Για τον Αγώνα των Μαπούτσε ενάντια στις κατοχικές δυνάμεις Χιλής και Αργεντινής

Μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες και αποτυχίες της αποστολής μας στη Χιλή ήταν η επαφή με αγωνιστές και αγωνίστριες των Μαπούτσε, του γενναίου και ηρωικού ιθαγενικού λαού που αιώνες τώρα αντιστέκεται στην αποικιοκρατία. Ακόμη και οι Μαπούτσε που μετέχουν στην συνταγματική συνέλευση ήταν φιλύποπτοι και δύσκολοι απέναντί μας. Εκπρόσωποι άλλων ιθαγενικών λαών μας μίλησαν, αλλά όχι οι Μαπούτσε. Και δικαιολογημένα. Έχουν πάρα πολλούς λόγους να μην εμπιστεύονται κανέναν, ειδικά καθώς συνεχίζουν τον ένοπλο αγώνα τους. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που μας είπε ο σύντροφος Ντ. από το ελεύθερο ραδιόφωνο του Τεμούκο, που μας ενημέρωσε για την κατάσταση στην κατεχόμενη γη των Μαπούτσε: σε αίτημά μας να μεσολαβήσει για επαφή με ακτιβιστές Μαπούτσε, όποιους επέλεγε η κοινότητα, μας είπε ειλικρινέστατα πως δεν θα το κάνει γιατί δεν έχουν κανένα λόγο να μας εμπιστεύονται, δεν μας ξέρουν. «Εδώ [στη γη των Μαπούτσε] έρχονται συνεργεία και δημοσιογράφοι, μένουν μήνες και φεύγουν άπρακτοι», είπε χαρακτηριστικά. Και είχε δίκηο όπως και οι Μαπούτσε έχουν απόλυτο δίκαιο στη δυσπιστία τους και την περιφρούρηση του αγώνα τους.

Γι’ αυτό ακριβώς και θεώρησα σημαντικό και αποφάσισα να μεταφράσω και να δημοσιεύσουμε στο ΤΡΡ το άρθρο που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα στο It’s going down, μια συνέντευξη με μιαν αναρχική Μαπούτσε η οποία στηρίζει τον ένοπλο αγώνα του λαού της. Δίνει μια εξαιρετική περιγραφή της κατάστασης

Ακολουθεί το άρθρο που μεταφράσαμε και αναδημοσιεύουμε ολόκληρο:

«Τον Οκτώβριο του 2021 το Χιλιανό κράτος κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και προχώρησε σε επίσημη πολιορκία του ιθαγενικού λαού των Μαπούτσε. Αυτή η ξαφνική κλιμάκωση της καταπίεσης αποτελεί συνέχεια του μακρόχρονου αποικιακού πολέμου που έχει κηρύξει το Χιλιανό κράτος εναντίον των Μαπούτσε. 

Από την ημέρα της κήρυξης της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, ο [απερχόμενος] πρόεδρος της Χιλής, Σεμπαστιάν Πινιέρα, απέστειλε κοπάδια στρατιωτών ώστε να πυροδοτήσει πόλεμο, απαντώντας έτσι στην αντίσταση των Μαπούτσε και στην υπεράσπιση των προγονικών τους εδαφών. 

Λίγο μετά την πολιορκία από τη Χιλή, και στρατιωτικές δυνάμεις της Αργεντινής αναπτύχθηκαν σε μια παράλληλη επίθεση κατά των κοινοτήτων Μαπούτσε που επιμένουν, στην περιοχή τους που έχει καταλάβει η Αργεντινή. Παρ’ ότι και οι δύο κατοχικές δυνάμεις πολλαπλασίασαν τις βάναυσες επιθέσεις τους, η αντίσταση των Μαπούτσε παραμένει ισχυρή. 

Απευθυνθήκαμε σε συντρόφους που βρίσκονται εκεί, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα την σχέση μεταξύ των Μαπούτσε, των αναρχικών και των ευρύτερων κινημάτων κατά του Χιλιανού κράτους, όπως και για τις προοπτικές τέτοιων επαναστατικών κοινοτήτων, μετά τη μαζική εξέγερση του 2019 και την πρόσφατη εκλογική νίκη του αριστερού Γκάμπριελ Μπόριτς, που νίκησε τον Χοσέ Αντόνιο Καστ, υπερασπιστή του Πινοσέτ (και γιο αξιωματικού των Ναζί).

