Στη μνήμη του Άλμπερτ Γούντφοξ και όλων όσων Αφροαμερικάνων έζησαν την φρίκη των αμερικάνικων φυλακών στην διαβόητη Αγκόλα, την πολιτειακή φυλακή της Λουιζιάνας.
«Ελπίδα μου είναι ο Νέος Άνθρωπος, αυτός που θα αχρηστεύσει τον πόνο, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, το ρατσισμό, την αδικία, που θα τα κάνει πράγματα του παρελθόντος» Άλμπερτ Γούντφοξ, «Απομόνωση», 2019, βιβλίο υποψήφιο για βραβείο Πούλιτζερ.\
Η Αγκόλα δεν είναι μια συνηθισμένη φυλακή. Όχι μόνο γιατί ανατριχιάζεις άξαφνα περνώντας απ’ έξω, γιατί σε βγάζουν εδώ όλοι οι δρόμοι των blues: η Πολιτειακή Φυλακή της Λουιζιάνας, Louisiana State Penitentiary έχει υποδεχθεί και τυραννήσει θρύλους, από τον Ληντμπέλυ, που εδώ τον ανακάλυψαν το ’30 οι Λόμαξ, ως τον Τσαρλς Νέβιλ, τον Τζέημς Μπούκερ και τον Τζέημς Μπλακ, που στα 60ς παίζαν μαζί στο «δωμάτιο μουσικής» της φυλακής… Φυλακή χιλιοτραγουδισμένη, αφού τόσοι και τόσοι μπλουζίστες, τζαζίστες, μουσικοί άφησαν εκεί τα κοκκαλάκια τους ή ζήσαν τον εφιάλτη του λευκού κυρίαρχου, έχουν γράψει γι’ αυτήν – το Stagolee είναι το πρώτο που έρχεται στο νου, το Electric Chair Blues το δεύτερο: ο δίσκος με τις ηχογραφήσεις των αφροαμερικάνικων τραγουδιών που έχουν γραφτεί για την θηριώδη φυλακή είναι παραγωγή του Σμιθσόνιαν…
Ούτε καν γιατί κανείς δεν άλλαξε το όνομά της, κι ακόμη κουβαλάει το ίδιο όνομα από την εποχή που ήταν φυτεία με μαύρους σκλάβους να αφήνουν εκεί τα κοκκαλάκια τους, σκλάβους φερμένους κυρίως από την Αγκόλα στη Λουιζιάνα. Που, κι αυτό θα αρκούσε να σου μείνει αξέχαστη – άσε που δεν το έκοψε αυτό το συνήθειο, των μαύρων σκλάβων, κατά τους βολικούς νόμους του νότου, ούτε με την τάχαμου ελευθερία. Ούτε καν γιατί ήταν επί δεκαετίες η μεγαλύτερη φυλακή υψίστης ασφαλείας στις ΗΠΑ, και γιατί εδώ συντηρείται ο θάλαμος των εκτελέσεων, εδώ κρατούνταν και κρατούνται οι μελλοθάνατοι της Λουιζιάνας, άντρες και γυναίκες.
Όχι.
Η Αγκόλα είναι διάσημη όσο καμιά άλλη φυλακή των ΗΠΑ γιατί βάφτισε τους Τρεις της Αγκόλας, the Angola Three, ή, κατά πως το λένε στα μέρη τους, Ανγκόλα τρουά… Οι άνθρωποι που πέρασαν τον περισσότερο χρόνο στην απομόνωση από οποιονδήποτε άλλο φυλακισμένο στον πλανήτη γη γιατί αγωνίστηκαν για τον άνθρωπο. Που έζησαν στην πλήρη απομόνωση δεκαετίες. Τέσσερις δεκαετίες, για την ακρίβεια.
