Η ευγενής τάξη των νοικοκυραίων, όσοι αποδέχονται την κρατική αφήγηση περί «τάξης και ασφάλειας», βρίσκουν τον ΣΥΡΙΖΑ επικίνδυνο. Γι’ αυτούς, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποκινεί οτιδήποτε δεν συμπίπτει με τις κυρίαρχες απόψεις και είναι η μήτρα όλων των κακών που χτυπούν την κοινωνία μας. 
 
Η αντίληψη αυτή κυκλοφορεί σε διάφορες ποικιλίες και εντάσεις, όλες εξίσου αφελείς, αν λάβει κανείς στα σοβαρά υπόψη του τις αντικειμενικές δυνατότητες και τις υποκειμενικές επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπως επίσης και την ποικιλομορφία των δυνάμεων που βρίσκονται στα αριστερά του. 
 
Η πολιτική αφέλεια αυτών των αντιλήψεων δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την αναπαραγωγή και μεγέθυνσή τους από διάφορες δυνάμεις που εξυπηρετούνται από τη διαμόρφωση μιας ιδέας «εσωτερικού εχθρού». Εξάλλου αυτή η ιδέα έχει αποδειχτεί πολύ χρήσιμη και παραγωγική για την ελληνική Δεξιά στο παρελθόν. Επιπροσθέτως, σήμερα η ιδέα αυτή πλασαρίστηκε πολύ χαρακτηριστικά από εξωγενείς δυνάμεις και αγκαλιάστηκε από μια ιδιόμορφη ετερογενή συμμαχία στο εσωτερικό, που στόχο έχει να διατηρήσει τη δική της θέση. Έτσι, δίπλα στο «αντικειμενικό» προεκλογικό πρωτοσέλιδο των Financial Times Deutschland, με τίτλο «Αντισταθείτε στον δημαγωγό» [Αλέξη Τσίπρα], συναντάμε μια πλειάδα δυνάμεων που αποτελούν ξεκάθαρα την μια παράταξη της επερχόμενης σύγκρουσης. 
 
Πρόκειται για μια ιδιόμορφη ευρεία συμμαχία με προνομιακή πρόσβαση στον Τύπο και την ηγεμονική διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Γι’ αυτήν εργάζονται φιλότιμα φιλελεύθερες πένες όπως ο Πάσχος Μανδραβέλης (Καθημερινή, 24/2/2013): «Το τρομοκρατικό χτύπημα στις Σκουριές θα είναι ένα μεγάλο πλήγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι το αξίζει. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Το θέμα είναι ότι πέρα από τις γνωστές τσιριμόνιες περί “στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ“ κι άλλα τέτοια μελοδραματικά, ήρθε η ώρα αυτό το κόμμα να μετρήσει την αντιαναπτυξιακή του συμβολή στη χώρα. Θα είναι προς όφελός του και προς όφελος της χώρας».
 
Εδώ συστρατεύονται και οι «ανανήψαντες» (Διονύσης Γουσέτης, Καθημερινή, 31/10/2012): «τα ερωτήματα που μπαίνουν για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι δύο. Πρώτον, στη στροφή του προς την πραγματικότητα, αποκηρύσσει ή όχι τη βία; Δυστυχώς, η νέα διακήρυξη δεν ασχολείται με το θέμα, και ας χάσκουν ακόμα τα ερείπια του “Αττικόν“ και της Μαρφίν. (…) Δεύτερον, ακόμα και αν θέλει να αποκηρύξει τη βία, μπορεί να το κάνει ή μήπως είναι δέσμιος της σταλινικής παράδοσης, που έχει ο ίδιος δημιουργήσει;».
 
Τη σημαία, βέβαια, κρατά η πρωτοπορία της Χρυσής Αυγής: «Έτσι, οι ανθέλληνες του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν κανένα πρόβλημα “να αλλάξουν τα φώτα“ στην πραγματικότητα βαφτίζοντας ως “κοινωνικό χώρο“ εστίες παραβατικότητας και εκκόλαψης εγκληματικών ενεργειών, όπως η [Villa Amalias]. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν μας προξενεί καμία εντύπωση ότι συμπαραστέκεται στα θλιβερά αυτά υποκείμενα (τα οποία ήταν τόσο επαναστάτες, ώστε επί χρόνια είχαν δωρεάν ηλεκτρικό και νερό.). Την επόμενη, όμως, φορά που κάποιος θρασύς εκπρόσωπος τους θα βγει για να πει ότι “δεν έχουμε καμία σχέση με κουκουλοφόρους“ ή ότι “καταδικάζουμε την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται“ ας τους τρίψει κάποιος στη μούρη (και) αυτή την εμετική ανακοίνωση συμπαράστασης υπέρ των ανθελλήνων παρακρατικών κουκουλοφόρων».