Η συνέντευξη δόθηκε στα ισπανικά και μεταφράστηκε κατόπιν στα αγγλικά [όπως και δημοσιεύεται]. Ορισμένες λέξεις μαπουντουγκούν, της γλώσσας των Μαπούτσε, μεταφράζονται σε παρενθέσεις. 

Θα ήθελες να μας συστηθείς;

Μαρί μαρί που λαμγέν κα που βενούι ιντσέ τα ντομο Σαντιάγο ουαρία μέου. (Γειά σας αδελφοί μου, αδελφές μου και σύντροφοι, είμαι μια γυναίκα στο Σαντιάγο). Είμαι αντεξουσιάστρια / αναρχική, μητέρα δύο παιδιών, σχεδόν 40 ετών, και μέλος διαφόρων δικτύων ανεξάρτητων / ριζοσπαστικών μέσων ενημέρωσης και αντιπληροφόρησης. Ενεργοποιούμαι σε ένα ραδιοφωνικό πρότζεκτ στο Σαντιάγο, επικεντρώνοντας κύρια στον αναρχισμό και άλλα διάφορα, που έχει φτάσει σήμερα τα 130 επεισόδια. Ενεργοποιούμαι επίσης στη Συντονιστική Επιτροπή της 18ης Οκτωβρίου που σχηματίστηκε σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους πολιτικούς κρατούμενους στη λεγόμενη Χιλή. Συνεργάζομαι εκεί με συντρόφους και λαμεντέν (αδέρφια, αδερφές και φίλους) τόσο στο Σαντιάγο όσο και στο Ουαλμαπού (τα πατρογικά εδάφη των Μαπούτσε), δύο τόπους στους οποίους διατηρώ ισχυρούς τόσο προσωπικούς όσο και πολιτικούς δεσμούς. Συμμετέχω ενεργά σε τραγιούν  (συγκεντρώσεις) για την ανάκτηση εδαφών, την αυτόνομη οργάνωση και για το φεγεντούν κα κιμούν (feyentun ka kimun, την διατήρηση της πνευματικής παράδοσης και της προγονικής γνώσης των Μαπούτσε). Όλα αυτά, από αυτόνομη σκοπιά και με στόχο να συμβάλω στον ευρύτερο αγώνα από την θέση μου. Για μένα, υπό τις δικές μου συνθήκες, αυτό σημαίνει ότι η αντίστασή μου λαμβάνει χώρα πρωτίστως μέσα στην πραγματικότητα της φούτζα ουάρια (μεγάλη πόλη).

Μπορείς να μας διαφωτίσεις σε κάποια θέματα της ιστορίας του λαού των Μαπούτσε, στην οργάνωση και στην αντίστασή τους κατά του αποικιοκρατικού Χιλιανού κράτους;

Για να κατανοήσουμε τη λεγόμενη διαμάχη Μαπούτσε, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι Ουαλμαπού είναι το όνομα της επικράτειας που σήμερα κυριαρχείται από τα κράτη της Χιλής (Γκουλουμαπού) και της Αργεντινής (Πουελμαπού). Η αντίσταση και ο αγώνας για αυτονομία και ανάκτηση των προγονικών εδαφών χρονολογούνται από την εποχή της εισβολής και του επακόλουθου αποικισμού, από την ισπανική μοναρχία. Η κορύφωση ήταν την περίοδο 1800 με 1880 με την «Ειρήνη της Αραουκανία» σε αυτή τν περιοχή [της σημερινής Χιλής] και την «Κατάκτηση της Ερήμου» στη λεγόμενη Αργεντινή. Όταν η Χιλή έγινε δημοκρατία, ο στρατός της συνέχισε να δρα με βάσει την κληρονομικά του, ως βίαιη αποικιοκρατική δύναμη εναντίον του λαού των Μαπούτσε.

