«Νομίζω ότι είμαστε με έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο απρόβλεπτων διαστάσεων. Η τυπική έναρξη του πολέμου ήταν η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η απαράδεκτη και βάρβαρη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Όμως το εύφλεκτο υλικό τόσο στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όσο και γενικότερα, συσσωρεύεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δηλαδή, για να το πούμε απλά, η ιστορία δεν ξεκίνησε στις 24 Φλεβάρη με τη ρωσική εισβολή» εκτίμησε αρχικά ο Γιάννης Γκιόκας και συνεχισε:
«Νομίζω ότι όσοι δεν το βλέπουν, αναφέρομαι φυσικά σε διεθνείς οργανισμούς που τώρα εμφανίζονται όψιμα ευαίσθητοι, σε κυβερνήσεις, σε πολιτικές δυνάμεις, είναι πολύ απλά υποκριτές. Γιατί ήταν γνωστά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι γνωστά τα σχέδια περικύκλωσης της Ρωσίας, οικονομικής, στρατιωτικής περικύκλωσης της Ρωσίας με διεύρυνση οργανισμών, όπως είναι το ΝΑΤΟ, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, με χώρες ανατολικής Ευρώπης, είναι γνωστά τα σχέδια εγκατάστασης σύγχρονων όπλων, είναι για παράδειγμα γνωστή η ιστορία με την πυραυλική ασπίδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, σύγχρονων όπλων, στρατιωτικών δυνάμεων, στρατιωτικών βάσεων σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που σε μια πορεία εντάχτηκαν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως επίσης είναι γνωστό ότι αυτές οι δυνάμεις το 2014 οργάνωσαν στην Ουκρανία ένα αντιδραστικό πραξικόπημα με τη στήριξη φασιστικών οργανώσεων και παραστρατιωτικών μηχανισμών, οι οποίοι και αυτοί τρομοκρατούνε τον ουκρανικό λαό, προκειμένου να εγκαταστήσουν μια κυβέρνηση που θα είναι φιλική προς τα συμφέροντά τους».
Αναφερόμενος στη συνέχεια στην εισβολή και στη γενικότερη στάση της Ρωσίας, τόνισε πως «από την άλλη μεριά είναι τα σχέδια της Ρωσίας, της καπιταλιστικής Ρωσίας, το τονίζω αυτό, γιατί όλοι αυτοί οι οποίοι σήμερα εμφανίζονται ευαίσθητοι, είναι αυτοί που χαιρέτησαν την καπιταλιστική παλινόρθωση της Ρωσίας, τα αποτελέσματα της οποίας τα ζούμε με αυτές τις τραγωδίες σήμερα. Είναι επομένως τα συμφέροντα της Ρωσίας, η οποία προωθεί τα δικά της σχέδια με πιο χαρακτηριστικά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και τώρα με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας των λεγόμενων λαϊκών δημοκρατιών της Ντομπάς. Άρα, λοιπόν, εν ολίγοις, έχουμε έναν πολύ σκληρό ανταγωνισμό. Μία όξυνση του ανταγωνισμού, γεωπολιτικού, οικονομικού. ‘Ολη αυτή η συζήτηση που έχει ξεκινήσει ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες σε σχέση με τους ενεργειακούς δρόμους, με τις εναλλακτικές πηγές ενέργειες κτλ, το αποδεικνύει περίτρανα όλο αυτό. Έναν ανταγωνισμό που οι λαοί για μια ακόμη φορά τον πληρώνουν με αίμα με καταστροφή με προσφυγιά και με ενεργειακή φτώχια σαν αυτή που ζει και ο ελληνικός λαός το τελευταίο διάστημα και που θα ενταθεί το επόμενο διάστημα με άλλοθι τον πόλεμο στην Ουκρανία».
