της Μαρίας Απατζίδη, Βουλεύτριας Α΄ Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25

Σκρουτζ για την υγεία, Άη Βασίλης για τους ολιγάρχες

Και φέρνει η κυβέρνηση αυτό το νομοσχέδιο προς ψήφιση στην τελευταία συνεδρία του 2021, λειτουργώντας όντως σαν Άη Βασίλης που φέρνει δώρα στους ολιγάρχες. Πολλοί πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας δυσανασχετούν με τον όρο «Μητσοτάκης Α.Ε.», που έχει καθιερώσει το ΜέΡΑ25 για την κυβέρνηση, τώρα όμως καθίσταται σαφές το δίκαιο του χαρακτηρισμού. Ουδείς δικαιούται να αμφιβάλλει πλέον ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση που εκτελεί συμβόλαια υπέρ της ολιγαρχίας. Όταν εξετάζει κανείς τις διατάξεις των νομοσχεδίων, έχει την εύλογη εντύπωση ότι έρχονται έτοιμες από τα νομικά γραφεία των επιχειρηματικών ομίλων των ολιγαρχών. Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναλαμβάνει να τις περνάει από το κοινοβούλιο, συχνά στα μεσάνυχτα και με τη συντομότερη δυνατή διαβούλευση. Και βεβαίως από τα συστημικά μίντια της Λίστας Πέτσα δεν θα μάθει κανείς για τις κρυμμένες διατάξεις με τα δωράκια υπό τη βιτρίνα της αντιμετώπισης του κορονοϊού. Πολλές από τις διατάξεις αυτές έχουν τον χαρακτήρα συμβάσεων, που λόγω των συμφερόντων που εξυπηρετούν, μπορεί να αντιληφθεί κανείς και τα νομικά γραφεία από τα οποία προέρχονται, και μετά το Κοινοβούλιο απλώς τις επικυρώνει με την πλειοψηφία της κυβερνώσας παράταξης παρά τις διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης.

Συνεχής έκτακτη ανάγκη αντί για κανονικότητα στον χώρο της υγείας

Προκαλεί το κοινό αίσθημα το ότι ως πρόσχημα για τα δωράκια στους ολιγάρχες χρησιμοποιείται ο πολύπαθος χώρος της Υγείας, τη στιγμή που έχουμε εκατόμβες νεκρών κάθε μέρα. Στις ίδιες τις 44 διατάξεις για την Υγεία η αγαπημένη λέξη της κυβερνώσας παράταξης είναι η «παράταση».  Η κυβέρνηση αναγκάζεται να φέρνει διατάξεις που παρατείνουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, επειδή δεν κάνει καμία σκέψη να δώσει μόνιμες λύσεις, με μόνιμες προσλήψεις υγειονομικών, με μόνιμες δημιουργίες ΜΕΘ, οι οποίες θα μείνουν ως προίκα στο ΕΣΥ. Ο λόγος είναι ότι επιθυμεί την απαξίωση του ΕΣΥ, ώστε να το σύρει στην ιδιωτικοποίηση.

Είναι ειρωνικό ότι η κυβέρνηση είχε ως προεκλογικό της σύνθημα την «κανονικότητα» και τώρα η ίδια παρατείνει για πάντα ένα καθεστώς διαρκούς έκτακτης ανάγκης, μη λύσης των προβλημάτων και απόλυτης έλλειψης κανονικότητας. Και αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά δομικό χαρακτηριστικό μιας κυβέρνησης, που ο στρατηγικός της στόχος είναι η διάλυση του χώρου της υγείας με ορίζοντα την ιδιωτικοποίηση.

Πολλές από τις παρατάσεις των άρθρων 1 έως 37 αποτελούν παρατάσεις Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου του 2020 και συνήθως είναι για ένα τρίμηνο, σαν να μην υπάρχουν οι μεταλλάξεις Όμικρον και Δέλτα, που δείχνουν ότι η πανδημία έχει έρθει για να μείνει. Δυστυχώς, το ίδιο λάθος είχε γίνει και με τον προϋπολογισμό του 2022 που είχε σχεδιαστεί σαν η πανδημία να έληγε όσον ούπω. Το αποτέλεσμα ήταν ένας προϋπολογισμός χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Αλλά και στις διατάξεις περί Υγείας, έχουμε μια λογική «βλέποντας και κάνοντας» για ένα «τελευταίο μίλι» ή μια «ουρά γαϊδάρου», κατά τα κυβερνητικά κλισέ, που θα κρατήσουν πολύ ακόμη. Στη δυσκολότερη θέση βρίσκονται οι ιατροί, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό, οι οποίοι απλώς μετακινούνται μεταξύ δομών και νομών, συχνά με αναστολή των αδειών τους, και κανείς δεν γνωρίζει για πόσο θα αντέξουν αυτή την εξουθένωση των συνεχών παρατάσεων της έκτακτης ανάγκης.

