Παρά το γεγονός ότι από τα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης το στοιχείο που αναδείχθηκε από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η  σκληρή κριτική που ασκήθηκε από στελέχη της «ομάδας των  53» όσο και από το κείμενο που κατέθεσαν στην συνδιάσκεψη, μία προσεκτική ματιά στις πολιτικές τοποθετήσεις δείχνει μία διαφορετική εικόνα.

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Από την πλευρά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα έγινε σαφέστατο «άνοιγμα» και προσπάθεια λείανσης των αντιθέσεων, ενώ διαπιστώνεται σχετική πολιτική σύμπνοια στην ανάγκη ενός προγράμματος περιορισμού των συνεπειών το μνημονίου στην κατεύθυνση του απεγκλωβισμού. ‘Όσο για το θέμα των μετεκλογικών συνεργασιών, για την ώρα … «μπαίνει κάτω από το χαλί» στην λογική της κοινής θέσης για διεκδίκηση εκλογικής αυτοδυναμίας.
Χαρακτηριστικές ήταν οι προσωπικές αναφορές στην ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, σε 3 στελέχη που πρόσκεινται στην ομάδα των 53, τον Ε.Τσακλώτο, τον Θ.Δρίτσα και τον Γ.Σακελαρίδη, οι οποίες μπορούν με σαφήνεια να θεωρηθούν ως «γέφυρες»:

Όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας:

  • «Συμφωνώ με την άποψη του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ότι πέραν του συνολικού επεξεργασμένου αναλυτικού προγράμματος, χρειάζονται και κάποιες πολύ συγκεκριμένες προτεραιότητες. Γιατί όταν έχεις 200 προτεραιότητες, δεν είναι προτεραιότητες. Προτεραιότητες είναι από τα 200 σημεία να έχεις τα 10. Και αυτό θα κάνουμε το επόμενο διάστημα, και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αλλά βεβαίως και πριν από την τελική ευθεία, ώστε η μάχη αυτή να γίνει σε ένα επίπεδο ουσιαστικού διαλόγου και ανταλλαγής επιχειρημάτων»
  • «Άκουσα τον σύντροφο Δρίτσα να προτείνει, και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, πέραν του διημέρου της Συνδιάσκεψης να υπάρξει και μια σύγκλιση σε σώμα της ΚΕ, η οποία θα εγκρίνει το τελικό πρόγραμμα, ενδεχομένως και τις υποψηφιότητες για τα ψηφοδέλτια. Και είναι απολύτως ορθό».
  • «’Ολο αυτό το διάστημα βρεθήκαμε αντιμέτωποι και με τις αδυναμίες μας. Προφανώς και υπήρξε, αυτό που ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης πριν ονόμασε «αριστερή μελαγχολία». Όμως, αυτό το διήμερο μας δίνει τη δυνατότητα να δώσουμε ένα τέλος στη μελαγχολία και να μιλήσουμε για την αισιοδοξία και της σκέψης και της βούλησης»

