Η Ελένη Κωστοπούλου με αφορμή την ημέρα γενεθλίων του γιου της περιγράφει μέσω μιας ταπεινής επιστολής που δημοσιεύει η Εφημερίδα των Συντακτών και ο Δημήτρης Αγγελίδης τη ζωή του Ζακ Κωστόπουλου. Ξεκινά την επιστολή γενεθλίων με τον πιο παράδοξο τρόπο: με την ημερομηνία της «μαρτυρικής, βίαιης και άδικης» δολοφονίας του γιου της από άτομα με ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις που σήμερα ζουν ελεύθεροι και αμετανόητοι.
«Πριν πεθάνει», όμως, «είχε ζήσει πολλές ζωές», τις οποίες μας αφηγείται σε μερικές γραμμές. Μας μιλάει για τα ταξίδια του, τα μετάλλιά του, την ενασχόλησή του με το καράτε και την παγοδρομία, τις σπουδές του και την ακτιβιστική του δράση. Την προσπάθειά του να πλάσει ένα κόσμο που θα τους χωράει όλους, έναν κόσμο που δεν θα τρέχει να προστατευτεί από την κακιά ρατσιστική συμπεριφορά. Η Ελένη Κωστοπούλου περιγράφει τον γιο της ως έναν άνθρωπο που απαντούσε με αγάπη σε κάθε εκδήλωση μίσους, που έδωσε μάχες χωρίς βία, αλλά με όπλο την καλοσύνη και τη δύναμη ψυχής.
Κλείνει την επιστολή με αναφορά στους φονιάδες του και στη δικαιοσύνη. Στους ανθρώπους που δικαιολογούν συνεχώς τις πράξεις τους με ψέματα και γελοιότητες «για να ξεπλύνουν τα χέρια τους από το αίμα τους».
«Τα κελιά που απέφυγαν είναι γύρω τους. Είναι τα κελιά του μίσους, της αλαζονείας, της μισαλλοδοξίας αυτά που θα τους πνίξουν και θα αφανίσουν τέτοιες υπάρξεις», καταλήγει.
Διαβάστε αναλυτικά την επιστολή στην efsyn.gr.