Η συναυλία της Lady Gaga θα έχει ακριβό εισιτήριο και θα γίνει στο Ολυμπιακό στάδιο, η άλλη θα γίνει στο Σύνταγμα με πάνω από 30 καλλιτέχνες που θα έρθουν χωρίς καμία αμοιβή για να τιμήσουν έναν αγωνιστή κατά του φασισμού.

Στη μία συναυλία θα παρευρεθούν μερικές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που θα φέρουν μερικά εκατομμύρια κέρδη στους διοργανωτές και στην άλλη γίνεται μια προσπάθεια να μαζευτούν κάποια ελάχιστα χρήματα προκειμένου να καλυφθούν κάποια ανελαστικά έξοδα της παραγωγής. Η ανταπόκριση στην πώληση των εισιτηρίων για την Lady Gaga είναι εντυπωσιακή, η ανταπόκριση στο κάλεσμα για κάποιες δωρεές των λίγων ευρώ όχι και τόσο εντυπωσιακή.

Το αναρτημένο άρθρο για τη συναυλία στο TPP έχει μέχρι στιγμής πάνω από 2.300 shares και likes στο Facebook. Στη σελίδα του FB που έκανα το παραπάνω σχόλιο βρέθηκε κάποιος να πει ότι «κάνω μαλακία που κάνω αυτή τη σύγκριση», κάποιος άλλος που επισημαίνει ότι «αν ήθελαν οι διοργανωτές […] ας έκαναν τη συναυλία μια μέρα πριν ή μετά» και κάποιος άλλος που ήθελε να προσθέσει «ότι την ίδια ημέρα θα έχει λαηβάκι και το Αν και να μην ξεχάσουμε να το προσθέσουμε στην ατζέντα».

Τα flaming σχόλια κάτω από τα άρθρα έχουν ερευνηθεί διεξοδικά από ψυχολόγους και κοινωνικούς επιστήμονες από τότε που εφευρέθηκε η κοινωνική δικτύωση (πρώτα με το IRC το 1990). Οι έρευνες έχουν δείξει ότι σχεδόν το 80% των διαλόγων που γίνονται κάτω από άρθρα, video κ.λπ. ξεκινάνε ακριβώς ως απαντήσεις σε αυτά τα trolls που έχουν πάντα ένα δηκτικό τρόπο για να εκφράσουν την άποψή τους.

Και ενώ είναι απόλυτα φυσιολογικό κάποιος που συμφωνεί ή θέλει να διαδώσει αυτό που διάβασε/είδε κάνει ένα απλό Share ή ένα Like καλύπτοντας έτσι την ανάγκη του να εκδηλώσει τη συμφωνία του, αυτοί που διαφωνούν δεν βρίσκουν καλύτερο τρόπο για να το δείξουν από το να γράψουν ένα εμπρηστικό σχόλιο. Μάλιστα όπως αποδεικνύεται από το YouTube που προσέθεσε κουμπί Dislike προκειμένου να αποσυμφορήσει κάπως την αρνητική ενέργεια η ανάγκη του άλλου να διαφωνήσει ξεπερνάει το πάτημα ενός κουμπιού.

Όταν ο άλλος σου γράφει ότι «κάνεις μαλακία που συγκρίνεις τις δύο συναυλίες» απαιτεί πραγματικά μεγάλη αυτοκυριαρχία για να μην απαντήσεις «γιατί ρε φίλε είναι μαλακία; Έχουμε δύο συναυλίες, δύο μεγάλα event, με δύο εντελώς συγκρίσιμα χαρακτηριστικά. Στη μία συμμετέχει αυτή που επισκέπτεται το Ισραήλ μετά την φρικτή του επίθεση σε έναν ολόκληρο λαό και στην άλλη συμμετέχουν όσοι θέλουν να τιμήσουν έναν άνθρωπο που μέσα από τη ζωή του πάλεψε τον φασισμό και αγωνίστηκε για την ειρήνη. Δηλαδή αν δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ούτε αυτό τι επιτρέπεται να συγκρίνουμε;»

Λέω να μη σχολιάσω την πρόταση να αλλάξει ημερομηνία η συναυλία της επετείου της δολοφονίας του Φύσσα επειδή έρχεται η Lady Gaga στην Αθήνα.

Τα είπα και ξελάφρωσα. Και αυτό ακριβώς συνήθως κάνει ο καθένας μας ξεκινώντας έτσι έναν ανόητο κύκλο συζητήσεων που δεν βασίζεται καν στο στοιχειώδες θεμέλιο της ευγένειας. Η αντιπαράθεση σε αυτό το παράδειγμα είναι ήπια. Επισκεφτείτε τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ μας για τους Μελισανίδη, Μαρινάκη, Αλαφούζο και διαβάστε τα περισσότερα σχόλια. Μετά από λίγη ανάγνωση θα σας πέσει το IQ κατά 100 μονάδες.

Τα σχόλια στα άρθρα υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τον διάλογο και την διαδραστικότητα των μέσων. Και σε ένα ΜΜΕ σαν το ThePressProject που θέλει να πείσει τον κόσμο ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας μπορεί να είναι ρόδινο μόνο όταν αυτή θα αρχίσει να πηγάζει «από τα κάτω» η δυνατότητα να σχολιάζει ο καθένας φαντάζει κάτι παραπάνω από απαραίτητη.

Και δεν θέλω να είμαι άδικος. Ορισμένες φορές ολόκληρη η έρευνά μας κατευθύνθηκε σε άλλο επίπεδο εξαιτίας ενός σχολίου κάποιου παρατηρητικού αναγνώστη (π.χ. στην υπόθεση του ΕΕΤΗΔΕGATE) και άλλες φορές οι παραθέσεις άλλων συνδέσμων έχουν εμπλουτίσει τα κείμενά μας με τρόπο που δεν θα φανταζόμασταν. Θα ήταν άδικο επίσης να μην σημειώσω ότι υπάρχουν και αυτοί που διαφωνούν αλλά το κάνουν ευγενικά και δείχνουν ότι επιθυμούν το διάλογο. Για αυτές τις λίγες εξαιρέσεις κρατάμε τελικά ανοιχτό το σχολιασμό.

Να μη λέμε ψέματα όμως. Στα θέματα με τα περισσότερα σχόλια υπάρχει πάντα ένας μαλάκας που ξεκινάει μια ολόκληρη αλυσίδα οδυνηρού διαλόγου.

Λέτε στην περίπτωση με τη συναυλία να ήμουν εγώ αυτός όπως με κατηγόρησε το παλικάρι;

Υ.Γ. Είναι λίγο άσχετο αλλά το θυμήθηκα και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Ο Δημήτρης Μπούνιας (δημοσιογράφος, μεγάλος ατακαδόρος) είχε πει για την περίπτωση των ψεκασμένων ότι «το γεγονός ότι το1/3 των Ελλήνων πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν είναι απόδειξη ότι μας ψεκάζουν, απλά πιάνει μία στις τρεις φορές». Οργιάστε τώρα…