Ένα αντεπιχείρημα στη θέση ότι πρέπει οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης να μην μπουν στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., είναι το ερώτημα «γιατί να μην τους επιτραπεί, αν οι πολίτες το επιλέξουν;». Ο βουλευτής του ΚΚΕ απάντησε ως εξης:
«Κοιτάχτε να δείτε, αν θυμάστε το ακούσαμε πρόσφατα και με αφορμή την συμφωνία των Πρεσπών, που τότε στην κριτική που ασκούσε το ΚΚΕ προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ότι με την συμφωνία των Πρεσπών διευκολύνει την είσοδο μίας χώρας σε έναν ιμπεριαλιστικό, σε έναν δολοφονικό οργανισμό, όπως είναι το ΝΑΤΟ, χρησιμοποιούσε τότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως άλλοθι “τι να κάνουμε ρε παιδιά, είναι θέληση του γειτονικού λαού να μπει στο ΝΑΤΟ”. Ξέρετε το πώς διαμορφώνεται η θέληση ενός λαού σηκώνει πάρα πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση. Και ιδιαίτερα όσον αφορά την Ουκρανία, μπορώ να σας πω ότι η θέληση του ουκρανικού λαού δεν διαμορφώθηκε και τόσο ελεύθερα, ιδίως αν μιλήσουμε από το 2014 και μετά, για να μην πάω ακόμη και πιο πίσω» σημείωσε και πρόσθεσε:
«Το 2014 στηρίχθηκαν ναζιστικές οργανώσεις, παραστρατιωτικοί μηχανισμοί. Όλοι αυτοί, γιατί ακούσαμε και το απίστευτο επιχείρημα του Πρωθυπουργού χθες στην Βουλή, ότι “ρε παιδιά που τους είδατε τους νεοναζί; 2,5% παίρνουν λέει στις εκλογές στην Ουκρανία”. Μιλάω για τα τάγματα του Αζόφ, μιλάω για το Αϊντάρ κτλ, είναι ενταγμένα αυτή τη στιγμή, ως τμήματα του ουκρανικού κρατικού μηχανισμού, των σωμάτων ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων. Να σας πω μόνο ότι το ΚΚ Ουκρανίας είναι απαγορευμένο από το 2014-2015. Απαγορεύτηκε με νόμο στην Ουκρανία. Να θυμίσουμε επίσης ότι το 2015 το κτίριο των εργατικών συνδικάτων της Οδησσού πυρπολήθηκε με 100 νεκρούς. Είναι πράγματα όλα αυτά τα οποία δεν είναι πολύ γνωστά και φυσικά δεν θα τ’ ακούσουμε από τα διάφορα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και την προπαγάνδα που κάνουνε για να δικαιολογήσουνε τη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο, είναι όμως γεγονότα. Είναι γεγονότα που συνέβησαν και αποδεικνύουν αυτό που σας είπα πριν. Ότι τελικά το πώς διαμορφώνεται η θέληση ενός λαού, με τι διλήμματα, με τι εκβιασμούς με τι τρομοκρατία, σηκώνει μία πάρα πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση».
Σχετικά με το αντιρωσικόκρεσέντο τον τελευταίων ημερών σε ελληνικά ΜΜΕ και Ε.Ε., που ξεφεύγει από την πολιτική και στοχοποιεί πλέον τομείς όπως τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό και την Ενημέρωση, σχολίασε:
«Μία ματιά να ρίξουμε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, στα κανάλια τα ελληνικά τις τελευταίες μέρες, νομίζω ότι προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα αυτό. Μία αντιρωσική προπαγάνδα, η ο οποία φτάνει μέχρι στο σημείο γελοιότητας. Λοιπόν η Υπουργός Πολιτισμού η κυρία Μενδώνη, να απαγορεύει καλλιτεχνικά έργα Ρώσων καλλιτεχνών, συγγραφέων κτλ, κτλ, ή να διακόπτει συνεργασίες με ρωσικούς πολιτιστικούς οργανισμούς στο όνομα της καταδίκης του πολέμου. Λοιπόν, είναι προφανές ότι αξιοποιούνται και τέτοιες μορφές προπαγάνδας, όπως επίσης ισχύει και ότι αξιοποιείται και αντικομμουνισμός και ο αντισοβιετισμός σ’ αυτή την υπόθεση»
