*γράφει η Μαρία Παρέντη
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, μόλις άλλαζε η μέρα, 18 Σεπτεμβρίου του 2013 στο Κερατσίνι ο χρόνος σταματά για την οικογένεια Φύσσα. Ένα τάγμα εφόδου με ρόπαλα, σιδηρογροθιές και μαχαίρια, ένα αυτοκίνητο που μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα, ένα μαχαίρι σε ένα χέρι… στο νούμερο 60 της Παναγή Τσαλδάρη, θα σταματήσει την καρδιά του Παύλου Φύσσα.
Η είδηση, μέχρι να κυκλοφορήσει, τους περισσότερους μάς βρίσκει να κοιμόμαστε. Κλήσεις στο κινητό και μηνύματα στο διαδίκτυο. Στην αρχή δεν είναι σίγουρος κανείς, ότι ο δολοφόνος ολοκλήρωσε τον σκοπό του.
Εκείνο το βράδυ, ο Παύλος στάθηκε όπως όλοι όσοι τον γνώριζαν περίμεναν να σταθεί. Κατάλαβε τον κίνδυνο πολύ πριν γίνει αντιληπτός από τους γύρω, τούς απομάκρυνε για να τους προστατεύσει. Δεν έτρεξε, δεν έφυγε. Λίγο πριν ο Γιώργος Ρουπακιάς, μέλος του πενταμελούς συντονιστικού οργάνου της τοπικής της Νίκαιας, καρφώσει τρεις φορές το μαχαίρι του στην καρδιά του, εκείνος φωνάζει ‘’Τι θα γίνει θα μας σκοτώσετε τώρα’’; Γύρω του, δεκάδες ροπαλοφόροι ζητούν αίμα, λίγο πιο ‘κει τέσσερις ΔΕΛΤΑΔΕΣ κάνουν πως δεν ακούν και δε βλέπουν. (Ευθύνες δεν θα τους αποδοθούν ποτέ, παρά τις προσπάθειες της οικογένειας Φύσσα). Υποδεικνύει ο ίδιος το δολοφόνο του στους αστυνομικούς, που εδέησαν να φτάσουν στο σημείο. Είναι πια αργά.. Τέσσερα λεπτά στέκει όρθιος ενώ έχει μαχαιρωθεί, τέσσερα ολόκληρα λεπτά. Στον ίδιο αποκλειστικά, οφείλουμε την αποκάλυψη του φυσικού αυτουργού της δολοφονίας του.
Οι δολοφόνοι του Παύλου ήταν εκπαιδευμένοι, θεωρούσαν πως η πράξη τους όπως και άλλες ανάλογες πράξεις τους στο παρελθόν. θα απολαύσει την αντίστοιχη προστασία από τις αρχές. Εντολείς τους οι Πατέλης και Καζαντζόγλου, υπό την καθοδήγηση του Λαγού. Φυσικά τα πάντα διατάσσονται και από τον “Αρχηγό” της οργάνωσης, Νίκο Μιχαλολιάκο.
Το χτύπημα οργανώθηκε και πραγματώθηκε σε 15 μόλις λεπτά ως δείχνουν τα μηνύματα και οι κλήσεις στα κινητά των δραστών, όπως ακριβώς όλα τα φασιστικά χτυπήματα, γρήγορα, ξαφνικά, πολλοί μαζί και πάντα οπλισμένοι που εκτελούν εντολές άνωθεν.
Ο Γιώργος Ρουπακιάς θα συλληφθεί στις 20 Σεπτεμβρίου του 2013 με ένταλμα της 6ης ανακρίτριας Πειραιά, ενώπιον της οποίας απολογήθηκε για τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα τη νύχτα της 18ης Σεπτεμβρίου 2013, στο Κερατσίνι. Σε βάρος του κατηγορούμενου θα εκδοθεί και δεύτερο ένταλμα προσωρινής κράτησης για την κατηγορία της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση. Κι έτσι θα ανοίξει το κουβάρι της ποινικής δίωξης της Χρυσής Αυγής.