Τους τελευταίους μήνες, τόσο το Χιλιανό όσο και το Αργεντίνικο κράτος έχουν κηρύξει τον πόλεμο κατά του λαού των Μαπούτσε. Πως ήρθε αυτή η κλιμάκωση; επίσης, πως αντιμετωπίζουν οι Μαπούτσε τα νέα επίπεδα καταπίεσης, με τους δικούς τους όρους;

Στη σημερινή κατάσταση, ο στρατός και η αστυνομία τρομοκρατούν αμείλικτα, σκοτώνουν και καταπιέζουν τον λαό των Μαπούτσε. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η παρουσία παραστρατιωτικών ακροδεξιών ομάδων, που συνδέονται κυρίως με τους γαιοκτήμονες, τους λατιφουντίστας** και τους αποίκους που συνεχίζουν την κατοχή την προγονική περιοχή των Μαπούτσε.

Είναι εμφανές, από τη μια, ότι η στρατιωτικοποίηση και οι συγκρούσεις καταστρέφουν την περιοχή Ουαλμαπού, αλλά το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο στο επίκεντρό του. Πριν χρόνια το κράτος της Χιλής παρέδωσε το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας των Μαπούτσε σε γαιοκτήμονες, λατιφουντίστας και αποίκους, για να εκμεταλλευτούν τη γη. Οι ίδιες οικογένειες κατέχουν και διοικούν ακόμη αυτές τις γαίες, που αποτελούνται κυρίως από βιομηχανικές φυτείες οι οποίες παράγουν πεύκο και ευκάλυπτο (και τα δύο επιθετικά είδη που είναι ζημιογόνα τη γη και μόνιμως εξαντλούν το ιθαγενές δάσος και τα νερά του). Η περιοχή της Αρακουανία, γνωστή και ως Αράκουο, είναι η καρδιά της Ουαλμαπού και  κεντρική ζώνη συγκρούσεων. Είναι επίσης η φτωχότερη περιοχή σε όλο το κράτος, παρά το γεγονός ότι είναι η περιοχή που του δίνει το υψηλότερο κέρδος από την εκκαθάριση της γης (land cleaning), τις φυτείες κυτταρίνης και την βιομηχανική υλοτομία.

Το έργο MAPA για παράδειγμα, το οποίο καλύπτει 10.000 τετραγωνικά μέτρα και είναι το μεγαλύτερο εργοστάσιο επεξεργασίας χαρτοπολτού και βιομάζας στον πλανήτη, βρίσκεται στο Αράκουο. Ανήκει στην εταιρεία Αράκουο του ομίλου Αντζελίνι – έναν από τους κεντρικούς εταιρικούς οργανισμούς στη Χιλή, που έχει νοσοκομεία, συνταξιοδοτικά ταμεία, μέσα μαζικής ενημέρωσης, φαρμακευτικά προϊόντα και οτιδήποτε άλλο δίνει κέρδος.

Σήμερα, αμέτρητοι Λοφ (Lof, κοινότητες Μαπούτσε) αντιστέκονται στον αποικισμό μέσω της βίαιης αποκατάστασης γης: οι που λαμνγκεν (pu lamngen: αδέρφια, αδελφές και σύντροφοι) καταλαμβάνουν ένα ακίνητο που ανήκει σε εκατομμυριούχους ή δασικές εταιρείες και φτιάχνουν εκεί την κοινότητά τους. Μέσω της ισχύος, ξαναπαίρνουμε τη γη από τέτοιους κερδοσκόπους και τη χρησιμοποιούμε για τη δημιουργία ενός ρέουε (rewe, τελετουργικός χώρος), διατηρώντας την κοινωνική δομή των Μαπούτσε: λόνκο (lonko, κεφάλι), ουέρκεν (werken, εκπρόσωπος), Μάσι (machi, ιέρεια) και που ουετσαφέ (pu weichafe, πολεμιστές). Ωστόσο, τα προβλήματα παραμένουν, διότι αυτές οι εκτάσεις, όπως ήδη ανέφερα, είναι λεηλατημένες από τις μονοκαλλιέργειες, γεγονός που καθιστά πολύ δύσκολη την καλλιέργεια της γης ή την αποκομιδή φαρμάκων (lawen) από αυτήν.

