Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ‘Η οι τραπεζίτες είναι πολύ ειλικρινείς άνθρωποι, ή αισθάνονται σε αυτό το πολιτικό και κυρίως το οικονομικό σύστημα τόσο ασφαλείς, ώστε να μας «τρίβουν στην μούρη» τις πλέον προκλητικές αλήθειες.
Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας, Λεωνίδας Φραγκιαδάκης, το έκανε αυτό με την κατάθεση που έδωσε δημόσια στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής (28/6) για τα δάνεια στα ΜΜΕ και στα Κόμματα. Είναι σχεδόν σίγουρο πώς το ίδιο θα κάνουν και οι υπόλοιποι εκπρόσωποι των λεγόμενων «συστημικών» τραπεζών.
Άσχετα από τα συγκεκριμένα ζητήματα που εξετάζει η επιτροπή, τα όσα είπε – εάν κωδικοποιηθούν- μας δηλώνουν ευθέως τι ακριβώς κάνει το τραπεζικό σύστημα σε αυτή την χώρα και σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση. Εξηγούν επίσης διάφορα «ανεξήγητα» φαινόμενα σχετικά με τα κάθε λογής «κανόνια» που απειλούν τόσο τον κλάδο των ΜΜΕ όσο και άλλους χώρους όπως το λιανικό εμπόριο και την περίπτωση του Μαρινόπουλου.
Ας …απολαύσουμε 8 συγκεκριμένα σημεία από την τοποθέτησή του Λ.Φραγκιαδάκη όπως καταγράφηκαν (τα σχόλια δικά μας) :
1. Δουλειά των τραπεζών είναι να χρηματοδοτούν τους μεγάλους επιχειρηματίες
«Αυτό που ενδιαφέρει την τράπεζα τις μέρες της οικονομικής νηνεμίας είναι να δανειοδοτήσει επιχειρήσεις και επιχειρηματίες υψηλού βεληνεκούς, επιχειρήσεις οι οποίες γεννούν χρηματοροές τέτοιες που θα επιτρέψουν την αποπληρωμή των δανείων. Δεν είναι θέσφατο σε καμία περίπτωση η λήψη εξασφαλίσεων. Επιδιώκεται κατά περίπτωση, αλλά δεν είναι απαράβατο μέρος της πιστωτικής πολιτικής όχι μόνο αυτού του ιδρύματος, αλλά οποιουδήποτε τραπεζικού ιδρύματος στην Ευρώπη».
2. Οι τράπεζες φροντίζουν όταν οι μεγάλες επιχειρήσεις παίρνουν δάνεια να μην κινδυνεύουν προσωπικά οι «μεγάλοι» επιχειρηματίες
«Αναφορικά με το θέμα των προσωπικών εγγυήσεων, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, η εμπειρία δείχνει ότι η λήψη των προσωπικών εγγυήσεων είναι κάτι το οποίο όντως δεν έχει προχωρήσει, αλλά απ’ ό,τι καταλαβαίνω, δεν προχωρά σε κανέναν κλάδο και όχι συγκεκριμένα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γιατί οι τράπεζες κρίνουν ότι αυτό που θέλουν να πάρουν επί του πρακτέου και επιχειρηματικά είναι θετικές εξασφαλίσεις».
3. Αν οι «μεγάλοι» επιχειρηματίες φεσώσουν, ωραιότατα μπορούν να ξαναπάρουν χρήματα
«Η πολιτική της Τράπεζας είναι: Δεν αποφεύγουμε μετ’ επιτάσεως να δίνουμε νέα δάνεια για χρηματοδότηση τόκων. Αναχρηματοδότηση κεφαλαίου προφανώς για μια εταιρεία οποιασδήποτε μορφής η οποία βρίσκεται σε δυσκολία, όχι μόνο δεν απαγορεύεται, αλλά προβλέπεται και στην πιστωτική μας πολιτική».
