του Δημήτρη Τσίρκα
Το Μακεδονικό ήταν εξαρχής μια κατασκευασμένη ιστορία συγκεκριμένων πολιτικών και μιντιακών κύκλων που το άνοιγαν και το έκλειναν, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Αυτό έκαναν και πριν δύο χρόνια με αφορμή τις Πρέσπες, όταν μυρίστηκαν πολιτικό κέρδος.
Υιοθέτησαν τον λόγο και τα καλέσματα περιθωριακών ακροδεξιών ομάδων, τους έδωσαν δημόσιο βήμα μέσα από τα κανάλια και τις εφημερίδες τους, μεγέθυναν τις κραυγές τους και πολλαπλασίασαν το ακροατήριό τους.
Δηλητηρίασαν τη δημόσια σφαίρα με fake news και καταστροφολογία, για να δημιουργήσουν ένα πρόσκαιρο κύμα «εθνικής αγανάκτησης», ως δήθεν, αυθόρμητη αντίδραση της κοινωνίας την οποία και αφουγκράζονται.
Λειτούργησαν ως κράχτες για τα κωμικοτραγικά συλλαλητήρια και μετά φωτογραφίζονταν όλο καμάρι δίπλα στους χρυσαυγίτες και τους εθνοψεκασμένους.
Μόλις το εθνικό ντοπάρισμα επιτέλεσε τον ρόλο του, έκλεισαν απότομα τις πολιτικές, επικοινωνιακές και οικονομικές στρόφιγγες που το γέννησαν και πήγαν για άλλα. Όσο μετεωρικά γιγαντώθηκε το Μακεδονικό, τόσο γρήγορα εξαφανίστηκε. Σαν το pokemon go.
Μην πανηγυρίζετε λοιπόν για την κωλοτούμπα του Μητσοτάκη, του Άδωνι και του Σαμαρά. Δεν θα τους κοστίσει το παραμικρό, ούτε πρόκειται να εκτεθούν στα μάτια κανενός.
Αυτοί τώρα πίνουν χαλαρά το ποτάκι τους συγχαίροντας ο ένας τον άλλον που κατάφεραν για μία ακόμη φορά να τους πιάσουν όλους κορόιδα. Γιατί έτσι, γιατί μπορούν. Ποιος θα τους σταματήσει;