Η είδηση βρήκε στα ελληνικά μέσα χώρο μόνο στο militaire.gr και αγνοήθηκε μεγαλοπρεπώς από την πλειονότητα των συστημικών μέσων. Αντιθέτως στα ισραηλινά δημοσιεύτηκε παντού και εκτενώς, και χαιρετίστηκε ξεκάθαρα ως επιθετική κίνηση και της Ελλάδας κατά του Ιράν.
Οι Τάιμς του Ισραήλ ανέφεραν συγκεκριμένα ότι οι ελληνο-ισραηλινές ασκήσεις ήταν μεγάλες και ευρείες, τα πολεμικά αεροσκάφη “πέταγαν χιλιάδες χιλιόμετρα πλήττοντας στόχους με αληθινά πυρά, παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες [λόγω Ντανιελ]”, η ισραηλινή πολεμική αεροπορία με αυτή την άσκηση “στόχευε στην προετοιμασία της για πλήγμα κατά του Ιράν και των πυρηνικών του εγκαταστάσεων”. Να θυμίσουμε εδώ ότι το Ισραήλ όχι μόνον έχει πυρηνικές βόμβες- κάτι που δεν έχει το Ιράν-, αλλά έχει και 200 πυρηνικές κεφαλές στραμμένες προς την Τεχεράνη, όπως είχαν αποκαλύψει τα Wikileaks, και, παράλληλα, το Ισραήλ ήταν πάντα εναντίον οποιασδήποτε συμφωνίας για την χρήση πυρηνικής ενέργειας, έστω για ειρηνικούς σκοπούς, από το Ιράν. Τέλος, υπάρχει θρησκευτική εντολή (φετφάς) του αγιατολλάχ Χομεϊνί, που απαγορεύει στο Ιράν να αποκτήσει όπλα μαζικής καταστροφής, ο οποίος είχε εκδοθεί την εποχή που οι ιρακινοί, με γερμανικά χημικά, δολοφονούσαν εκατόμβες ιρανών και η χώρα πλήρωνε βαρύ φόρο αίματος στις εγκληματικές ιμπεριαλιστικές πολιτικές.
H συγκεκριμένη άσκηση ήταν κοινή μόνον δύο: της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας και της ισραηλινής. Περιελάμβανε πολεμικά, βομβαρδιστικά και κατασκοπευτικά αεροσκάφη, ανεφοδιασμό στον αέρα, χαμηλές πτήσεις, αληθινά πυρά… Ο ισραηλινός στρατός, μάλιστα ανακοίνωσε ότι «επί ελληνικού εδάφους, τα πολεμικά εξασκήθηκαν σε χαμηλές πτήσεις και την ρίψη βομβών σε εξ αρχής ορισμένες περιοχές… όλοι οι στόχοι καταστράφηκαν». Τα ελληνικά μαχητικά «συμμετείχαν καθ’ όλη τη διάρκεια των πτήσεων σε ελληνική επικράτεια, … με στόχο την κοινή γνώση».
Στα ιδιαίτερα της είδησης είναι κι αυτό που μετέδωσε το (εθνικιστικό) κανάλι 12 του Ισραήλ, πως δηλαδή “θα γίνουν αντίστοιχες ασκήσεις και με τις ΗΠΑ μες στους ερχόμενους μήνες”, κάτι όχι ιδιαίτερα πιστευτό, αφού ο Μπάιντεν και “θέλει να εξαντλήσει κάθε διπλωματική οδό”, και μόλις προ 15νθημέρου επέστρεψε στην κυβέρνηση Ραϊσί έξι δις ιρανικών κρατικών κεφαλαίων που είχαν παρανόμως “παγώσει” οι αμερικάνοι. Κοινώς, οι ΗΠΑ δεν έχουν εμπλακεί ποτέ, ούτε ακόμη και επί Τραμπ και Πομπέο, που ακολούθησαν ακραία φιλοϊσραηλινή πολιτική, σε τέτοιες ασκήσεις σαν αυτή που ενεπλάκη μόλις η Ελλάδα. Όχι γιατί δεν έχουν τη στρατιωτική δύναμη, φυσικά, αλλά γιατί αυτή η σύμπραξη αποτελεί συμμετοχή σε ευθεία απειλή εναντίον του Ιράν. Ποιός και γιατί οδηγεί την Ελλάδα σε μια εμπλοκή που ούτε οι ΗΠΑ δεν αποπειρώνται; Η απορία ήδη έχει καταγραφεί και απο φιλοκυβερνητικά μέσα της ..αλλοδαπής. Στις 17 Σεπτεμβρίου, ο εν ΗΠΑ “Εθνικός Κήρυκας” δημοσίευε άρθρο στο οποίο σχολίαζε τη συγκεκριμένη Ελληνο-ισραηλινή άσκηση: “Δεν ανακοινώθηκε αν η Ελλάδα ανησυχεί διότι αυτή η συνεργασία με το Ισραήλ, αυξάνει τον κίνδυνο αντιποίνων από το Ιράν, αν το Ισραήλ προχωρήσει σε πλήγμα κατά της Τεχεράνης”. Πρόκειται για έναν κίνδυνο που ..διέφυγε των ελληνικών συστημικών μέσων, αλλά είναι υπαρκτός και σοβαρότατος.