4. Οι Τράπεζες αγαπάνε όλους τους «μεγάλους» επιχειρηματίες, σε όλους τους κλάδους και δεν κάνουν διακρίσεις.
«Είναι καλό να κρίνουμε τις συνθήκες, υπό τις οποίες εδόθησαν τα δάνεια βάσει των στοιχείων που είχε ο δίδων το δάνειο τη στιγμή της απόφασης, όχι εκ των υστέρων και, δεύτερον, να είναι κατανοητό ότι η τράπεζα δεν έχει μεροληπτήσει υπέρ μιας τάξης επιχειρηματιών σε σχέση με άλλους»
5. Όλα αυτά συμβαίνουν εδώ και πολλές δεκαετίες οπότε οι «μεγάλες» επιχειρήσεις και μόνον από αυτό αξίζουν ειδικής μεταχείρισης
«Πολλές απ’ αυτές τις εταιρείες είναι εταιρείες, με τις οποίες η τράπεζα και όλο το τραπεζικό σύστημα είχε σχέση επί σειρά ετών -είκοσι χρόνια, τριάντα χρόνια- και αν κάνουμε ένα βήμα πίσω να δούμε τη μεγάλη εικόνα, δεν υπάρχει, τουλάχιστον, στο δικό μου το μυαλό αμφιβολία ότι εδώ πέρα μια επιχειρηματική σχέση πολλών ετών, η οποία βασιζόταν σε άλλα οικονομικά μεγέθη και σε άλλη οικονομική πραγματικότητα κατέληξε στο πλαίσιο της δυσχερούς οικονομικής συγκυρίας να είναι κάτι, το οποίο χρήζει ιδιαίτερης διαχείρισης».
6. ‘Ετσι είναι τα πράγματα, μην το πολυψάχνετε. Οι τραπεζίτες και οι επιχειρηματίες θα κάνουν τις μπίζνες τους και καλό είναι να το χωνέψετε.
«Οι τράπεζες είναι τράπεζες. Μη συγχέουμε τις τράπεζες με τους επιχειρηματίες. Εμείς δεν είμαστε επιχειρηματίες. Εμείς υποστηρίζουμε την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, αλλά δεν είμαστε εμείς επιχειρηματίες. Όταν, λοιπόν, κάνουμε συζήτηση περί βιωσιμότητας μιας εταιρίας, ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο πρέπει να συζητήσει κανείς είναι ο επιχειρηματικός κόσμος. Οι τράπεζες είναι εδώ –και ήταν εδώ- για να υποστηρίξουν την επιχειρηματικότητα. Θα θεωρούσα ότι είναι πιο σκόπιμο να κοιτάξει κάποιος μπροστά, παρά να κοιτάξει πίσω. Είναι σκόπιμο να πει κάποιος «ποιος φταίει;», αλλά ακόμη πιο σκόπιμο είναι να πει κανείς πώς θα πάμε μπροστά».
7. Όλα όσα κάνουν οι τράπεζες είναι απολύτως νόμιμα, αφού οι νόμοι φτιάχνονται για να μπορούν να τα κάνουν.
«Δεν υπάρχει θέμα παρανομίας, αν αυτό με ρωτάτε»
8. Όχι απλά δεν υφίσταται παρανομία αλλά όσα κάνουν οι τράπεζες εγκρίνονται από την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση
«Σας θυμίζω ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και αυτή η Τράπεζα έχει περάσει τα τελευταία δύο χρόνια από δύο ενδελεχείς Ελέγχους Πιστοληπτικής Διαβάθμισης του Βιβλίου της από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα περισσότερα από αυτά τα γνωρίζετε. Έχει όμως την αξία του να τα μαθαίνει κανείς από την …πηγή. Το μόνο ερώτημα που μένει μετέωρο είναι το εξής: Μήπως ξέρουμε αρκετά και πρέπει να κάνουμε κάτι γι αυτό;