του Μηνά Κωνσταντίνου
Το σκηνικό γνωστό. Ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ κατακεραυνώνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη και αρχικά δεν βρίσκει τον δρόμο του ούτε ως τίτλος στις μεγάλες ιστοσελίδες και τα τηλεοπτικά κανάλια. Ρεπορτάζ όχι απλά τεκμηριωμένο, αλλά σφοδρά επίκαιρο, καθώς στηλιτεύει τον νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη μόλις την προηγούμενη ημέρα.
Συγκεκριμένα, με απλά λόγια και χωρίς υπερβολές, οι Financial Times γράφουν πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινείται «ενάντια στα διεθνή πρότυπα για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες», τονίζει εκτενές ρεπορτάζ των Financial Times, που ασχολείται με την διάταξη που προστέθηκε στον νέο Ποινικό Κώδικα, σύμφωνα με την οποία «τα άτομα που είναι ύποπτα για εγκληματική απάτη και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ανακτούν περιουσιακά στοιχεία που είχαν παγώσει από το δικαστήριο, αν δεν τεθούν σε δίκη εντός 18 μηνών».
Η συνέχεια, εξίσου γνωστή. Το TPP, λίγα ενημερωτικά sites και ελάχιστες εφημερίδες αναδεικνύουν το ρεπορτάζ του μεγάλου διεθνούς οικονομικού μέσου. Μέσα σε λίγες ώρες, για ακόμα μία φορά κατά τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, το διαδίκτυο είχε πλημμυρίσει από ακόμα ένα γεγονός που δεν τηλεοράσεις, εφημερίδες και ιστοσελίδες «δεν είδαν» ποτέ. Ο κόσμος όμως το είδε, το διάβασε, το μοιράστηκε. Ενημερώθηκε.
Και ω του θαύματος… Η κυβέρνηση «απάντησε» στους Financial Times διά του κυβερνητικού εκπροσώπου, και φυσικά, σύσσωμα τα ίδια ΜΜΕ που δεν είχαν το ρεπορτάζ για τις σκανδαλώδεις ρυθμίσεις της κυβέρνησης, μετέδιδαν τη θέση της κυβέρνησης. Στο άρθρο του, ο Θάνος Καμήλαλης έχει εύστοχα συνοψίσει την πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης. «Συμπολίτες μας ταλαιπωρούνται με ελέγχους για μαύρο χρήμα, η κυβέρνηση το αναλαμβάνει». Τόσο απλά.
Όμως και πάλι η ιστορία αυτή δεν θα μπορούσε να τελειώσει εδώ.
Την Παρασκευή, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επέμεινε στις μομφές κατά των Financial Times, διαμαρτυρήθηκε γιατί τάχα μου δεν έλαβαν υπόψιν τη «μεταβατική διάταξη», που απλώς διαχωρίζει τις παλιές υποθέσεις από τις νέες. Βγήκε λοιπόν επίσημα, να δώσει συμβουλές αρχισυνταξίας στους Financial Times, αντιστεκόμενος στο δόγμα Σαμαρά που την τριετία 2012-2014 απειλούσαν εγχώρια και ξένα ΜΜΕ όταν ένα δημοσίευμα ασκούσε κριτική.
Η Σοφία Βούλτεψη όμως είχε άλλη άποψη, και ο «Φιλελεύθερος» βραχίονας της στάθηκε στο πλευρό της.
Σε ένα μάζεμα 2.500 λέξεων, η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, κυβερνητική εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σαμαρά μετά το λουκέτο στην ΕΡΤ και πρώην δημοσιογράφος, αποδίδει στα ελληνικά τα αποτελέσματα της αναζήτησης στο Google «Financial Times Greece Tsipras», επιχειρώντας να φιλοτεχνήσει μία εφημερίδα που ούτε λίγο ούτε πολύ κινείται μεταξύ της Αυγής και του Documento, διανθισμένη με ολίγη από… Σόρος.
Σε ένα άρθρο – σεντόνι, γεμάτο αντιφάσεις, η Σ. Βούλτεψη περιγράφει το διεθνές οικονομικό μέσο ως «βραχίονα» του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, αφού πρώτα φροντίζει να υποστηρίξει πως «ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι ο Τύπος μπορεί να γράφει ελεύθερα ό,τι θέλει – και κρίνεται για το αν έγραψε όλη την αλήθεια ή τη μισή και για τον αν φρόντισε να δημοσιεύσει και την άλλη άποψη – εδώ πλέον μιλάμε για φαρσοκωμωδία!». Τρικυμία εν κρανίω, χαλάει και το μαλλί…
Και αφού η παλιά δημοσιογράφος προσέφερε στο αναγνωστικό την απαραίτητη τεκμηρίωση για τους «λαϊκιστές» των Financial Times, ήρθε ο αρθρογράφος Βασίλης Γεωργάς για να ενημερώσει «Ύποπτα παιχνίδια με δημοσιεύματα στο εξωτερικό».
«Δεν γνωρίζουμε αν στην Ελλάδα υπάρχει και λειτουργεί κάποιο «παρακύκλωμα» που να διοχετεύει πληροφορίες σε ξένα ΜΜΕ ή συγκεκριμένους δημοσιογράφους. Πιθανόν να είναι κι έτσι, πιθανόν όλα αυτά να ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας» αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο αρθρογράφος, που φαίνεται πως ζήλεψε τις τύχες του Μπάμπη Παπαδημητρίου και των καταγγελιών του για τους μπάφους του Μεγάρου Μαξίμου.
Εκείνο που γνωρίζουμε σίγουρα διότι φαίνεται διά γυμνού, είναι πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποφασίσει να αντιμετωπίσει την ίδια την πραγματικότητα, με τον τρόπο που πολιτεύτηκε, με τον τρόπο που εξελέγη και με τον τρόπο που κυβερνά όλους αυτούς τους μήνες. Μισόλογα, συκοφαντίες, συνθήματα και θεωρίες συνωμοσίας απέναντι σε κάθε κριτική, την οποία σχεδόν ψυχαναγκαστικά χρεώνει μονίμως στην αξιωματική αντιπολίτευση. Εσχάτως, την χρεώνει και στους κακούς ξένους.
Φιλελεύθερη κυβέρνηση με σήμα τον Ορμπάν, με λίγα λόγια.