Οι τρεις της Αγκόλα, Ρόμπερτ Χίλλαρυ Κινγκ, Αλμπερτ Γουντφοξ και Χέρμαν Ουάλλας, είχαν συλληφθεί και κλειστεί στο κάτεργο αυτό – κανονικό και επίσημο κάτεργο με βαμβακοφυτείες για χρόνια – τη δεκαετία του ’70.
Τα ονόματά τους ξανακούστηκαν ακόμη μια φορά τον Αύγουστο, όταν αποχαιρετήσαμε τον σύντροφο Άλμπερτ για πάντα. Ξαναθύμισαν οι ειδήσεις πως, μαζί με τον Χέρμαν είχαν αδίκως καταδικαστεί για το φόνο του δεσμοφύλακα Μπρεντ Μίλλερ. Επέμεναν μονίμως ότι είναι αθώοι. Εις μάτην. Μπήκαν στη φυλακή τον Απρίλη του 1972, η καταδίκη τους ανακοινώθηκε το Γενάρη του 1974. Οι δύο τους ήταν που πέρασαν 40 χρονια έκαστος στην απομόνωση. Ο Κινγκ την είχε.. καλύτερα: «μόλις» 29 χρόνια κράτησε το δικό του βασανιστήριο.
Από τη δεκαετία του 1990, οι Τρεις της Αγκόλα, χαρακτηρισμένοι Πολιτικοί Κρατούμενοι και Κρατούμενοι Συνείδησης από τη Διεθνή Αμνηστία, ήταν σημείο αναφοράς στον αγώνα για τα δικαιώματα των φυλακισμένων στις ΗΠΑ. Όλοι γνώριζαν πως ο πραγματικός λόγος της καταδίκης τους δεν ήταν ένας φόνος, που δεν διέπραξαν αυτοί και κανένα στοιχείο δεν υπήρχε που να δείχνει την όποια εμπλοκή τους. Ο πραγματικός λόγος ήταν πως υπήρξαν οι πρωτεργάτες της δημιουργίας οργάνωσης Μαύρων Πανθήρων στην Αγκόλα. Η απομόνωση δεν ήταν μόνον εκδίκηση, ήταν και κεντρική απόφαση, τρόπος να καταστραφεί το πολιτικό τους έργο μες στα κελιά.
Ο Γούντφοξ και ο Ουάλλας είχαν πολλούς και πολύ γρήγορα στο πλευρό τους. Η Αγκόλα συντηρούσε βαμβακοχώραφα, στα οποία οι αφροαμερικάνοι κρατούμενοι δούλευαν αμισθί, δεμένοι με αλυσίδες, chain gangs. Οι μνήμες κι η ιστορία ήταν όλα εδώ, παρόντα όσο ποτέ, και τη δεκαετία του ’70 και πολλά χρόνια ακόμη….
Από τοπικές οργανώσεις της Λουιζιάνας μέχρι τη Διεθνή Αμνηστεία, ο αγώνας για δικαιοσύνη κράτησε δεκαετίες, ενώ εκείνοι έλιωναν στα βάρβαρα κελιά. Όμως οι δύο που «σκότωσαν τον δεσμοφύλακα» ήταν αντικείμενο της εκδίκησης του κρατικού μηχανισμού και της προσπάθειας καταστολής των Μαύρων Πανθήρων, και ο αντίπαλος δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει κάτι …ανθρωπιστές να τον σταματήσουν.
