Γιώργος Ιωάννου και Άγγελος Τερζάκης: Δύο μεγάλες μορφές τις ελληνικής τέχνης

Ζωγραφικό έργο του Γιώργου Μικάλεφ
Λάδια σε χαρτί και ηλεκτρονική επεξεργασία 31Χ18εκ.

Ένας από τους κορυφαίους πεζογράφους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς

Ο Γιώργος Ιωάννου (πραγματικό του όνομα, Γεώργιος Σορολόπης), γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το Νοέμβριο του 1927, γιος προσφυγικής οικογένειας από την Ανατολική Θράκη, μεγάλωσε και σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου και υπηρέτησε για ένα διάστημα ως βοηθός στην έδρα της Αρχαίας Ιστορίας.

Το 1954 εξέδωσε την πρώτη ποιητική του συλλογή «Ηλιοτρόπια» και εννέα χρόνια αργότερα ακολούθησε η συλλογή «Τα χίλια δέντρα».  Κύρια λογοτεχνική ενασχόληση όμως του Ιωάννου, υπήρξε η πεζογραφία, προς την οποία στράφηκε οριστικά από το 1964 με την έκδοση μιας συλλογής 22 πεζογραφημάτων με τίτλο «Για ένα φιλότιμο» και όπου καθιέρωσε ένα εντελώς προσωπικό ύφος και τρόπο γραφής, από το οποίο επηρεάστηκαν αρκετοί μεταγενέστεροι συγγραφείς.

Από το 1960 ξεκίνησε να εργάζεται ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση στην Αθήνα και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Το 1962 και για δύο χρόνια δίδαξε στο Ελληνικό Γυμνάσιο στη Βεγγάζη της Λιβύης. Το 1974 ορίστηκε μέλος της Επιτροπής για τη συγκρότηση ανθολογίου κειμένων λογοτεχνίας για το Δημοτικό σχολείο, καθώς και για την ανανέωση των Νεοελληνικών Αναγνωσμάτων του Γυμνασίου.

Επιπλέον, ο Ιωάννου ασχολήθηκε με την νεοελληνική παράδοση, καταγράφοντας και εκδίδοντας δημοτικά τραγούδια, παραμύθια και έργα του θεάτρου σκιών. Εξέδωσε το προσωπικό περιοδικό Φυλλάδιο από το 1978 έως το 1985 (συνολικά 8 τεύχη εκ των οποίων τα δύο τελευταία κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό του).

Το 1981 εξέδωσε ένα θεατρικό έργο για παιδιά, με τίτλο «Το αυγό της κότας». Στις 6 Φεβρουαρίου το 1985 σε ηλικία 57 ετών, πέθανε από νοσοκομειακή λοίμωξη που επήλθε ύστερα από μια απλή επέμβαση στον προστάτη.  Μετά το θάνατό του εκδόθηκε το παιδικό ανάγνωσμά του Ο Πίκος και η Πίκα (1986).

Από τα σκαλιά του Ναυπλίου στο «τιμόνι» Εθνικού Θεάτρου

O Άγγελος Τερζάκης γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 16 Φεβρουαρίου του 1907 και έζησε εκεί μέχρι το 1915, όταν και μετακόμισε στην Αθήνα, όπου απεβίωσε στις 3
Αυγούστου 1979 .

Ο Τερζάκης φοίτησε στη νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα. Πολύ αξιόλογο είναι το δοκιμιακό του έργο: αυτός και ο Γεώργιος Θεοτοκάς είναι οι κύριοι εκφραστές του θεωρητικού προβληματισμού και των αναζητήσεων της ανανεωτικής γενιάς του ’30.

Το 1929, έλαβε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος (δικηγορία), την οποία εγκατέλειψε σύντομα για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1925 με τη συλλογή διηγημάτων  «Ο ξεχασμένος» και έκτοτε ασχολήθηκε συστηματικά με την πεζογραφία και το θέατρο.

Το 1936  πρωτοεμφανίστηκε με το έργο του Αυτοκράτωρ Μιχαήλ που ανέβασε τον ίδιο χρόνο το Εθνικό Θέατρο. Παράλληλα διηύθυνε και τα βραχύβια περιοδικά Πνοή και Λόγος. Το 1937 έγινε γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου και αργότερα καλλιτεχνικός και γενικός διευθυντής του Δραματολογίου (1939-1942) και γενικός διευθυντής της ιστορίας και της δραματολογίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1950-1971) και γενικός διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1950-1975).

Πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο (1940-1941) και κατέγραψε τις εμπειρίες του σε κάποια από τα διηγήματά του και κυρίως στο βιβλίο του «Απρίλης». Το 1964 συνέγραψε για λογαριασμό του Γενικού Επιτελείου Στρατού το χρονικό του πολέμου, το οποίο εκδόθηκε με τον τίτλο «Ελληνική Εποποιία 1940-41».

Μετά τον πόλεμο συνέχισε την ενασχόλησή του με τα γράμματα: αρθρογραφούσε για πολλά χρόνια στην εφημερίδα  «Το Βήμα»  (φιλολογικός συνεργάτης) και από το 1948 θεατρικός κριτικός. Επίσης υπήρξε και διευθυντής του περιοδικού Εποχές (1963-1967).

Το 1969 τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών και το 1974 έγινε Ακαδημαϊκός, καθώς και δύο φορές με το πρώτο κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1938 και 1939), με το κρατικό βραβείο θεάτρου (1957) και πρώτο κρατικό βραβείο της ομάδας των δώδεκα καλύτερων ποιητών και πεζογράφων (1963).

Το 1975 παρουσιάστηκε στην ελληνική δημόσια τηλεόραση το μυθιστόρημα του Τερζάκη Μενεξέδενια Πολιτεία. Την τηλεοπτική διασκευή του βιβλίου έκανε ο συγγραφέας Γιάννης Κανδήλας. Στη σειρά πρωταγωνιστούσε ο Θάνος Κωτσόπουλος.