Συνέντευξη στον Μηνά Κωνσταντίνου

Όντας δίπλα στον μεγάλο και κρίσιμο για την κεντρική πολιτική σκηνή δήμο Αθηναίων, οι ανάγκες του δήμου Δάφνης – Υμηττού με περισσότερους από 30.000 κατοίκους, δε διαφέρουν πολύ από τις ανάγκες πολλών δήμων της Αττικής, αλλά και της υπόλοιπης χώρας.  Όπως και σε άλλους κεντρικούς δήμους της χώρας, έτσι και ο νυν δήμαρχος της Δάφνης – Υμηττού, Μιχάλης Σταυριανουδάκη, εγκαταλείπει τον δημαρχιακό θώκο για να κατέβει με τη Νέα Δημοκρατία στις επερχόμενες εθνικές εκλογές.

Στο πόδι του, δύο γαλάζιοι υποψήφιοι, που διεκδικούν από τον πασοκικής προέλευσης τρίτο υποψήφιο να διαδεχθούν την προηγούμενη δημοτική αρχή. Ο επίσημος εκλεκτός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του νυν δημάρχου, Νίκος Μπινίσκος, βρίσκεται απέναντι στον «αντάρτη», Νίκο Αναστασόπουλο, που φέρεται να στηρίζεται και από τη Χρυσή Αυγή. Ο τρίτος, Γιώργος Δαουλάρης, ποντάρει στην ίδια δεξαμενή, μαζί με έναν ακόμη από τους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, τον Δημήτρη Γιαννακούρα. Η υποψηφιότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Όλγα Χριστινάκη – Μακράκη, του ΚΚΕ, η Ναυσικά Κηπουρού – Τόλια, ενώ τον κύκλο των υποψηφίων κλείνουν η Δέσποινα Λάγδα για τη ΛΑΕ και ο Ευστάθιος Κωνσταντόπουλος για τον συνδυασμό «ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ απέναντι στο κατεστημένο τους».

Η κινηματική παρουσία της αντικαπισταλιστικής Μαχόμενης Αριστερής Δύναμης Ανατροπής (Μ.ΑΡΙ.Δ.Α.) στη Δάφνη και τον Υμηττό μετρά 17 χρόνια παρουσίας, με τη συμμετοχή δύο δημοτικών συμβούλων στο δημοτικό συμβούλιο, πλούσια αντιφασιστική και αντιρατσιστική δράση, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και αυστηρό έλεγχο της δημοτικής αρχής. Ο υποψήφιος της εν λόγω κίνησης, Γιώργος Μητροβγένης, δραστηριοποιούμενος στον δήμο από το 2002, περιγράφει μία κατάσταση που θυμίζει αρκετές περιοχές, ενώ αντιτείνει μία διαφορετική πρόταση κινητοποίησης και συσπείρωσης στους πολίτες, που μπορεί να λειτουργήσει ως παράδειγμα.

Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Γ. Μητροβγένη στο ΜηνΌρε του TPP:

Λένε πολλοί ότι το δίπολο αυτό μνημονίων αντιμνημονίων, σήμερα, μετά την 20η Αυγούστου του περασμένου έτους, δεν υπάρχει. Ισχύει αυτό σε επίπεδο Δημοτικής Αρχής;

Ακούστε, εμείς λέμε, αστειευόμενοι βέβαια, αλλά είναι και ουσιαστικό, ότι όταν η κυβέρνηση λέει ότι βγήκαμε από τα μνημόνια, είναι σα να βγήκαμε από τη φυλακή με το βραχιολάκι επιτήρησης. Οι δεσμεύσεις παραμένουν μέχρι το 2060 και η χώρα έχει πουληθεί για 99 χρόνια. Λοιπόν, δε μπορεί να παλεύεις, και αυτή είναι και η αντίθεσή μας με τους άλλους που διεκδικούν τη δημαρχία, λέμε ότι δε μπορεί να βγαίνεις μόνο φωτογραφίες με πολιτικά πρόσωπα, με θρησκευτικά σύμβολα και με ετερόφωτους άλλους, αλλά αυτό που μετράει στον κόσμο πια, γιατί ο κόσμος έχει αγανακτήσει, σε ποιους λαϊκούς αγώνες πήρες μέρος, πότε στάθηκες στο πλευρό των ανθρώπων, με τα χαράτσια, με τις περικοπές, για την ανεργία. Και αυτός ο συνδυασμός των τροπικών προβλημάτων, π.χ. για την καθαριότητα, για το γεγονός ότι δεν υπάρχει δημοτική συγκοινωνία, το γεγονός ότι χίλια δυο προβλήματα αντιμετωπίζει ο κόσμος, αυτό αν δεν συνδεθεί με τη γενικότερη πολιτική κατάσταση, και την επίθεση που έχουν οι εργαζόμενοι στο σπίτι τους, είναι κούφια λόγια. Δηλαδή, ο δημότης, δεν είναι απλά δημότης, είναι και εργάτης, είναι και εργαζόμενος, είναι και συνταξιούχος. Και αυτά τα ζητήματα πάνε πακέτο. Γι' αυτό νομίζω ότι είναι ο τρόπος τον οποίο βλέπουμε εμείς αυτή τη στιγμή με την εκλογική αναμέτρηση.