Ο Χέρμαν Γουάλας ήταν η πρώτη απόδειξη. Το 2013, με τον Χέρμαν στην πλήρη απομόνωση, 71 ετών, με καρκίνο στο συκώτι, στα τελευταία του, η Διεθνής Αμνηστία ξεκίνησε αγώνα για την επαναδιεξαγωγή της δίκης του, πιασμένη από το γεγονός ότι μεταξύ των ενόρκων δεν υπήρχε ούτε μία γυναίκα. Με αυτή τη δικαιολογία, κατάφεραν να τον βγάλουν για λίγο από τη φυλακή: την 1η Οκτώβρη του 2013 δικαστής αποφάσισε πως έπρεπε να αποφυλακιστεί. Δύο μόλις μέρες μετά, την 3η Οκτώβρη του 2013, η πολιτεία της Λουιζιάνας τον εδίωξε εκ νέου, ετοιμάζοντας νέα δίκη και διατάσσοντας τη σύλληψή του. Δεν πρόλαβαν να τον ξανακλείσουν στην απομόνωση, έφυγε από τη ζωή το ξημέρωμα της 4ης Οκτωβρίου, λίγο πριν πάνε να τον ξανασυλλάβουν…
Η περίπτωση του Γούντφοξ καθορίστηκε από την στάση της πολιτείας απέναντι στον φίλο του. Επέμενε ως τότε για την αθωότητά του, δεν δεχόταν επουδενί να ομολογήσει ένα έγκλημα που δεν είχε κάνει, όσο σκληρή κι αν ήταν η φυλακή του. Η τελευταία του έφεση έγινε το Νοέμβριο του 2014 κι ήταν επιτυχής. Όμως δεν ήθελαν να τον αφήσουν ως αθώο. Έπρεπε όλη η σκληρότητα της «δικαιοσύνης» τους να φανεί ακόμη μια φορά. Είπαν πως θα τον άφηναν, δεν θα ξαναδικαζόταν, μόνον αν ομολογούσε ανθρωποκτονία. Το έπραξε – ήξερε τι τον περίμενε αλλιώς. Γέρος και άρρωστος, θα δηλώσει πως θα ήθελε να έχει μια αληθινή ευκαιρία να αποδείξει την αθωότητά του, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση αυτό να συμβεί, οπότε συμφώνησε να παραδεχθεί ένα ψέμα, με αντάλλαγμα κάποια ανάσα ελευθερίας.
«Με καταδίκασαν για την πολιτική μου δράση, για την ένταξή μου και τον αγώνα μου με τους Πάνθηρες, με τιμωρούν για το ριζοσπαστισμό μου» έλεγε.
Αποφυλακίστηκε το Φλεβάρη του 2016, στα 69 του χρόνια. Έφυγε από τη ζωή την 4η Αυγούστου 2022, στα 75 του, θύμα του κορονοϊού.
Την ημέρα της απελευθέρωσής του μετρούσε 43 χρόνια απομόνωσης σε ένα κελί δύο μέτρα επί τρία, έξι πόδια επί εννέα πόδια, σύμφωνα με τις μετρήσεις της φυλακής, όπως καταγράφονται στους Νιου Γιορκ Τάιμς. Κατάφερε να αντέξει λόγω της πολιτικής του θέσης, που «του έδινε δύναμη» που «μετατρεπόταν σε δύναμη της θέλησης», γιατί είχε αποφασίσει πως «δεν θα τους επιτρέψει ποτέ να τον ιδρυματοποιήσουν», θα παράμενε, εκεί, ένας άνθρωπος με ελεύθερη συνείδηση. Οι ψυχολόγοι λένε πως οι συνθήκες κράτησής του μπορούν να οδηγήσουν σε πλήρη κατάρρευση μέσα σε μία εβδομάδα, θα γράψει η Γκάρντιαν, αποχαιρετώντας τον. Κι εκείνος άντεξε 43 χρόνια, «διαβάζοντας, διαβάζοντας Φραντς Φανόν, Μάλκομ Χ,, Μάρκους Γκάρβυ» και παίζοντας με το «άλλο μισό της καρδιάς του», τον σύντροφό του Ουάλλας, παιγνίδια κτυπώντας τους σωλήνες και τους τοίχους του κελιού – τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ… έβαλε και άλλους στα κελιά της απομόνωσης να διαβάσουν. «Τα κελιά μας ήταν θάλαμοι θανάτου, όμως εμείς τα κάναμε σχολειά και τόπους συζητήσεων. Φτιάξαμε εργαλεία επιβίωσης, οργανώσαμε την κοινωνία μας και κρατήσαμε την ανθρωπιά μας, αντί να μας φάει η πίκρα, η οργή και η δίψα για εκδίκηση». Και, βέβαια, άνευ πτυχίου, έμαθε τα νομικά απέξω κι ανακατωτά: ήταν πολλοί οι αδελφοί που χρειάζονταν συμβουλές μες στο κάτεργο, ανίκανοι να πληρώσουν δικηγόρους ή έστω να τύχουν της προσοχής δικηγόρων αγωνιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως εκείνος.
