Εκόνομιστ Ευρώ
Η άρνηση της ΕΚΤ να δει σοβαρά την αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους, μπορεί να τινάξει την Ευρωζώνη στον αέρα (Economist: http://econ.st/kdeCAA)
Η άρνηση της ΕΚΤ να δει σοβαρά την αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους, μπορεί να τινάξει την Ευρωζώνη στον αέρα.
Από τον Economist (12/5/2001)
Εάν δε διακυβευόταν η ίδια η ύπαρξη της ευρωζώνης, η ανικανότητα των Ευρωπαίων να αντιμετωπίσουν από κοινού την κρίση μόνο γέλια θα προκαλούσε…
Έναν χρόνο μετά, η προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδας δείχνει να έχει αποτύχει παταγωδώς. Οι αποδόσεις των δεκαετών ελληνικών ομολόγων καταγράφουν ιστορικό υψηλό. Τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και η Ευρώπη και το ΔΝΤ παραδέχονται πως η χώρα δεν έχει καμιά ελπίδα να επιστρέψει στις αγορές μέσα στο 2012. Είναι καιρός να βγει από το συρτάρι το σχέδιο Β. Κι αντί να ασχοληθούν σοβαρά με αυτό, οι Ευρωπαίοι τσακώνονται σαν πιτσιρίκια στην παιδική χαρά…
Η μεγαλύτερη κόντρα είναι αυτή της Γερμανίας με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Οι Γερμανοί δεν συνηγορούν σε νέα δανειοδότηση της Ελλάδας χωρίς σαφείς αλλαγές στο σχέδιο διάσωσης, όπως δέσμευση εσόδων από τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις ως εγγύηση για εκταμίευση νέων κονδυλίων διάσωσης. ¨Η μια αναδιάρθρωση του χρέους. Παρόλο δηλώνουν απρόθυμοι να χρεώσουν τις ζημιές στους κατόχους ελληνικών ομολόγων, έχουν πεισθεί για τη σκοπιμότητα μιας αναδιάρθρωσης.
Η ΕΚΤ αντιτίθεται σθεναρά. Επιμένει στο ήδη αποτυχημένο σχέδιο, ζητώντας νέο κύκλο λιτότητας για αντάλλαγμα σε νέα δάνεια. Οι τράπεζες, σε κατάσταση υστερίας, ισχυρίζονται πως οποιαδήποτε παρέμβαση στο ελληνικό χρέος, ακόμα και μια ήπια παράταση της προθεσμίας αποπληρωμής, θα ήταν καταστροφική. Θα προκαλούσε νέα κρίση, χειρότερη από εκείνην μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008.
Αξιωματούχοι της ΕΚΤ, ακόμη πιο ακραίοι, απειλούν πως εάν η Ελλάδα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση, δε θα δεχθούν τα ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση για νέα εκταμίευση κεφαλαίων. Μια τέτοια μείωση ρευστότητας θα πυρπολούσε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και θα «έδειχνε» την έξοδο από την Ευρωζώνη.
Είναι απολύτως λογικό για την ΕΚΤ να ανησυχεί για την ελληνική αδυναμία αποπληρωμής του χρέους, πόσο μάλλον για ντόμινο που θα προκαλέσει σε Ιρλανδία, Πορτογαλία και άλλους «ασθενείς».
Αντί να σκάβει το λάκκο της όμως, εθελοτυφλώντας, θα’ πρεπε να πιέσει τους ευρωπαίους ηγέτες να μειώσουν το ρίσκο, με κεφάλαια θωράκισης του τραπεζικού συστήματος. Ίσως, κοντόφθαλμα, να ελπίζει πως, εμποδίζοντας μια αναδιάρθρωση, θα αναγκάσει τους ευρωπαίους ηγέτες να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να στηρίξουν την Ελλάδα.
Το πιο επικίνδυνο όμως είναι το ότι η ΕΚΤ, καθήμενη στο βάθρο της, με τον επίσης αδιάλλακτο πρόεδρό της Ζαν Κλοντ Τρισέ, αρνούνται να παραδεχθούν πως μια χώρα της Ευρωζώνης καταρρέει.