Σε μια μετα-αποικιακή κοινωνία, είναι πολλές οι απειλές και για το φεγεντούν κα κιμούν των Μαπούτσε. Η δύναμη και η κυριαρχία του ουίνκα, του λευκού εχθρού (winka) ασκούνται μέσα από σειρές και ιστορικών και σημερινών αποικιοκρατικών ενεργειών. Το κράτος στοχοποιεί και φυλακίζει πολλούς Μαπούτσε, ενώ παράλληλα, μέσω στρατηγικών προγραμμάτων παροχής κρατικής βοήθειας, διαφθείρει τους φτωχούς Μαπούτσε, ώστε για να απορρίψουν τον ίδιο τους το λαό. Οι Μαπούτσε έχουν πέσει, επί ολόκληρες γενιές, και θύματα της μακροχρόνιας εισβολής της ευαγγελικής εκκλησίας.

Οι Μαπούτσε είναι διαρκώς αντιμέτωποι με το επιθετικό και βίαιο μένος του κράτους και των επιχειρηματικών συμφερόντων. Παρ’ όλα αυτά, εμφανίζονται πολύμορφες δυνάμεις αντίστασης, ειδικά τώρα με την στρατιωτική πολιορκία. Ένοπλες ομάδες όπως η CAM (Coordinacion Arauco Malleco), η αντίσταση των Mapuche lafkenche (Άνθρωποι της Θάλασσας) και τα ORT (Όργανα Περιοχών Αντίστασης) προχωρούν σε δράσεις, δολιοφθορές και αντιπαραθέσεις στα κατεχόμενα εδάφη των Μαπούτσε.

Τουλάχιστον 25 σύντροφοι (pu lamngen) δολοφονήθηκαν πρόσφατα στο Ουαλμαπού, υπό διάφορες συνθήκες, από ένοπλες συγκρούσεις ως δολοφονίες συμμετεχόντων σε δολιοφθορές και θανάτους που το κράτος χαρακτήρισε επισήμως ως «αυτοκτονίες» και πιθανότατα δεν ήταν. Το κράτος χρησιμοποιεί διάφορες πολιτικές και στρατηγικές τακτικές, στην προσπάθειά του να συντρίψει τον λαό των Μαπούτσε. Χρησιμοποιεί μόνιμα βία κατά των παιδιών, τα οποία συχνά παγιδεύονται σε στρατιωτικές επιδρομές, παιδιών αντιμέτωπων με συνεχή αστυνομική κακοποίηση και παρενόχληση. Κι αυτό γίνεται πάνω στη διαρκή βία της ζωής σε μια περιοχή που δεν είναι μόνο κατεχόμενη αλλά και ερημωμένη από την ξηρασία.

Η πολιτική φυλάκιση είναι μια από τις κύριες τακτικές που έχει χρησιμοποιήσει το κράτος της Χιλής εναντίον των Μαπούτσε. Μέχρι στιγμής, υπάρχουν περισσότεροι από 55 πολιτικοί κρατούμενοι Μαπούτσε, συμπεριλαμβανομένων ανηλίκων, στις φυλακές Αγκόλ, Λεμπού, Αραούκο, Τεμούκο, Βιλκούν, Βικτώρια, Τσολ Τσολ και Κανέτε (Angol, Lebu, Arauco, Temuko, Vilcun, Victoria, Chol-Chol, Cañete), αλλά ξέρουμε ότι οι φυλακές είναι ένα θεμελιώδες εργαλείο της εξουσίας και ότι η φυλάκιση αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής βασανισμού και απομόνωσης του λαού των Μαπούτσε, από το κράτος της Χιλής.

