του Δημήτρη Ζιαζιά

γιατρού στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, προέδρου της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας.

Ο καθένας φρίττει και αγανακτεί με ό,τι τον φοβίζει. Μια στρατιά δημοσιογράφων και σχολιαστών που στηρίζουν την κυβέρνηση έφριξαν με το #ΜετάΘαΛογαριαστούμε. Αποφάσισαν να παραστήσουν τα θύματα μιας «απειλής». Ξέχασαν ότι ήταν υποστηρικτές της διάλυσης της Δημόσιας Υγείας και του γκρεμίσματος των μισών τουλάχιστον δημόσιων νοσοκομείων. Ξέχασαν δηλαδή ότι οι ίδιοι συνιστούσαν απειλή για το κοινωνικό σύνολο. Και από την άλλη μεριά, μια άλλη στρατιά δημοσιογράφων και σχολιαστών περιμένουν μακάβρια μικροπολιτικά οφέλη.

Το παιχνίδι και των μεν και των δε για το ποιο κόμμα εξουσίας θα έρθει σε καλύτερη θέση, δεν μας αφορά.

Γιατρούς, νοσηλευτές, τεχνικό και διοικητικό προσωπικό, όλους τους εργαζόμενους στην υγεία, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, σήμερα τους αφορά ένα και μόνο πράγμα: Να σωθούν ζωές.

Σε αντίθεση με όσους, από θέσεις σημερινής, χθεσινής ή αυριανής εξουσίας σφάζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αγανακτώντας ο ένας με τον άλλον, εμείς αγανακτούμε με πιο απλά πράγματα: Τις μάσκες που λείπουν, το προσωπικό που δεν υπάρχει, τις κλίνες που αυξάνονται με ρυθμό χελώνας, τον διπλασιασμό της αποζημίωσης των κλινικαρχών, τις μπίζνες που εξακολουθούν να γίνονται στα πρόθυρα της μεγαλύτερης υγειονομικής μάχης που έδωσε ποτέ η σύγχρονη Ελλάδα.

Στην κλινική μου, στην Παθολογική κλινική υποδοχής ύποπτων covid 19 του ΠΓΝΠατρών, εφτά γιατροί είναι ήδη θετικοί στον ιό. Για όποιον έχει την παραμικρή ιδέα από την κατάσταση στη Δημόσια Νοσοκομεία, εφτά γιατροί σε μία μόνο κλινική, εκτός μάχης, πριν καν ξεκινήσει ο σκληρός πόλεμος, είναι εφιαλτικό νούμερο.

Γιατροί, νοσηλευτές και όλο το υγειονομικό προσωπικό πασχίζουν να στήσουν τη Δημόσια Υγεία στα πόδια της στο και πέντε μιας μεγάλης αναμέτρησης. Μιας αναμέτρησης που τσάκισε υγειονομικά συστήματα δύο και τρεις και τέσσερις φορές ισχυρότερα από το επί χρόνια κατακρεουργούμενο δικό μας Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Φωνάζουμε λοιπόν μια απλή αλήθεια που επιμελώς κουκουλώνεται κάτω από μια κακόγουστη πολιτική αντιπαράθεση πολιτικών και ανθρώπων που έχουν αν όχι τις ίδιες, τουλάχιστον παρόμοιες ευθύνες για το σημερινό χάλι: Η Δημόσια Υγεία δεν μπορεί να σωθεί αν δεν κάνουμε το λογαριασμό με τις πολιτικές που οδήγησαν στη δραματική της υποστελέχωση σε εξοπλισμό, προσωπικό και δυνατότητες.

Ναι, για να σωθεί η Δημόσια Υγεία, πρέπει να λογαριαστούμε με όσους την κατέστρεψαν.

Λείπουν οκτώ χιλιάδες γιατροί από το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Πρόκειται για κενές οργανικές θέσεις. Μειώθηκε κατά 25% το προσωπικό των Δημόσιων Νοσοκομείων κατά τα μνημονιακά χρόνια. Κλινικές με 30 νοσηλευτές τώρα λειτουργούν με 20 ή και 15. Αλλά οι ανάγκες είναι μεγαλύτερες.

Ο στρατός που θα δώσει την υγειονομική μάχη, έστω και υποστελεχωμένος, έστω και χωρίς όπλα, είναι στις επάλξεις.

Οι στρατηγοί που επί χρόνια αφόπλιζαν τον στρατό, δεν έχουν ευθύνη;

Δεν πρέπει, έστω ΜΕΤΑ, να λογοδοτήσουν για την κατάσταση που οι ίδιοι δημιούργησαν, παρέδωσαν, παρέλαβαν, διατήρησαν, ξαναπαρέδωσαν και ξαναπαρέλαβαν;

Και δεν πρέπει ΤΩΡΑ, ή για την ακρίβεια ΧΘΕΣ, να κόψουν το κεφάλι τους και να καλύψουν ό,τι καλύπτεται, να σώσουν ό,τι σώζεται;

Είναι κατανοητό ότι η λέξη ευθύνη προκαλεί αλλεργία – εκτός αν πρόκειται για “ατομική ευθύνη”, αλλά με τη Δημόσια Υγεία, με τη ζωή των ανθρώπων δεν παίζουμε. Γιατροί και νοσηλευτές νιώθουμε τους ώμους να λυγίζουν από την ευθύνη μπροστά σε μια μάχη που μας υπερβαίνει. Και ικετεύουμε την τύχη να μην μας φέρει στο σημείο να αποφασίζουμε ποιος θα μπει σε εντατική και ποιος όχι, γιατί δεν θα φτάνουν τα κρεβάτια και ο εξοπλισμός.