Φυσικά και έχουν υπάρξει προηγούμενες ασκήσεις, είτε των δύο κρατών είτε με τη συμμετοχή και άλλων. Το 2015, σε αντίστοιχες ασκήσεις ήταν εμφανής στόχος η Συρία, και η αντιμετώπιση ρωσικών συστημάτων αεράμυνας, της χώρας αυτής. Αντίστοιχος ήταν και ο Ηνίοχος του 2021, αλλά τότε κρατούνταν κάποιες διπλωματικές ισορροπίες. Όταν αντίστοιχη, και ευρύτερη, άσκηση έγινε το 2021, οι αναφορές σε αμυντικά μέσα έκαναν λόγο και για “μήνυμα προς την Τουρκία” πέραν από τα “κακά μαντάτα για το Ιράν”. Τουτέστιν, ετηρούντο κάποια στοιχειώδη προσχήματα. Πλέον αυτά έχουν εγκαταλειφθεί. Οι αναφορές γίνονταν αποκλειστικά εναντίον του Ιράν και οι μικροπροβοκάτσιες μόνο προς προσπάθεια αιτιολόγησης μιας άνευ λόγου και αιτίας επιθετική κλιμάκωση του ελληνικού κράτους εναντίον της Τεχεράνης.
Την 7η Αυγούστου, με αφορμή την επίσκεψη του Νίκου Δένδια, σε δηλώσεις του ομολόγου του, της ακροδεξιάς κυβέρνησης του Ισραήλ, Γιοάβ Γκαλαντ, η Τζερουσαλεμ Ποστ, στα “αμυντικά νέα” έγραφε ότι ο Γκαλαντ ανέφερε πως “η αυξανόμενη περιφερειακή συμμαχία” μεταξύ των δύο κρατών αποτελεί “προειδοποίηση στο Ιράν” ότι Ελλάδα και Ισραήλ “αντιτίθενται στην ηγεμονία του”. Να σημειώσουμε επίσης ότι μια εβδομάδα μετά, σε άρθρο μαλλον άσχετο, το ynet έγραφε ότι ο Γκάλαντ “άφησε να εννοηθεί ότι το Ισραήλ βρισκόταν πίσω από τα πλήγματα κατά της Συρίας” στο αεροδρόμιο αλ Σουβαγιάτ. Προσέθετε, δε, στην είδηση, πόσο “ξεκάθαρο μήνυμα προς το Ιράν” ήταν οι κοινές Ελληνο-ισραηλινές ασκήσεις.
Να θυμίσουμε εδώ ότι, στο πλαίσιο της δημιουργίας αντι-ιρανικού κλίματος στην Ελλάδα, με σαφείς αναφορές, ο Γκαλλαντ είχε αναφερθεί εκτενώς στην “διεθνή τρομοκρατία” που δήθεν ασκεί το Ιράν, κάνοντας λόγο, στα καθ’ ημάς, για τους συλληφθέντες “τρομοκράτες”, πακιστανούς, που υποτίθεται πως θα χτυπούσαν ισραηλινό στόχο στην Αθήνα. Την περίφημη “υπόθεση Λαβόν”, κατά την οποία η Μοσάντ “έστησε” βομβιστικές επιθέσεις εναντίον εβραϊκών και αμερικανικών στόχων στην Αίγυπτο, τη δεκαετία του ’50, για τις οποίες κατηγορήθηκαν οι αιγύπτιοι κομμουνιστές και η Μουσουλμανική Αδελφότητα, μάλλον πρέπει να τη θυμίσουμε εδώ. Όχι για το ιστορικόν του πράγματος, υπάρχουν δεκάδες τέτοιες επιχειρήσεις πολλών, αλλά γιατί ασφαλείς πληροφορίες φέρουν το Μαξίμου να έχει δώσει εντολή στα δικά του μέσα ενημέρωσης “να μην αναφέρεται πουθενά τίποτε θετικό για το Ιράν”. Ανησυχητικός συνδυασμός οι “πακιστανοί τρομοκράτες” και η παρέμβαση Μαξίμου…