Οι δικαστικές και διωκτικές αρχές της χώρας άργησαν να εξαρθρώσουν το φασιστικό μόρφωμα του οποίου τη δράση γνώριζαν πολύ καλά. Το γιατί το γνωρίζουμε πολύ καλά κι εμείς, όπως και την πολιτική σκοπιμότητα της έναρξης των ποινικών διώξεων. Από τη στιγμή που ξεκινά η δίωξη, της οποίας αφορμή καθίσταται δυστυχώς η δολοφονία του Παύλου, ξεκινά το επόμενο φιάσκο από άποψη χρόνου, ο οποίος αντί να μετρά εις βάρος των ενόχων μετρά εις βάρος των θυμάτων και των οικογενειών τους.
Η δίκη της Χρυσής Αυγής ξεκινά στις 20 Απριλίου του 2015. Η άστοχη – ή μήπως στοχευμένη – επιλογή της αίθουσας των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού για τη διεξαγωγή της και η απόρριψη πλήθους αιτημάτων που απηύθυνε τότε η πρόεδρος του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων κυρία Μαρία Λεπενιώτη (αλλαγή αίθουσας, αποκλειστική απασχόληση έδρας στην επίμαχη υπόθεση, κλπ), ήταν λίγες μόνο από τις αιτίες που υπονόμευσαν την ταχύτητα της διαδικασίας.
Τώρα 5,5 χρόνια μετά από την έναρξη της δίκης και εφτά χωρίς τον Παύλο, περιμένουμε την ανακοίνωση της απόφασης. Αυτά τα χρόνια για εμάς πέρασαν εύκολα ή δύσκολα, με αγώνες και αγωνίες. Κλάψαμε, γελάσαμε, ερωτευτήκαμε, απογοητευτήκαμε, ελπίσαμε, κάναμε παιδιά, είχαμε την πολυτέλεια της ζωής, την αισιοδοξία που αντλεί κανείς μέσα από το κίνημα. Για κάποιους όμως, ο χρόνος σταμάτησε εκείνη τη νύχτα.
Η Μάγδα Φύσσα, ο Παναγιώτης Φύσσας, η Ειρήνη Φύσσα, οι θείοι του Παύλου και οι φίλοι του, περιμένουν τόσα χρόνια μια- ας μας επιτραπεί να την ονομάσουμε- δικαίωση. Η μητέρα του Παύλου, που σήκωσε στις πλάτες της όλο το αντιφασιστικό κύμα που γεννήθηκε μετά την δολοφονία του αγαπημένου της παιδιού, ήταν πάντα παρούσα στη διάρκεια της διαδικασίας. Άνοιξε τα χέρια της και μας αγκάλιασε όλους.
Ο Παύλος είχε εμπνεύσει εν ζωή μόνος του, τόσους αντιφασίστες, όσους φασίστες δεν μπορούσαν αυτοί να διανοηθούν ότι θα προσεγγίσουν όλοι μαζί . Αυτό που δεν περίμεναν όμως ήταν ότι ο Φύσσας και νεκρός, θα ”οργάνωνε” αντιφασίστες.
Θα παλεύουμε πάντα μέχρι να τσακίσουμε το φασισμό, μέχρι να τσακίσουμε για την ακρίβεια το σύστημα που φροντίζει να τον ανασταίνει κάθε τόσο. Θα παλεύουμε στο δρόμο, αλλά και με το νόμο, για τον Παύλο, για αυτούς που ο χρόνος σταμάτησε την μέρα που έπαψε να χτυπά η καρδιά του!
Δεν είναι αθώοι, οι ναζί στη φυλακή!
7 Οκτωβρίου και ώρα 11 στο Εφετείο Αθηνών
*αναδημοσίευση από την Κατιούσα, με την άδεια του ιστότοπου