Μεγαλύτερος αρνητής της αλήθειας και της επιστήμης ο πρωθυπουργός

To γενικότερο πρόβλημα που αντανακλάται και στο 1ο άρθρο του νομοσχεδίου είναι ότι η κυβέρνηση έχει ποντάρει μονόπλευρα στον εμβολιασμό. Και μάλιστα με τη λάθος επικοινωνιακή στρατηγική της διχάζει τον ελληνικό λαό, στοχοποιεί τους ανεμβολίαστους και έτσι τσιμεντώνει την άρνησή τους να εμβολιαστούν. Με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει και το εμβολιαστικό πρόγραμμα, στο οποίο έχει αποκλειστικά ποντάρει η κυβέρνηση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για «ψεκασμένους».

Όμως η αλήθεια είναι ότι ο χειρότερος σκοταδιστής είναι ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης που είναι και ο μεγαλύτερος αρνητής: Αρνητής της χρησιμότητας των ΜΕΘ. Αρνητής των επιστημονικών μελετών. Αρνητής της αλήθειας, όταν έλεγε στο ελληνικό Κοινοβούλιο ότι δεν υπάρχει μελέτη για παραπάνω θνητότητα εκτός ΜΕΘ. Ο κ. Θεόδωρος Λύτρας έχει ξεκαθαρίσει πως η κυβέρνηση ήταν ενήμερη για τα σχετικά επιστημονικά πορίσματα και κατήγγειλε εμμέσως πλην σαφώς το ψεύδος της. Και είναι θλιβερό το ότι η εργαλειοποίηση των ειδικών από την κυβέρνηση μάς κόστισε ότι ο λαός δεν εμπιστεύεται πια την κυβέρνηση, το κράτος και ενίοτε ούτε και την επιστήμη. Και για αυτό με ευθύνη της κυβέρνησης δεν πάει καλά το εμβολιαστικό πρόγραμμα.

Ο εμβολιασμός είναι μεν απαραίτητος, αλλά μόνο σε συνδυασμό με Δημόσιο Δίκτυο Μαζικών Δωρεάν Τεστ. Τα ψηφιακά πιστοποιητικά παρουσιάζουν το πρόβλημα ότι με την ιδεολογικοποίησή τους από την κυβέρνηση έχουν καταντήσει να είναι πιστοποιητικά υγειονομικών φρονημάτων. Με αποτέλεσμα να διχάζουν τον λαό, καταλύοντας την κοινωνική συνοχή και αυξάνοντας τη δυσπιστία προς το εμβολιαστικό πρόγραμμα με αποτέλεσμα έναν φαύλο κύκλο. Η σωστή διέξοδος είναι η δημιουργία Δημόσιου Δικτύου Μαζικών Δωρεάν Τεστ, στο πλαίσιο του οποίου μπορεί να αναπτυχθεί ανώνυμη εφαρμογή App, στην οποία θα καταγράφονται για περίοδο όχι μεγαλύτερη της μίας εβδομάδας τα αρνητικά τεστ, με σκοπό τη χρησιμοποίησή τους για πρόσβαση σε συγκεκριμένους πολυσύχναστους χώρους. Αντίθετα το παρόν εμβολιαστικό πιστοποιητικό επιτρέπει σε εμβολιασμένους φορείς του Covid-19 να μην ελεγχθούν ξανά ποτέ, αλλά να κυκλοφορούν ελεύθερα χωρίς καν να γνωρίζουν ότι είναι φορείς! Και σε αυτό η κυβέρνηση είναι αρνητής της επιστήμης, επειδή η μέριμνά της είναι να διχάσει τον λαό για να συσπειρώσει ένα ορισμένο κοινό της, πετώντας το μπαλάκι της ευθύνης στους υπόλοιπους. Το αποτέλεσμα είναι ότι, σύμφωνα και με τη λογική των άρθρων 27 έως 32, τα νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε μονοθεματικά (και σε εμβολιαστικά κέντρα) με κάθετη αύξηση της λοιπής νοσηρότητας η οποία κατ’ ανάγκη διοχετεύεται στα ιδιωτικά νοσοκομεία και κλινικές των φίλων της κυβέρνησης.

