«Μετά από επτά χρόνια κρίσης και δύο ολοκληρωμένα προγράμματα διάσωσης θα έλεγε κανείς ότι οι διασώστες της χώρας θα είχαν αναπτύξει κάποια ρουτίνα, αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο» επισημαίνει ο σχολιαστής. «Σε αυτό φταίει η ελληνική κυβέρνηση, αλλά όχι μόνον. Τόσο το ΔΝΤ όσο και η ευρωζώνη ρίχνουν λάδι στη φωτιά ερίζοντας για την οικονομική και δημοσιονομική εξέλιξη της Ελλάδας, σε σημείο που να διερωτάται κανείς αν πρόκειται για δύο διαφορετικές χώρες. Η ευρωζώνη γίνεται όλο και πιο αισιόδοξη, το ΔΝΤ όλο και πιο απαισιόδοξο, και οι δύο πλευρές στηρίζουν τις εκτιμήσεις τους με νούμερα δημιουργώντας σύγχυση και βλάπτοντας τη φήμη της Ελλάδας στα μάτια των επενδυτών».
Η εφημερίδα του Ντίσελντορφ θεωρεί ότι η καταρχήν συμφωνία στη Μάλτα αποτελεί ένδειξη ότι οι διασώστες της Ελλάδας το αντελήφθησαν και έκαναν ένα βήμα σύγκλισης χωρίς όμως επί της ουσίας να έχει λυθεί ο πυρήνας της διένεξης που είναι η βιωσιμότητα του δυσθεώρητου ελληνικού χρέους. Το ΔΝΤ συνδέει την συμμετοχή του στο τρίτο πρόγραμμα με την ελάφρυνση του χρέους μαζί με συγκεκριμένες δεσμεύσεις μέχρι το καλοκαίρι ενώ ο Σόιμπλε το απορρίπτει αλλά εμμένει στην οικονομική συμμετοχή του Ταμείου. Και ο γερμανός σχολιαστής καταλήγει: «Μένει να δούμε ποια από τις δύο πλευρές τελικά θα λυγίσει, αυτή η διαμάχη δεν πρέπει να τραβήξει κι άλλο σε μάκρος».