Πρόκειται για μια ακρότατη εμπειρία αποστέρησης, αφού, στην περίπτωση των Μαπούτσε μιλάμε για τσε (che, πρόσωπα) που έχουν έναν τρόπο ζωής, έναν τρόπο ζωής και κατανόησης του κόσμου διαφορετικό από του δυτικού κόσμου. Οι απεργίες πείνας είναι μια μακροχρόνια πρακτική των πολιτικών κρατουμένων, ένα αξιοπρεπές όπλο που χρησιμοποιείται από τους φυλακισμένους weichafe (πολεμιστές) για να καταγγείλει τη ρατσιστική προκατάληψη του δικαστικού συστήματος ή να απαιτήσει δίκαιες δίκες και την εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης 169 για τους ιθαγενικούς πληθυσμούς. [Εδώ αναφέρεται ένα ποίημα του Matias Catrileo, πολεμιστή Μαπούτσε που δολοφονήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2008. Το μεταφράζουμε στις υποσημειώσεις].

Ιστορικά υπήρξε στενή σχέση μεταξύ του λαού των Μαπούτσε και των αναρχικών ή αντιαποικιακών επαναστατικών κινημάτων στη λεγόμενη Χιλή;

Πιστεύω πως ο λαός των Μαπούτσε είναι αυτός που σήμερα εκδηλώνει τη μεγαλύτερη αντίσταση απέναντι στο αποικιακό κράτος της Χιλής, τον καπιταλισμό και την πολιτική των λευκών (winka). Γενικά, δεν υπήρξε ιδιαίτερη σχέση μεταξύ των αναρχικών συντρόφων και της αντίστασης των Μαπούτσε. Μάλλον λόγω της κοσμοθεωρία των Μαπούτσε αλλά και της δυσπιστίας τους, αποτέλεσμα  εκατοντάδων ετών εισβολής, και, από την άλλη, γιατί ως αναρχικοί παγιδευόμαστε στην ιδέα ότι ο λαός των Μαπούτσε επιδιώκει να αναγνωριστεί ως «έθνος – λαός». Η σχέση αυτή, πάντως, βελτιώνεται τα τελευταία δύο χρόνια. Υπάρχουν αδελφικοί δεσμοί αλληλεγγύης (keyuwun) μεταξύ αναρχικών συντρόφων και κοινοτήτων που αντιστέκονται, ένας δεσμός συνεργασίας απέναντι στον κοινό εχθρό. Μετά την εξέγερση του 2019, έχουν αρθεί κάποια από τα εμπόδια που χώριζαν αυτούς τους αγώνες, και διαρθρώνοντας εκ νέου την συνεργασία Μαπούτσε, αναρχικών και του άλλων συντρόφων (lamngen).

 Τέλος, η πρόσφατη εκλογική νίκη του αριστερού Γκάμπριελ Μπόριτς επηρεάζει την αντίσταση ή το επίκεντρο του αγώνα του λαού των Μαπούτσε και των άλλων κινημάτων ενάντια στο κράτος της Χιλής;

Επί του παρόντος, αυτό που συμβαίνει στο Ουαλμαπού έχει τα χαρακτηριστικά ενός πολέμου χαμηλής έντασης, με ένοπλες συγκρούσεις και διαρκείς δολιοφθορές. Δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι η αναδιάταξη της εξουσίας, λόγω των τελευταίων προεδρικών εκλογών, θα αλλάξει την κατάσταση του νεοαποικισμού και των εκδιώξεων στη νότια Χιλή. Υπάρχουν κάποιοι Μαπούτσε που συνδέονται στενότερα με τον ακαδημαϊκό χώρο και τους μπουρζουάδικους θεσμούς, όπως η Ελίζα Λονκόν, πρόεδρος της συνταγματικής συνέλευσης (η οποία εκπονεί ένα νέο σύνταγμα), οι οποίοι προσβλέπουν σε συμβιβασμό. Για να το πούμε πιο σωστά, υπάρχουν κάποιοι Μαπούτσε που ασπάζονται τη «δημοκρατία» ως το καλύτερο δυνατό για τον λαό τους, ελπίζοντας στην αναγνώριση από το κράτος και πολιτική επίλυση εντός της νομιμότητας και του υπάρχοντος εποικο-αποικιακού πλαισίου.