Πείτε μας μερικά από τα σημεία που διεκδικείτε εσείς και που – ανεξαρτήτως μνημονίων- είναι απαραίτητα στην πόλη.

Καταρχήν, θεωρούμε ότι τα τελευταία χρόνια η καθαριότητα έχει εγκαταλειφθεί παντελώς στο δήμο, ανακύκλωση δεν υφίσταται, και όχι μόνο αυτό, υπάρχει και πρόβλημα υποδομής. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα και έχει ξεσηκώσει πάρα πολύ κόσμο. Το δεύτερο είναι ότι στη Δάφνη σε αντίθεση με τους γειτονικούς δήμους, της Νέας Σμύρνης, του Αγίου Δημητρίου, δεν υπάρχει δημοτική συγκοινωνία. Και έτσι υπάρχει πολύ μεγάλη δυσκολία, ιδιαίτερα στην τρίτη ηλικία να μετακινηθεί από τον Υμηττό στη Δάφνη, ή ακόμα οι ηλικιωμένοι να πάνε στο νεκροταφείο, και άλλα παραδείγματα. Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει μία περιφερειακή συγκοινωνία, παρότι ο δήμος διαθέτει ένα πούλμαν.

Αν δεν κάνω λάθος, ο δήμος είναι από αυτούς που διαθέτουν και πλεόνασμα, έχει λεφτά…

Έχει λεφτά, είχαμε πλεόνασμα 4 εκατ. ευρώ. Αλλά την ίδια στιγμή, όλες οι υπηρεσίες οι ανταποδοτικές που θα έπρεπε να παρέχονται, δηλαδή παιδικοί σταθμοί, αθλητισμός και λοιπά, οι πολίτες καλούνται να τις πληρώνουν. και το τραγικό στην όλη ιστορία είναι με το νόμο που πέρασε για την κατακράτηση των αποχρηματικών δήμων και των ταμείων, αυτά δεσμεύτηκαν από το υπερταμείο για εγγύηση στους δανειστές. Δηλαδή, οι μεν δημότες πλήρωναν, τα ματωμένα πλεονάσματα τα κεντρικά, αλλά και τα τοπικά εδώ πέρα, αντί να πάνε να βοηθήσουν τους πολίτες και τους δημότες που τα είχαν ανάγκη, τελικά καμαρωτά- καμαρωτά ο δήμαρχος καμάρωνε ότι έχουμε πλεόνασμα και το αποτέλεσμα ήταν να πάνε στο υπερταμείο. Όπως μπήκανε και μία σειρά άλλα πράγματα ως εγγύηση στους δανειστές. Αυτό είναι ένα από τα πολύ σοβαρά πράγματα, όπως επίσης -και για μας είναι πολύ σημαντικά- και αντιταχθήκαμε όλη αυτή την περίοδο στο γεγονός- ότι η δημοτική αρχή θέλει τη γυμναστική ακαδημία να τη δώσει στους ιδιώτες για να γίνει ένα περίπου σαν mall, υποτίθεται να αποκαταστήσει κάποια αθλητικά έργα…

Λείπει ένα mall δίπλα από την Αθήνα…

Υπάρχει του Αγίου Δημητρίου το οποίο έχει καταφέρει να νεκρώσει πολύ σημαντικές αγορές που είχαμε: τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης και Ηλιουπόλεως. Ήταν πολύ σημαντικές αγορές και αυτή τη στιγμή τα μαγαζιά είναι κουφάρια και το θέαμα να περνάς από αυτά τα μαγαζιά και να τα βλέπεις άδεια και ξενοίκιαστα είναι κάτι τραγικό για την περιοχή.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό είναι ότι στη Δάφνη έμενε ο μεγάλος ο ζωγράφος ο Γιώργος Μπουζιάνος, που με παλαιότερη δημοτική αρχή είχαμε πάρει το σπίτι του, επί του Μιχαλόπουλου δηλαδή είχε κατασχεθεί αυτό, επί Σταυριανουδάκη χτίστηκε αυτό το σπίτι και έγινε το κέντρο Μπουζιάνη. Αλλά αυτό το κέντρο Μπουζιάνη, αίτημα δικό μας είναι και το παλεύουμε, να συνδεθεί με τις σχολές καλών τεχνών, έτσι ώστε τα νέα παιδιά να μπορούν να εκθέτουν εκεί πέρα και να μην είναι αγορά του κάθε γκαλερίστα, αλλά να υπάρχει η δυνατότητα μέσα από αυτό να γίνει ένα πολιτιστικό κέντρο, τόσο για τους γνωστούς αλλά και για τους δημότες. Ανεβαίνει το επίπεδο.