Υποστήριξε επίσης πως ο αντικομμουνισμός «αξιοποιείται και από τις δύο πλευρές. Και από τη μεριά των Ηνωμένων Πολιτειών, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να ταυτίσουνε τη σημερινή Ρωσία με τη Σοβιετική Ένωση κτλ αλλά και από τη μεριά της Ρωσίας και του Πούτιν, προκειμένου να μιλήσουν για την ανάγκη αποκομμουνιστικοποίησης επειδή δήθεν το Ουκρανικό Έθνος διαμορφώθηκε ως ένα λάθος, μια λανθασμένη κρατική επιλογή που κάναν οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν εκείνη την περίοδο. Ξέρετε; Μιλάμε για δύο λαούς, τον ουκρανικό και τον ρωσικό λαό που έζησαν για πάρα πολλές δεκαετίες μαζί. Αδελφωμένοι, προόδευσαν μαζί πολέμησαν μαζί εναντίον του φασισμού και του ναζισμού, είναι επομένως λογικό από αυτή την μεριά, από τη μεριά των ηγεσιών, να αξιοποιείται ο αντικομουνισμός, για να διαιρέσουν δύο λαούς και να επιβάλουν την εθνικιστική υστερία. Δεν γίνεται διαφορετικά. Γι’ αυτό το λόγο βλέπουμε να αξιοποιείται αυτή η προπαγάνδα»
Κατήγγειλε στη συνέχεια τη λογοκρισία στην Ε.Ε., με την απαγόρευση κρατικών ρωσικών ΜΜΕ: «Είναι απαράδεκτη και η φίμωση των μέσων ενημέρωσης, όπως είναι το “Russia Today” ή όπως είναι το “Sputnik” κτλ, στο όνομα ότι κάνουν προπαγάνδα για τον πόλεμο. Λες και τα άλλα μέσα ενημέρωσης δεν κάνουν προπαγάνδα υπέρ της άλλης πλευράς του πολέμου. Και νομίζω ότι και η χθεσινή συζήτηση στην Βουλή ήταν αποκαλυπτική. σε σχέση με αυτό που ρωτήσατε και με αυτό που ρώτησε ο κύριος Καμήλαλης. Δηλαδή, η στάση και το πολεμικό παραλήρημα από τη μεριά του Πρωθυπουργού, προκειμένου να δικαιολογήσει τη συμμετοχή της Ελλάδας, την άμεση εμπλοκή της Ελλάδας, σε αυτόν τον πόλεμο υπέρ της πλευράς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν μπαίνει στο ερώτημα αν θα συμμετέχει. Η Ελλάδα συμμετέχει. Η Ελλάδα εμπλέκεται».
«Μεταφέρονται δυνάμεις του ΝΑΤΟ μέσω ΑΛεξανδρούπολεις και Σούδας»
Στο σχόλιο ότι εμπλέκεται χωρίς καν να έχει προηγηθεί μία συζήτηση, μία ενημέρωση, αλλα με προσωπικός καταπώς φαίνεται αποφάσεις του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, χωρίς να υπόκειται σε κάποιου είδους δέσμευση της χώρας, απάντησε:
«Συμφωνώ, όμως εμείς δεν θα αλλάζαμε στάση ακόμη και αν είχε προηγηθεί μία συζήτηση. Δηλαδή εμείς καταδικάζουμε οποιαδήποτε συμμετοχή ή εμπλοκή της Ελλάδας σ’ αυτόν τον πόλεμο με οποιοδήποτε τρόπο και με οποιοδήποτε πρόσχημα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε πρέπει να είναι σε γνώση του ελληνικού λαού ότι από δύο, τουλάχιστον δύο στρατιωτικές βάσεις που είναι σε ελληνικό έδαφος, μιλάμε για την στρατιωτική βάση που είναι στην Αλεξανδρούπολη και τη στρατιωτική βάση στο Στεφανοβίκειο, αυτήν τη στιγμή που μιλάμε μεταφέρονται στρατιωτικές δυνάμεις και ελικόπτερα στην Ανατολική Ευρώπη και κυρίως στην Πολωνία. Χώρια από το στρατιωτικό υλικό που μεταφέρεται αυτές τις μέρες με C-130. ΝΑΤΟικές δυνάμεις. Όμως, κοιτάχτε να δείτε, υπάρχει μία συζήτηση. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει το ερώτημα, τι θα γίνει αν αύριο μεθαύριο το ΝΑΤΟ αποφασίσει να στείλει δυνάμεις ταχείας επέμβασης, ή να στείλει μαχητικά αεροσκάφη ή άλλες δυνάμεις».
Σημείωσε επίσης πως αυτές οι βάσεις, «φτιάχτηκαν επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εγκαινίασε αυτές τις βάσεις, και στη συνέχεια τις επέκτεινε και τώρα θέλει να τις νομιμοποιήσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας».
«Ξέρουμε ότι γίνονται συζητήσεις για ελληνικές μονάδες»
Σε ένα σημείο της ομιλίας του στη Βουλή την Τρίτη, ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας έθεσε το ερώτημα προς την Κυβέρνηση για το αν γίνονται συζητήσεις για αποστολή και ελληνικών στρατιωτικών μονάδων.«Έθεσε το ερώτημα αν ετοιμάζονται μονάδες να συμμετέχουνε, γιατί ξέρουμε ότι γίνονται τέτοιου είδους συζητήσεις. Φυσικά, ανάλογα και με την εξέλιξη της πολεμικής σύγκρουσης» πρόσθεσε ο βουλευτής του κόμματος.
