Περαιτέρω, γίνεται η συνήθης επίκληση στην αναγκαιότητα των ζωολογικών κήπων. Δηλαδή η δουλειά επιστημόνων και διανοητών όπως ο Τζον Μπέρτζερ, ο Μαρκ Μπέκοφ και η Λόρι Μαρίνο που απορρίπτουν εμπεριστατωμένα το αξίωμα των ζωολογικών κήπων περί ευαισθητοποίησης και επιμόρφωσης των επισκεπτών τους είναι αντιεπιστημονική και εκείνοι είναι εμπαθείς, ενώ οι δημοσιεύσεις που εξυπηρετούν την κερδοσκοπία αυτών των επιχειρήσεων είναι έγκυρες. Εξίσου εμπαθής είναι και η κοινή λογική που βρίσκει προβληματικό το επιχείρημα της διατήρησης των ειδών, αν αναλογιστεί κανείς ότι από τα 10.000+ (σύμφωνα με την IUCN) απειλούμενα είδη ζώων του πλανήτη στους ζωολογικούς κήπους μπορεί να βρει μόνο μερικές δεκάδες από τα εντυπωσιακότερα εξ αυτών. Είναι μια άποψη και αυτή και είναι διαθέσιμη στην κρίση του καθενός. Πέραν αυτού όμως πρέπει να υπογραμμιστεί ότι ακόμα και αν ήταν αληθή τα συγκεκριμένα επιχειρήματα, η αναγκαιότητα των ζωολογικών κήπων τίθεται σε δύο άξονες –δημιουργία περιβαλλοντικής συνείδησης και διάσωση των υπό εξαφάνιση ειδών– οι οποίοι δεν αφορούν καθαυτά τα έγκλειστα ζώα. Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, υπάρχει μια σαφής εργαλειοποίηση των συγκεκριμένων ατόμων των ζώων για λόγους ωφελιμιστικούς.
Επιπλέον, δεν υπήρξε κανένα σχόλιο για τη μεθοδολογία που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων (EAZA) για τη «διάσωση» των υπό εξαφάνιση άγριων ειδών, η οποία σκοτώνει μερικές χιλιάδες υγιή ζώα κάθε χρόνο λόγω «κακού» γονιδιώματος – μια μεθοδολογία που διακριτικά μεν, σαφώς δε, τη χαρακτήρισα ναζιστική. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα αυτής της μεθοδολογίας είναι η δολοφονία του Μάριου στις αρχές του 2014, της υγιέστατης δίχρονης καμηλοπάρδαλης που ζούσε έγκλειστη στον ζωολογικό κήπο της Κοπεγχάγης και του οποίου η εκτέλεση –μπροστά στα μάτια μικρών παιδιών– προκάλεσε αντιδράσεις παγκοσμίως. Φυσικά, ο εν λόγω ζωολογικός κήπος υπάγεται στην ΕΑΖΑ. Αυτή είναι η ΕΑΖΑ που το Αττικό Πάρκο δεν χάνει ευκαιρία να περηφανευτεί πως είναι μέλος της και αυτές είναι οι αρχές της.
Όσον αφορά τα “fake news” που διαδίδω και την «ξεκάθαρα φτηνή προσπάθεια εντυπωσιασμού» που κάνω σχετικά με τα δελφίνια που πιάνονται σε άγρια κατάσταση και καταλήγουν σε επιχειρήσεις όπως το Αττικό Πάρκο: Αφενός, αναφέρθηκα γενικά σε επιχειρήσεις όπως το Αττικό Πάρκο (εννοώντας προφανώς τα διάφορα δελφινάρια ανά τον κόσμο) και όχι στο Αττικό Πάρκο συγκεκριμένα. Εάν κάποιος γνωρίζει πού καταλήγουν τα μωρά δελφίνια που αιχμαλωτίζονται στο Ταϊτζί αν όχι σε δελφινάρια για να κάνουν κωλοτούμπες, θα χαρώ πολύ να με ενημερώσει και εμένα, ωστόσο η Παγκόσμια Ένωση Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων (WAZA) απαγόρευσε την αγορά δελφινιών που έχουν πιαστεί στο Ταϊτζί μόλις το 2015. Αφετέρου, ο κ. Λεσουέρ «ξεχνάει» να αναφέρει ότι στις πισίνες του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου Α.Ε. σχετικά πρόσφατα πέθανε ο Delfi (αιχμαλωτισμένος στον κόλπο του Μεξικού, όπως και η Veera), ενώ για κάποιο διάστημα σε αυτές τις πισίνες βρέθηκε και ο Argas (ο οποίος αιχμαλωτίστηκε στη Μαύρη Θάλασσα και το 2013 επέστρεψε στη Λιθουανία, απ’ όπου είχε έρθει παράτυπα). Η Veera σήμερα ζει στις πισίνες του Αττικού Πάρκου με την πρόφαση ότι δεν υπήρχε άλλος διαθέσιμος χώρος γι’ αυτή, αφήνοντας να εννοηθεί ότι της έκαναν χάρη που τη δέχτηκαν και λέγοντας ότι από το 2016 ψάχνουν άλλο δελφινάριο για να τη δεχτεί (η ανάγκη απομάκρυνσης του ζώου κρίνεται άμεση, δεδομένου ότι πρόκειται για το μόνο θηλυκό ανάμεσα σε πολλά αρσενικά). Δύο χρόνια είναι μάλλον πολύς καιρός για μια τέτοια αναζήτηση, πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κάποιος τις αναφορές που θέλουν τον διευθυντή του δελφιναρίου της Λιθουανίας –το οποίο έκλεισε και έστειλε τη Veera και άλλα τρία δελφίνια στο Αττικό Πάρκο– να έχει αγνοήσει προτάσεις που θα μπορούσαν σε δεύτερο χρόνο να οδηγήσουν τα δελφίνια σε φυσικότερο περιβάλλον.
