Ερωτηθείς πώς ερμηνεύει την επίθεση εναντίον του ανέφερε: «Επιτρέψτε μου να μην τιμήσω τους δράστες προβαίνοντας σε ερμηνεία της βιαιότητάς τους. Όταν τραυματίζεις κάποιον ηθελημένα χάνεις το δικαίωμα να λαμβάνεται σοβαρά το οποιοδήποτε κίνητρο έχεις – με εξαίρεση, βέβαια, από τον Εισαγγελέα, τους Δικαστές και τους Ενόρκους».

Αναφερόμενος στον ισχυρισμό των δραστών ότι ψήφισε μνημόνιο είπε: «Η συκοφαντία, ότι κατά κάποιον τρόπο υπέγραψα κι εγώ Μνημόνιο, προέκυψε, δυστυχώς, από αντι-Μνημονιακούς χώρους που, για δικούς τους λόγους, ένιωσαν έντονη την ανάγκη να με “τσουβαλιάσουν” με εκείνους που πραγματικά ψήφισαν Μνημόνια. Έτσι, φτάσαμε στην σουρεαλιστική κατάσταση οι Μνημονιακοί να με εχθρεύονται επειδή αρνήθηκα να υπογράψω Μνημόνιο και αρκετοί αντι-Μνημονιακοί να με κατηγορούν επειδή, δήθεν, υπέγραψα Μνημόνιο».

«Προφανώς και είδα ποιος με χτύπησε. Ο κ. Θεοδωρικάκος είναι εκείνος που έπληξε τη Δικαιοσύνη προτρέχοντάς την και, στο πλαίσιο ενός πολιτικού σόου, αναλαμβάνοντας αυτόκλητα τον ρόλο ανακριτή, εισαγγελέα, δικαστή και ενόρκων. Δεν θα τον ακολουθήσω. Απλά, θα παραθέσω δεδομένα: Πρώτον, δύο ώρες πριν καταθέσει ο πρώτος από τους συνεργάτες μου που ήταν αυτόπτες μάρτυρες του τραυματισμού μου, ο κ. Υπουργός είχε ήδη ανακοινώσει ότι γνωρίζει τόσο τους δράστες όσο και τα πολιτικά τους ελατήρια, δεύτερον, τις επόμενες ημέρες επέμενε να φωτογραφίζει ως δράστη του τραυματισμού μου έναν 17χρονο (που πράγματι μπορεί να ήταν συνεργός) πριν κληθώ στον ανακριτή ώστε να μπορέσω, θεσμικά, να περιγράψω τον άνω των 25 ετών άνδρα που με τραυμάτισε και τρίτον, προέβη σε ψευδέστατη δήλωση ότι, δήθεν, εμπόδισα την ανάκριση και συγκαλύπτω τους δράστες για… εκλογικό όφελος. Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη Ευρωπαϊκή χώρα, ίσως με την εξαίρεση της Ουγγαρίας του κ. Ορμπάν, ο κ. Θεοδωρικάκος θα είχε απομακρυνθεί από το αντίστοιχο Υπουργείο το οποίο, σε πονηρές εποχές, έχει καθήκον να κατευνάζει τις εντάσεις στηρίζοντας, κι όχι υποκαθιστώντας, την Δικαιοσύνη», τόνισε, σχολιάζοντας τη χρήση της επίθεσης εναντίον του από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη.

Στο ερώτημα περί του αν συνδέεται η επίθεση με ένα κλίμα αντι-συστημικότητας, υπογράμμισε: «Το ερώτημά σας μου φέρνει κατά νου την συγκινητική προσπάθεια φιλοκυβερνητικών κύκλων που θέλουν να με παρουσιάσουν ως τον αντι-συστημικό πολιτικό που έπεσε θύμα της βίας που γέννησε ο αντι-συστημισμός της νεολαίας τον οποίο πολιτικοί όπως εγώ δήθεν καλλιεργούμε. Σκιτσογράφος έγκριτης εφημερίδας μάλιστα εξέφρασε αυτή την φιλότιμη προσπάθεια προσθέτοντας την φράση “ενδοοικογενειακή βία” πάνω σε σκίτσο του τραυματισμένου προσώπου μου. Κατανοώ τα κίνητρα τους. Στα μάτια και τα πρόσωπα του ακηδεμόνευτου κινήματος των νέων που κατακλύζουν τους δρόμους όλων των πόλεων βλέπουν το τέλος της, έως πρότινος, ηγεμονίας της ιδιωτικομανίας τους, του αφηγήματος της αριστείας τους κλπ. Και πασχίζουν αυτό το κίνημα αγνών παιδιών να το ταυτίσουν με τραμπούκους σαν εκείνον που με τραυμάτισε. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να επιβεβαιώσουν την αγωνία που τους ωθεί σε διαδοχικά λάθη».

«Το παράθυρο συνεργασίας το έκλεισε οριστικά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ»

Τέλος, αναφερόμενος στις επερχόμενες εκλογές και τα σενάρια συνεργασιών, δήλωσε:

«Το παράθυρο συνεργασίας το έκλεισε οριστικά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Πριν ενάμιση χρόνο, το ΜέΡΑ25 πρότεινε σε όλα τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικά – και στον ΣΥΡΙΖΑ – να κάτσουμε προεκλογικά γύρω από ένα τραπέζι να δούμε αν μπορεί να υπάρξει σύγκλιση σε κάποια ζητήματα που, εν δυνάμει, θα γεννούσε ένα συνεκτικό, κοινό, προοδευτικό κυβερνητικό πρόγραμμα. Επιμείναμε σε αυτό, δηλαδή στον προεκλογικό διάλογο, πεπεισμένοι ότι μια τέτοια σύγκλιση, εφόσον είναι εφικτή, απαιτεί κάποιον χρόνο – σίγουρα μακρύτερο από το τριήμερο που ορίζει το Σύνταγμα. Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν «τα λέμε μετά τις εκλογές», δηλαδή όταν πλέον το μόνο που θα προλαβαίνουμε να κάνουμε είναι μια άθλια μοιρασιά υπουργείων. Να γιατί σας λέω ότι το παράθυρο συνεργασίας το έκλεισε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ».