«Μισή μέρα είναι πολύς καιρός στην αιγυπτιακή πολιτική. Την ώρα που ο κόσμος ψήφιζε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, ο στρατός έδωσε στον εαυτό του συντριπτικές νέες εξουσίες, που θα περιορίσουν δραστικά τις προοπτικές του διαδόχου του Μουμπάρακ.
 
Αν ο Μοχάμεντ Μορσί, που ανακοίνωσε τη νίκη του εκ μέρους του Κόμματος Ελευθερίας και Δικαιοσύνης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αποδειχθεί όντως νικητής, η εξουσία του θα είναι πολύ μικρότερη απ' ό,τι ήλπιζαν οι οπαδοί του, και φοβούνταν οι αντίπαλοί του στο εσωτερικό, και στο εξωτερικό.
 
Αλλά η αναζήτηση για κυριαρχία από το Ανώτατο Συμβούλιο του στρατού σημαίνει ότι το “σοφτ πραξικόπημα” θα γινόταν ακόμη και αν κέρδιζε ο Αχμέντ Σαφίκ, ο υποψήφιος του παλαιού καθεστώτος.
 
Οι ελιγμοί του Συμβουλίου σημαίνουν έναν αδύναμο πρόεδρο, χωρίς Σύνταγμα για να καθορίζει τις εξουσίες του ή εκλεγμένο κοινοβούλιο σαν αντίβαρο στον στρατό, που πολέμησε σκληρά για να διατηρήσει την επιρροή του μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ, τον Φεβρουάριο του 2011.
 
Συγκρίσεις με την Αλγερία το 1991 – όταν το καθεστώς ακύρωσε τον δεύτερο γύρο εκλογών επειδή φαινόταν ότι θα κέρδιζαν οι ισλαμιστές – ίσως είναι υπερβολικές. Αλλά είναι σαφές ότι οι πρωταγωνιστές του αιγυπτιακού δράματος είναι τώρα οι στρατηγοί και η Αδελφότητα.
 
Οι επαναστάτες της Πλατείας Ταχρίρ και προοδευτικοί σαν τον Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέϊ έχουν βρεθεί στο περιθώριο και αναρωτιούνται με πικρία τι πήγε τόσο λάθος. Και οι στρατηγοί θα είναι ευτυχείς με έναν αδύναμο πολιτικό στην προεδρία, τον οποίον θα κατηγορήσουν όταν επιδεινωθεί και άλλο η οικονομία.
 
“Στην πραγματικότητα”, σχολίασε ένας μπλόγκερ, “οι στρατηγοί δεν χρειάζεται να κλείσουν συμφωνία με κανέναν, επειδή έχουν όλα τα όπλα και τους θεσμούς. Ετσι ξέρουν ότι όποιος και αν γίνει πρόεδρος θα αναγκαστεί να κλείσει συμφωνία μαζί τους”.
 
Αυτό είναι, λοιπόν, το τέλος της Αραβικής Ανοιξης στην Αίγυπτο; Πίσω στο μηδέν, είναι η απάντηση που δίνουν πολλοί Αιγύπτιοι. Και όμως, ο Μουμπάρακ έχει φύγει, και δεν θα τον διαδεχθεί ο γιος του. Επιπλέον, οι βουλευτικές και οι προεδρικές εκλογές έχουν προσφέρει μια γνήσια επιλογή στον κόσμο, για πρώτη φορά.
 
Οι Αιγύπτιοι έχουν εξαντληθεί και θέλουν σταθερότητα μετά από 18 μήνες αναταραχής. Και όμως, οι προσδοκίες για περαιτέρω αλλαγή δεν πρόκειται να σβήσουν. Οι ελιγμοί των στρατηγών είναι μια σοβαρή οπισθοδρόμηση. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ», γράφει ο Μπλακ.