Έζησε 43 χρόνια ελεύθερος μες στην απομόνωση κι έξι έξω, στην κοινωνία, τον κόσμο. Αυτά τα έξι τελευταία του χρόνια ήταν επίσης χρόνια αγώνα, για την κατάργηση των βάρβαρων αμερικάνικων φυλακών, την επιμόρφωση του κοινού, κυρίως των νέων ανθρώπων, αλλά και των δικαστών… Δηλώνοντας Υπερήφανο Μέλος των Μαύρων Πανθήρων. Είχε ως μάρτυρα γι’ αυτό τον αρχιδεσμοφύλακα της Αγκόλας: ο Μπερλ Κέιν δήλωσε και το 2008 και το 2009, απαντώντας ότι τον άφηναν να σαπίσει στην απομόνωση «γιατί υπηρετούσε τους Μαύρους Πάνθηρες».
*Για όποιον θέλει, είναι διαθέσιμο στο youtube το ντοκυμανταίρ Angola 3: Black Panthers and the Last Slave Plantation (2006)
Γράφει η κ. εκπρόσωπος των καταπατητών:" Επομένως, η έξωσή μας από τα ΚΑΑΥ είναι αναίτια και απαράδεκτη και το τυχόν κόστος επιβάρυνσης για τον ΣΞ είναι αμελητέο."
¨Οπως καταδεικνύω πιο κάτω η "εξωση" τους μόνο "αναίτια και απαράδεκτη" δεν είναι, καθώς ουδείς άλλος με παρόμοιο προβλημα και με δική του ευθύνη για την καταστροφή του θα είχε την δυνατότητα να φιλοξενηθεί στο στρατό.
¨Οσο για τα "αμελητέα" έξοδα, ας κάνει έναν κόπο, να μας πεί η κ. εκπρόσωπος, πόσα είναι, ώστε να κρίνουμε και εμείς οι φορολογούμενοι (που πληρωνουμε απο τους φόρους μας δηλ.) πόσο "αμελητέα" είναι! Αλλα, σιγά μην το κάνει! Εδω ζητά να τους κτίσουμε ξανά και τα (παράνομα) σπίτια!
Αλήθεια, έστω παραδειγματικά: ποιός πληρώνει το ρεύμα και το νερό?Και πόσο είναι το συνολικό κόστος?
Όλοι εσείς, που με καταψηφίζετε, δεν σας βλέπω να τολμάτε να γράψετε κάτι! Πού στα αναγραφόμενα μου έχω άδικο?
Προφανώς δεν έχετε κάποιο σοβαρό επιχείρημα να αναφέρετε. Το να καταψηφίζεις είναι το μόνο εύκολο!
Κύριοι πυρόπληκτοι:
τι εννοείτε? Ό,τι επειδή καήκατε (και μάλιστα με δική σας ευθύνη, όπως φαίνεται απο τις εκθέσεις Καραβασίλη, που περιγράφω στα κατωτέρω σχόλια μου) πρέπει να σας φιλοξενεί η πολιτεία με έξοδα των φορολογουμένων (και νομιμοφρόνων πολιτών, που δεν καταπάτησαν)?
Αλήθεια, πείτε μου: κάθε άνθρωπος, που για κάποιον λόγο καίγεται το σπίτι του, μπορεί να διεκδικεί να φιλοξενείται απο την πολιτεία? Ισχύει αυτό?
Πόσοι πυρόπληκτοι φιλοξενούνται σε εγκαταστάσεις?
