του Γιάννη Ραχιώτη*
Ο ετήσιος εορτασμός της «Ημέρας της Ιερουσαλήμ», την τελευταία Παρασκευή του Ραμαζανιού, μια πρωτοβουλία του Ιράν ήδη από τον πρώτο χρόνο της επανάστασης, διανύει πλέον την 5η δεκαετία του, και εξακολουθεί να κινητοποιεί εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως στη δυτική Ασία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Αποδεικνύει ότι ο αγώνας για ελεύθερη Παλαιστίνη δεν έσβησε και δεν θα σβήσει. Δεν τον έσβησε η αποικιοκρατία ούτε η δυτική νεοαποικιοκρατία, αυτή που έστησε το Ισραήλ σαν προκεχωρημένο φυλάκιο της, σαν μια γιγάντια στρατιωτική βάση στο σταυροδρόμι της Μεσογείου με δύο Ηπείρους.
Μπορεί οι σιωνιστές να συνεχίζουν αδιάκοπα της σφαγή στην Παλαιστίνη. Να βομβαρδίζουν στη Γάζα. Να σκοτώνουν στην Ιερουσαλήμ. Με αμερικανικά όπλα, με κεφάλαια και επικοινωνιακή υποστήριξη απ’ όλη τη Δύση. Να βομβαρδίζουν ασταμάτητα τη μαρτυρική Συρία, να επαναλαμβάνουν τους βομβαρδισμούς στο Λίβανο. Μπορεί χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ να κατέχουν σήμερα το 1/3 του Συριακού εδάφους και να εντείνουν την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Υεμένη.
Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες υποστηρίζουν δουλικά τις αμερικανικές πολιτικές. Δυστυχώς και η Ελλάδα ακολουθεί πειθήνια, στέλνοντας στρατό και όπλα στα πολεμικά μέτωπα της Δύσης από το Σαχέλ μέχρι τη Σαουδική Αραβία και την Ουκρανία, πλημμυρίζοντας το έδαφός της με αμερικανικές βάσεις πολέμου. Παραχωρήσαμε αεροπορική βάση ακόμη και στο Ισραήλ με το πρόσχημα της εκπαίδευσης . Η Ελλάδα θα χάσει πολλά από την πολιτική της υποτέλειας, όπως ακριβώς έγινε και στο παρελθόν. Αν δεν ακολουθήσει πολιτική ανεξαρτησίας από ΝΑΤΟ-ΕΕ το θλιβερό αποτέλεσμα είναι βέβαιο.
Ομως, όσες σφαγές και να κάνουν οι Δυτικοί δεν μπορούν πλέον να νικήσουν. Οι καλές εποχές για αυτούς έχουν περάσει. Παντού συναντούν αποτελεσματική αντίσταση. Η αντίσταση είναι η αυτό που χαρακτηρίζει την εποχή μας . Δεν μπόρεσαν να κατακτήσουν ολοκληρωτικά την πάμφτωχη και εξαντλημένη Υεμένη, να κρατήσουν κατακτημένο το Λίβανο, να καταλάβουν ολόκληρη τη Συρία. Δεν μπόρεσαν να επιβάλουν την PAX AMERICANA ούτε όταν ήταν στο απόγειο της ισχύος τους, τη δεκαετία του ’90 . Τώρα εφαρμόζουν την τακτική του ελεγχόμενου χάους: Επειδή δεν μπορούν να κυριαρχήσουν, προσπαθούν να διαλύσουν όλα τα ανεξάρτητα κράτη, με ατέλειωτες συγκρούσεις, ακόμη και με τη χρήση μη κρατικών παραγόντων όπως το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) και διάφορες άλλες μιλίτσιες.
Πάνω απ’ όλα δεν μπόρεσαν να καταστρέψουν το Ιράν. Επί 43 χρόνια το προσπάθησαν . Όμως σήμερα το Ιράν είναι ισχυρότερο από ποτέ. Μετά την ένταξη στον Οργανισμό της Σαγκάης, την 25ετούς διάρκειας οικονομική συμφωνία με την Κίνα και την αντίστοιχη με τη Ρωσία που ετοιμάζεται, η οικονομία του έχει τις καλύτερες δυνατές προοπτικές. Προσπάθησαν να πετύχουν την καταστροφή του στρατιωτικά, με εμπάργκο, με δυσφήμιση. Ακόμη και με τον πιο άνανδρο τρόπο, της δολοφονίας στρατιωτικών ηγετών και επιστημόνων. Δεν τα κατάφεραν. Όμως πρέπει να σημειώσουμε ότι κανείς μέχρι σήμερα δεν διανοήθηκε να διαπράξει εγκλήματα ανάλογα με αυτά που διαπράττουν οι αμερικανοϊσραηλινοί εναντίον του Ιράν, να δολοφονούν επιστήμονες, να σκοτώνουν ηγέτες την ώρα που βρίσκονται σε επίσημη επίσκεψη στο εξωτερικό και μάλιστα να επιχαίρουν δημόσια για τα εγκλήματά τους. Η αλαζονεία τους φτάνει στο σημείο να αξιώνουν από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ,που έχουν μετατρέψει σε άβουλα υποχείριά τους, να επικροτούν δημόσια τα εγκλήματά τους. Να μην ξεχάσουμε ότι ο «δικός μας» Μητσοτάκης επικρότησε δημόσια τη δολοφονία του στρατηγού Σολεϊμανί.
