Μία ακόμη καταγγελία για απρόκλητη αστυνομική βία μετά την πορεία για την μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου έρχεται στη δημοσιότητα. Αυτή τη φορά η καταγγελία αφορά την πόλη των Χανίων και έναν 17χρονο μαθητή.

Αναλυτικά το κείμενο της καταγγελίας των γονέων:

Την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου το απόγευμα γίναμε θεατές σε μία πορεία με μικροεπεισόδια που δεν αρμόζουν στα όμορφα Χανιά μας. Ο στόχος της πορείας ήταν να τιμήσουμε την μνήμη ενός παιδιού που χάθηκε άδικα πριν 11 χρόνια. Με αφορμή μια εμπειρία που πέρασε ο μικρός μου γιος (17 ετών) θα ήθελα να εκφράσω και δημόσια τη λύπη μου και τη συμπόνια μου στην οικογένεια του μικρού Αλέξη.

Ήταν λοιπόν 7 το απόγευμα, την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου, όταν ο γιος μου σχόλασε από το φροντιστήριο στο κέντρο των Χανίων. Είχε κανονίσει με έναν συμμαθητή του να πάνε μια βόλτα από την πορεία και στις 9:20 το βράδυ να βρεθούν με άλλα παιδιά σε μία καφετέρια για να δουν έναν αγώνα μπάσκετ.

Αρκετά ειρηνικά στην αρχή της πορείας, έφτασαν έξω από την αγορά και με ειρηνικές διαθέσεις συζητούσαν με άλλα παιδιά που βρήκαν εκεί. Όταν διαπίστωσαν ότι η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει, απομακρύνθηκαν με κατεύθυνση το 1ο Γυμνάσιο Χανίων και σταμάτησαν στη διασταύρωση στο ύψος του πάρκινγκ που υπάρχει ανάμεσα στην αγορά και στο 1ο Γυμνάσιο. Ακούγοντας  φωνές και άτομα να τρέχουν προς το μέρος τους, έκαναν πίσω βήματα για να απομακρυνθούν.

Εκείνη τη στιγμή ο γιος μου βλέπει 3 άτομα με πολιτικά ρούχα να τον πλησιάζουν από τα δεξιά του και να φωνάζουν ”Πιάστε τον”. Χωρίς να φέρουν κάποιο διακριτικό πάνω τους για να γνωρίζει ποιοι μπορεί να είναι, φοβισμένος προσπάθησε να τρέξει χωρίς καν να το καταλάβει. Τον χτυπούν στο πόδι, τον ακινητοποιούν και του περνούν χειροπέδες. Έντρομος ο μικρός τους φωνάζει δυνατά “Ποιοι είστε και γιατί μου βάλατε χειροπέδες;” Ένας εξ’ αυτών φαίνεται να νευρίασε από την ερώτηση και αμέσως του πιάνει τα μαλλιά από το κεφάλι, χτυπάει το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο, τον πιέζει με δύναμη και αρχίζει να τον βρίζει. Έπειτα, πιάνει το περιλαίμιο (λαιμουδιέρα) που φορούσε ο μικρός (μέχρι το ύψος του σαγονιού) και άρχισε να το στρίβει, με αποτέλεσμα ο μικρός να νοιώθει ασφυξία και πόνο στο λαιμό, έχοντας την αίσθηση ότι χάνει της αισθήσεις του.

Τα καλά λόγια του “κυρίου” συνεχίστηκαν μέχρι τη μεταφορά του γιου μου στην Τράπεζα Ελλάδας (απέναντι από το σημείο που τον ακινητοποίησαν).

Ο γιος μου δεν σταμάτησε να τους ρωτάει το λόγο που του έχουν περάσει χειροπέδες. Ξανά τον αρπάζει από το σημείο του σβέρκου, στρίβει το περιλαίμιο φωνάζοντας του “Σκάσε κωλ….δο δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς”. Ο γιός μου παρά την ψυχολογική κατάσταση που βρισκόταν τον ρωτάει “Δεν έχω δικαίωμα να μιλήσω; Χούντα έχουμε;”. Έπειτα απο λίγα λεπτά, φτάνει στο σημείο κάποιος ανώτερος. Αφού τον ρωτάνε τα στοιχεία του, μόλις διαπίστωσε ότι πρόκειται για παιδί 17 χρονών, αφαιρούν τις χειροπέδες, χωρίς να τον αφήσουν ελέυθερο. Αφού πήραν την τσάντα του που είχε από το φροντιστήριο, για έναν τυπικό έλεγχο, του την επέστρεψαν και του λένε “Φύγε και πήγαινε τώρα σπίτι σου”.