Το χείριστο και επονείδιστο, που περιγράφεται στην επιστολή πιό πάνω, είναι, ότι ζητάτε να κτισθούν πάλι τα (παράνομα) σπίτια σας με έξοδα των φορολογουμένων. Σε ποιά πολιτισμένη, με νόμους που ακολουθούνται και εφαρμόζονται, χώρα θα συνέβαινε αυτό?
Σε ποιά χώρα παρανομούντες αποζημιώνονται?
Δηλ. εσείς στο TPP τι θέλετε?
Με φόρους πολιτών να ξανακτισθούν οι βιλάρες (πάνω στο κυμα) των καταπατητών?
Και τι Βίλες! Που ούτε στα όνειρα σας δεν βλέπετε οι περισσότεροι!
Μόνοι τους και με δικη τους ευθύνη κάηκαν:"στ ην περιοχή στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ό,τι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία γιατί είχαν γίνει μάντρες», αναφέρει καταγγέλλοντας τον τρόπο οικιστικής ανάπτυξης στο Μάτι η πρώην Ειδική Γραμματέας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος Μαργαρίτα Καραβασίλη." https://www.tovima.gr/2018/07/25/society/prwin-e-g-epithewritwn-periballontos-den-ypirxe-kamia-dieksodos-sto-mati/
Μάλιστα, το οικόπεδο μπροστα στη θαλασσα, οπου κάηκαν 26 άνθρωποι, ανήκει (ακόμα) σε συγγενή πρώην νομάρχη Αττικής (ε, βέβαια, που θα πήγαινε το φιλέτο): "Το οικόπεδο της δολοφονίας 26 ανθρώπων στο Μάτι .. ιδιοκτησίας του κ. Βασίλη Φράγκου τοπικού κομματάρχη της Νέας Δημοκρατίας και αδερφός του πρώην Βουλευτή του κόμματος της εθνικής μειοδοσίας (1974-1993) και μετέπειτα νομάρχη Ανατολικής Αττικής κ. Δημητρίου Φράγκου.
Η Χριστιάνα Φράγκου, ανηψιά του πρώην Νομάρχη Φράγκου ήταν νομαρχιακή σύμβουλος Ανατολικής Αττικής.
Ο κ. Φράγκος προφανώς θεώρησε ότι η παραλία του ανήκει και την περιέφραξε αφήνοντας μια μικρή πόρτα την οποία, πάνω στο πανικό τους, δε βρήκαν 26 άνθρωποι με αποτέλεσμα να καούν ζωντανοί ….
Ο κ. Φράγκος κυκλοφορεί ελεύθερος." https://www.fimes.gr/2018/07/oikopedo-mati-fragkos/
Εν τω μεταξύ αυτή η υπέροχη "αναμνηστική" πλακέτα (της οποίας την ύπαρξη για κάποιο λόγο ούτε γνώριζα ούτε και φανταζόμουν) μου θυμίζει την καινούρια τάση του Χόλιγουντ να βγάζει πλέον βιογραφικές ταινίες για προσωπικότητες όχι βαρύνουσας ιστορικής σημασίας αλλά της εποχής μας, που ακόμα ζουν μια χαρά οι άνθρωποι και οι περισσότεροι μάλιστα είναι εξαιρετικά νέοι και ακόμα είναι στην αρχή της προσωπικής τους ιστορίας (από 20χρονες ποπ τραγουδιστριούλες της σειράς μέχρι τον Αντετοκούμπο).
Με άλλα λόγια, κάποιοι το παραχ*ζουν στη βιασύνη τους να τρέξουν να καπηλευτούν την προβολή κάποιων γεγονότων/ατόμων για να βγάλουν φράγκα ή να κάνουν δημόσιες σχέσεις, με αποτέλεσμα να καταντάνε τελείως γελοίοι. Αλλά θα μου πεις, άμα το πόπολο από κάτω στην πλειοψηφία του ΔΕΝ σε βρίσκει γελοίο επειδή έχει καταντήσει εξίσου γελοίο με εσένα, τότε μπορείς να εξακολουθείς να θεωρείσαι αντικειμενικά γελοίος ή όχι? Φιλοσοφικό το ερώτημα.
