίζεται στον ένα και στον άλλο. Ο Τσίπρας έπραξε πίσω από την πλάτη του και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να του ζητηθεί να εξευτελιστεί ο Τσακαλώτος με μια επιστολή που γράφει ότι πλέον «παραδέχεται ότι τα μέτρα που έχουν δημοσιονομικό αντίκτυπο θα πρέπει να συζητιούνται και να συμφωνούνται με τους Θεσμούς».
Κάτι αντίστοιχο είχε πάθει και ο Αντώνης Σαμαράς που με ένα αδιανόητα αντιδημοκρατικό αίτημα είχε αναγκαστεί να καταπιεί τις αντιμνημονιακές του κορώνες και να στείλει επιστολή στην Τρόικα με την οπία διαβεβαίωνε ότι όταν θα αναλάμβανε πρωθυπουργός θα ήταν πειθήνιος υπάλληλος της Ευρώπης.
Λίγα πράγματα άλλαξαν αυτή τη φορά: Το πρώτο έχει να κάνει με τον χειρισμό της κυβέρνησης. Το Μαξίμου διέρρεε ότι ήταν δική μας απαίτηση να μας στείλουν γραπτώς τις ανησυχίες τους για να της απαντήσουμε και εμείς γραπτώς με τη σειρά μας. Έχουμε φτάσει στο σημείο να μας φτύνουν και να νομίζουμε ότι βρέχει. Φυσικά και σε οποιαδήποτε μοντέρνα δημοκρατία η δημόσια τηλεοπτική δήλωση του Πρωθυπουργού θα ήταν αρκετή αλλά η Ελλάδα είναι (ή αντιμετωπίζεται ως) μπανανία… και εδώ όλα επιτρέπονται.
Η κυβέρνηση δεν απαίτησε τίποτα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει καν επίσημο έγγραφο από πλευράς Τρόικας με ερωτήσεις. Η ελληνική κυβέρνηση που θα έσκιζε τα μνημόνια αναγκάστηκε να συρθεί στην συγγραφή μιας ντροπιαστικής επιστολής. Και γιατί όχι; Σίγουρα στη ζυγαριά θα βαρύνει περισσότερο ότι κατάφερε να δώσει το επίδομα και την προσωρινή ελάφρυνση. Με αυτά και με αυτά ο Φλαμπουράρης έχει το θράσος να λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε τη 13η σύνταξη όπως υποσχέθηκε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης… Δεν έχουν το Θεό τους.
Με άλλα λόγια δεν κάναμε καμιά επανάσταση. Το άλλο κάναμε. Αυτό που είχε στηλιτεύσει -πολύ σωστά- και ο Αλέξης Τσίπρας ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης όμως τότε, την 8η Μαΐου του 2012.
Η επιστολή Τσακαλώτου
