Οι δημοσιογράφοι του TPP βρίσκονται στη θεσσαλονίκη και ετοιμάζονται για δύσκολες στιγμές
Οι δημοσιογράφοι του TPP βρίσκονται στη θεσσαλονίκη και ετοιμάζονται για δύσκολες στιγμές
Των Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και Αυγουστίνου Ζενάκου
Η δουλειά μας είναι να μεταφέρουμε όσο το δυνατόν πιο ισορροπημένα αυτό που συμβαίνει. Ασφαλώς, στη συνέχεια, δουλειά μας είναι και να το σχολιάσουμε και να διατυπώσουμε απόψεις που ελπίζουμε ότι βοηθούν τον στοχασμό πάνω σε αυτό που συμβαίνει. Έχουμε, βεβαίως, πολιτικές θέσεις και πιθανώς να βρισκόμασταν κοντά σε γεγονότα ως διαδηλωτές και διαμαρτυρόμενοι, όμως αυτό δεν αλλάζει το ότι είμαστε δημοσιογράφοι και τώρα, σε αυτή τη συγκυρία, κάνουμε μια δουλειά που υποτίθεται πως είναι απαραίτητη.
Βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη για να καλύψουμε την 76η ΔΕΘ για το The Press Project. Θα προσπαθήσουμε, κάθε μέρα, να καταγράφουμε τις πολιτικές εξελίξεις τόσο στην κυβερνητική σκηνή όσο και στο μέτωπο των διαμαρτυριών. Αυτό το τελευταίο, όμως, μας φοβίζει.
Ξέρουμε πώς δρα η ΕΛΑΣ. Είμαστε εκεί κάθε φορά και το βλέπουμε. Είδαμε τι έκαναν σε όλες τις τελευταίες μεγάλες κινητοποιήσεις, με αποκορύφωμα την 29η Ιουνίου, όταν επιτέθηκαν σε χιλιάδες άοπλους και ειρηνικούς πολίτες, ακόμη και σε ήδη τραυματίες, ακόμη και σε γιατρούς. Μόλις προ ημερών, επιτέθηκαν ξανά στην Πλατεία Συντάγματος, σε ειρηνικά συγκεντρωμένους που συζητούσαν και τους χτύπησαν απρόκλητα. Η επίθεσή τους και οι κραυγές των θυμάτων τους είναι καταγραμμένες σε βίντεο, όπως και όλες οι προηγούμενες βαρβαρότητές τους. Και παρόλα αυτά, η πολιτική τους ηγεσία τους προστατεύει.
Δεν είναι η δική μας σωματική ακεραιότητα, ασφαλώς, σημαντικότερη από κανενός διαδηλωτή, μόνο και μόνο επειδή είμαστε δημοσιογράφοι. Έχει μια σημασία, όμως, ότι εμείς έχουμε επιπροσθέτως την υποχρέωση να βρισκόμαστε εκεί. Και οι αρχές – έτσι λέει η ταυτότητά μας – έχουν την υποχρέωση να μας βοηθούν στη δουλειά μας. Αντ’ αυτού μας τρομοκρατούν, μας σπάνε τις φωτογραφικές μηχανές, μας χτυπούν, αφήνουν συναδέλφους ως και ανάπηρους. Δεν θέλουμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι προσπαθούν να μας εμποδίσουν σκόπιμα. Αλλά η λογική τι υπαγορεύει;
Τη δουλειά μας θα την κάνουμε. Αλλά νιώθουμε ότι πρέπει να πούμε πως μια πολιτεία που έχει πετύχει να μας φοβίσει, έχει ήδη χάσει μια μάχη στην προσπάθειά της να πείσει ότι σέβεται τη δημοκρατία και την ελευθεροτυπία.
Η δουλειά μας είναι να μεταφέρουμε όσο το δυνατόν πιο ισορροπημένα αυτό που συμβαίνει. Ασφαλώς, στη συνέχεια, δουλειά μας είναι και να το σχολιάσουμε και να διατυπώσουμε απόψεις που ελπίζουμε ότι βοηθούν τον στοχασμό πάνω σε αυτό που συμβαίνει. Έχουμε, βεβαίως, πολιτικές θέσεις και πιθανώς να βρισκόμασταν κοντά σε γεγονότα ως διαδηλωτές και διαμαρτυρόμενοι, όμως αυτό δεν αλλάζει το ότι είμαστε δημοσιογράφοι και τώρα, σε αυτή τη συγκυρία, κάνουμε μια δουλειά που υποτίθεται πως είναι απαραίτητη.
Βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη για να καλύψουμε την 76η ΔΕΘ για το The Press Project. Θα προσπαθήσουμε, κάθε μέρα, να καταγράφουμε τις πολιτικές εξελίξεις τόσο στην κυβερνητική σκηνή όσο και στο μέτωπο των διαμαρτυριών. Αυτό το τελευταίο, όμως, μας φοβίζει.
Ξέρουμε πώς δρα η ΕΛΑΣ. Είμαστε εκεί κάθε φορά και το βλέπουμε. Είδαμε τι έκαναν σε όλες τις τελευταίες μεγάλες κινητοποιήσεις, με αποκορύφωμα την 29η Ιουνίου, όταν επιτέθηκαν σε χιλιάδες άοπλους και ειρηνικούς πολίτες, ακόμη και σε ήδη τραυματίες, ακόμη και σε γιατρούς. Μόλις προ ημερών, επιτέθηκαν ξανά στην Πλατεία Συντάγματος, σε ειρηνικά συγκεντρωμένους που συζητούσαν και τους χτύπησαν απρόκλητα. Η επίθεσή τους και οι κραυγές των θυμάτων τους είναι καταγραμμένες σε βίντεο, όπως και όλες οι προηγούμενες βαρβαρότητές τους. Και παρόλα αυτά, η πολιτική τους ηγεσία τους προστατεύει.
Δεν είναι η δική μας σωματική ακεραιότητα, ασφαλώς, σημαντικότερη από κανενός διαδηλωτή, μόνο και μόνο επειδή είμαστε δημοσιογράφοι. Έχει μια σημασία, όμως, ότι εμείς έχουμε επιπροσθέτως την υποχρέωση να βρισκόμαστε εκεί. Και οι αρχές – έτσι λέει η ταυτότητά μας – έχουν την υποχρέωση να μας βοηθούν στη δουλειά μας. Αντ’ αυτού μας τρομοκρατούν, μας σπάνε τις φωτογραφικές μηχανές, μας χτυπούν, αφήνουν συναδέλφους ως και ανάπηρους. Δεν θέλουμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι προσπαθούν να μας εμποδίσουν σκόπιμα. Αλλά η λογική τι υπαγορεύει;
Τη δουλειά μας θα την κάνουμε. Αλλά νιώθουμε ότι πρέπει να πούμε πως μια πολιτεία που έχει πετύχει να μας φοβίσει, έχει ήδη χάσει μια μάχη στην προσπάθειά της να πείσει ότι σέβεται τη δημοκρατία και την ελευθεροτυπία.