Νομοσχέδιο-Κοκτέιλ διευθετήσεων

Όμως τα πρώτα 44 άρθρα για την Υγεία είναι το πρόσχημα για να περάσουν ένα σωρό άλλα άρθρο με κάθε είδους εξυπηρέτηση, δωράκι και φωτογραφική διευθέτηση.

Θα σταχυολογήσω εδώ ορισμένες μόνο από αυτές  Το άρθρο 62 για την «Αδειοδότηση παραχώρησης χρήσης υφισταμένων άνευ αδείας ή καθ’ υπέρβαση αυτής κατασκευών» (με προσθήκη της παραγράφου 8 στο άρθρο 14Α του νόμου 2971 του 2001) είναι φωτογραφικό υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατ’ αρχάς (με τον νόμο 4607 του 2019) προέβη σε ριζική αναθεώρηση του νόμου 2971 του 2001 «Αιγιαλός, παράλια και άλλες διατάξεις», ανοίγοντας τον δρόμο για την αδειοδότηση της παραχώρησης χρήσης προκειμένου για έργα που έχουν εκτελεσθεί μεχρι την 28η Ιουλίου 2011 σε αιγιαλό, παράλια και τα λοιπά χωρίς άδεια, ανεξαρτήτως της έκδοσης πρωτοκόλλου κατεδάφισης, από ιδιώτες, ώστε να εξυπηρετηθούν μεταξύ άλλων σκοποί βιομηχανικοί, εξορυκτικοί, ενεργειακοί, ναυπηγοεπισκευαστικοί και ούτω καθεξής. Με την νομοθετική αυτή παρέμβαση, (δηλαδή την προσθήκη του άρθρου 14α στον 2971 του 2001), μπορούσε πλέον ο ιδιώτης που είχε εκτελέσει παρανόμως έργα στον αιγιαλό μέχρι την παραπάνω ημερομηνία, να τα νομιμοποιήσει με απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών, καταθέτοντας σχετικό αίτημα στην αρμόδια κτηματική υπηρεσία. Με τη ρύθμιση που εισάγει η Νέα Δημοκρατία, η αδειοδότηση παραχώρησης χρήσης επεκτείνεται στην περίπτωση που στα παραπάνω παράνομα έργα υφίστανται προεκτάσεις και βελτιώσεις που συνδέονται λειτουργικά και αποτελούν οργανικό σύνολο αυτών ανεξαρτήτως του χρόνου κατασκευής τους, υπό την προϋπόθεση ότι για το συνολικό έργο έχει εκδοθεί Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων. Πρόκειται για μια σημαντική εκτράχυνση και χειροτέρευση εις βάρος του περιβάλλοντος από την ήδη προβληματική περιβαλλοντικώς ρύθμιση που είχε κάνει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Το άρθρο 71 αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα του πώς αντιμετωπίζει τη δασοπροστασία η κυβέρνηση. Για τη διαδικασία διεξαγωγής εργασιών κλαδεμάτων και υλοτομίας δασικών δένδρων σε δημόσιες και ιδιωτικές δασικές εκτάσεις, καθώς και σε πάρκα και άλση, καθίσταται αρμόδια η ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ. Πρόκειται για μια απαράδεκτη ρύθμιση, που είναι απολύτως υβριστική, όταν έχει προηγηθεί το προηγούμενο καλοκαίρι μια παρόμοια οικολογική καταστροφή στα δάση μας με ευθύνη της κυβέρνησης.