Παρ' ότι είναι τοπικό θέμα, πού κολλάει αυτή η ιστορία; Ποιο είναι το πρόβλημα και δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;

Όταν το είχαμε βάλει αυτό στο δημοτικό συμβούλιο, η δημοτική αρχή μας είπε ότι δεν έχουμε προσωπικό ώστε να διασφαλίσουμε τη φύλαξη των έργων. Εγώ νομίζω ότι αυτό είναι ένα πρόσχημα, δεν ισχύει. Δεν μπορεί δηλαδή μια ιδιωτική γκαλερί να μπορεί να φυλάξει ένα έργο και ένα δημόσιο δεν μπορεί να περιφρουρήσει ένα έργο, ή να έχει έναν υπάλληλο και να δημιουργήσει ένα σύστημα ασφάλειας για τα έργα που μπορούν να εκθέσουν οι καλλιτέχνες εκεί; Αυτό είναι το ένα, και το άλλο μεγάλο ζήτημα είναι ότι η Πιρκαλ που είναι ένα τεράστιο μέρος που αυτή τη στιγμή είναι σε μία κατάσταση κατάρρευσης, αυτή πρέπει να αποδοθεί στο δήμο και αυτά τα ιστορικά κτίρια να γίνουν πάρκο ή διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Κάτι ακόμα πολύ σημαντικό ίσως για εμάς που μεγαλώσαμε, ζήσαμε εδώ πέρα στην περιοχή από τα γεννοφάσκια μας, είναι πως η περιοχή αυτή έχει τρεις και τέσσερις πάρα πολύ σημαντικές ιστορικές μνήμες.  Η μία είναι γνωστή σε όλους, το κάστρο του Υμηττού, όπου είναι γνωστό πως υπερασπίστηκαν απέναντι σε 200 ταγματασφαλίτες τρία παιδιά και το πλήρωσαν βέβαια με τη ζωή τους αλλά που στο τέλος είναι ένας χώρος θυσίας και μνήμης. Το άλλο είναι στα σύνορα με τη Νέα Σμύρνη, ο Φάρος, όπου με την εκτέλεση 113 ανθρώπων της περιοχής εδώ, όταν οι Γερμανοί έστησαν μπλόκο και τους συνέλαβαν. Επίσης είναι γνωστό ότι στην Πιρκαλ στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής έγινε ένα πολύ μεγάλο σαμποτάζ στα αεροπλάνα των Γερμανών, με αποτέλεσμα να πέσουν τα αεροπλάνα και να καταστραφούν και αυτό το πλήρωσαν πάλι με εκτελέσεις άνθρωποι που δουλεύουν εκεί. Και εδώ έδρασε και ο γνωστός Ιβάνωφ που ήταν ο μεγαλύτερος σαμποτέρ ενάντια στους Γερμανούς. Αυτές οι ιστορικές μνήμες, πρέπει να αναδειχθούν γιατί πραγματικά η Δάφνη και ο Υμηττός είναι εστίες αντιφασιστικές με πολύ μεγάλη ιστορική σημασία.

Πώς κρίνετε την απλή αναλογική που εφαρμόζεται φέτος, και τι θα κάνετε την δεύτερη Κυριακή και μετά, απέναντι στη δημοτική αρχή που τελικά θα προκύψει;

Η απλή αναλογική ήταν ένα πάγιο αίτημα του αριστερού κινήματος. Ο τρόπος που μπαίνει όμως τώρα στις δημοτικές εκλογές δημιουργεί υποχρεωτικά μία κατάσταση που ο δήμαρχος θα μπορεί να μην ελέγχει καν το δημοτικό συμβούλιο. Εμένα αυτό δεν με πειράζει. Εκείνο όμως που έχει σημασία είναι ότι μέσα από αυτόν τον τρόπο θα γίνουν κάποια κομπρεμί, επειδή έρχονται χρόνια δύσκολα και τα μνημόνια μπορεί να λένε πως τελείωσαν, αλλά τα μνημόνια και οι αγώνες είναι μπροστά μας, κατά το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, τώρα θα είναι «όλοι μαζί υπεύθυνοι». Εμείς δεν θα παίξουμε αυτό το παιχνίδι.