Ως μητέρα, δεν θέλω να σκέφτομαι και να φαντάζομαι τις στιγμές που έζησε ο γιος μου. Το μόνο λάθος που του καταλογίζω είναι ότι δεν μας ενημέρωσε εκείνη την στιγμή. Απο το φόβο του για το τι μπορεί να συμβεί δεν είπε τίποτα την Παρασκευή και μας ενημέρωσε το Σάββατο. Έπειτα από κάποιο πόνο που ένοιωθε στο κεφάλι και χωρίς δεύτερη σκέψη, τον πήγαμε στα επείγοντα του Νοσοκομείου Χανίων.

Να σας αναφέρω ότι ο γιος μου δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα τόσο στο σχολείο του όσο και γενικότερα στην κοινωνία για τέτοιου είδους περιστατικά. Αυτές τις μέρες δύο ερωτήματα είναι αυτά που με απασχολούν. Πρώτον, με ποιο δικαίωμα μπορεί ο καθένας να βγάζει τα ζωώδη ένστικτα του πάνω στον γιο μου; Και δεύτερον, καταλαβαίνω ότι και αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να κάνουν την δουλειά τους αλλά πώς μπορούν να δρούν ανεξέλεγκτα; Χωρίς να έχουν το παραμικρό στοιχείο; Ποιος μας προστατεύει από αυτούς που προσπαθούν να μας προστατέψουν; Πώς θα ξαναεμπιστευτεί ο γιος μου δυνάμεις ασφαλείας με αυτήν την εμπειρία;

Υ.Γ. Όλα όσα αναφέρθηκαν σ’αυτό το άρθρο είναι ότι μπόρεσα να συγκρατήσω από την εμπειρία του γιου μου.

Όντας στην Γ’ Λυκείου που είναι μαθητής και λόγω των αθλητικών δραστηριοτήτων που ασχολείται από 8 ετών, έχει σκοπό να δηλώσει στρατιωτικές ή αστυνομικές σχολές για τις σπουδές του. Το Σάββατο βράδυ αφού γυρίσαμε από το νοσοκομείο μας ανακοίνωσε ότι δεν θέλει σε καμία περίπτωση να γίνει σαν αυτούς.

 

Ψήφισμα καταγγελίας και από το 15μελές Συμβούλιο

Για το ίδιο θέμα δόθηκε στη δημοσιότητα η καταγγελία του μαθητικού 15μελούς Συμβουλίου των μαθητων/-τριών του 3ου ΓΕΛ Χανίων που συνεδρίασε την Τετάρτη, 11 Δεκεμβρίου 2019:

Ψήφισμα καταγγελίας του μαθητικού 15μελούς Συμβουλίου του 3ου ΓΕΛ Χανίων

Το βράδυ της Παρασκευής της 6ης Δεκεμβρίου μετά το τέλος της δυναμικής πορείας στην μνήμη του δολοφονημένου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο μαθητής της Γ’ λυκείου του σχολείου μας Γιάννης Π. έπεσε θύμα τυφλής βίας από την αστυνομία της κυβέρνησης που προωθεί τον νόμο και την τάξη.

Ως μαθητές  αποφασίσαμε ομόφωνα να μη σιωπήσουμε και να καταγγείλουμε το περιστατικό ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία τον θρασύδειλων αυτών “κυρίων”, οι οποίοι εντελώς αυθαίρετα και χωρίς καμία αφορμή φορώντας πολιτικά ρούχα, αποφάνθηκαν ότι είναι σωστό να περάσουν χειροπέδες και να χτυπήσουν ένα ανήλικο παιδί στο κέντρο της πόλης, παρουσία κόσμου.

Γνωρίζουμε ότι στόχος τους είναι να τρομοκρατήσουν τον κόσμο, ο οποίος δεν σιωπά και ανοιχτά καταγγέλλει τις αυθαιρεσίες αυτών και των αφεντικών τους και κυρίως τα παιδιά.

Αλλά πρέπει να ξέρουν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί ούτε τώρα, ούτε ποτέ.

Ως 15μελές και εκ μέρους όλων των μαθητών και μαθητριών του σχολείου μας ζητάμε να αποδοθούν ευθύνες για τον ξυλοδαρμό και εξευτελισμό του συμμαθητή μας.

Στο χέρι  της κοινωνίας των Χανίων είναι  να υπερασπιστεί τα παιδιά της. Γι’ αυτό, καλούμε το Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων και το Σύλλογο καθηγητών του 3ου Γενικού Λυκείου Χανίων να πάρουν θέση για το θέμα, την ΕΛΜΕ Χανίων και κάθε άλλο φορέα της πόλης που αντιτίθεται στην αστυνομική αυθαιρεσία.