Το άρθρο 73 παρατείνει για έναν χρόνο τις βιομηχανικές ζώνες ιχθυοκαλλιέργειας. Το σωστότερο, όμως, θα ήταν να μη δοθεί καμία παρόμοια παράταση. Η παράνομη χωροθέτηση των ιχθυοτροφείων έχει νομιμοποιηθεί από το 2011 με πρόβλεψη να δημιουργηθούν Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (Π.Ο.Α.Υ.), δηλαδή τεράστιες θαλάσσιες και χερσαίες βιομηχανικές ζώνες εντατικής παραγωγής που θα διοικούνται από τις εταιρίες ιχθυοκαλλιέργειας. Όμως δεν υπήρξε ποτέ Γενικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον θαλάσσιο χώρο. Παραβιάστηκαν έτσι στοιχειώδεις κανόνες της λογικής και της χωροταξίας, αλλά και οι υποχρεώσεις της χώρας μας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σημειωτέον ότι οι εταιρίες ιχθυοκαλλιέργειας, παρά τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρωπαϊκής χρηματοδότησης που έχουν λάβει διαχρονικά, επιβάρυναν κατά την περίοδο των Μνημονίων το τραπεζικό σύστημα με χρέη της τάξης του 1 δισεκατομμυρίου και σήμερα ελέγχονται στην πλειονότητά τους από μόλις δύο πολυεθνικά funds. Θα ήταν καλύτερο η διαδικασία αδειοδότησης Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών να ανασταλεί μέχρι να θεσμοθετηθεί Γενικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τη θάλασσα. Και να προβλεφθεί ως αναγκαία η σύμφωνη γνώμη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε κάθε διαδικασία αδειοδότησης. Είναι ένα ζήτημα οικολογικής σωτηρίας των περιοχών, καθώς μετά την ίδρυση των ΠΟΑΥ, η Αιτωλοακαρνανία και τα γύρω νησιά, ο Βόρειος και ο Νότιος Ευβοϊκός, ο Σαρωνικός και πολλές άλλες παράκτιες περιοχές παραδίδονται στην ιχθυοκαλλιέργεια, παραβιάζοντας τη βούληση των τοπικών κοινωνιών, παραδίδοντας τον περιβαλλοντικό πλούτο της χώρας σε έναν προσφάτως χρεοκοπημένο κλάδο ο οποίος, παρά τα εκατομμύρια ευρωπαϊκών επιδοτήσεων που έλαβε τα προηγούμενα χρόνια, χρεοκόπησε και προκάλεσε ζημιά άνω του 1 δισεκατομμυρίου Ευρώ στο τραπεζικό σύστημα. Από τη σχεδιαζόμενη αύξηση των ΠΟΑΥ θα απορρίπτονται καθημερινά στη θάλασσα λύματα ιχθύων και τόνοι φορμόλης, φαρμάκων, τροφών και τα λοιπά. Πρόκειται για μια οικολογική υποβάθμιση που πρέπει να αποφευχθεί.

Με τα άρθρα 79 έως 81 εξασφαλίζεται η διαρκής κερδοφορία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, (η οποία είναι πλέον θυγατρική ιταλικής εταιρείας) και συγκεκριμένα με μια ακόμη χαριστική ρύθμιση 10,4 εκατομμυρίων Ευρώ. Η  δημόσια ενίσχυση που προβλέπεται γενικότερα είναι 50 εκατομμυρίων Ευρώ τον χρόνο για 15 χρόνια, με πρόσχημα ότι πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη για άγονες μεταφορές. Για νιοστή φορά παρατείνεται η ισχύς της «χρυσής» σύμβασης Υποχρέωσης Δημόσιας Υπηρεσίας των 50 εκατομμυρίων Ευρώ ανά έτος (η τελευταία παράταση έληγε στις 31/12/2021, και με την παρούσα ρύθμιση επεκτείνεται η ισχύς της μέχρι 28/2/2022). Ως λόγος αναφέρεται η πανδημία, που τάχα δεν επιτρέπει τις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη νέας σύμβασης. Η κυβέρνηση Σκρουτζ που για την υγεία αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι το να κάνει μόνιμες προσλήψεις και να δημιουργήσει ΜΕΘ, για την κερδοφορία της ιταλικής επιχείρησης κάνει τα πάντα. Βεβαίως, πρόκειται για μια μέριμνα στην οποία συμφωνεί το ευρύτερο μνημονιακό τόξο και μάλιστα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που ήταν και αυτός που ιδιωτικοποίησε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Με το άρθρο 138, οι αθλητικές εγκαταστάσεις του προπονητικού κέντρου στο Ολυμπιακό Χωριό αποσπώνται από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και γίνονται αυτοτελές Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Από τη μια, μπορεί να φαίνεται θετικό πως κινείται κάτι προς την κατεύθυνση της αναζωογόνησης των επί χρόνια αφημένων στη μοίρα τους ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Από την άλλη δεν μπορούμε να μην είμαστε επιφυλακτικοί με τη Μητσοτάκης Α.Ε., την οποία κινεί μόνο η ολιγαρχία και όχι το συμφέρον του λαού, των πολιτών. Προειδοποιούμε, οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις είναι περιουσία του ελληνικού λαού και όχι εμπόρευμα προς εκποίηση ή πεδίο κερδοφορίας για τους ολιγάρχες. Ξέρουμε όλοι οι Έλληνες ότι η μετατροπή δημόσιας περιουσίας σε νομικό πρόσωπο από κομμάτι στενού φορέα του δημοσίου όπως είναι η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, είναι το πρώτο βήμα για ένταξη προς εκποίηση ή 99χρονη μίσθωση σε κάποιον διεθνή ή ντόπιο ολιγάρχη μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και του Υπερταμείου αντίστοιχα.