Οποια και να είναι τα κίνητρα της ΕΚΤ, οι Γερμανοί έχουν δίκιο σε ένα πράγμα: Όταν αποτυγχάνει το σχέδιο Α, προχωράς στο εναλλακτικό σχέδιο Β.
Η υπεροψία της ΕΚΤ
Οι ιδιωτικοποιήσεις (ως εγγύηση για νέα δάνεια) δεν αποτελούν σοβαρή επιλογή, όχι μόνο γιατί θα πυροδοτήσουν ισχυρότατες αντιδράσεις και αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα, αλλά και γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν κατέχει και πολλούς επίσημους τίτλους ιδιοκτησίας γης για να τους πουλήσει…
Πρακτικά το σχέδιο Β κινείται σε δυο κατευθύνσεις:
- Είτε οι «μεγάλοι» της ΕΕ θα δανείσουν την Ελλάδα, για όσο χρειαστεί, προκειμένου να μειωθεί το χρέος σε βιώσιμα επίπεδα
-Είτε να συμφωνήσουν όλοι στην αναδιάρθρωση.
Κι επειδή είναι μάλλον απίθανο να δεχθούν οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι πολίτες να πληρώνουν εσαεί τους Έλληνες, η λύση της αναδιάρθρωσης μοιάζει μονόδρομος.
Η Γερμανία και το ΔΝΤ, θα πρέπει να απαιτήσουν από κοινού την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους: Αφενός μεν η Γερμανία να πιέσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να στηρίξουν τις ελληνικές τράπεζες, και αφετέρου το ΔΝΤ, βετεράνος στην αναδιάρθρωση, να εξασφαλίσει την βιωσιμότητα του εγχειρήματος.
Ετσι η ΕΚΤ θα αναγκαστεί να επιλέξει: Η θα συνηγορήσει στην αναδιάρθρωση, ή θα συνεχίσει την αδιαλλαξία, οδηγώντας την Ελλάδα εκτός ευρώ και προκαλώντας βαθιές ρωγμές στην ΕΕ. Και σίγουρα ο κ. Τρισέ δε θα θελε να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που διέλυσε την ευρωζώνη…
Διαβάστε το άρθρο του Economist εδω:
http://econ.st/kdeCAA
Από τον Economist (12/5/2001)
Εάν δε διακυβευόταν η ίδια η ύπαρξη της ευρωζώνης, η ανικανότητα των Ευρωπαίων να αντιμετωπίσουν από κοινού την κρίση μόνο γέλια θα προκαλούσε…
Έναν χρόνο μετά, η προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδας δείχνει να έχει αποτύχει παταγωδώς. Οι αποδόσεις των δεκαετών ελληνικών ομολόγων καταγράφουν ιστορικό υψηλό. Τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και η Ευρώπη και το ΔΝΤ παραδέχονται πως η χώρα δεν έχει καμιά ελπίδα να επιστρέψει στις αγορές μέσα στο 2012. Είναι καιρός να βγει από το συρτάρι το σχέδιο Β. Κι αντί να ασχοληθούν σοβαρά με αυτό, οι Ευρωπαίοι τσακώνονται σαν πιτσιρίκια στην παιδική χαρά…
Η μεγαλύτερη κόντρα είναι αυτή της Γερμανίας με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Οι Γερμανοί δεν συνηγορούν σε νέα δανειοδότηση της Ελλάδας χωρίς σαφείς αλλαγές στο σχέδιο διάσωσης, όπως δέσμευση εσόδων από τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις ως εγγύηση για εκταμίευση νέων κονδυλίων διάσωσης. ¨Η μια αναδιάρθρωση του χρέους. Παρόλο δηλώνουν απρόθυμοι να χρεώσουν τις ζημιές στους κατόχους ελληνικών ομολόγων, έχουν πεισθεί για τη σκοπιμότητα μιας αναδιάρθρωσης.
