Πριν λίγα χρόνια, όταν ξεκινούσε η πανδημία του κορονοϊού και η μονόδρομη αντιμετώπισή της μέσω του lockdown, η δημοτική αρχή Μπακογιάννη μάζεψε μερικές, λίγες, εκατοντάδες από τους χιλιάδες άστεγους που ξημεροβραδιάζουν στους δρόμους της πόλης, σ’ ένα κτίριο της πλ. Βάθη, το γνωστό ως «Πολυδύναμο Κέντρο Αστέγων». Μακριά, όπως πάντα, από οποιαδήποτε πρόθεση και πολιτική αντιμετώπισης της αστεγίας (την οποία οι πολιτικές που υπηρετεί παράγουν και πολλαπλασιάζουν), το «Πολυδύναμο» δεν ήταν παρά ένα διαχειριστικού χαρακτήρα πυροτέχνημα, εν μέσω της πανδημίας, με δυναμικό «φιλοξενίας» (στην πραγματικότητα, μαντρώματος) έως και 400 ατόμων.
Όλοι και όλες στοιβαγμένοι/ες σε ένα τεράστιο κτίριο, που ένα μέρος του λειτουργούσε ως Υπνωτήριο (μόνο για ύπνο τη νύχτα), ένα άλλο ως «ξενώνας», ένα ακόμα ως κατ΄ όνομα «Κέντρο Ημέρας» κλπ. Σαν ένα καμπ, όπως αυτά στα οποία κλείνουν τους πρόσφυγες, με μόνη διαφορά ότι στεγάζεται, αντί σε μια απόμακρη και υπαίθρια έκταση, σ΄ ένα γιγαντιαίο κτίριο στο κέντρο της πόλης. Με προσωπικό όλων των ειδικοτήτων περί τα 50 άτομα (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλεύτριες, διοικητικοί κλπ), όλοι και όλες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Προσωπικό ελάχιστο συγκριτικά με τις ανάγκες που καλούνταν να αντιμετωπίσει. Γι΄ αυτό και επικράτησε να γίνονται δεκτά στη δομή μόνο «αυτοεξυπηρετούμενα άτομα». Κάποιοι με πιο πολύπλοκες ανάγκες, αυτοί που θα χρειάζονταν μια πιο ολοκληρωμένη φροντίδα (άστεγοι με συμπτώματα άνοιας, με προβλήματα ψυχικής υγείας, με ποικίλων ειδών ιδιαιτερότητες), είναι αυτοί ακριβώς που δεν επιλέγονται – οι πιο αποκλεισμένοι μεταξύ των αποκλεισμένων. Ηταν επόμενο ότι τα όποια προβλήματα εμφανίστηκαν στη συνέχεια, είχαν τη ρίζα τους στην ίδια τη σύσταση και λειτουργία αυτής της γιγαντοδομής. Αυτά τα προβλήματα τα διαπιστώσαμε με επίσκεψη που κάναμε πριν λίγες μέρες, μέλη της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αθήνα (που συμμετέχει στην Ανατρεπτική Συμμαχία), στο «Πολυδύναμο».
Είναι τουλάχιστον τέσσερις μήνες τώρα που το λεγόμενο Υπνωτήριο γέμισε κοριούς, αλλά είναι, επίσης, και τόση η αδυναμία της δημοτικής αρχής να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, που ως η μόνη λύση που βρέθηκε, είναι η (παρατεινόμενη) εκκένωση του Υπνωτήριου με τη μεταφορά των ατόμων εκεί στο κομμάτι του κτιρίου που αποκαλείται «ξενώνας». Όπου, φυσικά, εκτός από τον διπλασιασμό των κρεβατιών στα δωμάτια του «ξενώνα» και τον περαιτέρω συνωστισμό που δημιουργήθηκε, είχαμε και τη μεταφορά των κοριών παντού. Να θυμηθούμε ότι η Νέα Δημοκρατία «το έχει πολύ» με τους κοριούς, τους παράγει και κυριολεκτικά και μεταφορικά, ως γενική πολιτική της και τους χρησιμοποιεί καταλλήλως. Ήταν, πχ, με αφορμή τους κοριούς που ο Διοικητής του «Ευαγγελισμού» έκλεισε, αρχικά «για λίγο», τον ψυχιατρικό ξενώνα του νοσοκομείου στην πλ. Βάθη για να γίνει η απεντόμωση, που κρατάει δυο χρόνια τώρα – ο ξενώνας, δηλαδή, έκλεισε οριστικά.