Όσοι γιορτάζουν αυτή τη νίκη [του Μπόριτς] το κάνουν χωρίς να λάβουν υπόψη τη στρατιωτική κατοχή του Ουαλμαπού, ή τους πολιτικούς κρατούμενους, ή την πρωτοφανή βία κατά του λαού των Μαπούτσε, ιδιαίτερα των παιδιών των Μαπούτσε, που συνεχίζεται ακατάπαυστα. Δεν υπάρχει κοινό έδαφος ανάμεσα στους αδελφούς πολεμιστές, τις αδελφές πολεμίστριες και τους συντρόφους που ξεσηκώνονται στο Ουαλμαπού, ενάντια στην κυριαρχία του κεφαλαίου και τους γαιοκτήμονες και σε εκείνους τους Μαπούτσε που νιώθουν άνετα ανάμεσα σε λευκούς κυρίαρχους και πολιτικούς.

Το πιο πρόσφατο ανακοινωθέν του CAM είναι πολύ ακριβές ως προς αυτό.»

Το ανακοινωθέν του CAM, στα ελληνικά: 

«Δημόσια δήλωση: Ούτε με τη δεξιά πτέρυγα ούτε με τον δουλοπρεπή προοδευτισμό: Το CAM αντιμέτωπο με το τρέχον σενάριο του επαναστατικού αγώνα των Μαπούτσε.

 Σχετικά με τα πρόσφατα γεγονότα, στο θεσμικό πλαίσιο του Χιλιανού Κράτους, τη συνταγματική συνέλευση και τη κυβέρνηση υπό τον Γκάμπριελ Μπόριτς, η οποία βασίζεται στο πλαίσιο της εθνικής και διεθνούς δια-αστικής σχέσης, αναφέρουμε τα εξής:

Υπάρχει συνεχής άρνηση, προκατάληψη και μαζική άγνοια για την ιστορία του Έθνους μας Μαπούτσε, που ενορχηστρώθηκε και επιβλήθηκε από το κράτος της Χιλής για να δικαιολογήσει τον σφετερισμό του Ουαλμαπού. Η διήγηση αυτή [του χιλιανού κράτους] επιδιώκει να αγνοήσει το γεγονός ότι ως λαός Μαπούτσε έχουμε διατηρήσει μακρά ανεξαρτησία και κυριαρχία στην επικράτεια των προγόνων μας, σε σημείο που όλες οι αποικιακές και δημοκρατικές δομές παρέμειναν στο περιθώριο της ζωής μας για αρκετούς αιώνες χωρίς να μπορούν να μας επιβάλλουν πολιτιστικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες. Ο μόνος τρόπος που βρήκε ο Λευκός (Winka) για να καταλάβει την επικράτειά μας ήταν μέσω της μετατόπισης πληθυσμών (dispossession), της εξαπάτησης, της ρατσιστικής κηδεμονίας και της στραικοποίησης, φαινόμενα που επαναλαμβάνονται σήμερα.

Επιπλέον, στο παρόν σενάριο, στο οποίο εμφανίζονται φωνές που προσπαθούν να κατευθύνουν την αυτονομία μας με περιχαράκωση στους [δικούς τους] θεσμούς και πατερναλισμό. Σε αυτή τη νέα «χίπι, προοδευτική και κουλ» αριστερά, που σήμερα πανηγυρίζει για μιαν σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, κεντροαριστερή, απαντάμε πως ο λαός των Μαπούτσε έχει τη δική του πολιτικοστρατιωτική τάξη πριν από τη συγκρότηση του κράτους της Χιλής.Δηλαδή, μέσω του koyang, του weychan και της παρουσίας των προγονικών μας αρχών όπως machi, lonko, werken, weychafe, ρόλοι που παραμένουν ισχυροί στο κίνημά μας, έξω από ξένς; ιδεολογίες και ενεργώντας μέσα στις διαδικασίες ανασυγκρότησης και εθνικής απελευθέρωσης προς την αυτοδιάθεση (kizügunewün).

