Κάθονται στο έδαφος και αρνούνται να αποχωρήσουν, παρά τα χημικά και τις κρότου λάμψης της ΕΛ.ΑΣ που πέφτουν κάποια μέτρα πιο πέρα, στην Πλατεία Συνταγματος. Διατηρούν την ψυχραιμία τους, παρά την οργή, σε ένα κλίμα ενότητας και αλληλεγγύης. Προχωρούν με τα χερια ψηλά προς τα ΜΑΤ, φωνάζοντας συνθήματα για Δικαιοσύνη και παράιτηση της κυβέρνησης. Με την επιμονή τους καταφέρνουν τελικά, παρά τις προσπάθειες καταστολής, να φτάσουν ξανά στο Συνταγμα, μπροστά στο αυτοσχέδιο μνημείο του εγκλήματος των Τεμπών.

Εκεί τα «Σιγά μην κλάψω», από την μία πλευρά, ενώνονται με τα αντικυβερνητικά συνθήματα από την άλλη. Όταν γίνεται γνωστό ότι τα ΜΑΤ προσεγγίζουν ξανά την πλατεία, βγαίνουν όλες και όλοι στον δρόμο και κάθονται ξανά στο οδόστρωμα της Αμαλίας.

Εκατοντάδες διαδηλωτές και διαδηλώτριες συγκεντρώθηκαν ξανά στην Πλατεία Συντάγματος, λίγη ώρα μετά τη νέα μεγαλείωδη απεργιακή κινητοποίηση, στις 5 Μαρτίου και την προσπάθεια της ΕΛ.ΑΣ να διαλύσει τη συγκέντρωση, πνίγοντας την πλατεία στα χημικα και ξυλοκοπώντας άγρια πολίτες. Παρέμειναν εκεί για αρκετές ώρες, με τις αστυνομικές δυνάμεις να τους σπρώχνουν, ξανά με χημικά και κρότου λάμψης προς το μνημείο και να προχωρούν σε τυχαίες προσαγωγές, προσπαθώντας να διαλύσουν και αυτήν την κινητοποίηση.