τoυ Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ
(από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων)
Σύριζα και Χρυσή Αυγή λοιπόν, χέρι χέρι τα δύο άκρα, κομμουνιστές και ναζιστές μαζί κατά της Ελληνικός Χρυσός. Αποκάλυψη τώρα, τώρα που γυρίζει. Το σενάριο που έγινε πια καθημερινό μας ανάγνωσμα επιστρατεύει ο ανεπηρέαστος προφανέστατα γερμανός δημοσιογράφος της Handelsblatt και με μεγάλη, εννοείται, ευχαρίστηση αναπαράγει η Ναυτεμπορική για να ερμηνεύσουν όλες τις βασανιστικές ταλαιπωρίες που υφίσταται η Eldorado Gold στην προσπάθειά της να μας καταστήσει τον «μεγαλύτερο παραγωγό χρυσού στην Ευρώπη, ξεπερνώντας ακόμη και την πρωτοπόρο σήμερα Φινλανδία», όπως διατείνεται ο εκπρόσωπος της Ελληνικός Χρυσός.
Ξεχνούν βέβαια -ή μάλλον κάνουν πως ξεχνούν- γερμανός δημοσιογράφος, Ναυτεμπορική και εκπρόσωπος της Ελληνικός Χρυσός, πως η εταιρεία πρότεινε για τη δήθεν ανάκτηση καθαρού χρυσού στη χώρα μας μία και μοναδική αλλά, φευ, απραγματοποίητη μεταλλουργική μέθοδο: Τη δικής της έμπνευσης τροποποιημένη μέθοδο flash smelting, με την οποία όμως, όπως την τροποποίησαν/κακοποίησαν και με το μίγμα υλικών που σχεδίασαν να την εφαρμόσουν, θα συμπαράγονται και 25.000 τόννοι αεριοποιημένου αρσενικού ετησίως -και άντε πιάσ’τους. Αυτή είναι η «φιλική προς το περιβάλλον» μέθοδος που η εταιρεία υποτίθεται οτι προτίθεται να χρησιμοποιήσει: σας παίρνουμε το κυάνιο δηλαδή και σας δίνουμε αρσενικό -και μάλιστα χουβαρντάδικα. Αφερίμ.
Ο καλός μας γερμανός αρθρογράφος επίσης εκτιμά εξ αποστάσεως ότι τα κοιτάσματα χρυσού της Χαλκιδικής «θα μπορούσαν να συμβάλουν ώστε να οδηγηθεί η Ελλάδα σε έναν δρόμο βιώσιμης ανάπτυξης. Ο καναδικός μεταλλευτικός όμιλος Eldorado Gοld θέλει να επενδύσει εδώ μέσω της θυγατρικής της Ελληνικός Χρυσός περίπου δύο δις δολάρια».
Λοιπόν κ. γερμανέ δημοσιογράφε και αγαπητή Ναυτεμπορική, μπορεί να είμαστε σε δεινή οικονομική κατάσταση ως χώρα αλλά βιώσιμη ανάπτυξη δεν πρόκειται επ’ ουδενί να δούμε με την κλοπή από τις ξένες μεταλλευτικές εταιρείες του όποιου ορυκτού πλόύτου διαθέτουμε. Έναντι μόνου ουσιαστικού κέρδους τη δημιουργία μερικών εκατοντάδων, άντε μιας χιλιάδας θέσεων εργασίας, γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση περί τόσων και όχι παραπάνω θα πρόκειται. Και με κάτι ελάχιστα ψίχουλα που ίσως προκύψουν από τη φορολόγηση των όσων κατ’ έτος θα έχει την καλωσύνη να αφήνει επίσημα να φαίνονται η εταιρεία -σιγά μην. Γιατί υπάρχει ξέρετε και η «ολλανδική φορολογική τεχνογνωσία», αν έχετε ακουστά κάτι γι’ αυτήν.
Αλλά ακόμα και αν θα μπορούσε να γίνει με κάποιο τρόπο εδώ στη χώρα μας η παραγωγή καθαρών πολύτιμων μετάλλων κ. γερμανέ δημοσιογράφε και αγαπητή Ναυτεμπορική, η χώρα μας δεν θα είναι συμπαραγωγός τους. Θα είναι απλός σχεδόν εκχωρητής εκτάσεων και δικαιωμάτων εκμετάλλευσης, με βάση το συμβόλαιο που υπάρχει μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και Ελληνικός Χρυσός. Θα μου πείτε, μπορούσε να είναι κάτι παραπάνω μια που δεν διαθέτει τα απαραίτητα κεφάλαια και ίσως και τη σχετική τεχνογνωσία. Ασφαλώς και θα μπορούσε, αν τα κοιτάσματά μας στη Χαλκιδική έχουν πράγματι τη μεγάλη αξία που (πολλοί θέλουν να) τους αποδίδουν. Κοιτάξτε λοιπόν:
Στην υπανάπτυκτη αφρικανική Ερυθραία ας πούμε, που την κυβερνάει ένας στυγνός δικτάτορας αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία, στην αίτηση μιας και εκεί καναδικής εταιρείας (της Nevsun Resources) για εξόρυξη και εκμετάλλευση κοιτασμάτων (Bisha mine) ακριβώς σαν κι’ αυτά της Χαλκιδικής, το κράτος απαίτησε και έγινε δεκτό από την καναδική εταιρεία το έργο να το αναλάβει μια τοπική θυγατρική της μητρικής καναδικής, με το κράτος, την ανυπόληπτη Ερυθραία, να είναι συμμέτοχός της κατά 40 %. Η καναδική εταιρεία εκεί λοιπόν αρκέστηκε στο 60% των κερδών της εκμετάλλευσης, με το υπόλοιπο 40% να πηγαίνει κατευθείαν στα κρατικά ταμεία της Ερυθραίας -για να χρησιμοποιηθεί βέβαια όπως ο κυβερνών δικτάτορας θέλει, αλλά αυτό, είπαμε, είναι μια άλλη ιστορία
Στη Ζιμπάμπουε επίσης, το κράτος είχε μέχρι πρόσφατα επιβάλλει σε όλες τις ξένες μεταλλευτικές εταιρίες να καταθέτουν στην τοπική κεντρική τράπεζα και σε δολάρια (συνάλλαγμα για τη χώρα) το 60% των κερδών τους, με αυτόματη πίστωση σ’ αυτές του ισοδύναμου στο τοπικό νόμισμα. Αυτό η Ζιμπάμπουε το άλλαξε μόλις πριν λίγες μέρες. Αναβάθμισε την κρατική απαίτηση από το 60 στο 80%
Εδώ σ’ εμάς, που δεν είμαστε Αφρική, Ερυθραία ή Ζιμπάμπουε, τα συμβόλαια με τα οποία έγινε η παράδοση των υπό κρατική στη φάση εκείνη μεταλλείων Κασσάνδρας στην ιδιωτική Ελληνικός Χρυσός συντάχθηκαν και υπογράφηκαν σε λίγες μόνο ώρες μέσα σε ένα συμβολαιογραφικό γραφείο, με μόνους διαπραγματευτές από τις δύο πλευράς τον Πάχτα και τον γαμπρό του Μπόμπολα.
Γιατί εμείς εδώ δεν είμαστε ούτε Ερυθραία ούτε Ζιμπάμπουε.