Στην ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας, αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής του στην Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ενώ τάχθηκε υπέρ μίας κυβερνητικής πορείας με στόχο τον απεγκλωβισμό από το μνημόνιο θέση με την οποία σαφώς συναντάται με το κεντρικό ζητούμενο των «53». Όπως είπε «θέλουμε να δώσουμε τη μάχη να απαλλαγούμε από το παλιό, το φθαρμένο, το επικίνδυνο πολιτικό σύστημα, και σε ένα βάθος ενός ορίζοντα τετραετίας να απαλλαγούμε σταδιακά, να απεγκλωβιστούμε, να ξεφύγουμε από την μέγγενη της άρσης κυριαρχίας των προγραμμάτων». Πρόσθεσε μάλιστα πως «το κρίσιμο για εμάς σε αυτή την εκλογική μάχη είναι να αναδείξουμε το πραγματικό διακύβευμα της κάλπης. Και να αναδείξουμε το πόσο αδιανόητο είναι, όχι μόνο να προσπαθούν να φορτώσουν σε εμάς, όχι μόνο τις αμαρτίες τους, αλλά και να διαμορφώσουν την εντύπωση ότι «όλοι ίδιοι είναι» σε αυτό το πολιτικό σύστημα, σε αυτό το πολιτικό στερέωμα. Μπορεί να αναγκαστήκαμε να έρθουμε σε συμβιβασμό με την Ευρώπη, αλλά δεν θα συμβιβαστούμε με όσους οδήγησαν τον λαό μας σε αυτή την οδυνηρή θέση εντός Ελλάδας». Τέλος αναφορικά με την συγκρότηση των ψηφοδελτίων σημείωσε ότι θα βρεθούν εκτός όσοι απαιτούν εκλόγιμη θέση σημείο στο οποίο απέσπασε το χειροκρότημα των συμμετεχόντων καθώς και στελεχών από τους «53». Η αναφορά του είχε ως εξής: «Εγώ έχω μια αρχή και σας ζητώ να την υιοθετήσουμε. Όποιος έρχεται και μου ζητά να έχει εκλόγιμη θέση, δεν θα είναι στα ψηφοδέλτια. Όποιος έρχεται και μου ζητά να έχει θέση στη μάχη να μπούμε μαζί, να βοηθήσουμε σαν στρατιώτες για να πετύχουμε αυτό το εγχείρημα, να έχει θέση και σε εκλόγιμη θέση».

Οι 53

Αξίζει κανείς να αντιπαραβάλλει τα παραπάνω με το κείμενο των «53» που κατατέθηκε στην πανελλαδική συνδιάσκεψη. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται για τη πολιτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ το ζητούμενο είναι να «ακολουθήσουμε μια δράση που θα έχει στόχο τον απεγκλωβισμό της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας από την παγίδα του μνημονίου και της πνιγηρής λιτότητας, που θα μετριάζει ή θα αντισταθμίζει τις υφεσιακές επιπτώσεις της συμφωνίας, θα στηρίζει τις περισσότερο εν κινδύνω κοινωνικές ομάδες, θα δίνει χώρο στα δικαιώματα, στα αυτόνομα κινήματα και τις πρωτοβουλίες». Οι 53 τάσσονται σαφώς υπέρ της εκλογικής αυτοδυναμίας αφού επισημαίνουν ότι ο στόχος είναι « για ένα νικηφόρο αποτέλεσμα, για μια αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Να αποκλείσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετέχει στη συγκρότηση κυβέρνησης με κόμματα που το πρόγραμμά τους είναι ασύμβατο με το δικό του πρόγραμμα».

Φυσικά δεν έλλειψε και η έντονη εσωκομματική κριτική στην λογική που είχαν οι «53» στην τελευταία Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται στο κείμενό τους «η  απόφαση της ηγεσίας της κυβέρνησης, που κατά περίπτωση επιλέγει να μιλά  ως ηγεσία και του κόμματος, να μην υλοποιηθεί το έκτακτο συνέδριο που αποφάσισε με μεγάλη πλειοψηφία η Κ.Ε., υπήρξε  λανθασμένη και ήδη ζούμε τις δραματικές επιπτώσεις της στον κόσμο του κόμματος και της Νεολαίας. Αποστρατεύσεις, αποχωρήσεις, παραιτήσεις παρατηρούνται σε μεγάλη έκταση και σε όλα τα επίπεδα». Στην ίδια λογική εντάσσεται και η αναφορά υπέρ των κομμάτων που στηρίζονται σε αρχές και όχι σε ηγέτες.

Παρόλα αυτά τηρούν σαφείς αποστάσεις και από την Λαική Ενότητα. ‘Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν  «οι σύντροφοι που συγκρότησαν τη Λαΐκή Ενότητα αποχωρώντας από το κόμμα, με την ελλειμματική οπτική τους για όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και την Ευρώπη, ωθούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση ενός, κυρίως, αντιμνημονιακού κόμματος και όχι ολοκληρωμένα και σύνθετα αριστερού πολιτικού οργανισμού. Παράλληλα, έβλαψαν ένα κύριο φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή  τη θεσμοθετημένη δημιουργική συνύπαρξη διαφορετικών ρευμάτων και τάσεων».