με εκατονταδες απωλειες εκτος μεθ το αφηγημα του ματιου δεν εχει αλλο οφελος για την νδ.για τους λιγους αφελεις που πιστεψαν καποιον με το επιθετο μητσοτακης ή καναλι με την επωνυμια σκαι
Δεν σας καταλαβαίνω τύποι μου!
¨Οταν καταπατούσαν το πανέμορφο δάσος και το μετέτρεπαν σε βίλες ήταν καλύτερα? Το δάσος αυτο δεν υπάρχει σήμερα.
Κανονικά θα πρέπει να τους διώξουν απο την περιοχή, να πληρώσουν οι ίδιοι για να απομακρυνθούν τα μπάζα και κατόπιν, να γίνει αναδάσωση.
Αλλά, είπαμε: ό,τι μπούρδα και λάθος είναι "λαική" απαίτηση, έρχεται η αριστερά και το υποστηρίζει. Αρκεί, να έχει την λέξη "λαικό" ή "λαός" μπροστά!
Οι καταπατητές μπορεί να μην είναι οι ίδιοι αλλά οι γονείς/παππούδες τους. Εφόσον το κράτος νομιμοποίησε την καταπάτηση, τότε οι σημερινοί ιδιοκτήτες σε τι ακριβώς φταίνε?
Το ότι ένα σπίτι είναι στο Μάτι δε σημαίνει 100% ότι καταπατά δασική έκταση.
Όταν έχεις ένα μόνο σπίτι, ακόμα κι αν αυτό το σπίτι καταπατά δασική έκταση, τότε σιγά μη το εγκαταλείψεις για να πας εθελοντικά να ζήσεις σε σκηνή από πόνο για το δάσος.
Καλώς κακώς, αυτοί οι πυρόπληκτοι πρέπει να βοηθηθούν προκειμένου να βρουν στέγη. Ή μήπως θες να τους μετατρέψουμε σε νεοάστεγους προκειμένου να τους εκδικηθούμε που χτίσανε βίλα στο δάσος?
Οι πραγματικοί υπαίτιοι (κάτι πλούσιοι Ρουβάδες με βιλάρες μέσα στο δάσος και κάτι λαμόγια πολιτικοί) πάλι καθαρή τη βγάζουν έτσι κι αλλιώς, βγάλεις δε βγάλεις εσύ το άχτι σου σε 15 πυρόπληκτες οικογένειες.
Καλά το μένος σου προς την Αριστερά· για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση στο Μάτι και είναι εκείνοι που έχτισαν/νομιμοποίησαν τις βιλάρες τους στο πανέμορφο δάσος τα προηγούμενα 50 χρόνια, θα μας πεις κάτι?
Γράφεις: "Όταν έχεις ένα μόνο σπίτι, ακόμα κι αν αυτό το σπίτι καταπατά δασική έκταση, τότε σιγά μη το εγκαταλείψεις για να πας εθελοντικά να ζήσεις σε σκηνή από πόνο για το δάσος."
Μόνο, αν είσαι δικός τους (ανήκεις δηλ. σε κύκλωμα καταπατητών) μπορείς να κτίσεις σε δάσος. Και μάλιστα σε τετοια περιοχή-φιλέτο δίπλα στη θάλασσα, πρέπει να είσαι και κάποιος! Αν δεν είσαι δικός τους την άλλη μέρα θα σε περιλάβει η αστυνομία και το δασαρχείο (πρόστιμα, "πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής" κλπ.)!
¨Οσο για την ΠΑΣΟΚοΝουΔούλα, αυτή δεν τους νομιμοποίησε? (Και δεν εχω καποιο μενος με την Αριστερά)
Κάνεις μεγάλο λάθος!
