H λογοκρισία για τον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα καλά κρατεί

Από την Δευτέρα που μας πέρασε δεχόμαστε διαρκώς καταγγελίες για τις λογοκριτικές ενέργειες του facebook σε οποιοδήποτε μη δημοσιογραφικό κείμενο αλλά και έργο τέχνης δρα υποστηρικτικά και αλληλέγγυα στο αίτημα του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα. Φίλοι, αναγνώστες, ακροατές έχουν την ευαισθησία να μας ενημερώνουν για μια πρωτοφανή επιχείρηση λογοκρισίας, με σαφώς πολιτικά χαρακτηριστικά. Σε μένα προσωπικά, πρώτος έγραψε, ενημερώνοντάς με για το θέμα, ο Ανδρέας Λουγάκος: «Κυρία Θωμά καλησπέρα σας. Ίσως έχετε ενημερωθεί ήδη κι από άλλους, αλλά σας το λέω κι εγώ καλού-κακού. Φίλος έκανε ανάρτηση υπέρ του Κουφοντίνα, τρώει κατέβασμα από το FB, δεν μαθαίνει τον λόγο. Κάνω ανάρτηση που αναρωτιέμαι τον λόγο που κατέβηκε η ανάρτηση του φίλου και εν τέλει κατεβαίνει και η δική μου ανάρτηση. Η αιτιολογία είναι στο screenshot που σας έχω στο τέλος. Θεωρείται δηλαδή στήριξη σε επικίνδυνο πρόσωπο και οργανώσεις. Ούτε εγώ, ούτε ο φίλος αναφερθήκαμε στις πράξεις του. Αναφερθήκαμε καθαρά σε αυτό που λέμε πολλοί αυτές τις μέρες, εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας στην απεργία πείνας (και πλέον δίψας) του για τα νόμιμα αιτήματα του.».

Στη συζήτηση με την συντακτική ομάδα του ΤΡΡ που ακολούθησε, έμαθα ότι οι ανάλογες καταγγελίες που φτάνουν σε μας, με κάθε τρόπο, είναι πάρα πολλές. Το φαινόμενο είχε τεράστιες διαστάσεις και είναι βέβαιο πως λειτουργούσαν οι περίφημοι αλγόριθμοι έχουν τεθεί σε λειτουργία και όπου δουν το όνομά του «κόβουν» – όμως όχι μόνον αυτοί. Μάλλον η υπόθεση συνδέεται και με τις περίφημες ανώνυμες «καταγγελίες», αλλά κανείς μας δεν γνωρίζει και δε μπορεί να γνωρίζει ποιοί είναι οι καταγγέλοντες (ή ποιο ρόλο υπάρχει πιθανότητα να έχουν ελληνικές ομάδες που ελέγχουν υποτίθεται την εγκυρότητα ή μη των ειδήσεων και μας «προστατεύουν από τα fake news»..). Πολύ απλά, το fb είναι ιδιωτική εταιρία και άρα δε δίνει λογαριασμό σε κανέναν, ειδικά καθώς όταν γραφόμαστε αποδεχόμαστε την «πολιτική ορθής χρήσης» – το δικαίωμα τους να κάνουν ότι γουστάρουν.

Κάποια μηνύματα, λοιπόν, λογοκρίνονται από καταγγελίες αγνώστων κουκουλοφόρων, κάποια τα σταματάει ο αλγόριθμος – που μπορεί να διαβάσει και κείμενο σε εικόνες, μαθαίνω, για να αναγνωρίζει λέξεις από τη «μαύρη λίστα». Στην περίπτωση του σκίτσου του δημιουργού Θανάση Καραμπάλιου, που στολίζει το άρθρο (ολόκληρο θα το δείτε στην γκάλερι), οι λέξεις που αναγράφονται στο σχετικό σκίτσο του ήταν «Αλληλεγγύη στο Δημήτρη Κουφοντίνα», και αυτό σημαίνει ό,τι το πιθανότερο είναι πως το όνομα του Δημήτρη Κουφοντίνα είναι αυτό που βρίσκεται στη μαύρη λίστα – αν αυτό γίνεται κατ’ εντολή της Αμερικανικής ή της Ελληνικής κυβέρνησης δε μπορώ να το ξέρω, αλλά και σε αυτό το θέμα, όπως και σε πάρα πολλά άλλα, η ταύτιση των δύο είναι δεδομένη.