Οι κοριοί δεν είναι παρά η μια μόνο πλευρά του τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο «Πολυδύναμο» της πλ. Βάθη. Με περίπου 200 άτομα αυτή την περίοδο να στοιβάζονται μέσα σε υπερσυνωστισμένους χώρους, το προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, από 50 αρχικά, είναι τώρα λιγότερο από 30 άτομα, με αρκετά από αυτά να έχουν επικρεμάμενη την απόλυσή τους και να έχουν καταφύγει στα δικαστήρια για την παράταση/ανανέωση της σύμβασης τους. Η δραματική υποστελέχωση έχει συνέπειες στην αδυναμία αντιμετώπισης συχνά σοβαρών προβλημάτων υγείας των διαμενόντων στη δομή με αποτέλεσμα να αναφέρονται θάνατοι ανθρώπων που δεν έγινε δυνατή η έγκαιρη αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας που είχαν, με την εκτέλεση των αναγκαίων ιατρικών εξετάσεων κλπ.
Η κατάσταση στο «Πολυδύναμο» της πλ. Βάθη αντιπροσωπεύει την ανυπαρξία της όποιας κοινωνικής πολιτικής από την δημοτική αρχή Μπακογιάννη, όχι μόνο για τους χιλιάδες άστεγους και τους τοξικοεξαρτημένους που είναι, τελείως αβοήθητοι, πεταγμένοι στους δρόμους, αλλά και για αυτούς, τους πολύ περισσότερους, που ζουν κάτω από «στέγη» που, όμως, δεν είναι σπίτι, δεν είναι κατοικία, χωρίς νερό, ηλεκτρικό, θέρμανση ή δροσιά, συχνά με επικρεμάμενο τον πλειστηριασμό και την έξωση. Με μόνη βοήθεια από το Δήμο, μια τσάντα μια φορά το μήνα με λίγο ρύζι, φακές, μακαρόνια και λίγα ακόμα. Με λειτουργία των υπηρεσιών βάσει «πρωτοκόλλου», στις προδιαγραφές του οποίου όσων οι ανάγκες δεν χωράνε, δηλαδή των συντριπτικά περισσότερων, απορρίπτονται. Κοινωνικές υπηρεσίες και δημοτικά ιατρεία με ελάχιστο προσωπικό, πάντα με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και συχνά στη βάση κοινοτικών χρηματοδοτήσεων, επίσης ορισμένου χρόνου, που όταν αυτές τερματιστούν, παύουν να υπάρχουν.
Οι μόνες προσλήψεις που κάνει ο Δήμος είναι για τη δημοτική αστυνομία, εκατοντάδες, αλλά ούτε μια για κοινωνικές υπηρεσίες. Και η μόνη απάντηση στους άστεγους και στους τοξικοεξαρτημένους, όλους αυτούς που το κυρίαρχο κοινωνικό σύστημα και οι πολιτικές που ασκεί η οικογένεια που κυβερνάει παράγουν ως «κοινωνικά σκουπίδια», είναι οι αστυνομικές σκούπες, είναι η περισσότερη αστυνόμευση, που διαρκώς ζητάει ο Μπακογιάννης από την κυβέρνηση του θείου. Για την απρόσκοπτη προώθηση των ποικίλων
κερδοσκοπικών συμφερόντων που αυτή η δημοτική αρχή υπάρχει για να εξυπηρετεί ως ο εντεταλμένος πολιτικός τους εκπρόσωπος. Στις επικείμενες δημοτικές εκλογές η Ανατρεπτική Συμμαχία είναι η μόνη που μπορεί να ανοίξει δρόμους χειραφετητικούς, ενάντια και πέρα από αυτή την κατάσταση.