Τέλος, σχετικά με τις δικαστικές δικαιώσεις κ.λπ: Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο Α.Ε. πράγματι, όπως αναφέρεται, έχει αθωωθεί δύο φορές για παράβαση του νόμου 4039/12 περί παραστάσεων. Αυτό που δεν αναφέρεται όμως είναι ότι οι δίκες διεξήχθησαν ελλείψει παράστασης πολιτικής αγωγής, δεδομένου ότι ο τότε νόμος δεν παρείχε τη δυνατότητα. Δεν αναφέρεται επίσης ότι –σε μια ακόμα μεγάλη στιγμή της ελληνικής δικαιοσύνης– ο δικαστής βάσισε την ετυμηγορία του αποκλειστικά και μόνο σε μια απάντηση του τότε αν. υπουργού Ευ. Αποστόλου σε ερώτηση που του ετέθη στη Βουλή (για να το λέει ο υπουργός έτσι θα ’ναι) και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος σε λιγότερο από μισή ώρα. Επιπλέον, ως συνήθως δεν υπάρχει καμία αναφορά στις πολεοδομικές παραβάσεις του Αττικού Πάρκου κατά τη δημιουργία του δελφιναρίου, για τις οποίες του επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 1,5 εκ. ευρώ. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στις δύο συστάσεις που του έγιναν το 2010 από τη Διεύθυνση Δασών για παύση της λειτουργίας του δελφιναρίου και τις οποίες αγνόησε. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο ότι τον Οκτώβριο του 2010 κατά τη μεταφορά 7 δελφινιών από τη Λιθουανία στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο Α.Ε. διαπιστώθηκε παράνομη διακίνηση και μη έγκυρα πιστοποιητικά, γεγονός που οδήγησε σε εντολή κατάσχεσης των δελφινιών, η οποία δεν εκτελέστηκε λόγω έλλειψης υποδομών φιλοξενίας (και η οποία άρθηκε μετέπειτα για να επιστραφούν τα ζώα στη χώρα προέλευσής τους). Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο ότι εκείνη την εποχή η εταιρεία συνέχισε τις παραστάσεις με τα υπό κατάσχεση δελφίνια. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο ότι το 2011 η εταιρεία συνέχισε τις παραστάσεις παρά την προσωρινή τους απαγόρευση λόγω ασφαλιστικών μέτρων. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο ότι το 2013 το κυλικείο του ζωολογικού κήπου έκλεισε επειδή λειτουργούσε χωρίς άδεια. Από ό,τι φαίνεται ο σεβασμός της εταιρείας στην αστική δικαιοσύνη, την οποία αρέσκεται να επικαλείται προς δικαίωσή της, είναι πολύ επιλεκτικός. Δεν υπάρχει, επίσης, καμία αναφορά στο γεγονός ότι τον Νοέμβριο του 2017 οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος διεξήγαγαν αυτοψία στις εγκαταστάσεις του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου Α.Ε., διαπίστωσαν ότι στον χώρο διεξάγονται παραστάσεις και διαβίβασαν την υπόθεση στην Εισαγγελία – οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος βεβαίωσαν πρόστιμο στην εταιρεία, το οποίο ο αν. υπουργός Γιάννης Τσιρώνης εδώ και 10 μήνες δεν έχει βρει χρόνο να το επικυρώσει (αν και πρόσφατα βρήκε χρόνο να παρευρεθεί σε διημερίδα που διοργάνωσε το Αττικό Πάρκο). Δεν υπάρχει καμία αναφορά, τέλος, στο ότι εναντίον του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου Α.Ε. εκκρεμεί πρόσφατη μήνυση για εγκληματική συμπεριφορά από τον Γερμανικό Οργανισμό Προστασίας των Ζώων ProWal, ο οποίος αποκάλεσε ευθέως το σόου των δελφινιών «σιχαμένη και απεχθή παράσταση που δεν στοχεύει σε επιμόρφωση αλλά στο κέρδος των ιδιοκτητών». Σημειωτέον, ο νόμος από πέρσι παρέχει στους φιλοζωικούς φορείς τη δυνατότητα παράστασης πολιτικής αγωγής σε περιπτώσεις που αφορούν σε εγκλήματα σχετικά με την προστασία των ζώων, είμαστε λοιπόν εις αναμονή του νέου επεισοδίου.
Τα τελευταία χρόνια με τον έναν ή τον άλλον τρόπο απέναντι από τις παραστάσεις του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου έχουν σταθεί οργανώσεις όπως η Whales and Dolphins Conservation Society (η οποία μετέχει στο Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών), η Oceanic Preservation Society, η Réseau Cétacés, το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών Πέλαγος, η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία, ο Αρκτούρος, η Αλκυόνη, το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Αγρίων ζώων, η Δράση για την Άγρια Ζωή, το Φιλοζωικό Σωματείο Άργος και προσωπικότητες όπως ο πρώην εκπαιδευτής δελφινιών Ρικ Ο´ Μπάρι και ο σκηνοθέτης Λούι Ψυχογιός. Ή όλοι οι παραπάνω ζήλεψαν τη δόξα της Αττικό Ζωολογικό Πάρκο Α.Ε. ή κάτι αθέμιτο συμβαίνει.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ
Jean Jacques Lesueur
Founder & CEO
Αττικό Πάρκο