Η ΕΚΤ αντιτίθεται σθεναρά. Επιμένει στο ήδη αποτυχημένο σχέδιο, ζητώντας νέο κύκλο λιτότητας για αντάλλαγμα σε νέα δάνεια. Οι τράπεζες, σε κατάσταση υστερίας, ισχυρίζονται πως οποιαδήποτε παρέμβαση στο ελληνικό χρέος, ακόμα και μια ήπια παράταση της προθεσμίας αποπληρωμής, θα ήταν καταστροφική. Θα προκαλούσε νέα κρίση, χειρότερη από εκείνην μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008.
Αξιωματούχοι της ΕΚΤ, ακόμη πιο ακραίοι, απειλούν πως εάν η Ελλάδα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση, δε θα δεχθούν τα ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση για νέα εκταμίευση κεφαλαίων. Μια τέτοια μείωση ρευστότητας θα πυρπολούσε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και θα «έδειχνε» την έξοδο από την Ευρωζώνη.
Είναι απολύτως λογικό για την ΕΚΤ να ανησυχεί για την ελληνική αδυναμία αποπληρωμής του χρέους, πόσο μάλλον για ντόμινο που θα προκαλέσει σε Ιρλανδία, Πορτογαλία και άλλους «ασθενείς».
Αντί να σκάβει το λάκκο της όμως, εθελοτυφλώντας, θα’ πρεπε να πιέσει τους ευρωπαίους ηγέτες να μειώσουν το ρίσκο, με κεφάλαια θωράκισης του τραπεζικού συστήματος. Ίσως, κοντόφθαλμα, να ελπίζει πως, εμποδίζοντας μια αναδιάρθρωση, θα αναγκάσει τους ευρωπαίους ηγέτες να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να στηρίξουν την Ελλάδα.
Το πιο επικίνδυνο όμως είναι το ότι η ΕΚΤ, καθήμενη στο βάθρο της, με τον επίσης αδιάλλακτο πρόεδρό της Ζαν Κλοντ Τρισέ, αρνούνται να παραδεχθούν πως μια χώρα της Ευρωζώνης καταρρέει.
Οποια και να είναι τα κίνητρα της ΕΚΤ, οι Γερμανοί έχουν δίκιο σε ένα πράγμα: Όταν αποτυγχάνει το σχέδιο Α, προχωράς στο εναλλακτικό σχέδιο Β.
Η υπεροψία της ΕΚΤ
Οι ιδιωτικοποιήσεις (ως εγγύηση για νέα δάνεια) δεν αποτελούν σοβαρή επιλογή, όχι μόνο γιατί θα πυροδοτήσουν ισχυρότατες αντιδράσεις και αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα, αλλά και γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν κατέχει και πολλούς επίσημους τίτλους ιδιοκτησίας γης για να τους πουλήσει…
Πρακτικά το σχέδιο Β κινείται σε δυο κατευθύνσεις:
- Είτε οι «μεγάλοι» της ΕΕ θα δανείσουν την Ελλάδα, για όσο χρειαστεί, προκειμένου να μειωθεί το χρέος σε βιώσιμα επίπεδα
-Είτε να συμφωνήσουν όλοι στην αναδιάρθρωση.
Κι επειδή είναι μάλλον απίθανο να δεχθούν οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι πολίτες να πληρώνουν εσαεί τους Έλληνες, η λύση της αναδιάρθρωσης μοιάζει μονόδρομος.
Η Γερμανία και το ΔΝΤ, θα πρέπει να απαιτήσουν από κοινού την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους: Αφενός μεν η Γερμανία να πιέσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να στηρίξουν τις ελληνικές τράπεζες, και αφετέρου το ΔΝΤ, βετεράνος στην αναδιάρθρωση, να εξασφαλίσει την βιωσιμότητα του εγχειρήματος.
Ετσι η ΕΚΤ θα αναγκαστεί να επιλέξει: Η θα συνηγορήσει στην αναδιάρθρωση, ή θα συνεχίσει την αδιαλλαξία, οδηγώντας την Ελλάδα εκτός ευρώ και προκαλώντας βαθιές ρωγμές στην ΕΕ. Και σίγουρα ο κ. Τρισέ δε θα θελε να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που διέλυσε την ευρωζώνη…
Διαβάστε το άρθρο του Economist εδω:
http://econ.st/kdeCAA