Καταλάβατε ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι το να μην φτάσουμε ως εκεί εξαρτάται μόνο από την τύχη και τα μέτρα περιορισμού της διάδοσης. Όχι από τη δυνατότητα του Συστήματος Υγείας.

Άνθρωποι που με τις υπογραφές τους σε προϋπολογισμούς, μνημόνια και πρωτογενή πλεονάσματα έκοβαν κλίνες, προσωπικό, εξοπλισμό και έκλειναν νοσοκομεία, αντιλαμβάνονται την ευθύνη τους; Ή παριστάνουν τους πολέμαρχους ενός στρατού που νωρίτερα έκαναν τα πάντα για να τον διαλύσουν;

Όσο για την απειλή που κρύβει το #ΜετάΘαΛογαριαστούμε;

Τελειώνοντας μια εφημερία στο κουβούκλιο υποδοχής covid-19 κρουσμάτων διαβάζω τον καγχασμό του δημοσιογράφου Πάσχου Μανδραβέλη: «Με ποιους θα λογαριαστείτε βρε κακομοίρηδες;» αναρωτιέται ο ομοτράπεζος της εξουσίας.

Αν απευθύνεται σε εμάς, έχει δίκιο. Οι γιατροί και νοσηλευτές οι οποίοι δεν θα αποκτήσουν ποτέ ούτε το ένα χιλιοστό της δύναμης του δημοσιογράφου που αντί να ελέγχει την εξουσία έχει γίνει ένα με αυτή, φαντάζουν πράγματι, στα μάτια του, κακομοίρηδες.

Σε μισθό, σε ωράρια, σε δικαιώματα, σε φωνή και σε δύναμη.

Δεν είναι όμως κακομοίρηδες σε αξιοπρέπεια. Δεν κάνουν πολιτική με τον θάνατο, ούτε ως αντιπολίτευση προσδοκώντας κέρδη, ούτε ως κυβέρνηση ξορκίζοντας τις ζημιές. Θα απειλήσουν οι κακομοίρηδες την παντοδύναμη εξουσία;

Αν απευθύνεται στο ανταγωνιστικό κόμμα από αυτό που υποστηρίζει, ας γίνει σαφές ότι οι υγειονομικοί δεν θέλουμε να λογαριαστούμε στις κάλπες. Δεν μας αφορά το μικροπολιτικό παιχνίδι για μια καρέκλα εξουσίας.

Πρέπει όμως μετά να λογαριαστούμε με την υποκρισία; Όσων πριν λίγους μήνες καθύβριζαν τους υγειονομικούς και το δημόσιο σύστημα υγείας και τώρα κάνουν επικοινωνιακά παιχνίδια;

Πρέπει μετά να λογαριαστούμε ώστε το Δημόσιο να μην γίνει Ιδιωτικό; Στις ΗΠΑ η νοσηλεία για COVID 19 κοστίζει 35.000 δολάρια. Εκεί μας πήγαιναν, αυτό ήταν το πρότυπο τους. Διχάζουμε το λαό αν πούμε ότι πρέπει να τους το επιτρέψουμε;

Πρέπει μετά να λογαριαστούμε με όσους συνεχίζουν και ψηφίζουν, ακόμα και τώρα, προκλητικά δώρα στην ιδιωτική υγεία;

Πρέπει να λογαριαστούμε με τις πολιτικές που επί χρόνια δεν έκαναν διορισμούς στο ΕΣΥ, άφηναν απλήρωτες εφημερίες, έκοβαν μισθούς και έδιωξαν το καλύτερο ιατρικό δυναμικό στο εξωτερικό;

Πρέπει μετά να λογαριαστούμε αν θα συνεχίσει η υποχρηματοδότηση χάριν των πλεονασμάτων – το 2017 έφτασε σε αρνητικό ρεκόρ – στο ΕΣΥ;

Πρέπει μετά να λογαριαστούμε με τις πολιτικές που έχουν ξεριζώσει οποιαδήποτε εγχώρια παραγωγή φαρμακευτικού υλικού ή θα περιμένουμε την κ. Μέρκελ να σταματήσει να απαγορεύει εξαγωγές και να κουρσεύει ξένο ιατροφαρμακευτικό υλικό;

Ξέρετε σήμερα, ότι αύριο δεν θα μπορείτε να καθυβρίζετε το δημόσιο όπως πριν. Μετά, δεν θα έχετε την ίδια ευκολία να λέτε «ιδιωτικοποιήστε τα πάντα». Μετά, δεν θα ακούγεται καλά το «δεν χρηματοδοτούμε το ΕΣΥ γιατί αυτό ζητά η Ευρώπη». Ποια Ευρώπη αλήθεια;

Τα ξέρετε όλα αυτά, γι’ αυτό σας εξοργίζει το «μετά θα λογαριαστούμε».

Η πολιτική του #ΜετάΘαΛογαριαστούμε αφορά τη ζωή. Και η ζωή, όπως όλοι αναγκάζονται να παραδεχτούν σήμερα, ταυτίζεται με τη Δημόσια Υγεία. Εξαρτάται από τους απαξιωμένους και καθυβριζόμενους δημόσιους λειτουργούς.

Για να κερδίσει η ζωή, πρέπει ΣΗΜΕΡΑ να γίνουν όλα όσα δεν έγιναν εδώ και χρόνια. Να δώσουμε ΣΗΜΕΡΑ τη μεγάλη υγειονομική μάχη. Και ΜΕΤΑ πρέπει να λογαριαστούμε με τις πολιτικές και τους πολιτικούς που έβαλαν τα κέρδη πάνω από τον άνθρωπο, το κεφάλαιο πάνω από την επιβίωση, και τα μνημόνια πάνω από τη Δημόσια Υγεία.