Δες τις εκθέσεις Καραβασίλη. Οι πιέσεις για ένταξη του δάσους στο σχέδιο ξεκίνησαν το 1992. Οι ίδιοι και όχι οι παππουδες τους τις έκαναν. Η δασική έκταση καταλάμβανε το 80% της περοχής και δεν μπορούσε να ενταχθεί στο σχέδιο πόλης (Καραβασίλη)
Επιπλέον, εγω ο ίδιος μικρός πήγαινα εκεί και έβλεπα δάσος!
"Από το 2006 – 2008 άρχισαν ξανά οι πιέσεις σε μία περιοχή που είχε ήδη οικοδομηθεί πάρα πολύ έντονα με τα γνωστά αυθαίρετα, ταυτόχρονα η οικοδόμηση είχε φτάσει μέχρι την παραλία έχοντας κλείσει είτε με κατοικίες, είτε με κέντρα, είτε με ξενοδοχεία την παραλία σε όλο το μήκος. Στην περιοχή στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ό,τι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία γιατί είχαν γίνει μάντρες», κατήγγειλε χαρακτηριστικά η πρώην Ειδική Γραμματέας."
https://www.tovima.gr/2018/07/25/society/prwin-e-g-epithewritwn-periballontos-den-ypirxe-kamia-dieksodos-sto-mati/
Τα περί βίλας έχουν νόημα πριν τη πυρκαγιά ή αύριο όταν και αν ξαναχτιστούν. Σήμερα σημασία έχουν οι πυρόπληκτοι.
Ας πάνε τύπε να αποζημιωθούν απο αυτούς που τους επέτρεψαν να κτίσουν παράνομα: Πολεοδομίες, Δασαρχεία, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ, καθώς και απο αυτούς που τους τα "νομιμοποίησαν" : κόμματα, δήμους κλπ.
δεν ξερω για τον αγιο ανδρέα πάντως στο Μάτι ιστορικά δεν υπήρχε δάσος. Χωράφια ήταν. Οι κάτοικοι τα φύτεψαν τα δέντρα.
Κάνεις τεράστιο λάθος τύπε! Με πήγαιναν οι δικοί μου μικρό εκεί. (Μήπως είσαι δικός τους?)
Διάβασε τις εκθέσεις της Μαργαρίτας Καραβασίλη, πρώην ειδικής γραμματέας επιθεωρητών περιβάλλοντος, για έκταση κατά 80% δάσος. "Ολοκληρώθηκε το γενικό πολεοδομικό περίπου το 1992, από εμένα την ίδια, σε μία περιοχή που το 80% ήταν δασική, ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΒΑΣΕΙ ΤΗς ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ."
Και πιο κάτω: " Αυτή η περιοχή δεν μπήκε ποτέ στο σχέδιο, παρά το γεγονός ότι μετά το 1992 ακολούθησαν και πολεοδομικές μελέτες, έγιναν αρκετές τροποποιήσεις στον σχεδιασμό με στόχο να μπει στο σχέδιο και το υπόλοιπο κομμάτι. Με πιέσεις μεγάλων που είχαν συμφέροντα πάνω στη γη. Εγώ είχα δεχτεί απίστευτες πιέσεις για να βάλω στο σχέδιο κάτι που θα έπεφτε έτσι και αλλιώς από το ΣτΕ το οποίο ήταν ο τελικός νομοθέτης. Το Μάτι ανήκει στον δήμο Νέας Μάκρης, που σημαίνει ότι αυτό το κομμάτι δεν μπορούσε ποτέ να μπει στο σχέδιο. Ήταν στο γενικό πολεοδομικό ως προστατευόμενη περιοχή, δασική έκταση»,..."
https://www.tovima.gr/2018/07/25/society/prwin-e-g-epithewritwn-periballontos-den-ypirxe-kamia-dieksodos-sto-mati/