Με τροπολογίες ως κερασάκι

Ενώ ήδη το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από κακή νομοθέτηση και περιέχει πολλά δωράκια, ήρθαν ως κερασάκι 4 τροπολογίες. Θα σταχυολογήσω ορισμένα μόνο προβληματικά άρθρα. Κατ’ αρχήν, η τροπολογία του Υπουργείου Οικονομικών περιέχει και αυτή ετερόκλητα άρθρα μεταξύ των οποίων και ορισμένα με πλούσια χριστουγεννιάτικα «δωράκια» της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Συγκεκριμένα, προβλέπει με το άρθρο 2 τη μεταβίβαση του συνόλου των μετοχών ΔΕΗ Α.Ε., κυριότητας του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε. Αλλά και την επέκταση της προσαυξημένης έκπτωσης 30% της διαφημιστικής δαπάνης επιχειρήσεων και για φορολογικό έτος 2022 που εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδά τους στο άρθρο 3. Ενώ στο άρθρο 4, τα δωράκια συνεχίζονται με τη θέσπιση διαγραφής των απαιτήσεων του Δημοσίου έναντι της Ο.Σ.Ε. Α.Ε. από υποχρεώσεις τόκων και χρεολυσίων, δεδουλευμένων ή μελλοντικών.

Και το πάρτι συνεχίστηκε με την τροπολογία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενεργείας. Το 1ο άρθρο τροποποιεί τις μεταβατικές διατάξεις του νόμου για τις στρατηγικές επενδύσεις που ψηφίστηκε πριν από μόλις 3 εβδομάδες, γεγονός που οδηγεί στο εύλογο συμπέρασμα ότι πρόκειται για φωτογραφική ρύθμιση. Αφορά στην υπαγωγή στον αναπτυξιακό νόμο και ειδικές διατάξεις αξιολόγησης αιτήσεων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε μη διασυνδεδεμένα νησιά τα οποία δεν θα  προτεραιοποιούνται πλέον. Το 10ο άρθρο αλλάζει το περσινό πολυνομοσχέδιο χωροταξίας-πολεοδομίας σχετικά με την κεντρική υπηρεσία δόμησης, η οποία μετατρέπεται σε αυτοτελή υπηρεσία υπαγόμενη στον Γενικό Γραμματέα, γεγονός που ανοίγει πεδίο σε συγκεντρωτισμό και πολιτικές παρεμβάσεις. Στην ουσία από ένα εποπτικό όργανο των υπηρεσιών δόμησης γίνεται γραφείο συντονισμού των «στρατηγικών επενδύσεων» του Υπουργείου Ενεργείας. Ενώ πλήρη έλλειψη σοβαρότητας φανερώνει το 12ο άρθρο όπου έχουμε αλλαγή οργανογράμματος και ανακατανομή ειδικοτήτων υπηρεσίας ενεργειακής μετάβασης, η οποία ψηφίστηκε πριν από μόλις 2 εβδομάδες!

Σταχυολόγησα ορισμένα μόνο από τα προβληματικά άρθρα του νομοσχεδίου και των τροπολογιών περισσότερο για να καταδειχθεί ενδεικτικά μια ύπουλη και επικίνδυνη νομοθετική πρακτική που επιχειρεί να καθιερώσει η κυβέρνηση: Να έρχονται δηλαδή υπό το πρόσχημα της αντιμετώπισης της πανδημίας του κορονοϊού, διατάξεις με παντοδαπές ρυθμίσεις, εξυπηρετικές για τα μεγάλα συμφέροντα, ενώ τα συστημικά μίντια κοιτάζουν αλλού.