Σχολιάζοντας την στάση των κομμάτων, τόνισε πως «Εμείς λοιπόν λέμε πολύ ξεκάθαρα το εξής. Ξέρετε η καταδίκη του πολέμου, το ΟΧΙ του πολέμου είναι εύκολο να το λες. Πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Πρακτικά για την ελληνικό λαό σημαίνει απεμπλοκή της χώρας μας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Δεν επιλέγουμε στρατόπεδο ληστών, η Ελλάδα δεν πρέπει να συμμετέχει σε αυτόν τον πόλεμο. Είτε με στρατιωτικές δυνάμεις, είτε με βάσεις, είτε με δικές τους μονάδες, είτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, γιατί προσέξτε τώρα και τη συναίνεση που υπάρχει και από τις άλλες δυνάμεις. Τι ειπώθηκε σε αυτό το πολεμικό παραλήρημα του Μητσοτάκη χτες στην Βουλή από την μεριά των άλλων κομμάτων; Το μεν ΚΙΝΑΛ χαιρέτησε την αποστολή στρατιωτικού υλικού και την εμπλοκή της Ελλάδας, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι εκφράζουμε κάποιες ανησυχίες και ότι δεν έγινε στο πλαίσιο των διεθνών οργανισμών. Δηλαδή αν αύριο μεθαύριο ρωτάμε εμείς, οι διεθνείς οργανισμοί που συμμετέχει η Ελλάδα, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση ή όπως είναι το ΝΑΤΟ, αποφασίσουνε να στείλουνε και ελληνικές δυνάμεις στα πλαίσια διεθνών αποστολών, στην Πολωνία ή σε μια ενδεχόμενη κλιμάκωση της σύγκρουσης, αυτό είναι αποδεκτό; Για εμάς δεν είναι σε καμιά περίπτωση αποδεκτό. Με οποιοδήποτε πρόσχημα, με οποιοδήποτε τρόπο δεν μπορεί η Ελλάδα να συμμετέχει σ’ αυτόν τον πόλεμο, υπέρ της μιας πλευράς ή της άλλης πλευράς, πολύ περισσότερο που είναι γνωστές εδώ και χρόνια οι προειδοποιήσεις και Ρώσων αξιωματούχων και για την Αλεξανδρούπολη και τις άλλες βάσεις, ότι αυτές μπορεί να στοχοποιηθούν στο πλαίσιο αντιποίνων, ως εχθρικές βάσεις. Είναι μεγάλος ο κίνδυνος που διαμορφώνεται και για τον ελληνικό λαό και για τους άλλους λαούς της περιοχής».
Πρακτικό καθήκον η απεμπλοκή από τον πόλεμο
Μιλώντας στο Υπουργικό Συμβούλιο, ο Πρωθυπουργός υποστήριξε πως «οι ίσες αποστάσεις από θύτες και θύματα νομιμοποιούν τελικά το έγκλημα, κάνοντας την αποχή, συνενοχή. Και το εύκολο “όχι στον πόλεμο” είναι μια ευχή, αλλά πάντως δεν είναι πολιτική».
Σχολιάζοντας αυτό το επιχείρημα, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΚΚΕ, ανέφερε:
«Το “απεμπλοκή από τον πόλεμο” και το “καμιά συμμετοχή της Ελλάδας σ’ αυτόν” είναι το μοναδικό πρακτικό καθήκον, να το πω έτσι, που πρέπει να έχει ένα φιλειρηνικό, αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Καμία συμμετοχή στον πόλεμο. Να πιάσουμε το επιχείρημα περί ίσων αποστάσεων. Καταρχήν εμείς δεν κρατάμε ίσες αποστάσεις. Εμείς διαχωρίζουμε από τη μια μεριά ότι είναι οι κυβερνήσεις , είναι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις και από την άλλη μεριά είναι οι λαοί. Οι λαοί ήταν και στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και στη Συρία και τη Λιβύη και στην Ουκρανία και στη Ρωσία και εμείς ήμασταν ανεπιφύλακτα 100% από την πλευρά των λαών. Αυτό που κάνει η κυβέρνηση είναι μία λαθροχειρία. Για να κρύψει ποια; Για να κρύψει τη συστράτευσή της με την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και πώς το δικαιολογεί αυτό η κυβέρνηση; Προσέξτε αυτό έχει σημασία. Το δικαιολογεί αυτό από τη σκοπιά του ότι πρέπει να αντιταχθούμε στον αναθεωρητισμό τον οποίο εκφράζει και η τουρκική ηγεσία και όντως τον εκφράζει η τουρκική ηγεσία με τις διεκδικήσεις και τις προκλήσεις κτλ.»
