Φυσικά πήγαιναν γυρεύοντας…
Του Mark Steel, The Independent 2/6/2010
Επιτέλους, η επικοινωνιακή ομάδα της κυβέρνησης του Ισραήλ ξεδίπλωσε στο έπακρο τα ταλέντα της και είναι πλέον διαθέσιμη να προσφέρει και αλλού τις υπηρεσίες της. Όποτε, λοιπόν, κάποιος τρελάρας εισβάλει σε ένα εμπορικό κέντρο στο Wisconsin και φτιάξει μια συλλογή από νεκρούς περαστικούς, θα είναι έτοιμοι να πουν στα διεθνή ΜΜΕ «O ληστής μετανιώνει για την απώλεια των ζωών αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να αποφύγει τη βία». Μετά, διάφορες κυβερνήσεις θα κάνουν δηλώσεις του στιλ «Tο μόνο που ξέρουμε είναι ότι ένας άνδρας βγήκε εκτός ορίων με ένα ΑΚ 47 και δίπλα του βρέθηκε ένας σωρός από πτώματα, οπότε μέχρι να μάθουμε τα γεγονότα δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για το τι συνέβη».
Για να ενισχύσουν τη θέση τους, οι Ισραηλινοί έδωσαν φωτογραφίες με τα όπλα που βρήκαν στο πλοίο (τα οποία αριθμούν κάποια μαχαίρια, εργαλεία και ξύλινα μπαστούνια). Ο αφελής θα σκεφτεί ότι αυτά θα τα έβρισκε κανείς σε κάθε πλοίο, όμως ο πιο πονηρεμένος θα αναγνώριζε ότι ακριβώς αυτά θα κουβαλούσε κάποιος που σχεδίαζε να νικήσει τον ισραηλινό στρατό. Πρόκειται για οπλισμό μικρότερο από αυτόν που θα βρίσκαμε σε μια συνηθισμένη εργαλειοθήκη κήπου στο Cirencester, πράγμα που σημαίνει ότι ο ισραηλινός στρατός καλά θα έκανε να καταστρέψει το Cirencester ως μια προληπτική πράξη αυτοάμυνας.
Είναι κρίμα που δεν χρησιμοποίησαν περισσότερη φαντασία, αφού θα μπορούσαν να πουν ότι «βρήκαμε επίσης ένα φονικό βαρόμετρο, μια πυξίδα, η οποία όχι μόνο θα μπορούσε να εκτοξευθεί στο κεφάλι κάποιου, αλλά ακόμη χειρότερα θα έδειχνε και προς ποια κατεύθυνση πρέπει να την πετάξουν για να βρει στο στόχο της, και κιάλια που εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε όπλο ακτίνας λέιζερ».
Κάτι τέτοιο θα ήταν το ίδιο λογικό με τη δήλωση του εκπροσώπου του ισραηλινού κοινοβουλίου – «Καταβάλαμε κάθε προσπάθεια για να αποφευχθεί αυτό το γεγονός». Το μόνο πράγμα που δεν έκαναν για να αποφύγουν το περιστατικό, ήταν να μη στείλουν οπλισμένους στρατιώτες με ελικόπτερα στη μέση της νύχτας και να πυροβολούν ανθρώπους. Πρέπει να είμαι ταλέντο σε αυτού του είδους την τεχνική, γιατί πολλές φορές περνάει ολόκληρη μέρα χωρίς να κατέβω από ελικόπτερο και να πυροβολώ ανθρώπους και ούτε καν προσπαθώ να το αποφύγω. Πολιτικοί και σχολιαστές παγκοσμίως επαναλαμβάνουν εκδοχές αυτής της γραμμής. Γνωρίζουν ότι ένα κράτος έστειλε το στρατό του για να αντιμετωπίσει ανθρώπους που μετέφεραν εφόδια για τους απελπισμένους, σκοτώνοντας κάποιους από αυτούς και παρόλα αυτά κατηγορούν τους νεκρούς. Ένα χθεσινό χαρακτηριστικό πρωτοσέλιδο έλεγε «Οι ακτιβιστές πήραν αυτό που τους άξιζε – αντιμετώπιση». Είναι μια στάση τόσο διεστραμμένη που της αξίζει να καταγραφεί ως ψύχωση, κάτι σαν «σύνδρομο αντεστραμμένης σύγχυσης σφαγέα – θύματος».
Το Ισραήλ και οι υποστηρικτές του ισχυρίζονται ότι η οργάνωση Viva Palaistina, η οποία απαρτίζεται από ανθρώπους που συλλέγουν φαγητό από δωρεές, τσιμέντο και προϊόντα πρώτης ανάγκης όπως τουαλέτες και τα μεταφέρουν στη Γάζα, αποζητούσε τη βία συνεχώς. Επειδή, υποθετικά, θα είχαν σκεφτεί ότι «η Χεσμπολά δεν μπορούσε να τους νικήσει γιατί δεν είχε, όπως εμείς, σφεντόνες και κούτες με τοματοπολτό».
Ένα άρθρο μάς ενημέρωσε ότι ο στολίσκος ήταν γεμάτος «κακοποιούς που έψαχναν για σύγκρουση», ενώ μετά τους κατηγόρησαν για «λιγότερη βοήθεια και περισσότερες δημόσιες σχέσεις. Μάλιστα, στο πλοίο ήταν και ο Σουηδός συγγραφέας Henning Mankell». Ήταν λοιπόν κακοποιοί ή δημοσιοσχετίστες; Είχαν ξεχωριστό μάχιμο κομμάτι και ξεχωριστό τμήμα δημοσίων σχέσεων ή ήταν όλοι μαζί, ο συγγραφέας αποσπώντας τους την προσοχή με χαρακτηρισμούς, ενώ οι υπόλοιποι τους επιτίθονταν με ένα θανατηφόρο αλφάδι;
Όμως, κάποιοι από τους υποστηρικτές του Ισραήλ είναι τόσο τυφλοί στο τι συμβαίνει μπροστά τους, που δεν υπάρχει τίποτα απολύτως που να μη σπεύσουν να το υπερασπιστούν. Το Ισραήλ θα μπορούσε να ανατινάξει ένα γατόσπιτο και μέσα σε πέντε λεπτά θα ούρλιαζαν «πώς ξέρουμε ότι οι γάτες δεν έκρυβαν semtex κάτω από τη γούνα τους για τη Χαμάς;».
Αν αυτό το περιστατικό το είχε διαπράξει το Ιράν, ή οποιοσδήποτε άλλος προσπαθούμε να τον στοχοποιήσουμε σαν εχθρό, θα είχε ξεχυθεί τόσο έντονη καταδίκη και θα είχε δημιουργήσει ένα τεράστιο σύννεφο τόσο μεγάλο που θα εμπόδιζε την πραγματοποίηση πτήσεων.
Όμως εφόσον είναι το Ισραήλ, οι περισσότερες κυβερνήσεις προφέρουν κάποιες διπλωματικές λέξεις που δεν κατηγορούν κανέναν, αλλά δέχονται ότι οι θάνατοι είναι «λυπηροί». Θα μπορούσαν να έχουν διαλέξει οποιαδήποτε τυχαία λέξη από το λεξικό, έτσι ώστε οι ειδήσεις να μας έλεγαν ότι ο «William Hague περιέγραψε τους θανάτους σαν «εξάγωνους»». Μια δήλωση της Γερουσίας των ΗΠΑ έλεγε «είναι όλα τόσο μπερδεμένα. Στο μέλλον ας ελπίσουμε ότι θα κάνουν μια προσπάθεια να αποφεύγουν τέτοια γεγονότα».