Η παρουσία του Θανάση Καραμπάλιου (1800) μεταξύ όσων υπέστησαν τη λογοκρισία, ξεχωρίζει και για έναν άλλο λόγο. Η λογοκρισία έργου τέχνης, σκίτσου, φέρνει πάντα στο νου αυτόματα την περίπτωση των σκίτσων του Μωάμεθ και δεν μπορεί κανείς παρά να δει ξεκάθαρα εδώ την ειρωνία της δήθεν υπεράσπισης της «ελευθερίας της τέχνης» εκεί, από τους ίδιους μηχανισμούς που κόβουν το σκίτσο για το Δημήτρη Κουφοντίνα εδώ. Υποκρισία και δύο μέτρα και δύο σταθμά. Επικίνδυνα για την ελευθερία του λόγου και τα δύο. Μιαν ελευθερία που βάλλεται από παντού και που οφείλουμε να προασπίζουμε με κάθε τρόπο.

Ο Θανάσης Καραμπάλιος, το λογοκριμένο σκίτσο του οποίου στολίζει το άρθρο, μου έστειλε το εξής σχόλιο, το οποίο δε χρειάζεται κανένα συμπλήρωμα ή επεξήγηση, και δημοσιεύω, αντί επιλόγου, εδώ:

«”Γιατί έχουν επιβληθεί περιορισμοί στο λογαριασμό σας.

Κανείς άλλος δεν μπορεί να δει τη δημοσίευση σας. Έχουμε θεσπίσει αυτούς τους όρους για να αποτρέπουμε την πρόκληση βλαβών στον πραγματικό κόσμο. Βασιζόμαστε είτε στην τεχνολογία είτε στις ομάδες ελέγχου για να αφαιρέσουμε ότι δεν ακολουθεί τους όρους μας το συντομότερο δυνατό.”

Είναι η δεύτερη φορά που ο λογαριασμός μου περιορίζεται. Την πρώτη ήταν γιατί έβρισα ένα χρυσαυγίτη. Αυτή την φορά προσπάθησα να αποτρέψω την πρόκληση βλαβών στην δικαιοσύνη στον πραγματικό κόσμο μέσα από ένα σκίτσο. Αυτό φαίνεται να ενόχλησε είτε την τεχνολογία είτε τις ομάδες ελέγχου και έτσι το αφαίρεσαν.

Δεν συμφωνώ με τις πράξεις του Δημήτρη Κουφοντίνα όπως και με την ατομική βία. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας δικάστηκε και καταδικάστηκε.

Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται στον τρόπο που αντιμετωπίζει τους ηττημένους και τους απροσάρμοστους. Σε μία χώρα όπου λυτοί και δεμένοι προσπαθούν να καλύψουν έναν φερόμενο ως παιδεραστή. Σε μια χώρα όπου τα ΜΑΤ σέρνουν φοιτητες μέσα από τα πανεπιστήμια. Σε μία χώρα όπου αυτοπυρπολούμενη ΕΓΚΥΟΣ γυναίκα που “ζουσε” στο κολαστήριο του Καρά Τεπέ κατηγορείται για εμπρησμό. Σ’ αυτή τη χώρα αν έχεις σπονδυλική στήλη και ένα ψήγμα αξιοπρέπειας ντρέπεσαι που είσαι πολίτης της.

Η δικαιοσύνη μας έχει αφήσει εδώ και καιρό. Και σε ένα επίπεδο ο Δημήτρης Κουφοντίνας αποφάσισε να την σηκώσει στις πλάτες του. Με κόστος την ίδια του τη ζωή. Δεν θα μπορούσα να μην πάρω θέση υπέρ του.».