«Εδώ προκύπτει ένα ερώτημα όμως» συνέχισε ο Γ.Γκιόκας. «Ο αναθεωρητισμός είναι κάτι καινούριο στις διεθνής εξελίξεις και τις συγκρούσεις που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια; Αναθεωρητισμό δεν είχαμε και στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας. Είχαμε αναθεωρητισμό. Αναθεωρητισμό δεν είχαμε στην περίπτωση του Ιράκ, στην περίπτωση της Λιβύης, παραβίαση συνόρων, παραβίαση εδαφικής ακυρότητας κρατών; Αναθεωρητισμό δεν είχαμε με την εισβολή της Τουρκίας στην Βόρεια Συρία; Που εκεί πέρα ξέρετε δεν ήτανε γενικά το Διεθνές Δίκαιο που παραβιαζότανε. Παραβιαζότανε η Συνθήκη της Λοζάνης. Γιατί η Συνθήκη της Λοζάνης δεν διαμόρφωνε μόνο τα δυτικά σύνορα ως προς εμάς, της Τουρκίας, της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Διαμόρφωνε και τα ανατολικά σύνορα. Λοιπόν, αυτόν τον αναθεωρητισμό ποιος τον νομιμοποίησε; Δεν τον νομιμοποίησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι συμμαχίες δηλαδή συμμετέχει η χώρα μας, όπως επίσης το νομιμοποίησαν και οι ελληνικές κυβερνήσεις κατά καιρούς που συμμετείχαν σ’ αυτές τις αποστολές. Άρα λοιπόν αυτό το επιχείρημα περί αναθεωρητισμού και περί σωστής πλευράς της ιστορίας κτλ είναι ένα άλλοθι που χρησιμοποιεί η ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να δικαιολογήσει την συστράτευσή της με τον ένα ιμπεριαλιστικό πόλο, εν προκειμένω με την πλευρά των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι η αλήθεια»
«Αντεργατική επίθεση με άλλοθι τον πόλεμο»
Τόνισε ότι πρέπει να δυναμώσει το αντιπολεμικό κίνημα, όπως εκφράστηκες στις πρόσφατες συγκεντρώσεις, ενώ σημείωσε τέλος πως εκτός όλων των παραπάνω, το επόμενο διάστημα θα κλιμακωθεί «μία αντεργατική επίθεση που φυσικά δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά κάτι συνεχιζόμενο η οποία θα επιδιώξει η κυβέρνηση να τη δικαιολογήσει στο όνομα του πολέμου. Τα ζητήματα δηλαδή της ενεργειακής φτώχιας, τα ζητήματα της ακρίβειας, των συλλογικών συμβάσεων…, τα οποία πρέπει στοιχείο της πάλης του εργατικού κινήματος, μπροστά ιδιαίτερα και σ’ αυτές τις εξελίξεις που έχουμε με την Ουκρανίας, όλα αυτά θα επιχειρήσει η κυβέρνηση όπως έκανε και με την πανδημία, αλλά δεν της πέρασε, τώρα με άλλοθι τον πόλεμο να δικαιολογήσει τέτοιου είδους πολιτικές. Άρα λοιπόν εκεί είναι νομίζω το βασικό, εκεί πρέπει να δώσει ο καθένας τις δυνάμεις που έχει, στο εργατικό κίνημα, στα εργατικά σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους κτλ, σε άλλους μαζικούς φορείς που υπάρχουν για να δυναμώσει αυτή η λαϊκή, εργατική, νεολαιιστική κινητοποίηση εναντίον του πολέμου και αν χρειαστεί γιατί είναι σωστό αυτό που είπατε και επί του πρακτέου να εμποδιστούν και όποιες πιθανές προθέσεις υπάρχουνε για αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων, στρατιωτικού υλικού, σε αυτόν τον επικίνδυνο πόλεμο που είναι σε εξέλιξη».