Οι μορφές εξουσίας και κυριαρχίας μπορεί να ποικίλλουν, όμως είναι κατανοητό πως στον πυρήνα τους εξακολουθούν να βρίσκονται οι ίδιες δομές ενάντια στις οποίες πολεμάμε για πολύ καιρό, και άρα κανείς δεν είναι σε θέση να μας διδάξει πως να τις αντιμετωπίσουμε. Η ιστορία του αγώνα μας, οι επιτυχίες και τα λάθη μας, ο λόγος των πολιτιστικών μας αρχών, είναι αυτά που μας εκπαίδευσαν ως λαό στην αντίσταση και μας παρακίνησαν να συνεχίσουμε να πολεμάμε τις εκφράσεις του καπιταλισμού στο Ουαλμαπού. Είναι η ίδια λογική που κατέχει και σήμερα την αποικιακή δύναμη που μας υπέταξε πριν από περισσότερο από έναν αιώνα. Επομένως, ο Σαβέδρα, ο Πινοτσέτ και ο Καστ αντιπροσωπεύουν στο έπακρο την ιστορική συνέχεια αυτού του μοντέλου φασιστικής και ρατσιστικής κυριαρχίας. Το ξέρουμε πολύ καλά όλοι εμείς που ζούμε υπό αυτή την κυριαρχίας σε όλο το μήκος και το πλάτος της αμφισβητούμενης επικράτειας. Και γι αυτό, γυρίζουμε πίσω, ώστε να αναδείξουμε το παράδειγμα των προγόνων μας, των φουτακετσεκουΐφι (futakechekuifi), και επαναβεβαιώνουμε πως θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την εθνική ανασυγκρότηση των Μαπούτσε, χωρίς να μετακινηθούμε πόντο από τη γραμμή μας και τις αρχές αγώνα μας.

Προς το παρόν και ως στιβαρή εκδήλωση των δομών επικυριαρχίας, ο υποτιθέμενος αγώνας ενάντια στη «βία στην Αρακουανία» διαμορφώνεται ως γενική τακτική που προωθούν από κοινού ο επιχειρηματικός τομέας, η δεξιά πτέρυγα, τα μέσα ενημέρωσης, ακόμη και η Συνταγματική Συνέλευση και ο Μπόριτς, με στόχο τη διατήρηση του παρόντος συστήματος με κάθε κόστος, σε σημείο που να δικαιολογεί την καταστολή και τη στρατιωτικοποίηση για να αντιμετωπίσει το επαναστατικό αυτόνομο κίνημα των Μαπούτσε, όπου αυτό ασκεί εδαφικό έλεγχο. Φαίνεται ότι όταν αγγίζουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ «αριστερών και δεξιών», αφού και οι δύο διατηρούν όμοιο λόγο απέναντι στα πολιτικά και υλικά κέρδη των αιτημάτων μας. Όλοι αυτοί ξεχνούν ότι στον ιστορικό μας ορίζοντα ήταν η πολιτική βία και η αντίσταση που μας έκανε κυρίαρχο λαό και είναι νόμιμο δικαίωμά μας να τις χρησιμοποιήσουμε για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας ως έθνος.

Η συγκεκριμένη προαναφερθείσα τακτική αποτελεί μέρος της στρατηγικής κατά της εξέγερσης στο τρέχον πολιτικό σκηνικό, με στόχο την απαξίωση, πολιτικά, οικονομικά και στα μέσα ενημέρωσης, όλων των εκφράσεων του επαναστατικού μας αγώνας, μέσω μιας ναρκο-τρομοκρατικής αφήγησης. Είναι η απελπισμένη επιθέση των κυρίαρχων τάξεων και του φασισμού για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους μπροστά στην ενίσχυση της εξέγερσης (weychan). Ταυτόχρονα, και ομοιοτρόπως, σε αυτό το πλαίσιο, διαχωρίζουμε κατηγορηματικά τη θέση μας από ορισμένες παρεκκλίσεις που έχουν συμβεί μέσα στο ίδιο το κίνημα των Μαπούτσε, και που έχουν αποδειχθεί εργαλεία της δύναμης της κυριαρχίας, όπως το εμπόριο ναρκωτικών, οι μαφίες που συνδέεται με την υλοτομία, οι παραστρατιωτικοί (Yanacona) και η δουλοπρέπεια των “νέων μικροεπιχειρηματιών Μαπούτσε‘‘. Σε τέτοιους ιστορικούς καιρούς είναι θεμελιώδες να καταπνίγουμε αυτές τις εκφράσεις  – εργαλεία του κεφαλαίου, και θα το πράξουμε, ως οργάνωση, επιβεβαιώνοντας την πολιτική ηθική που συνεπάγεται η παράδοση του αγώνα μας.

