Σύμφωνα με πληροφορίες του BBC, ο Μπολσονάρου συγκέντρωσε το 55,2% στις εκλογές της Κυριακής και αποτελεί τον νέο πρόεδρο της Βραζιλίας, διαδεχόμενος τον συντηρητικό Μικέλ Τεμέρ. Ο Σοσιαλδημοκράτης Φερνάντο Χαντάντ δεν μπόρεσε να κάνει την ανατροπή και τερμάτισε στη δεύτερη θέση με 44,8%.


Ψηφοφόροι του Χαντάντ μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων – Credit: AFP

Μετά τη νίκη του, ο Μπολσονάρου δήλωσε ότι η κυβέρνηση του θα υπερασπιστεί το Σύνταγμα της χώρας και τη δημοκρατία, ενώ θα αλλάξει και τη μοίρα των Βραζιλιάνων. «Θα είμαστε προστάτες της δημοκρατίας και του Συντάγματος και αυτό δεν αποτελεί την υπόσχεση ενός πολιτικού ή ενός κόμματος. Είναι ένας όρκος ενώπιων του Θεού. Έχω δεσμευτεί απέναντι στους Βραζιλιάνους πως θα δημιουργήσω μια τίμια κυβέρνηση και αυτό ακριβώς θα κάνω. Θα αλλάξουμε τη μοίρα των Βραζιλιάνων».

 
Από την πλευρά του, ο Χαντάντ δεσμεύτηκε πως θα ασκήσει με υπευθυνότητα τα καθήκοντα του ως αντιπολιτευόμενος απέναντι στο νέο πρόεδρο της χώρας, ενώ υποσχέθηκε να υπερασπιστεί τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των 48 εκατομμυρίων ανθρώπων που τον ψήφισαν.
 
Ο Μπολσονάρου, που ήταν λοχαγός του στρατού κατά τη διάρκεια της 21χρονης διαβόητης στρατιωτικής δικτατορίας της Βραζιλίας, έχει ταχθεί στο παρελθόν ανοικτά κατά των κομμουνιστών, των ομοφυλόφιλων, των Αριστερών και των γυναικών.

 
Όπως έχει εξηγήσε ο δημοσιογράφος, Γκλεν Γκρίνγουοντ με εκτενές άρθρο του που έχει φιλοξενήσει το TPP, οι πολιτικές προτάσεις του ήταν ακόμη περισσότερο ενοχλητικές. Τα δυτικά ΜΜΕ τον αποκαλούν συχνά «Τραμπ της Βραζιλίας» αλλά αυτό είναι εντελώς ανακριβές γιατί υποβιβάζει κατά πολλές τάξεις μεγέθους την περίπτωσή του. Σε ταμπεραμέντο, ιδεολογία και προσωπική ιστορία ο Μπολσονάρου, που ήταν λοχαγός του στρατού κατά τη διάρκεια της 21χρονης διαβόητης στρατιωτικής δικτατορίας της Βραζιλίας, είναι πολύ πιο κοντά στον πρόεδρο των Φιλιππίνων, Ροντρίγκο  Ντουέρτε (Rodrigo Duterte), ή στον Αιγύπτιο δικτάτορα, στρατηγό Αμπντέλ Ελ-Σίσι (Abdel El-Sisi) παρά στον Τραμπ.

Η βασική λύση του για την μεγάλη εγκληματικότητα της χώρας είναι να στείλει το στρατό και την αστυνομία στις φαβέλες και να τους δώσει «λευκή επιταγή» να δολοφονήσουν αδιάκριτα οποιονδήποτε υποπτεύονται ότι είναι εγκληματίας, αναγνωρίζοντας ότι πολλοί αθώοι θα πεθάνουν στη διαδικασία. Έχει κατακρίνει τέρατα σαν τον Πινοσέτ της Χιλής και τον Φουτζιμόρι του Περού επειδή δεν εξόντωσαν περισσοτερους εσωτερικούς αντιπάλους. Έχει υποστηρίξει ότι συστημικοί Βραζιλιάνοι πολιτικοί πρέπει να θανατωθούν. Θέλει να ευνουχίσει χημικά σεξουαλικούς εγκληματίες. Σε όλες τις απόψεις η απαίσια στρατιωτική δικτατορία που κατέλαβε τη Βραζιλία και κυβέρνησε για 21 χρόνια με την υποστήριξη των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου στο όνομα του αντικομμουνιστικού αγώνα, βασανίζοντας και εκτελώντας συνοπτικά διαφωνούντες, είναι το προσωπικό του μοντέλο διακυβέρνησης.