Η επίσημη ρητορική της Δύσης θεωρητικά είναι ενάντια στην ακροδεξιά, ενάντια στο ναζισμό. Όμως είναι αυτοί, οι αυτοαποκαλούμενοι νεοφιλελεύθεροι, δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες, ή πράσινοι, με μια κουβέντα οι διοικούσες ελίτ του δυτικού κόσμου, που κάνουν τα εγκλήματα στη Μέση Ανατολή. Εγκλήματα που δεν έχουν ανάλογό τους στη νεότερη ιστορία, ούτε ακόμη και στη ναζιστική περίοδο. Στοχευμένες δολοφονίες επιστημόνων δεν έκαναν ούτε οι ναζί. Αυτοί που διαπράττουν εγκλήματα στη Μέση Ανατολή είναι οι ίδιοι που κομμάτιασαν τα Βαλκάνια και την ανατολική Ευρώπη με τον τρόπο που το είχαν κάνει και οι Ναζί, είναι οι ίδιοι που επί οκτώ χρόνια τώρα εξοπλίζουν και εκπαιδεύουν ναζιστικά τάγματα στην Ουκρανία ενώ με περισσή υποκρισία παριστάνουν ότι ανησυχούν για την άνοδο της ακροδεξιάς και την αναβίωση του ναζισμού.
Οι ίδιοι τολμούν να μιλούν για εγκλήματα πολέμου της Ρωσίας. Να χαρακτηρίζουν εγκληματία πολέμου το Ρώσο πρόεδρο. Για μια ακόμη φορά σκηνοθετούν, για τον έλεγχο της κοινής γνώμης στη Δύση, μια αντεστραμμένη πραγματικότητα.
Όμως πέρα από την προπαγάνδα, πέρα από τις πανάκριβες, επιστημονικά σχεδιασμένες επικοινωνιακές επιχειρήσεις, υπάρχει και η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι κάτι αλλάζει στην ανατολική Ευρώπη. Η αντίσταση στον ιμπεριαλισμό δεν περιορίζεται πια μόνο στην Ασία. Επεκτάθηκε σε ευρωπαϊκό έδαφος. Κάποιοι αντιστέκονται πλέον στην επέκταση του ΝΑΤΟ , στην στρατιωτική απειλή, στα πραξικοπήματα , στη σφαγή αμάχων που γινόταν επί οκτώ χρόνια τώρα στην Ουκρανία, στις κυρώσεις… Είναι η πρώτη φορά μετά το 1990 που η προσπάθεια του ΝΑΤΟ να διαλύσει και να καταπιεί ολόκληρη την Ευρώπη συναντάει αντίσταση.
Είμαστε ακόμη στην αρχή. Τίποτα δεν είναι βέβαιο. Ότι και να γίνει θα στοιχίσει πολύ αίμα, πολλές θυσίες, όπως γίνεται εδώ και χρόνια στη Μέση Ανατολή. Όμως οι λαοί της Παλαιστίνης, του Ιράν, του Λιβάνου, και άλλοι, μας δίδαξαν ότι η αντίσταση είναι μονόδρομος.
Τώρα ο σπόρος της αντίστασης φαίνεται να φυτρώνει και στην Ευρώπη.
Σήμερα ισχυρότερα κράτη μπαίνουν στο μέτωπο της αντίστασης ενάντια στην παγκόσμια δικτατορία που θέλουν να επιβάλλουν οι ΗΠΑ. Οι δυτικές δυνάμεις μπορούν ακόμη να μας καταστρέψουν , να καταστρέψουν την αντίσταση των λαών. Όμως τώρα το κόστος έχει ανέβει: Το τίμημα συμπεριλαμβάνει και τη δική τους καταστροφή.
Οι λαοί είναι πλέον αποφασισμένοι . Αυτό το καταλαβαίνουν όλοι. Παρά τους κινδύνους και τις θυσίες, μπορούμε πλέον να κοιτάμε το μέλλον με αισιοδοξία.
*Ο Γιάννης Ραχιώτης είναι δικηγόρος, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Δημοκρατικών Δικηγόρων