Καλούμε τον επαναστατημένο λαό μας των Μαπούτσε να συνεχίσει να αντιστέκεται και να υπερασπίζεται την πολιτική βία, ως νόμιμο όργανο του αγώνα μας, όποιος και αν κυβερνάει και όποιος και αν συντηρεί το πρότυπο της καπιταλιστικής συσσώρευσης και την αποικιακή σκαλωσιά του. Για να σταματήσει η καταστροφή του Ουαλμαπού, να δημιουργηθούν οι βάσεις για την οριστική χειραφέτηση, πολλαπλασιάζοντας και εντείνοντας τον εδαφικό έλεγχο για να επιτευχθούν ζώνες απελευθερωμένες από την εξουσία του Λευκού (Winka). Για να μην χάσουμε από τη συλλογική μας μνήμη το κόστος αυτής της νέας αυτονομιστικής αναζωπύρωσης, που πληρώθηκε με πολιτικές διώξεις και πεσόντες pu weychafe, χάρη στο ευρύ αίσθημα αφοσίωσης στον λαό μας. Για να μην ξεγελιόμαστε από ψεύτικες υποσχέσεις και να μην υποκύπτουμε στο κοντόφθαλμο και φτηνό όραμα της ψευδοαριστεράς.

Με τον Ματίας και τον Τονίτο πάντα στη μνήμη μας***

Η αντίσταση δεν είναι τρομοκρατία

Αυτοδιάθεση (Kizugūnewtun) για το έθνος των Μαπούτσε

Ελευθερία στον Ντανιέλ Κανιό*** και όλους τους πολιτικούς κρατούμενους Μαπούτσε

Amulepe taiñ weichan

Weuwaiñ – Marrichiweu

-CAM»

Σημειώσεις:

*C169 – Σύμβαση αυτόχθονων και φυλετικών λαών, 1989. Μια δεσμευτική διεθνής συμφωνία σχετικά με τη μεταχείριση των αυτόχθονων και των φυλετικών πληθυσμών. 

**Μεγάλοι ιδιοκτήτες γης που νοικιάζουν τα χωράφια τους σε ντόπιους αγρότες, μια μορφή σύγχρονης δουλοπαροικίας ή μετόχου.

Μετάφραση του ποιήματος του Ματίας Κατριλέο, πολεμιστή Μαπούτσε που δολοφονήθηκε από την αστυνομία σε ηλικία 19 ετών την 3η Ιανουαρίου 2008.

Η οικονομία κινεί τη χώρα

Η αγάπη κινεί βουνά

Η οικονομία δεν τα κινεί, τα καταστρέφει

Το μίσος κινεί τον τύραννο

Και η αγάπη κινεί βουνά

Ο τύραννος δεν κινεί βουνά, τα κυβερνά.

Η ελευθερία κινεί τους ανθρώπους μου

Η αγάπη κινεί βουνά

Οι άνθρωποί μου δεν τα κινούν, τα σώζουν

Ούτε από αγάπη ούτε από μίσος

Αλλά για την ελευθερία των Μαπούτσε και τη διαθήκη

του φυσικού κόσμου.

** Ο Τονίτο, κατά κόσμον Πάμπλο Μαρσάντ, ήταν πολεμιστής Μαπούτσε που δολοφονήθηκε από την αστυνομία το 2021. Ο Ματίας είναι ο Ματίας Κατριλέο, που έγραψε το ποίημα που μεταφράσαμε εδώ. Ο Ντανιέλ Κανιό είναι καταδικασμένος σε πολυετή φυλάκιση για τον αγώνα του υπέρ της αυτοδιάθεσης των Μαπούτσε. 

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στα αγγλικά στο Its going down και αποδόθηκε Ελληνικά από τη Λαμπρινή Θωμά. Το διεθνές τμήμα του Its Going down μπορεί κανείς να το ακολουθήσει στο τουίτερ, @igdworldwide, στο ίνσταγκραμ, igd_ww και να επικοινωνήσει με τη συντακτική επιτροπή στο ημέηλ [email protected]