Σε διαχειριστικό και οικονομικό έλεγχο των ειδικών λογαριασμών που αφορούν την έρευνα σε όλη τη χώρα προχωράει το υπουργείο Παιδείας «με εντολή Σαμαρά», σύμφωνα με το matrix24.gr. Έρευνα για τα κονδύλια της έρευνας, λοιπόν.
 
Μοιάζει αυτονόητο, έως και ασήμαντο. Και όμως, γι’ αυτό το ταπεινό ειδησάκι θα γράψω, παραμερίζοντας κολοσσιαία θέματα όπως το Συμβούλιο Κορυφής, η προγραμματική συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, οι διεθνείς υποκλοπές των ΗΠΑ αλλά και οι εγχώριες στις Σκουριές, ο φόρος ακινήτων, το φιάσκο στην υπόθεση της μικρής τσιγγάνας, η νέα απειλή πάνω απ’ την ΕΡΤ.
 
Θα προτιμήσω αυτή τη φορά να μιλήσω για την πνευματική και επιστημονική φτώχεια – όχι για την υλική. Εντάξει, να κάνουν φύλλο και φτερό τους λογαριασμούς, τα κονδύλια, τα λαμόγια, τα λεφτά κάτω απ’ το τραπέζι, την «ανομία», τα δίκτυα συμφερόντων – να τα ξετινάξουν όλα.
 
Διαβάζοντας όμως το ειδησάριο, στο δικό μου μυαλό αμέσως γίνεται η αντιμετάθεση. Εντάξει, έρευνα για τα κονδύλια, καμία αντίρρηση. Κονδύλια για την έρευνα όμως θα δούμε ποτέ; Για την περιπέτεια της αναζήτησης αλλά και για εφαρμοσμένες μελέτες, για αφηρημένα επιστημονικά μοντέλα αλλά και για καινοτομίες που θ’ αλλάξουν τη ζωή μας, που θα δοκιμαστούν έξω από τους ακαδημαϊκούς δοκιμαστικούς σωλήνες στις συνθήκες της αγοράς, που θα εξαχθούν, που θα οδηγήσουν στη δημιουργία μικρών επιχειρήσεων οι οποίες θα μεγαλώνουν και θα δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας μα πάνω απ’ όλα θα διαχέουν τη γνώση, θα δίνουν το κίνητρο και σε άλλους να σπουδάσουν, να δοκιμάσουν, να πειραματιστούν, ώστε να οδηγηθούμε σε νέες ανακαλύψεις, αφηρημένες ή εφαρμοσμένες, σε νέες καινοτομίες που θα αναβαθμίζουν συνεχώς τον κύκλο της δημιουργίας.
 
Κονδύλια για την έρευνα λοιπόν χρειαζόμαστε, και όχι έρευνα για τα κονδύλια. Να δραπετεύσουμε από την πνευματική και επιστημονική ερημιά στην οποία μας έχουν καθηλώσει οπισθοδρομικές πολιτικές και μαύρα συμφέροντα. Να σπάσουμε τον κλοιό και να βγούμε στον ανοιχτό χώρο.
 
Αλλά αυτό προϋποθέτει βέβαια να έχεις ένα σχέδιο δικό σου και όχι να εφαρμόζεις έτοιμες μνημονιακές συνταγές, να μη βασίζεσαι πια στην ελεημοσύνη και στην πολιτική στήριξη των άλλων. Προϋποθέτει να έχεις αποφασίσει τι χώρα θέλεις, τι παραγωγή και τι κατανάλωση, τι προτεραιότητες και τι μοντέλο ανάπτυξης, τι χαρακτήρα εντέλει, όχι να ποντάρεις μονίμως στα δανεικά και στην εύνοια των διεθνών αγορών, στην ευρωστία και τη μακροημέρευση των τραπεζών και των μεσιτών, των μεταπρατών, των εισαγωγέων καταναλωτικών προϊόντων και ηθών.
 
Αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση αξιοπρεπώς, θα χρειαστεί να επιστρατεύσουμε πρώτα στο μυαλό και μετά στα χέρια, μπροστά το άλογο και πίσω το κάρο, να επενδύσουμε στην παιδεία, στη γνώση, στην αναζήτηση και στην καινοτομία. Όχι πια μεταρρυθμίσεις εναντίον των καθηγητών και των σπουδαστών αλλά μεταρρυθμίσεις που να τους εμπεριέχουν, να τους εμπνέουν και να τους απογειώνουν. Όχι εισαγωγή ξένων επενδύσεων (λέμε τώρα) και παράλληλη εξαγωγή μυαλών και χεριών.
 
Κονδύλια για την έρευνα, λοιπόν, και όχι έρευνα για τα κονδύλια.